Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
René De Beul: verschil tussen versies
k (→Levensloop) |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 25: | Regel 25: | ||
{{DEFAULTSORT:De Beul, René}} | {{DEFAULTSORT:De Beul, René}} | ||
[[Categorie:Geboren in 1886]] | [[Categorie:Geboren in 1886]] | ||
[[Categorie: | [[Categorie:Overleden in 1965]] | ||
Huidige versie van 3 okt 2021 om 00:57
René De Beul (Antwerpen 12 augustus 1886 - aldaar 18 juli 1965) was een Belgische extreem-rechtse persoonlijkheid.
Levensloop
Hij was apotheker, in 1920 liep hij stage in de apotheek van zijn vader.
De Beul was lid van het in 1933 werd door Charles Somville opgerichte Nationaal Corporatief Arbeidersverbond (NACO), een extreemrechtse nationalistische, royalistische en anti-joodse organisatie.
Hij was militant van het sterk anti-Joodse Volksverwering dat hij ook (bescheiden) financierde. Hij was (net als zijn zoon Marcel) ook lid van de Nationaal Volksche Beweging van Gustaaf Vanniesbecq.
In 1936 ondertekende hij de peterlijst van Rex die het mogelijk moest maken dat de partij in Antwerpen kon opkomen bij de verkiezingen.
In 1937 was hij geabonneerd op het tijdschrift van het Nationaal Legioen.
De Beul werd kort na het begin van de Achttiendaagse veldtocht gearresteerd samen met een twintigtal andere prominente extreem-rechtse leiders, waaronder Edgard Boonen, August Borms, Walter Bouchery, Jules Bursens, Emiel D’Hondt, Jan Eggen, Robert Flamant, Aloïs Goossens, Frans Kets, René Lagrou, René Lambrichts, Edgard Lehembre, Gerardus Libot, Antoon Mermans, Albert Meuris, Adrien Orban, Karel Peeters, Jan Timmermans, Cyriel Vandamme, Gustaaf Vanniesbecq, Henri Van Hoofstadt, Jan Van Mierlo, Joannes Van Opstraet en Werner Van Osselaere. Ze werden via de gevangenis in de Begijnenstraat in Antwerpen overgebracht naar de gevangenis van Vorst, onderweg werd onder meer Ward Hermans bij de groep gevoegd. De gearresteerden, een allegaartje van 'staatgevaarlijk' geachte personen, met naast nationalisten evengoed comministen en Rijksduitsers en Joden, werden naar Frankrijk gevoerd en opgesloten in de kampen van Saint-Cyprien en Le Vernet-d’Ariège. Na de Duitse overwinning worden ze in de zomer van 1940 vrijgelaten.[1]. In Le Vernet werden ze opgesloten met misdadigers maar ook gevluchte linkse strijders voor de Republikeinen uit de Spaanse Burgeroorlog die niet werden vrijgelaten. Het merendeel van de gevangen waren echter uit Oost-Europa/Duitsland gevluchte Joden die door de Belgische overheid nog steeds werden beschouwd als onderdanen van een vijandige mogendheid.[2] De gevangenschap woog zwaar op de al wat oudere De Beul. Verschillende overlevenden zouden na de oorlog ook klagen over de slechte behandeling door de militairen die de deportatie begeleidden, en door de kampbewakers. Wat post hoc vreemd overkomt omdat de vrijgelatenen net diegenen waren die ontsnapten aan de concentratiekampen.
Na de oorlog werden de leden van Volkverwering, waaronder De Beul aangeklaagd. De Beul werd door de krijgsraad vrijgesproken.
Hij ligt begraven op het Schoonselhof.[3]
Trivia
Hij was mede-oprichter van de Antwerpse afdeling van de Rotaryclub
Bronnen, noten en/of referenties
|