Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Suite bergamasque: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (21 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven) | |||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
[[Afbeelding:Paul Verlaine.png|thumb|[[Paul Verlaine]] (1844 - 1896)]] | [[Afbeelding:Paul Verlaine.png|thumb|[[Paul Verlaine]] (1844 - 1896)]] | ||
De '''Suite Bergamasque''' van [[Claude Debussy]] ontleent zijn titel aan de tweede regel uit het gedicht ‘Clair de lune’, opgenomen in [[Paul Verlaine]]’s dichtbundel “Fêtes Galantes” uit 1869. | De '''Suite Bergamasque''' van [[Claude Debussy]] ontleent zijn titel aan de tweede regel uit het gedicht ‘Clair de lune’, opgenomen in [[Paul Verlaine]]’s dichtbundel “Fêtes Galantes” uit 1869. | ||
<br/>Het is opmerkelijk, dat juist twee grote Franse componisten, [[Claude Debussy]] en [[Gabriel Fauré]], geïnspireerd werden muziek te schrijven bij dit schitterende en soms mysterieuze gedicht. De eerste regel van Clair de lune zet gelijk al de toon: ''''Votre âme est un paysage choisi ...'' | <br/>Het is opmerkelijk, dat juist twee grote Franse componisten, [[Claude Debussy]] en [[Gabriel Fauré]], geïnspireerd werden muziek te schrijven bij dit schitterende en soms mysterieuze gedicht. De eerste regel van Clair de lune zet gelijk al de toon: | ||
:: ''''Votre âme est un paysage choisi ...'' | |||
[[Afbeelding:Claude Debussy.jpg|thumb|left|[[Claude Debussy]], foto van Félix Nadar, 1908]] | Vrij vertaald betekent dit: | ||
:: ''Jouw ziel is als een uitverkoren landschap,...'' | |||
[[Afbeelding:Claude Debussy.jpg|thumb|260px|left|[[Claude Debussy]], foto van Félix Nadar, 1908]] | |||
__TOC__ | |||
{{clearboth}} | |||
==Claude Debussy== | ==Claude Debussy== | ||
Algemeen wordt aangenomen, dat Claude Debussy in 1890, toen hij nog muziek studeerde aan het ''Conservatoire de Paris'', al een opzet had gemaakt van | Algemeen wordt aangenomen, dat Claude Debussy in 1890, toen hij nog muziek studeerde aan het ''Conservatoire de Paris'', al een opzet had gemaakt van | ||
| Regel 42: | Regel 46: | ||
Het volgende deel ''[[Menuet]]'', laat het menuet uit de [[Barok (stijlperiode)|barok]] herleven. Het beginthema van dit menuet contrasteert met het mysterieuze en dramatische middengedeelte van dit deel. | Het volgende deel ''[[Menuet]]'', laat het menuet uit de [[Barok (stijlperiode)|barok]] herleven. Het beginthema van dit menuet contrasteert met het mysterieuze en dramatische middengedeelte van dit deel. | ||
===Clair de lune=== | ===Clair de lune=== | ||
[[Afbeelding:Clair de lune, beginakkoorden.jpg|thumb|right|350px|Openingsakkoord van Clair de lune]] | |||
[[Afbeelding:Remembering Tara.jpg|thumb|left|300px|Remembering Tara van '''Immanuel Klein''', foto van '''John Stoel''', 2010]] | |||
Het derde deel, ''Clair de lune'', is het mooiste gedeelte van de suite. De sublieme [[melodie]], klinkt als rivieren van dansende noten in een kleurrijke harmonie. | Het derde deel, ''Clair de lune'', is het mooiste gedeelte van de suite. De sublieme [[melodie]], klinkt als rivieren van dansende noten in een kleurrijke harmonie. | ||
De aanduiding ''Clair de lune'' komt een paar keer voor in het gedicht van Paul Verlaine. Vaak wordt dit deel als een zelfstandig pianowerk gespeeld. | De aanduiding ''Clair de lune'' komt een paar keer voor in het gedicht van Paul Verlaine. Vaak wordt dit deel als een zelfstandig pianowerk gespeeld. | ||
:''In het werk: '''Remembering Tara''' van de beeldhouwer [[Immanuel Klein]], bevat het bovenvlak een ritme van kleine kuiltjes. | |||
