Essay:Belgitude

„Belgitude” werd in 2012 opgenomen in de Franse encyclopedie Le Petit Larousse illustré.

Het woord belgitude wordt gebruikt om de Belgische ziel en identiteit uit te drukken.

Oorsprong van het woord

Het woord Belgitude werd in 1976 bedacht door Pierre Mertens en Claude Javeau in een nummer van de Nouvelles littéraires, genaamd „L’autre Belgique”. Het verwijst naar het concept négritude rond zwart zijn.

Het woord sloeg snel aan. De Belgische zanger Jacques Brel, een Franstalige Vlaming, vermeldde het in zijn nummer Mai 1940, dat hij uiteindelijk niet op zijn laatste album uit 1977 zou zetten, maar sindsdien wel op cd verkrijgbaar is. In dit lied zingt Brel over de Duitse soldaten die tijdens de Tweede Wereldoorlog België bezetten en zijn belgitude uitveegden: D’un ciel plus bleu qu’à l‘habitude, Ce mai 40 a salué Quelques Allemands disciplinés Qui écrasaient ma belgitude.

Geschiedenis van het Belgisch identiteitsgevoel

Belgica in de tijd van Julius Caesar. In zijn Commentarii de bello Gallico (verslag over de Gallische Oorlog) schreef Julius Caesar: „De Belgae zijn de dappersten van allemaal, omdat ze het verst verwijderd zijn van de cultuur en de beschaving van de provincia en er slechts zeer zelden kooplui tot bij hen reizen en die dingen invoeren, die bijdragen tot het vervrouwelijken (= weker maken) van de geesten, en omdat ze vlak bij de Germanen leven, die over de Rijn wonen, met wie ze voortdurend oorlog voeren.” Dit citaat van Caesar, vooral het eerste gedeelte ervan, werd in de jaren 1830 erg populair toen het nieuw ontstane koninkrijk België op zoek was naar een eigen identiteit.

Een deel van de tekst van de Brabançonne gegraveerd in het standbeeld in het Quartier des Libertés in Brussel. La Brabançonne (Nederlands De Brabançonne) is het federale volkslied van België. Het lied was oorspronkelijk in het Frans geschreven. Meer dan 100 jaar later kwam er een versie in het Nederlands en ten slotte in het Duits.

De Belgische identiteit wordt gezien als een „holle identiteit”: het wordt vooral gedefinieerd door wat het niet is. Historisch gezien maakte het grondgebied altijd deel uit van de bezettingsmacht die het veroverd had. Tegen de tijd dat België in 1830 onafhankelijk werd waren er mensen die zich respectievelijk als Vlaams, Waals of Brussels identificeerden, maar zelfs binnen die groepen zijn er mensen die niet het gevoel hebben dat ze deel uitmaken van een natie, eerder van een communautaire gemeenschap of een gewest.

Het meest bekende citaat rond het Belgisch identiteitsgevoel werd geuit door de Waalse socialist Jules Destrée, die in 1912 aan koning Albert I meldde: „Sire, il y a des Flamands et des Wallons. Il n’ y a pas de Belges.” (Nederlands: „Er zijn Vlamingen en Walen. Er zijn geen Belgen.”)

De in België wonende Nederlandse essayist Benno Barnard schreef in zijn boek Door God bij Europa verwekt: „De belgitude heeft dan ook een vrolijk, epicurisch, zacht-cynisch karakter, dat voor buitenstaanders evenwel verborgen blijft achter rolluiken, bureaucratie, vormelijkheid, distantie de gezichtseinder van buitenstaanders in België valt gewoonlijk samen met de rand van hun restauranttafel. Die onbegrijpelijkheid van de belgitude voor oningewijden draagt omgekeerd weer bij tot de levensvreugde van de Belgische Belg, voor wie het Belg-zijn ook een strategische kant heeft: hoe minder de anderen van België begrijpen, hoe beter.”

Cultuur van de lach

De Russische cultuurfilosoof Mikhaïl Bakhtine beschreef de cultuur van de lach die zich onder vele vormen opstelde tegen de officiële cultuur, dus tegen de pseudo-ernst van de feodale machthebbers en tegen de verplichtingen opgelegd door de kerk.

• 

  Manneke pis Brussel

• 

  Pierke of Pierlala Gent

• 

  Woltje Brussel

• 

  Rire et Vivre, Art urbain Luik

• 

  Suske en Wiske

• 

  Kuifje

• 

  Tchantchès Luik

Zoals Nederland Jan Klaassen als hoofdpersonage in het volkspoppenspel heeft kent Belgie er verschillende. Pierke in Gent, de Neus in Antwerpen, Woltje in Brussel en Tchantchès in Luik. Tijl Uilenspiegel is bekend in de streken van Hasselt, Tienen en Mechelen. Al deze figuren halen doorgaans streken uit, nemen het op voor de zwakkeren, zijn anti-autoritair en bestrijden én overwinnen de slechteriken.

Voorbeelden van belgitude

Frietkot in Brussel. In België is de frituur zowat het nationale symbool geworden. België heeft (2012) ongeveer 5000 frituren. In Brugge is er een frietmuseum en Antwerpen heeft een gratis toegankelijk frietkotmuseum (boven frietkot Max op de Groenplaats). Sinds 2014 worden Belgische frietkoten als cultureel erfgoed erkend door de Vlaamse minister van cultuur. Friterie Maison Antoine in Etterbeek is (2014) volgens fritmap.com de beste Belgische frituur.

