Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gummarus Vercammen: verschil tussen versies
k (→Levensloop) |
|||
Regel 21: | Regel 21: | ||
[[Categorie:Belgisch terrorist]] | [[Categorie:Belgisch terrorist]] | ||
[[Categorie:Belgisch slachtoffer van het naziregime]] | [[Categorie:Belgisch slachtoffer van het naziregime]] | ||
[[Categorie:Belgische Wollwebergroep]] |
Versie van 30 aug 2020 22:01
Gummarus Vercammen (Lier 26 januari 1902 - Plötzensee 7 september 1943) was een Belgische communist die actief was in de terreurgroepen opgezet door Ernst Wollweber.[1]
Levensloop
Vercammen was van opleiding kleermaker maar omdat hij geen werk kon vinden werd hij vanaf 1922 een dokwerker aan de Haven van Antwerpen. Hij was getrouwd met Cornelia Kloeck.
Vercammen bezocht in 1934 vier weken lang de Sovjet-Unie.[2]
Vercammen werd in de Wollweber-groep gerekruteerd door Alfons Fictels, die net als hem lid was van de Vrienden van de Sovjet-Unie.
In juni 1938 was Vercammen betrokken bij de bomaanslag op het Japanse schip Kasji-Maru: Vercammen leidde de havenarbeiders af terwijl Louis Schockaert de bom aan boord smokkelde. Na de aanslag stopte Vercammen zijn activiteiten in de Wollweber-organisatie.[3]
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Vercammen samen met een aantal andere leden van de Wollweber-groep op 6 december 1940 gearresteerd door de Duitsers, nadat Alfons Fictels de namen van de leden had verraden. Vercammen werd met 2 andere leden opgesloten in de gevangenis van Niederhagen. Op 20 augustus werden de leden aangeklaagd wegens hoogverraad. Op 11 november 1942 werden ze veroordeeld tot de doodstraf. Ze werden op 7 september 1943 geëxecuteerd in de gevangenis van Plötzensee.
Na de oorlog werd hij erkend als politiek gevangene, waardoor zijn weduwe een vergoeding ontving.
Bronnen, noten en/of referenties
|