Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Acaciaans schisma: verschil tussen versies
(-/- {{wiu|1=Er wordt wel gezegd hoe lang het duurde maar niet eens wat het eigenlijk is ...|2=2012|3=02|4=26}}) |
(heel gekleurde zin weg: "Dit was de paus als orthodox aanhanger van de geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel natuurlijk een gruwel.") |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Het '''Acaciaanse schisma''' tussen de Oosterse en de Westerse Christelijke Kerken duurde vijfendertig jaar, van 484 tot 519. De oorzaak van het schisma was dat de leiders van de Oosterse Christelijke Kerk uit het oogpunt van de Paus van Rome gezien steeds meer afdreven in de richting van het [[monofysitisme]]. Dit was de paus als orthodox aanhanger van de [[geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel]] natuurlijk een gruwel. Keizer [[Zeno van Byzantium]]s mislukte poging om de partijen met zijn [[Henotikon]] te verzoenen was vervolgens de druppel die de emmer deed overlopen.<ref>{{Cite journal | issn = 00028762 | volume = 49 | issue = 3 | pages = 410–426 | last = Bark | first = William | title = Theodoric vs. Boethius: Vindication and Apology | journal = The American Historical Review | date = 1944-04 | jstor = 1841026 }}</ref><ref>{{Cite journal | issn = 00707546 | volume = 6 | pages = 1–23 | last = Dvornik | first = Francis | authorlink = Francis Dvornik | title = Emperors, Popes, and General Councils | journal = Dumbarton Oaks Papers | year = 1951 | jstor = 1291081 }}</ref><ref>{{Cite book | edition = 1 | publisher = Westminster John Knox Press | isbn = 0-664-25511-6 | page = 2 | last = McKim | first = Donald K. | title = Westminster Dictionary of Theological Terms | date = 1996-11 }}</ref> | Het '''Acaciaanse schisma''' tussen de Oosterse en de Westerse Christelijke Kerken duurde vijfendertig jaar, van 484 tot 519. De oorzaak van het schisma was dat de leiders van de Oosterse Christelijke Kerk uit het oogpunt van de Paus van Rome gezien steeds meer afdreven in de richting van het [[monofysitisme]]. <!-- Dit was de paus als orthodox aanhanger van de [[geloofsbelijdenis van Nicea-Constantinopel]] natuurlijk een gruwel.--> Keizer [[Zeno van Byzantium]]s mislukte poging om de partijen met zijn [[Henotikon]] te verzoenen was vervolgens de druppel die de emmer deed overlopen.<ref>{{Cite journal | issn = 00028762 | volume = 49 | issue = 3 | pages = 410–426 | last = Bark | first = William | title = Theodoric vs. Boethius: Vindication and Apology | journal = The American Historical Review | date = 1944-04 | jstor = 1841026 }}</ref><ref>{{Cite journal | issn = 00707546 | volume = 6 | pages = 1–23 | last = Dvornik | first = Francis | authorlink = Francis Dvornik | title = Emperors, Popes, and General Councils | journal = Dumbarton Oaks Papers | year = 1951 | jstor = 1291081 }}</ref><ref>{{Cite book | edition = 1 | publisher = Westminster John Knox Press | isbn = 0-664-25511-6 | page = 2 | last = McKim | first = Donald K. | title = Westminster Dictionary of Theological Terms | date = 1996-11 }}</ref> | ||
==Chronologie van de gebeurtenissen== | ==Chronologie van de gebeurtenissen== | ||
De gebeurtenissen die tot dit [[schisma]] leidden werden ingeleid door [[ | De gebeurtenissen die tot dit [[schisma]] leidden werden ingeleid door paus [[Felix III]]. Deze paus schreef twee brieven, een aan keizer [[Zeno van Byzantium]] en een aan patriarch [[Acacius van Constantinopel]]. Hij herinnerde hen aan de noodzaak om het geloof compromisloos te verdedigen, zoals zij dit ook eerder hadden gedaan. | ||
