Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Vierschaar: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(Kopie van http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Vierschaar&oldid=27281235 begonnen door Dirk Hillebrandt)
 
(herformuleren, aanpassen, toevoegen)
Regel 1: Regel 1:
Een '''vierschaar''' is het gerechtelijk bestuur van een plaatselijk gebied in de gewesten van de [[Lage Landen (staatkunde)|Lage landen]] tijdens de [[Middeleeuwen]] en het [[Ancien_regime|Ancien Regime]]. Aangezien 'bestuur' op dat ogenblik nog niet is opgedeeld volgens het principe van de [[Scheiding_der_machten|scheiding der machten]] (wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht), maakte deze rechtspraak integraal deel uit van de taken van het bestuur. De [[Hoge_jurisdictie|hoge jurisdictie]] berustte vaak bij de graaf, de middelbare en lage jurisdictie bij de plaatselijke [[ambachtsheer|ambachtsheer]].
Een '''vierschaar''' was een plaatselijk gerechtelijk tribunaal in de [[Lage Landen (staatkunde)|Lage landen]] tijdens de [[Middeleeuwen]] en het [[Ancien_regime|Ancien Regime]]. Aangezien het bestuur nog niet ingedeeld was volgens het principe van de [[Scheiding_der_machten|scheiding der machten]] (wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht), had de vierschaar een belangrijke bestuursfunctie. Vaak berustte de [[Hoge_jurisdictie|hoge jurisdictie]] bij de graaf, de middelbare en lage jurisdictie bij de plaatselijke [[ambachtsheer]].


Vanaf de Middeleeuwen lieten zowel de graaf als de lagere heren hun rechterlijke bevoegdheid door anderen waarnemen. De lage rechtspraak werd namens de heer uitgeoefend door schout en schepenen. Hiertoe benoemde de [[heer (feodalisme)|heer]] enkele mannen, de [[schepen]]en, die samen de schepenbank uitmaakten. De [[schout]] trad op als voorzitter en tegelijk aanklager, de schepenen als jury en rechters.
Vanaf de Middeleeuwen lieten zowel de graaf als de lagere heren hun rechterlijke bevoegdheid door anderen waarnemen. De lage rechtspraak werd namens de [[heer (feodalisme)|heer]] uitgeoefend door de [[baljuw]] of [[schout]] en de [[schepen]]en. De heer benoemde de schepenen, die samen de schepenbank uitmaakten. De schout was zowel voorzitter als aanklager, de schepenen waren zowel jury als rechters.


[[Afbeelding:Vierschaar Moregem.JPG|thumb|natuur vierschaar te Moregem]]
De naam vierschaar komt van de vier ’geschoren’ (gespannen) touwen waartussen de rechtspraak plaats vond.<ref>{{Aut|Haslinghuis, E. J.}} en {{Aut|Janse, H.}}, ''Bouwkundige termen''. Leiden: Primavera Pers, 2005.</ref><ref>{{Aut|Vriend, J. J.}}, ''De bouwkunst van ons land, de steden''. Amsterdam: Scheltema & Holkema’s boekhandel en uitgeversmaatschappij N.V., 1949.</ref> Oorspronkelijk werd er buiten recht gesproken, traditioneel onder een [[linde (geslacht)|linde]]. Bij die boom waren vier banken in een vierkant geplaatst, waarop de schepenen plaats namen; in het midden stond dan de beschuldigde. De vierschaar is niet genoemd naar de opstelling van de vier banken, maar naar de vier gespannen (geschoren) touwen; de vierschaar werd dan gespannen, daarbinnen werd recht gesproken. Op het grondgebied [[Oudenaarde]] in de Wortegemstraat, op de grens tussen [[Bevere]] en [[Moregem]], kan men nog een originele vierschaar zien. Een kopie hiervan werd opgesteld in [[Bokrijk]].


De naam vierschaar komt van de vier 'geschoren' (gespannen) touwen waartussen de rechtspraak plaats vond.<ref>Haslinghuis, E.J. en Janse, H. (2005) ''Bouwkundige termen''. Leiden: Primavera Pers.</ref><ref>Vriend, J.J. (1949) ''De bouwkunst van ons land, de steden''. Amsterdam: Scheltema & Holkema's boekhandel en uitgeversmaatschappij N.V.</ref> Oorspronkelijk werd er buiten recht gesproken, traditioneel onder een [[linde (geslacht)|linde]]. Bij die boom waren vier banken in een vierkant geplaatst, waarop de schepenen plaats namen; in het midden stond dan de beschuldigde. Het is niet de opstelling van de vier banken waarnaar de 'vierschaar' is genoemd, maar de vier gespannen (geschoren) touwen; de vierschaar werd dan gespannen, daarbinnen werd recht gesproken. Op het grondgebied [[Oudenaarde]] in de Wortegemstraat, op de grens tussen [[Bevere]] en [[Moregem]], kun je nog een originele 'vierschaar' zien. Een kopie hiervan werd opgesteld in [[Bokrijk]].
In Vlaanderen werd een vierschaar „gebannen”, d.i. plechtig bijeengeroepen.<ref>''Costumen van het Graefschap Vlaenderen, tot Antwerpen by Michiel Knobbaert en Ste Peeter by t’Prosessen Huys der Societeyt Iesu ende te Gent by Maximiliaen Graet inden Enghel, 1674''.</ref><ref>''Vierschare, hoe ghebannen ende ghehouden''. Gent, Rubriek 1, art. 6.7; Veurne, tit. 1, art. 31; tit. 44, art. 1 & seqq. tit. 47, art. 1; Kasselrij van Ieper, cap. 128.</ref>


In Vlaanderen werd een Vierschaar "gebannen", d.i. plechtig bijeengeroepen.<ref>''Costumen van het Graefschap Vlaenderen, tot Antwerpen by Michiel Knobbaert en Ste Peeter by t'Prosessen Huys der Societeyt Iesu ende te Gent by Maximiliaen Graet inden Enghel, 1674''.</ref><ref>''Vierschare, hoe ghebannen ende ghehouden''. Gent, Rubriek 1, art. 6.7; Veurne, tit. 1, art.31; tit. 44, art.1 & seqq.tit.47, art. 1; Kasselrij van Ieper, cap. 128.</ref>
Later werd een vierschaar gewoonlijk ondergebracht in een gebouw, zoals de [[Vierschaar (Wachtebeke)|vierschaar van Wachtebeke]].


[[Afbeelding:Wachtebeke Vierschaar Noordgevel.jpg|thumb|vierschaar te Wachtebeke]]
Bij uitbreiding betekende ''vierschaar'' ook het gebied waarbinnen het gezag van de schepenen gold. Een [[heerlijkheid (bestuursvorm)|heerlijkheid]] was immers niet aan [[parochie (kerk)|parochiegrenzen]] verbonden, maar kon twee of meer parochies omvatten, of slechts de helft ervan, of delen van verschillende parochies (die dan nog niet eens onderling verbonden hoefden te zijn). Ook kon de heer een grote heerlijkheid opdelen in verschillende vierscharen.


Later werd een vierschaar doorgaans ondergebracht in een gebouw, zoals de [[Vierschaar (Wachtebeke)|vierschaar van Wachtebeke]].
De oorspronkelijke heerlijkheden waren vrij groot, maar omdat ze opgesplitst werden onder erfgenamen, en omdat stukken ervan verkocht werden, raakten ze na verloop van tijd volledig versplinterd. Voor dergelijke kleine gebieden was een gescheiden rechtspraak vrijwel onmogelijk geworden, en daarom ging men er in de 14e eeuw geleidelijk toe over om de rechtspraak per parochie te organiseren. De [[heer (feodalisme)|heer]] op wiens [[heerlijkheid (bestuursvorm)|heerlijkheid]] de [[kerkgebouw|kerk]] stond was, verantwoordelijk voor de rechtspraak. Men ging hem daarom als dorpsheer betitelen.


Bij uitbreiding betekende 'vierschaar' ook het gebied waarbinnen het gezag van de schepenen gold. Een [[heerlijkheid (bestuursvorm)|heerlijkheid]] was immers niet aan [[parochie (kerk)|parochiegrenzen]] verbonden, maar kon twee of meer parochies omvatten, of slechts de helft ervan, of delen van verschillende parochies (die dan nog niet eens onderling verbonden hoefden te zijn). Ook kon de heer een al te grote heerlijkheid opdelen in verschillende vierscharen.
In [[Graafschap Zeeland|Zeeland]] stond de grafelijke [[Hoge Vierschaar van Zeeland]] in de [[Late Middeleeuwen]] aan het hoofd van de volledige Zeeuwse [[rechtspraak]] en was verantwoordelijk voor de berechting van zware misdrijven zoals [[verkrachting]] en [[doodslag]].
De graaf van Zeeland (of zijn zoon als plaatsvervanger) zetelde in de Hoge Vierschaar als rechter samen met de grote [[Ambachtsheer |ambachtsheren]].  
De steden [[Middelburg (Zeeland) |Middelburg]], [[Zierikzee]] en [[Reimerswaal (historische stad)|Reimerswaal]] hadden een eigen stedelijke rechtspraak, onafhankelijk van de Hoge Vierschaar.


Nu waren de oorspronkelijke heerlijkheden relatief groot geweest, maar door het opsplitsen ervan onder erfgenamen, en ook wel door de verkoop van stukken ervan, waren ze in de loop der tijden op nogal wat plaatsen volledig versplinterd geraakt. Voor dergelijke kleine stukken was een gescheiden rechtspraak zowat onmogelijk geworden, en daarom ging men er in de 14e eeuw geleidelijk toe over om die rechtspraak per parochie te organiseren. Verantwoordelijk hiervoor was die [[heer (feodalisme)|heer]] op wiens [[heerlijkheid (bestuursvorm)|heerlijkheid]] de [[kerkgebouw|kerk]] stond, en die men daarom als dorpsheer ging betitelen.
==Afschaffing==
In 1787 probeerde de Oostenrijkse keizer [[Jozef II]] het rechtswezen in de Zuidelijke Nederlanden te hervormen, maar stootte hierbij op veel protest.


In Zeeland stond in de [[Late Middeleeuwen]] aan het hoofd van de Zeeuwse [[rechtspraak]] de grafelijke [[Hoge Vierschaar van Zeeland]], die de algehele hoge rechtsmacht in [[Graafschap Zeeland | Zeeland]] had en verantwoordelijk was voor de berechting van zware misdrijven als [[verkrachting]] en [[doodslag]].
Pas onder de [[Franse Revolutie]] werden de kerkelijke grenzen ook overheidsgrenzen en werden de heerlijkheden afgeschaft. De parochiegrenzen vormden de basis voor de indeling in gemeenten, waardoor gemeenten sterk kunnen verschillen van vorm en grootte. Vanaf nu kwam de rechtspraak volledig aan de staat.
De graaf van Zeeland (of zijn zoon als plaatsvervanger) trad in de Hoge Vierschaar als rechter samen met de grote [[Ambachtsheer |ambachtsheren]].
De Hoge Vierschaar trad niet op in [[Middelburg (Zeeland) |Middelburg]], [[Zierikzee]] en [[Reimerswaal (historische stad)|Reimerswaal]]. Deze steden kenden een eigen stedelijke rechtspraak.


==Franse Revolutie==
{{appendix|
Het is pas onder de [[Franse Revolutie]] dat de kerkelijke grenzen ook overheidsgrenzen werden, toen de parochies werden omgevormd tot gemeenten (dit verklaart meteen waarom deze laatste zo onregelmatig gevormd zijn en zo sterk in grootte kunnen verschillen), de heerlijkheden afgeschaft werden, en de rechtspraak volledig aan de staat kwam.
{{commonscat|Vierschaar}}
 
;Noten
{{appendix||2=
== Noten ==
{{references}}
}}
}}
{{commonscat|Vierschaar}}


[[Categorie:Rechterlijke macht]]
[[Categorie:Rechterlijke macht]]
[[Categorie:Rechtsgeschiedenis]]
[[Categorie:Rechtsgeschiedenis]]
[[Categorie:Middeleeuws recht]]
[[Categorie:Middeleeuws recht]]
[[vls:Vierschare]]

Versie van 17 aug 2012 17:04

Een vierschaar was een plaatselijk gerechtelijk tribunaal in de Lage landen tijdens de Middeleeuwen en het Ancien Regime. Aangezien het bestuur nog niet ingedeeld was volgens het principe van de scheiding der machten (wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht), had de vierschaar een belangrijke bestuursfunctie. Vaak berustte de hoge jurisdictie bij de graaf, de middelbare en lage jurisdictie bij de plaatselijke ambachtsheer.

Vanaf de Middeleeuwen lieten zowel de graaf als de lagere heren hun rechterlijke bevoegdheid door anderen waarnemen. De lage rechtspraak werd namens de heer uitgeoefend door de baljuw of schout en de schepenen. De heer benoemde de schepenen, die samen de schepenbank uitmaakten. De schout was zowel voorzitter als aanklager, de schepenen waren zowel jury als rechters.

De naam vierschaar komt van de vier ’geschoren’ (gespannen) touwen waartussen de rechtspraak plaats vond.[1][2] Oorspronkelijk werd er buiten recht gesproken, traditioneel onder een linde. Bij die boom waren vier banken in een vierkant geplaatst, waarop de schepenen plaats namen; in het midden stond dan de beschuldigde. De vierschaar is niet genoemd naar de opstelling van de vier banken, maar naar de vier gespannen (geschoren) touwen; de vierschaar werd dan gespannen, daarbinnen werd recht gesproken. Op het grondgebied Oudenaarde in de Wortegemstraat, op de grens tussen Bevere en Moregem, kan men nog een originele vierschaar zien. Een kopie hiervan werd opgesteld in Bokrijk.

In Vlaanderen werd een vierschaar „gebannen”, d.i. plechtig bijeengeroepen.[3][4]

Later werd een vierschaar gewoonlijk ondergebracht in een gebouw, zoals de vierschaar van Wachtebeke.

Bij uitbreiding betekende vierschaar ook het gebied waarbinnen het gezag van de schepenen gold. Een heerlijkheid was immers niet aan parochiegrenzen verbonden, maar kon twee of meer parochies omvatten, of slechts de helft ervan, of delen van verschillende parochies (die dan nog niet eens onderling verbonden hoefden te zijn). Ook kon de heer een grote heerlijkheid opdelen in verschillende vierscharen.

De oorspronkelijke heerlijkheden waren vrij groot, maar omdat ze opgesplitst werden onder erfgenamen, en omdat stukken ervan verkocht werden, raakten ze na verloop van tijd volledig versplinterd. Voor dergelijke kleine gebieden was een gescheiden rechtspraak vrijwel onmogelijk geworden, en daarom ging men er in de 14e eeuw geleidelijk toe over om de rechtspraak per parochie te organiseren. De heer op wiens heerlijkheid de kerk stond was, verantwoordelijk voor de rechtspraak. Men ging hem daarom als dorpsheer betitelen.

In Zeeland stond de grafelijke Hoge Vierschaar van Zeeland in de Late Middeleeuwen aan het hoofd van de volledige Zeeuwse rechtspraak en was verantwoordelijk voor de berechting van zware misdrijven zoals verkrachting en doodslag. De graaf van Zeeland (of zijn zoon als plaatsvervanger) zetelde in de Hoge Vierschaar als rechter samen met de grote ambachtsheren. De steden Middelburg, Zierikzee en Reimerswaal hadden een eigen stedelijke rechtspraak, onafhankelijk van de Hoge Vierschaar.

Afschaffing

In 1787 probeerde de Oostenrijkse keizer Jozef II het rechtswezen in de Zuidelijke Nederlanden te hervormen, maar stootte hierbij op veel protest.

Pas onder de Franse Revolutie werden de kerkelijke grenzen ook overheidsgrenzen en werden de heerlijkheden afgeschaft. De parochiegrenzen vormden de basis voor de indeling in gemeenten, waardoor gemeenten sterk kunnen verschillen van vorm en grootte. Vanaf nu kwam de rechtspraak volledig aan de staat.

Bronnen, noten en/of referenties

Wikimedia Commons  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Vierschaar op Wikimedia Commons.

rel=nofollow
Noten

  1. º Haslinghuis, E. J. en Janse, H., Bouwkundige termen. Leiden: Primavera Pers, 2005.
  2. º Vriend, J. J., De bouwkunst van ons land, de steden. Amsterdam: Scheltema & Holkema’s boekhandel en uitgeversmaatschappij N.V., 1949.
  3. º Costumen van het Graefschap Vlaenderen, tot Antwerpen by Michiel Knobbaert en Ste Peeter by t’Prosessen Huys der Societeyt Iesu ende te Gent by Maximiliaen Graet inden Enghel, 1674.
  4. º Vierschare, hoe ghebannen ende ghehouden. Gent, Rubriek 1, art. 6.7; Veurne, tit. 1, art. 31; tit. 44, art. 1 & seqq. tit. 47, art. 1; Kasselrij van Ieper, cap. 128.
rel=nofollow
rel=nofollow