Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Brooke Foss Westcott: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(wat biografie)
(allerlei / +stukjes uit http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Brooke_Westcott&oldid=531900485)
Regel 1: Regel 1:
[[Bestand:Brooke Foss Westcott.jpg|thumb|Brooke Foss Westcott]]
{{Infobox persoon
| naam          = B. F. Westcott
| afbeelding    = Brooke Foss Westcott.jpg
| onderschrift  =
| volledigenaam  = Brooke Foss Westcott
| geboortedatum  = [[12 januari]] [[1825]]
| geboorteplaats = [[Birmingham]]
| sterfdatum    = [[27 juli]] [[1901]]
| sterfplaats    = Auckland Castle, Durham
| nationaliteit  = Brit
| beroep        = Bijbelgeleerde
| bekendvan      = The New Testament in the Original Greek
| religie        = anglicaans
| politiek      =
| zieook        =
| website        =
| portaal        =
}}
'''Brooke Foss Westcott''' ([[Birmingham]], [[12 januari]] [[1825]] – Auckland Castle, Durham, [[27 juli]] [[1901]]) was een [[Engeland|Engels]] [[theologie|theoloog]] en vanaf 1890 een [[Anglicaanse kerk|anglicaans]] bisschop van Durham.
'''Brooke Foss Westcott''' ([[Birmingham]], [[12 januari]] [[1825]] – Auckland Castle, Durham, [[27 juli]] [[1901]]) was een [[Engeland|Engels]] [[theologie|theoloog]] en vanaf 1890 een [[Anglicaanse kerk|anglicaans]] bisschop van Durham.


Brooke Foss Westcott werd in Birmingham geboren als zoon van de plantkundige Frederick Brooke Westcott. Hij ging naar de King Edward VI School en gradueerde in 1848 aan het Trinity College in Birmingham, waar hij wiskunde en klassieke talen studeerde. Hij sloot er vriendschap met There he formed a friendship with Joseph Barber Lightfoot, die hij later zou opvolgen als bisschop van Durham. Hij werd ''Fellow'' aan het Trinity college in 1849. In 1851 volgde zijn ordinatie, en in 1852 verliet hij Cambridge om aan de Harrow School te gaan doceren. Door zijn lezingen en onderzoek gedurende zeventien jaar bouwde hij zich een uitstekende reputatie op. Kort na zijn aankomst in Harrow, huwde hij.
Brooke Foss Westcott werd in Birmingham geboren als zoon van de plantkundige Frederick Brooke Westcott. Hij ging naar de King Edward VI School en gradueerde in 1848 aan het Trinity College in Birmingham, waar hij wiskunde en klassieke talen studeerde. Hij sloot er vriendschap met There he formed a friendship with Joseph Barber Lightfoot, die hij later zou opvolgen als bisschop van Durham. Hij werd ''Fellow'' aan het Trinity college in 1849. In 1851<!---Engelse wiki: 1849---> werd hij door de hoofdonderwijzer van zijn voormalige school (de King Edward VI School), [[Prince Lee]], de latere bisschop van Manchester tot anglicaans priester geordineerd. In 1852 verliet hij Cambridge om aan de School te Harrow te gaan doceren. Daar bouwde hij zich gedurende zeventien jaar door zijn lezingen en onderzoek een uitstekende reputatie op. Hij trouwde kort na zijn aankomst in Harrow met Miss Whithard.


Zijn vroege geschriften luidden een nieuw tijdperk in in de geschiedenis van de moderne Engelse [[theologie]]. In 1855 publiceerde hij de eerste versie van zijn ''History of the New Testament Canon'' („Geschiedenis van de canon van het [[Nieuwe Testament]]”), die hij veelvuldig herzag en uitbreidde; uiteindelijk werd dit werk een standaard met betrekking tot dit onderwerp. In 1859 verscheen zijn ''Characteristics of the Gospel Miracles'' („Eigenschappen van de wonderen uit de Evangeliën”).
Zijn vroege geschriften luidden een nieuw tijdperk in in de geschiedenis van de moderne Engelse [[theologie]]. In 1855 publiceerde hij de eerste versie van zijn ''History of the New Testament Canon'' („Geschiedenis van de canon van het [[Nieuwe Testament]]”), die hij veelvuldig herzag en uitbreidde; uiteindelijk werd dit een standaardwerk over dit onderwerp.  


In 1860 breidde hij een eerder gepubliceerd essay uit en dit leidde tot zijn ''Introduction to the Study of the Gospels'' („Inleiding tot de studie van de Evangeliën”), een werk dat blijkt geeft van een opmerkelijk inzicht en nauwgezetheid studiositeit, maar ook van een eerbiedige benadering gecombineerd, met een aanzienlijke vrijheid waarmee het werk zich afzet van traditionele interpretaties. Het werk van Westcott voor de ''Dictionary of the Bible'' (Bijbels woordenboek) van Smith, vooral zijn artikelen over ’Canon’, ’Makkabbeeën’ en ’[[Vulgaat]]’, geven blijk van uiterst nauwgezette en grondige voorbereiding. Dit leidde tot het samenstellen van de volgende populaire boeken ''The Bible in the Church'' („De Bijbel in de Kerk”, 1864) en een ''History of the English Bible'' („Geschiedenis van de Engelse Bijbel”, 1869). Tot dezelfde periode behoort ''The Gospel of the Resurrection'' („Het Evangelie van de Wederopstanding”, 1866). Als een doorwerking op fundamentele christelijke doctrines kreeg dit werk aanzienlijke aandacht. De breedte van zienswijzen, de erkenning van door de moderne geschiedwetenschap aangetoonde feiten en pure logica waren diepgaande karakteristieken van de wijze waarop Westcott theologische vraagstukken benaderde. In de tijd waarin het boek verscheen, toonde zijn apologetische methode zowel moed als originaliteit, maar de briljantheid van het werk wordt overschaduwd door de ondoorgrondelijke stijl.
In 1860 breidde hij een eerder gepubliceerd essay uit tot zijn ''Introduction to the Study of the Gospels'' („Inleiding tot de studie van de Evangeliën”), een werk waarin hij blijkt geeft van opmerkelijk inzicht en nauwgezette studie. Hij combineerde een eerbiedige benadering met een aanzienlijke vrijheid ten opzichte van traditionele interpretaties. Ook Westcotts werk voor de ''Dictionary of the Bible'' (Bijbels woordenboek) van [[William Smith|Smith]], vooral zijn artikelen over ’Canon’, ’Makkabbeeën’ en ’[[Vulgaat]]’, geven blijk van uiterst nauwgezette en grondige voorbereiding. Dit leidde tot het samenstellen van de volgende populaire boeken ''The Bible in the Church'' („De Bijbel in de Kerk”, 1864) en een ''History of the English Bible'' („Geschiedenis van de Engelse Bijbel”, 1869). Tot dezelfde periode behoort ''The Gospel of the Resurrection'' („Het Evangelie van de Wederopstanding”, 1866). Omdat de wederopstanding een fundamentele leer is, kreeg dit werk aanzienlijke aandacht. De breedte van zienswijzen, de erkenning van door de moderne geschiedwetenschap aangetoonde feiten en pure logica waren diepgaande kenmerken van de manier waarop Westcott theologische vraagstukken benaderde. In de tijd waarin het boek verscheen, toonde zijn apologetische methode zowel moed als originaliteit.
 
Als leraar kon hij de leerstof in de klas niet zo gemakkelijk overbrengen,<ref>{{en}}[http://web.archive.org/web/20120128122611/http://www.skypoint.com/members/waltzmn/Bios.html Biographies of Textual Critics] via archive.org</ref> en dit wordt in zekere mate weerspiegeld in zijn omvangrijke werken, die hoewel ze van briljant inzicht getuigen, in een moeilijk begrijpelijke stijl zijn geschreven.


Op 1 november 1870 werd hij verkozen voor de leerstoel van het ''[[Regius Professorship of Divinity]]'' aan de [[University of Cambridge]]. Hij bleef deze functie zelfs na 1890 uitoefenen, toen hij bisschop van Durham werd.
Op 1 november 1870 werd hij verkozen voor de leerstoel van het ''[[Regius Professorship of Divinity]]'' aan de [[University of Cambridge]]. Hij bleef deze functie zelfs na 1890 uitoefenen, toen hij bisschop van Durham werd.
Regel 17: Regel 36:


