Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed
Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Octaaf (muziek): verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
k (ALLEMAAL JATWERK) |
|||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Het '''octaaf''', afgekort aangeduid met '''P8''', of kortweg '''8''', | Het '''octaaf''', afgekort aangeduid met '''P8''', of kortweg '''8''', is in de [[muziek]] het [[interval (muziek)|interval]] tussen twee [[toon (geluid)|tonen]] waarvoor geldt dat de [[frequentie]] van de ene toon precies het dubbele is van die van de andere. In dat verband wordt de toon met de dubbele frequentie wel het '''octaaf''' van de andere toon genoemd. | ||
Het woord octaaf | Het woord octaaf is afgeleid van het [[Latijn]]se ''octavus'', dat "achtste" betekent. Een diatonische [[toonladder]] (dat is de basistoonladder van de westerse muziek) bestaat namelijk uit acht noten, en beslaat precies een octaaf, dat wil zeggen dat de eerste en de achtste noot precies een factor twee in toonhoogte verschillen. | ||
Een dubbel octaaf noemt met een [[quindecime]]. | |||
Een probleem doet zich voor in de [[gelijkzwevende temperatuur]]. In die stemming is de toon bis evenals de deses [[enharmonisch gelijk]] aan de toon c. Beide zouden dus opgevat kunnen worden als octaaf van C. Dat doet men echter niet. Alleen een interval tussen tonen met dezelfde [[stamtoon]]naam of afgeleid daarvan kan als octaaf aangemerkt worden. | |||
Door de gehanteerde systematiek van | Door de gehanteerde systematiek van benaming van intervallen worden ook intervallen die van een octaaf afgeleid worden door chromatische alteratie van een of beide tonen met octaaf aangeduid. Het interval waarbij de frequentie van de bovenste toon precies twee maal de frequentie van de onderste toon is, wordt in dit verband ''rein octaaf'' genoemd. Is de toonafstand door alteratie verkleind, dan spreekt men van ''verminderd'' en ''dubbel verminderd'' octaaf. Is het octaaf vergroot dan heet het ''overmatig'' of ''dubbel overmatig''. Uitgaande van het reine octaaf c - c' zijn de intervallen | ||
:c - ces' | :c - ces' en cis - c' verminderde octaven. | ||
:c - ceses', | :c - ceses', cis - ces' en cisis - c' dubbel verminderde octaven. | ||
:ces - c' | :ces - c' en c - cis' overmatige octaven. | ||
:ceses - c', ces - | :ceses - c', ces - cis' en c - cisis' dubbel overmatige octaven. | ||
== | ==Octaafbenamingen== | ||
[[Afbeelding: | [[Afbeelding:Octaafnamen.png|thumb|right|500px| De meest voorkomende octaven en hun benaming]] | ||
Naast de | Naast de betekenis van octaaf als interval, wordt de term octaaf ook gebruikt ter aanduiding van de verzameling tonen in zo'n interval. Een octaaf begint dan met een C, de tonen A en B horen dus nog bij hetzelfde octaaf als de daaronder gelegen G. Het totale [[ambitus|bereik]] aan tonen wordt zo opgedeeld in de volgende '''octaven'''. Achter elk octaaf is een voorbeeld gegeven van de schrijfwijze van de toon A in het betrokken octaaf met de frequentie in de gebruikelijke stemming. De aanduiding met nummers (teede kolom onder 'Notatie') is de wetenschappelijke benaming van de octaven. | ||
{| class="prettytable" | {| class="prettytable" | ||
| Regel 23: | Regel 23: | ||
! style="width:10em;" |'''Naam''' | ! style="width:10em;" |'''Naam''' | ||
!colspan="2"|Notatie | !colspan="2"|Notatie | ||
! | !Frequentie van de A | ||
! | !Opmerkingen | ||
|- | |- | ||
!0 | !0 | ||
| Regel 30: | Regel 30: | ||
| style="width:6em;" | "A of <math>\underline{\underline{A}}</math>|| A<sub>0</sub> | | style="width:6em;" | "A of <math>\underline{\underline{A}}</math>|| A<sub>0</sub> | ||
| 27,5 | | 27,5 | ||
| style="width:45em; text-align:left;" | | | style="width:45em; text-align:left;" |Alleen de bovenste tonen uit dit octaaf zijn muzikaal speelbaar/bruikbaar. A<sub>0</sub> is de laagste toon van een [[Piano (instrument)|piano]]. | ||
|- | |- | ||
!1 | !1 | ||
| Regel 51: | Regel 51: | ||
|- | |- | ||
!4 | !4 | ||
| | | Eengestreept octaaf | ||
| a' || A<sub>4</sub> | | a' || A<sub>4</sub> | ||
| 440 | | 440 | ||
| style="text-align:left;" | De a' | | style="text-align:left;" | De a' is de a van 440 Hz; de c' is de ''centrale C'' op een piano. | ||
|- | |- | ||
!5 | !5 | ||
| Regel 72: | Regel 72: | ||
| a<nowiki>''''</nowiki> || A<sub>7</sub> | | a<nowiki>''''</nowiki> || A<sub>7</sub> | ||
| 3520 | | 3520 | ||
| Het hoogste octaaf van | | Het hoogste octaaf van een piano (afgezien van C<sub>8</sub>) | ||
|- | |- | ||
!8 | !8 | ||
| Regel 84: | Regel 84: | ||
| a<nowiki>''''''</nowiki> || A<sub>9</sub> | | a<nowiki>''''''</nowiki> || A<sub>9</sub> | ||
| 14080 | | 14080 | ||
| style="text-align:left;" | Deze zeer hoge | | style="text-align:left;" | Deze zeer hoge tonen zijn met name op strijkinstrumenten als [[flageolet (speelwijze)|flageolet]] nog bruikbaar. | ||
|} | |} | ||
Het systeem kan naar | Het systeem kan naar believen voortgezet worden, maar al in het zesgestreept octaaf zijn de meeste tonen niet meer hoorbaar voor de meeste mensen en het achtgestreept octaaf ligt zelfs boven de [[gehoorgrens]]. | ||
Aan de onderkant komt | Aan de onderkant komt men in de literatuur nog het ''subsubcontra-octaaf'' tegen waarvan de tonen feitelijk buiten het hoorbare gebied liggen. | ||
Het | Het eengestreept octaaf begint met de toon c', ook ''centrale'' c geheten. Het is deze toon die door de [[Sleutel (muziek)|C-sleutel]] wordt aangewezen. De g' uit het eengestreept octaaf is de toon die door de G-sleutel wordt aangewezen. De F-sleutel wijst de toon f uit het klein-octaaf aan. | ||
Met de | Met de benaming ''lage'' C wordt wel de toon C<sub>2</sub> = C (groot-C) van het groot-octaaf aangeduid, hoewel deze term ook wel gebezigd wordt voor de laagste C die op een instrument te spelen is. De benaming ''hoge'' c is een relatieve aanduiding. Voor een [[tenor (zangstem)|tenor]] is de toon c" van het tweegestreept octaaf een hoge c, voor een [[sopraan (zangstem)|sopraan]] is c'" (driegestreept) pas een hoge c. | ||
[[Categorie:Muziekterm]] | [[Categorie:Muziekterm]] | ||
[[Categorie:Muziektheorie]] | [[Categorie:Muziektheorie]] | ||
[[Categorie:Muzieknotatie]] | [[Categorie:Muzieknotatie]] | ||
Versie van 26 sep 2008 20:42
Het octaaf, afgekort aangeduid met P8, of kortweg 8, is in de muziek het interval tussen twee tonen waarvoor geldt dat de frequentie van de ene toon precies het dubbele is van die van de andere. In dat verband wordt de toon met de dubbele frequentie wel het octaaf van de andere toon genoemd.
Het woord octaaf is afgeleid van het Latijnse octavus, dat "achtste" betekent. Een diatonische toonladder (dat is de basistoonladder van de westerse muziek) bestaat namelijk uit acht noten, en beslaat precies een octaaf, dat wil zeggen dat de eerste en de achtste noot precies een factor twee in toonhoogte verschillen.
Een dubbel octaaf noemt met een quindecime.