Belgitude laat zich vooral kenmerken door zaken die eigen zijn aan de Belgische cultuur, zoals Belgisch Nederlands en Belgisch Frans. Het Nederlands in België heeft vele gallicismen en het Frans in België diverse neerlandismen, zowel qua woordgebruik als zinsbouw. Beide heten ook belgicismen. Het woord „bourgemestre” (burgemeester) in Wallonië is bijvoorbeeld duidelijk uit het Nederlands afgeleid en verschilt aanzienlijk van de algemene Franse term „maire”. Het woord „plezant” (leuk) in Vlaanderen is dan weer van het Franse woord „plaisant” afgeleid en wordt in Nederland amper gebruikt. Het Belgisch Nederlands kent vele uitdrukkingen die in noordelijke varianten van het Nederlands onbekend zijn en soms tot verwarring leiden, bijvoorbeeld „Zijn kat sturen” (Nederlands: Niet op komen dagen) en „Vijgen na Pasen” (Nederlands: „Mosterd na de maaltijd”). Typisch Belgisch Nederlands is ook de uitdrukking „Zeker en vast” (Nederlands: „Vast en zeker”). In het Belgisch Frans zijn, gelijkaardig aan het Zwitsers Frans, de afwijkende telwoorden het opvallendst, 73 is bijvoorbeeld septante-trois (Frans: soixante-treize) en 94 is nonante-quatre (Frans: quatre-vingt-quatorze).

Ook typische dranken en gerechten, zoals Belgisch bier, mosselen met friet, speculaas, waterzooi, witloof, spruitjes, chocolade... worden als pijlers van de belgitude gezien. Evenals historische personages (Ambiorix, Godfried van Bouillon, koning Boudewijn, Keizer Karel V, Adolphe Sax...) en culturele figuren zoals Manneken Pis, de Gilles van Binche, Peter Paul Rubens, Kuifje, Maigret, Jacques Brel, René Magritte, Soeur Sourire, Django Reinhardt,...)... De kortstondige new beat-rage in 1988-1989 was een plotselinge opflakkering van het Belgisch gevoel. Qua sportfiguren zijn Eddy Merckx en de Rode Duivels goede voorbeelden. Het liedje Potverdekke, it’s great to be a Belgian (1998) door Mr. John is ook een uiting van de belgitude.

In 2005 deed het tijdschrift Reader’s Digest, ter gelegenheid van het 175-jarig bestaan van België, een onderzoek naar de Belgische volksaard. Daaruit bleek dat de Belg zichzelf ziet als levensgenieter, vermaard voor zijn meertaligheid en bereid tot het sluiten van compromissen.

Ook het ontduiken van belastingen werd gezien als een typisch Belgische karaktertrek. Acht op tien Belgen bleek uit het onderzoek van Reader’s Digest fier Belg te zijn. Als typische symbolen werden friet, de Belgische vlag, bier, chocolade en het koningshuis genoemd. Typisch Belgische gerechten vond men mosselen met friet, steak friet en witloof met hesp.

Anti-Belgisch nationalisme

Taalintolerantie is ook zichtbaar bij plaatsnamen. Vooral nationalistische Vlamingen houden hardnekkig vast aan in onbruik geraakte Nederlandtalige benamen voor steden in Franstalig gebied. Zo noemt men de noordfranse stad Lille Rijsel en Tournai in Wallonië noemt men Doornik.

Ceci n'est pas un pays graffiti in Brussel (Rue de Loxum)

Zie Vlaams nationalisme

Spanningen tussen Vlamingen en Walen hebben de afgelopen decennia geleid tot staatshervormingen en meer autonomie voor de gemeenschappen. In 2010 werd voor het eerst in het 180-jarige bestaan van België een Vlaams-nationalistische partij die aanstuurt op splitsing van het land de grootste partij. De N-VA (Nieuw-Vlaamse Alliantie) kreeg 27 zetels in het federale parlement, één zetel meer dan de Parti Socialiste (PS), die de winnaar aan Waalse zijde was. In 2014 werd voor het eerst een Vlaams nationalist (Geert Bourgeois van de N-VA) minister-president van Vlaanderen.

Het gebrek aan onderlinge tolerantie uit zich vooral in de taalstrijd. In Brussel bijvoorbeeld wordt deze strijd tot in de metro uitgevochten. Zelfs over de volgorde van aankondigingen zijn er parlementaire vragen. Elk station heeft zijn taalrol: in het station De Brouckère hoor je de aankondigen eerst in het Nederlands, in het station Bruxelles-Central/Brussel-Centraal eerst in het Frans. Een proef in 2011 waarbij een Franstalig chanson als achtergrondmuziek langskwam leverde tientallen klachten van Vlaamse reizigers op. Om de gemoederen te bedaren bevat de afspeellijst nu enkel nummers in het Engels, Spaans of Italiaans.

Citaten over de belgitude

• „C’est cela la belgitude, l’idée qu’être belge c’est avoir l’identité de la non-identité.” —José Fontaine
• „Elk onderzoek toont dat twee derde van de Vlamingen zich ook als Belg beschouwt en helemaal niet af wil van België. Twee derde! Ergo: de Belgitude is een onderdeel van de Vlaamse identiteit, het behoud van België eveneens. Vandaar dat de Nieuw-Vlaamse Elite nooit een referendum zal organiseren dat botweg luidt: ’Moet België verdwijnen?’ Ze zou door het volk dat ze zegt te vertegenwoordigen worden weggestemd.” —Yves Desmet in De Morgen 15 januari 2011

Zie ook

• Potverdekke, it’s great to be a Belgian door Mr. John (1998) (YouTube}
• Sois Belge et tais-toi Satirische komedie over de Belgische politiek (2007) (YouTube)
• La Belgitude uit On est pas rentré door Oldelaf & Alex Vizorek (2012) (YouTube)
• La Belgitude van Elio Tegen de Sterren op | VTM (2014) (YouTube}

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties