Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Frederick Henry Ambrose Scrivener: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 48: Regel 48:
[[Categorie:Anglicaans priester]]
[[Categorie:Anglicaans priester]]
[[Categorie:Brits theoloog]]
[[Categorie:Brits theoloog]]
{{kiem}}
[[Categorie: Anglicaans theoloog]]
[[Categorie: Geboren in 1813]]
[[Categorie: Overleden in 1891]]
{{groei}}

Versie van 24 aug 2018 08:35

Frederick Henry Ambrose Scrivene LL.D. (Bermondsey, Surrey, 29 september 1813 – Hendon, Middlesex, 30 oktober 1891), was een Brits Bijbelgeleerde, tekstcriticus en lid de commissie die verantwoordelijk was voor de herziene uitgave van de King James Version: de Revised Version.

Biografie

Frederick Scrivener werd op 29 september 1813 geboren in Bermondsey, Surrey en was de zoon van Ambrose Scrivener (1790–1853) en Harriet Shoel (1791–1844). Hij bezocht de St. Olave’s School in Southwark (1820–1831)[1] en studeerde studeerde vervolgens vier jaar theologie aan het Trinity College, Cambridge. Na zijn promotie in 1835 (B.A.) was hij leraar klassieke talen aan verscheidene scholen. Van 1846 tot 1856 was hij hoofdonderwijzer van de school van Falmouth, Cornwall en daarna gedurende vijftien jaar rector van Gerrans, Cornwall.

In 1874 werd hij prebende van Exeter en in 1876 vicar te Hendon. Na zijn benoeming tot vicar, vond Scrivener het moeilijk om gelijke tred te houden met de vooruitgang van het tekstkritische onderzoek. Na het voorbereiden van de derde editie van 1883 werd hij getroffen door een beroerte. Toch kon hij later nog aan zijn vierde editie werken. Die verscheen echter postuum en werd afgewerkt door Edward Miller. Frederick Scrivener overleed in 1891.

Tekstcriticus

Scrivener heeft vooral naam gemaakt als vooraanstaand tekstcriticus. Hij bestudeerde de Codex Bezae Cantabrigensis en andere codices van het Nieuwe Testament. Dankzij zijn inspanningen werd het voor geleerden gemakkelijker om de oude codices te bestuderen. Scrivener publiceerde de tekst van de Codex Sinaiticus en de Textus Receptus in één boek in kolommen naast elkaar waardoor de verschillen en overeenkomsten van de beide tekstvarianten duidelijk naar voren kwamen. Vanwege zijn verdiensten voor de tekstkritiek en het toegankelijk maken van de oude codices voor een breed publiek, ontving hij in 1872 een staatspensioen.

Scrivener was de eerste geleerde die de verschillen aantoonde tussen de Byzantijnse meerderheidstekst en de Textus Receptus. Hij concludeerde dat de TR weliswaar sterke overeenkomsten vertoonde met de meerderheidstekst, maar dat er ook grote verschillen zijn. Scrivener verdedigde de meerderheidstekst tegenover de moderne tekstuitgaven van Brooke Foss Westcott en Fenton John Anthony Hort die in die tijd opgang maakten. Hij wordt daarom vaak in één adel genoemd met Dean Burgon. Toch moet men beide mannen niet over één kam scheren. Terwijl Burgon verwoed de Griekse tekst verdedigde waarop de King James Version gebaseerd was en zelfs zou hebben gesteld dat de Alexandrijnse tekst in de vierde eeuw was gesxhreven door een bedrieger, was Scrivener een nuchtere wetenschapper, die ervoor pleitte dat de Byzantijnse tekst als tekstuele getuige in het tekstkritisch onderzoek niet automatisch gediskwalificeerd moest worden.

Frederick Scrivener vergeleek de Textus Receptus met de edities van Stephanus (1550), Theodorus Beza (1565) en Elsevier (1633) en toonde de verschillen aan. Scrivener kwam tot de conclusie dat de vertalers van de King James-Bijbel zich niet hadden beperkt tot één uitgave van de TR, maar meerdere uitgaven gebruikten en daarnaast ook veelvuldig gebruik maakten van de andere bronnen, zoals de Septuaginta en de Latijnse Vulgata. Scrivener besloot daarop één uitgave van de Textus Receptus samen te stellen die aansloot op de tekst van de KJV. Deze Textus Receptus van Scrivener (1881) wordt tegenwoordig nog uitgegeven door de Trinitarian Bible Society[2] en werd in Nederland als voornaamste bron gebruikt voor de Herziene Statenvertaling.[3] Scrivener vergeleek zijn uitgave van de TR met de moderne tekstkritische edities van de nieuwtestamentische bronteksten van Lachmann, Tregelles en Tischendorf.

Scrivener betwijfelde de echtheid van een aantal tekstpassages die deel uitmaken van de Textus Receptus: Matteüs 16:2b-3 (De tekenen van de tijd), Lucas 22:43-44 (Christus' doodsangst in Getsemane), Johannes 5:3b-4 (de engel die het water beroerde te Bethesda) en Johannes 7:53-8:11 (De Pericope Adulterae).

Frederick Scrivener was lid van het Vertaalcomité dat verantwoordelijk was voor de totstandkoming van de Revised Version, een herziening van de King James Version.

Zie ook

Publicaties

Verwijzingen

 
rel=nofollow