Na zijn overlijden in 1901, kreeg de Training School in Cambridge hem ter ere de naam Westcott House.
Na zijn overlijden in 1901, kreeg de Training School in Cambridge hem ter ere de naam Westcott House.
==Beschuldigingen==
Sommige mensen die de oude [[King James Version]] respecteerden, vonden het verschrikkelijk dat de Herziene Versie (English Revised Version) niet alleen in taalgebruik was aangepast, maar dat er ook bekende teksten leken te ’ontbreken’. Sommigen verweten Westcott zonder veel bewijs van [[occultisme]].<ref>{{Aut|Gail Riplinger}}, ''New Age Versions''. Wescott zelf schreef hierover: „Vele jaren geleden had ik de gelegenheid om ’spiritualistische’ fenomenen met voorzichtigheid te onderzoeken, en ik kwam tot een duidelijke besluit, dat ik in antwoord op uw schrijven zal meedelen: Het schijnt me toe dat in deze, zoals in alle geestelijke vragen, de Heilige Schrift onze opperste gids is. Ik observeer dat, hoewel geestelijke bedieningen voortdurend in de Bijbel staan opgetekend, er niet de flauwste aanmoediging bestaat om deze te zoeken. Ik kan daarom elke vrijwillige toenadering tot wezens die verondersteld worden met mensen te communiceren door mediums niet anders bezien als onwettig en gevaarlijk. Ik vind in het feit van de [[Incarnatie (theologie)|Incarnatie]] alles wat de mens (voor zover ik zie) nodig heeft voor leven en hoop.”<ref>Vertaald van origineel citaat:<br/>‘Many years ago I had occasion to investigate “spiritualistic” phenomena with some care, and I came to a clear conclusion, which I feel bound to express in answer to your circular. It appears to me that in this, as in all spiritual questions, Holy Scripture is our supreme guide. I observe, then, that while spiritual ministries are constantly recorded in the Bible, there is not the faintest encouragement to seek them. The case, indeed, is far otherwise. I cannot, therefore, but regard every voluntary approach to beings such as those who are supposed to hold communication with men through mediums as unlawful and perilous. I find in the fact of the Incarnation all that man (so far as I can see) requires for life and hope.’<br/>—{{Aut|B. F. Westcott}}, in: ''“The Response to the Appeal”'', Borderland, Vol. I, No. 1 (juli 1893) p. 11; geciteerd door {{Aut|James May}}, ''Westcott and the Ghostly Guild''</ref>


== Werken ==
== Werken ==

Versie van 16 jan 2013 19:31

B. F. Westcott
Algemene informatie
Volledige naam Brooke Foss Westcott
Geboren 12 januari 1825, Birmingham
Overleden 27 juli 1901, Auckland Castle, Durham
Nationaliteit Brit
Bekend van The New Testament in the Original Greek
Beroep Bijbelgeleerde
Overige informatie
Religie anglicaans
rel=nofollow

Brooke Foss Westcott (Birmingham, 12 januari 1825 – Auckland Castle, Durham, 27 juli 1901) was een Engels theoloog en vanaf 1890 een anglicaans bisschop van Durham.

Brooke Foss Westcott werd in Birmingham geboren als zoon van de plantkundige Frederick Brooke Westcott. Hij ging naar de King Edward VI School en gradueerde in 1848 aan het Trinity College in Birmingham, waar hij wiskunde en klassieke talen studeerde. Hij sloot er vriendschap met There he formed a friendship with Joseph Barber Lightfoot, die hij later zou opvolgen als bisschop van Durham. Hij werd Fellow aan het Trinity college in 1849. In 1851 werd hij door de hoofdonderwijzer van zijn voormalige school (de King Edward VI School), Prince Lee, de latere bisschop van Manchester tot anglicaans priester geordineerd. In 1852 verliet hij Cambridge om aan de School te Harrow te gaan doceren. Daar bouwde hij zich gedurende zeventien jaar door zijn lezingen en onderzoek een uitstekende reputatie op. Hij trouwde kort na zijn aankomst in Harrow met Miss Whithard.

Zijn vroege geschriften luidden een nieuw tijdperk in in de geschiedenis van de moderne Engelse theologie. In 1855 publiceerde hij de eerste versie van zijn History of the New Testament Canon („Geschiedenis van de canon van het Nieuwe Testament”), die hij veelvuldig herzag en uitbreidde; uiteindelijk werd dit een standaardwerk over dit onderwerp.

In 1860 breidde hij een eerder gepubliceerd essay uit tot zijn Introduction to the Study of the Gospels („Inleiding tot de studie van de Evangeliën”), een werk waarin hij blijkt geeft van opmerkelijk inzicht en nauwgezette studie. Hij combineerde een eerbiedige benadering met een aanzienlijke vrijheid ten opzichte van traditionele interpretaties. Ook Westcotts werk voor de Dictionary of the Bible (Bijbels woordenboek) van Smith, vooral zijn artikelen over ’Canon’, ’Makkabbeeën’ en ’Vulgaat’, geven blijk van uiterst nauwgezette en grondige voorbereiding. Dit leidde tot het samenstellen van de volgende populaire boeken The Bible in the Church („De Bijbel in de Kerk”, 1864) en een History of the English Bible („Geschiedenis van de Engelse Bijbel”, 1869). Tot dezelfde periode behoort The Gospel of the Resurrection („Het Evangelie van de Wederopstanding”, 1866). Omdat de wederopstanding een fundamentele leer is, kreeg dit werk aanzienlijke aandacht. De breedte van zienswijzen, de erkenning van door de moderne geschiedwetenschap aangetoonde feiten en pure logica waren diepgaande kenmerken van de manier waarop Westcott theologische vraagstukken benaderde. In de tijd waarin het boek verscheen, toonde zijn apologetische methode zowel moed als originaliteit.