Toen [[Johannes Talaia]], de patriarch van Alexandrië, uit zijn stad verbannen werd, vertrok hij naar Rome. Eenmaal daar gearriveerd bracht hij verslag uit over de gebeurtenissen in het Oosten. Als reactie schreef Felix nog twee brieven. Hij sommeerde Acacius naar Rome te komen om daar verantwoording over zijn gedrag af te leggen. Toen zij aan land kwamen werden de legaten, die deze brieven naar Constantinopel brachten, onmiddellijk gevangen genomen. Zij werden gedwongen om de [[eucharistie|heilige communie]] van Acacius te ontvangen als onderdeel van een liturgie waarin zij hoorden dat [[Peter Mongus]] en andere Monofysieten in de [[diptiek]]en genoemd werden. Toen Felix dit via zijn contacten met de [[Acoemeten|Acoemetische]] monniken in Constantinopel te horen kreeg, riep hij in [[484]] een [[synode]] bijeen, waarin hij het gedrag van zijn legaten veroordeelde en patriarch Acacius van Constantinopel [[excommunicatie|excommuniceerde]]. | Toen [[Johannes Talaia]], de patriarch van Alexandrië, uit zijn stad verbannen werd, vertrok hij naar Rome. Eenmaal daar gearriveerd bracht hij verslag uit over de gebeurtenissen in het Oosten. Als reactie schreef Felix nog twee brieven. Hij sommeerde Acacius naar Rome te komen om daar verantwoording over zijn gedrag af te leggen. Toen zij aan land kwamen werden de legaten, die deze brieven naar Constantinopel brachten, onmiddellijk gevangen genomen. Zij werden gedwongen om de [[eucharistie|heilige communie]] van Acacius te ontvangen als onderdeel van een liturgie waarin zij hoorden dat [[Peter Mongus]] en andere Monofysieten in de [[diptiek]]en genoemd werden. Toen Felix dit via zijn contacten met de [[Acoemeten|Acoemetische]] monniken in Constantinopel te horen kreeg, riep hij in [[484]] een [[synode]] bijeen, waarin hij het gedrag van zijn legaten veroordeelde en patriarch Acacius van Constantinopel [[excommunicatie|excommuniceerde]]. | ||
Acacius reageerde op deze handeling door Felix zijn naam uit zijn diptieken te laten verwijderen. In Constantinopel bleven alleen de Acoemeten nog trouw aan Rome. Als reactie liet Acacius hun abt, Cyrillus, gevangen zetten. Acacius stierf in 489. Zijn opvolger, Flavitas (of Fravitas, 489-90), probeerde zich met [[Rome]] te verzoenen, maar weigerde om de [[communie]] met de Monofysieten op te geven. Ook was hij niet bereid Acacius' naam van zijn dyptieken te laten verwijderen. Zeno stierf in 491. Zijn opvolger, [[Anastasios I|Anastasius I]] (491-518) hield zich in eerste instantie aan het beleid van de Henoticon, maar geleidelijk aan schoof zijn religieuze politiek steeds meer op in [[Monofysitisme|monofysitische]] richting. Na de dood van Anastasius wilde zijn opvolger, [[Justinus I]], het schisma met Rome zo snel mogelijk beëindigen, een doelstelling die hij deelde met de nieuwe patriarch van Constantinopel, [[Johannes II van Constantinopel|Johannes II van Cappadocië]]. De hereniging van beide kerken werd met [[Pasen]], 24 maart 519 geformaliseerd. | Acacius reageerde op deze handeling door Felix zijn naam uit zijn diptieken te laten verwijderen. In Constantinopel bleven alleen de Acoemeten nog trouw aan Rome. Als reactie liet Acacius hun abt, Cyrillus, gevangen zetten. Acacius stierf in 489. Zijn opvolger, Flavitas (of Fravitas, 489-90), probeerde zich met [[Rome]] te verzoenen, maar weigerde om de [[communie]] met de Monofysieten op te geven. Ook was hij niet bereid Acacius' naam van zijn dyptieken te laten verwijderen. Zeno stierf in 491. Zijn opvolger, [[Anastasios I|Anastasius I]] (491-518) hield zich in eerste instantie aan het beleid van de Henoticon, maar geleidelijk aan schoof zijn religieuze politiek steeds meer op in [[Monofysitisme|monofysitische]] richting. Na de dood van Anastasius wilde zijn opvolger, [[Justinus I]], het schisma met Rome zo snel mogelijk beëindigen, een doelstelling die hij deelde met de nieuwe patriarch van Constantinopel, [[Johannes II van Constantinopel|Johannes II van Cappadocië]]. De hereniging van beide kerken werd met [[Pasen]], 24 maart 519 geformaliseerd. | ||
