Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Marcellin Champagnat: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
 
Regel 1: Regel 1:
<!--[[File:Ravery, Portrait of Marcellin Champagnat, 1840.jpg|thumb|right|Marcellinus Champagnat]]-->
<!--[[File:Ravery, Portrait of Marcellin Champagnat, 1840.jpg|thumb|right|Marcellinus Champagnat]]-->
'''Marcellin Joseph Benoit Champagnat'' {{o|s.m.}} ([[Marlhes]], [[20 mei]] [[1789]] – [[Saint-Chamond]], [[6 juni]] [[1840]]) was een Frans [[geestelijke]].
'''Marcellin Joseph Benoit Champagnat''' {{o|s.m.}} ([[Marlhes]], [[20 mei]] [[1789]] – [[Saint-Chamond]], [[6 juni]] [[1840]]) was een Frans [[geestelijke]].


Van zijn vader, die landbouwer en handelaar was, kreeg Marcellin een aanleg voor handenarbeid mee en voor onmiddellijke actie, verantwoordelijkheidszin en openheid voor nieuwe ideeën. Champagnat ging naar het [[seminarie]] op zijn zestiende en studeerde daar met de H. [[Jean-Marie Vianney]]. Op de priesteropleiding werd hij lid van groep priesterstudenten die later de eerste [[Paters Maristen]] zouden worden.
Van zijn vader, die landbouwer en handelaar was, kreeg Marcellin een aanleg voor handenarbeid mee en voor onmiddellijke actie, verantwoordelijkheidszin en openheid voor nieuwe ideeën. Champagnat ging naar het [[seminarie]] op zijn zestiende en studeerde daar met de H. [[Jean-Marie Vianney]]. Tijdens zijn studietijd op het priesterseminarie was hij aangesloten bij een groep medeseminaristen die later de eerste [[paters maristen]] zouden worden.


Hij werd [[priester]] gewijd in 1816 en werd kapelaan in [[La Valla-en-Gier]]. In 1817 stichtte hij de ''Kleine Broeders van Maria'', beter bekend als de [[Broeders Maristen]]. Deze [[congregatie (kloostergemeenschap)|congregatie]] met een grote devotie tot [[Onze-Lieve-Vrouw]] richt zich vooral op late tieners die hun leeftijdsgenoten over het Woord willen onderrichten. Na een eerste vestiging in La Valla-en-Gier, kwamen huizen in [[Marlhes]] in 1819, in [[Saint-Sauveur-en-Rue]] in 1820 en in [[Bourg-Argental]] in 1822. Maar het plotselinge succes bracht de congregatie in gevaar, die eigenlijk alleen [[novice]]n had. Nadat in 1822 acht sollicitanten uit de [[Haute-Loire]] kwamen, kreeg de gemeenschap een nieuwe impuls en kon men nieuwe huizen openen: in [[Vanosc]] in 1823, in [[Saint-Symphorien-le-Château]] in 1823 en in [[Chavanay]]-Charlieu in 1824.
Hij werd [[priester]] gewijd in 1816 en werd kapelaan in [[La Valla-en-Gier]]. In 1817 stichtte hij de ''Kleine Broeders van Maria'', beter bekend als de [[broeders maristen]]. Deze [[congregatie (kloostergemeenschap)|congregatie]] met een grote devotie tot [[Onze-Lieve-Vrouw]] richt zich vooral op late tieners die hun leeftijdsgenoten over het Woord willen onderrichten. Na een eerste vestiging in La Valla-en-Gier, kwamen huizen in [[Marlhes]] in 1819, in [[Saint-Sauveur-en-Rue]] in 1820 en in [[Bourg-Argental]] in 1822. Maar het plotselinge succes bracht de congregatie in gevaar, die eigenlijk alleen [[novice]]n had. Nadat in 1822 acht sollicitanten uit de [[Haute-Loire]] kwamen, kreeg de gemeenschap een nieuwe impuls en kon men nieuwe huizen openen: in [[Vanosc]] in 1823, in [[Saint-Symphorien-le-Château]] in 1823 en in [[Chavanay]]-Charlieu in 1824.


In 1836 werd de congregatie door de Kerk erkend en belast met missiewerk in [[Oceanië]]. Vandaag zijn er ongeveer 5.000 broeders maristen in 72 landen, onder de slogan ''Een Hart zonder Grenzen''.
In 1836 werd de congregatie door de Kerk erkend en belast met missiewerk in [[Oceanië]]. Vandaag zijn er ongeveer 5.000 broeders maristen in 72 landen, onder de slogan ''Een Hart zonder Grenzen''.

Huidige versie van 20 jun 2016 om 19:48

Marcellin Joseph Benoit Champagnat s.m. (Marlhes, 20 mei 1789Saint-Chamond, 6 juni 1840) was een Frans geestelijke.

Van zijn vader, die landbouwer en handelaar was, kreeg Marcellin een aanleg voor handenarbeid mee en voor onmiddellijke actie, verantwoordelijkheidszin en openheid voor nieuwe ideeën. Champagnat ging naar het seminarie op zijn zestiende en studeerde daar met de H. Jean-Marie Vianney. Tijdens zijn studietijd op het priesterseminarie was hij aangesloten bij een groep medeseminaristen die later de eerste paters maristen zouden worden.

Hij werd priester gewijd in 1816 en werd kapelaan in La Valla-en-Gier. In 1817 stichtte hij de Kleine Broeders van Maria, beter bekend als de broeders maristen. Deze congregatie met een grote devotie tot Onze-Lieve-Vrouw richt zich vooral op late tieners die hun leeftijdsgenoten over het Woord willen onderrichten. Na een eerste vestiging in La Valla-en-Gier, kwamen huizen in Marlhes in 1819, in Saint-Sauveur-en-Rue in 1820 en in Bourg-Argental in 1822. Maar het plotselinge succes bracht de congregatie in gevaar, die eigenlijk alleen novicen had. Nadat in 1822 acht sollicitanten uit de Haute-Loire kwamen, kreeg de gemeenschap een nieuwe impuls en kon men nieuwe huizen openen: in Vanosc in 1823, in Saint-Symphorien-le-Château in 1823 en in Chavanay-Charlieu in 1824.

In 1836 werd de congregatie door de Kerk erkend en belast met missiewerk in Oceanië. Vandaag zijn er ongeveer 5.000 broeders maristen in 72 landen, onder de slogan Een Hart zonder Grenzen.

Marcellinus Champagnat werd in 1955 zalig verklaard door paus Pius XII. Het onderzoek had onder meer betrekking op de genezing van Georgina Grondin in 1939 van een kwaadaardige tumor in Waterville (Maine) en de genezing van John Ranaivo in 1941 van een cerebrospinale hersenvliesontsteking in Antsirabe (Madagaskar). De heiligverklaring door paus Johannes Paulus II volgde in 1999. Zijn feestdag is op 6 juni.

q559806 op Wikidata  Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)

rel=nofollow