Als leraar kon hij de leerstof in de klas niet zo gemakkelijk overbrengen,[1] en dit wordt in zekere mate weerspiegeld in zijn omvangrijke werken, die hoewel ze van briljant inzicht getuigen, in een moeilijk begrijpelijke stijl zijn geschreven.

Op 1 november 1870 werd hij verkozen voor de leerstoel van het Regius Professorship of Divinity aan de University of Cambridge. Hij bleef deze functie zelfs na 1890 uitoefenen, toen hij bisschop van Durham werd.

In 1881 gaven Westcott en Fenton John Anthony Hort hun tekstkritisch editie van de Griekse grondtekst uit onder de titel The New Testament in the Original Greek uit, waarin bijna dertig jaar van onafgebroken arbeid zat. Het werd een belangrijke uitgave die als basis gebruikt werd voor de English Revised Version van de Bijbel die hetzelfde jaar uitgegeven werd. De jaren waarin Westcott, Lightfoot en Hort elkaar veelvuldig ontmoetten en daardoor uiteraard veelvuldig discussieerden over hun werk, vormden een gelukkige en bevoorrechte periode in hun levens.

Westcott woonde in 1889 een conferentie bij van christenen uit heel Europa die zich zorgen maakten over de wapenwedloop die toen aan de gang was en die later tot de Eerste Wereldoorlog zou leiden. Als resultaat van deze conferentie ontstond de Christian Social Union, de christelijke sociale vakbond, waarvan Westcott tot president werd verkozen. Hij uitte zijn sociaal gevoel ook door als bisschop het zendingswerk te bevorderen, en door zijn bemiddeling in de staking van de mijnwerkers in Durham in 1892.

In 1890 werd hij in Westminster Abbey tot bisschop gewijd en werd twee weken later aangesteld als bisschop van Durham. Hij volgde Lightfoot op, die in december 1889 overleed.

Na zijn overlijden in 1901, kreeg de Training School in Cambridge hem ter ere de naam Westcott House.

Beschuldigingen

Sommige mensen die de oude King James Version respecteerden, vonden het verschrikkelijk dat de Herziene Versie (English Revised Version) niet alleen in taalgebruik was aangepast, maar dat er ook bekende teksten leken te ’ontbreken’. Sommigen verweten Westcott zonder veel bewijs van occultisme.Citefout: Na het label <ref> ontbreekt het afsluitende label </ref>

Werken

  • Elements of the Gospel Harmony (1851)
  • History of the Canon of First Four Centuries (1853)
  • History of the New Testament Canon (1855)
  • Characteristics of Gospel Miracles (1859)
  • Introduction to the Study of the Gospels (1860)
  • The Bible in the Church (1864)
  • The Gospel of the Resurrection (1866)
  • Christian Life Manifold and One (1869)
  • Some Points in the Religious Life of the Universities (1873)
  • Paragraph Psalter for the Use of Chotrs (1879)
  • Commentary on the Gospel of St John (1881)
  • Commentary on the Epistles of St John (1883)
  • Revelation of the Risen Lord (1882)
  • Revelation of the Father (1884)
  • Some Thoughts from the Ordinal (1884)
  • Christus Consummator (1886)
  • Social Aspects of Christianity (1887)
  • The Victory of the Cross: Sermons in Holy Week (1888)
  • Commentary on the Epistle to the Hebrews (1889)
  • From Strength to Strength (1890)
  • Gospel of Life (1892)
  • The Incarnation and Common Life (1893)
  • Some Lessons of the Revised Version of the New Testament (1897)
  • Christian Aspects of Life (1897)
  • Lessons from Work (1901)

Weblinks

  (en) 640443, in: Encyclopædia Britannica, 2024. (vertaal via: Vertaal via Google translate)

rel=nofollow
  1. º (en) Biographies of Textual Critics via archive.org
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Brooke_Foss_Westcott&oldid=123435"