Een probleem doet zich voor in de gelijkzwevende temperatuur. In die stemming is de toon bis evenals de deses enharmonisch gelijk aan de toon c. Beide zouden dus opgevat kunnen worden als octaaf van C. Dat doet men echter niet. Alleen een interval tussen tonen met dezelfde stamtoonnaam of afgeleid daarvan kan als octaaf aangemerkt worden.
Door de gehanteerde systematiek van benaming van intervallen worden ook intervallen die van een octaaf afgeleid worden door chromatische alteratie van een of beide tonen met octaaf aangeduid. Het interval waarbij de frequentie van de bovenste toon precies twee maal de frequentie van de onderste toon is, wordt in dit verband rein octaaf genoemd. Is de toonafstand door alteratie verkleind, dan spreekt men van verminderd en dubbel verminderd octaaf. Is het octaaf vergroot dan heet het overmatig of dubbel overmatig. Uitgaande van het reine octaaf c - c' zijn de intervallen
- c - ces' en cis - c' verminderde octaven.
- c - ceses', cis - ces' en cisis - c' dubbel verminderde octaven.
- ces - c' en c - cis' overmatige octaven.
- ceses - c', ces - cis' en c - cisis' dubbel overmatige octaven.
Octaafbenamingen
Naast de betekenis van octaaf als interval, wordt de term octaaf ook gebruikt ter aanduiding van de verzameling tonen in zo'n interval. Een octaaf begint dan met een C, de tonen A en B horen dus nog bij hetzelfde octaaf als de daaronder gelegen G. Het totale bereik aan tonen wordt zo opgedeeld in de volgende octaven. Achter elk octaaf is een voorbeeld gegeven van de schrijfwijze van de toon A in het betrokken octaaf met de frequentie in de gebruikelijke stemming. De aanduiding met nummers (teede kolom onder 'Notatie') is de wetenschappelijke benaming van de octaven.
| Octaaf | Naam | Notatie | Frequentie van de A | Opmerkingen | |
|---|---|---|---|---|---|
| 0 | Subcontra-octaaf | "A of <math>\underline{\underline{A}}</math> | A0 | 27,5 | Alleen de bovenste tonen uit dit octaaf zijn muzikaal speelbaar/bruikbaar. A0 is de laagste toon van een piano. |
| 1 | Contra-octaaf | 'A of A | A1 | 55 | |
| 2 | Groot-octaaf | A | A2 | 110 | |
| 3 | Klein-octaaf | a | A3 | 220 | |
| 4 | Eengestreept octaaf | a' | A4 | 440 | De a' is de a van 440 Hz; de c' is de centrale C op een piano. |
| 5 | Tweegestreept octaaf | a" | A5 | 880 | |
| 6 | Driegestreept octaaf | a''' | A6 | 1760 | |
| 7 | Viergestreept octaaf | a'''' | A7 | 3520 | Het hoogste octaaf van een piano (afgezien van C8) |
| 8 | Vijfgestreept octaaf | a''''' | A8 | 7040 | |
| 9 | Zesgestreept octaaf | a'''''' | A9 | 14080 | Deze zeer hoge tonen zijn met name op strijkinstrumenten als flageolet nog bruikbaar. |
Het systeem kan naar believen voortgezet worden, maar al in het zesgestreept octaaf zijn de meeste tonen niet meer hoorbaar voor de meeste mensen en het achtgestreept octaaf ligt zelfs boven de gehoorgrens.
Aan de onderkant komt men in de literatuur nog het subsubcontra-octaaf tegen waarvan de tonen feitelijk buiten het hoorbare gebied liggen.
Het eengestreept octaaf begint met de toon c', ook centrale c geheten. Het is deze toon die door de C-sleutel wordt aangewezen. De g' uit het eengestreept octaaf is de toon die door de G-sleutel wordt aangewezen. De F-sleutel wijst de toon f uit het klein-octaaf aan.
Met de benaming lage C wordt wel de toon C2 = C (groot-C) van het groot-octaaf aangeduid, hoewel deze term ook wel gebezigd wordt voor de laagste C die op een instrument te spelen is. De benaming hoge c is een relatieve aanduiding. Voor een tenor is de toon c" van het tweegestreept octaaf een hoge c, voor een sopraan is c'" (driegestreept) pas een hoge c.