| Regel 12: | Regel 12: | ||
{{Bron|bronvermelding= | {{Bron|bronvermelding= | ||
{{References}} | |||
{{References}} | |||
}} | }} | ||
{{DEFAULTSORT:Acaciaanse schisma}} | {{DEFAULTSORT:Acaciaanse schisma}} | ||
[[Categorie:Schisma (kerkgeschiedenis)]] | [[Categorie:Schisma (kerkgeschiedenis)]] | ||
Versie van 26 mei 2016 06:04
Het Acaciaanse schisma tussen de Oosterse en de Westerse Christelijke Kerken duurde vijfendertig jaar, van 484 tot 519. De oorzaak van het schisma was dat de leiders van de Oosterse Christelijke Kerk uit het oogpunt van de Paus van Rome gezien steeds meer afdreven in de richting van het monofysitisme. Keizer Zeno van Byzantiums mislukte poging om de partijen met zijn Henotikon te verzoenen was vervolgens de druppel die de emmer deed overlopen.[1][2][3]
Chronologie van de gebeurtenissen
De gebeurtenissen die tot dit schisma leidden werden ingeleid door paus Felix III. Deze paus schreef twee brieven, een aan keizer Zeno van Byzantium en een aan patriarch Acacius van Constantinopel. Hij herinnerde hen aan de noodzaak om het geloof compromisloos te verdedigen, zoals zij dit ook eerder hadden gedaan.
Toen Johannes Talaia, de patriarch van Alexandrië, uit zijn stad verbannen werd, vertrok hij naar Rome. Eenmaal daar gearriveerd bracht hij verslag uit over de gebeurtenissen in het Oosten. Als reactie schreef Felix nog twee brieven. Hij sommeerde Acacius naar Rome te komen om daar verantwoording over zijn gedrag af te leggen. Toen zij aan land kwamen werden de legaten, die deze brieven naar Constantinopel brachten, onmiddellijk gevangen genomen. Zij werden gedwongen om de heilige communie van Acacius te ontvangen als onderdeel van een liturgie waarin zij hoorden dat Peter Mongus en andere Monofysieten in de diptieken genoemd werden. Toen Felix dit via zijn contacten met de Acoemetische monniken in Constantinopel te horen kreeg, riep hij in 484 een synode bijeen, waarin hij het gedrag van zijn legaten veroordeelde en patriarch Acacius van Constantinopel excommuniceerde.
Acacius reageerde op deze handeling door Felix zijn naam uit zijn diptieken te laten verwijderen. In Constantinopel bleven alleen de Acoemeten nog trouw aan Rome. Als reactie liet Acacius hun abt, Cyrillus, gevangen zetten. Acacius stierf in 489. Zijn opvolger, Flavitas (of Fravitas, 489-90), probeerde zich met Rome te verzoenen, maar weigerde om de communie met de Monofysieten op te geven. Ook was hij niet bereid Acacius' naam van zijn dyptieken te laten verwijderen. Zeno stierf in 491. Zijn opvolger, Anastasius I (491-518) hield zich in eerste instantie aan het beleid van de Henoticon, maar geleidelijk aan schoof zijn religieuze politiek steeds meer op in monofysitische richting. Na de dood van Anastasius wilde zijn opvolger, Justinus I, het schisma met Rome zo snel mogelijk beëindigen, een doelstelling die hij deelde met de nieuwe patriarch van Constantinopel, Johannes II van Cappadocië. De hereniging van beide kerken werd met Pasen, 24 maart 519 geformaliseerd.
Externe links
- (en) Acacian Schism, OrthodoxWiki
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- º Bark, William (1944-04). Theodoric vs. Boethius: Vindication and Apology. The American Historical Review 49 (3): 410–426.
- º Dvornik, Francis (1951). Emperors, Popes, and General Councils. Dumbarton Oaks Papers 6: 1–23.
- º McKim, Donald K., Westminster Dictionary of Theological Terms, 1, Westminster John Knox Press (1996-11)