Deze zijn afkomstig van de afdrukken van de vingers van Immanuel Klein, die het '''openingsakkoord''' van '''Clair de lune''' 'pianospeelden' in het zand, die hij daarna overbracht in steen.''<sup> 1)</sup> <sup> 2)</sup> | |||
===Passepied=== | |||
Het laatste deel, met de titel ''Passepied'', is door zijn grote verschillen in de partijen voor linker- en rechterhand lastig te spelen, maar levert een wonderlijk en gecompliceerd geluid op. Een werkelijk perfect einde van deze schitterende suite. | |||
==Orkestuitvoering== | ==Orkestuitvoering== | ||
Af en toe hoort men een orkestuitvoering van de ''Suite Bergamasque'', meestal met veel strijkers. Het bijzondere en het aparte karakter van de piano met de bijbehorende bijzondere akkoorden, kan echter bij deze muziek niet worden overtroffen, zeker niet wat betreft ''Clair de lune.'' | Af en toe hoort men een orkestuitvoering van de ''Suite Bergamasque'', meestal met veel strijkers. Het bijzondere en het aparte karakter van de piano met de bijbehorende bijzondere akkoorden, kan echter bij deze muziek niet worden overtroffen, zeker niet wat betreft ''Clair de lune.'' | ||
==Gabriel Fauré== | ==Gabriel Fauré== | ||
[[Afbeelding:Gabriel Fauré (2).jpg|thumb|left|[[Gabriel Fauré]]]] | [[Afbeelding:Gabriel Fauré (2).jpg|thumb|260px|left|[[Gabriel Fauré]]]] | ||
In 1918 kreeg Gabriel Fauré van de toenmalige prins van [[Monaco]] de opdracht muziek te schrijven voor een ''comédie lyrique'' of eigenlijk meer een ''divertissement choréografique'' met dans en zang op een libretto van de dichter [[René Fauchois]]. Deze opdracht kwam tot stand op voorspraak van de componist [[Camille Saint-Saens]]. Gabriel Fauré, die toen toen 73 jaar oud was, had kort daarvoor wegens toenemende doofheid ontslag genomen als directeur van het ''Conservatoire de Paris'', en was niet erg gemotiveerd een nieuw werk te gaan opzetten voor misschien één of twee uitvoeringen. Hij kwam echter terug op deze oveweging en besloot diverse gezangen, instrumentale werken en [[koormuziek]] uit zijn eerder geschreven werk ''Fêtes galantes'' uit 1902 om te werken tot een divertissement, onder de naam ''Masques et bergamasques''. Op dezelfde wijze als Claude Debussy, ontleende hij deze titel aan de tweede regel uit het gedicht ''Clair de lune'' van Paul Verlaine. | In 1918 kreeg Gabriel Fauré van de toenmalige prins van [[Monaco]] de opdracht muziek te schrijven voor een ''comédie lyrique'' of eigenlijk meer een ''divertissement choréografique'' met dans en zang op een libretto van de dichter [[René Fauchois]]. Deze opdracht kwam tot stand op voorspraak van de componist [[Camille Saint-Saens]]. | ||
<br/>Gabriel Fauré, die toen toen 73 jaar oud was, had kort daarvoor wegens toenemende doofheid ontslag genomen als directeur van het ''Conservatoire de Paris'', en was niet erg gemotiveerd een nieuw werk te gaan opzetten voor misschien één of twee uitvoeringen. Hij kwam echter terug op deze oveweging en besloot diverse gezangen, instrumentale werken en [[koormuziek]] uit zijn eerder geschreven werk ''Fêtes galantes'' uit 1902 om te werken tot een divertissement, onder de naam ''Masques et bergamasques''. | |||
<br/>Op dezelfde wijze als Claude Debussy, ontleende hij deze titel aan de tweede regel uit het gedicht ''Clair de lune'' van Paul Verlaine. | |||
Fauré had in 1887 onder opusnummer 46 - net als Debussy - al een werk geschreven voor piano en zangstem met ''Clair de lune'' als titel. | Fauré had in 1887 onder opusnummer 46 - net als Debussy - al een werk geschreven voor piano en zangstem met ''Clair de lune'' als titel. | ||
{{clearboth}} | |||
==Masques et bergamasques== | ===Masques et bergamasques=== | ||
[[Afbeelding:Gilles van Jean Antoine Watteau.jpg|thumb|right|Gilles geschilderd door Jean Antoine Watteau in 1719]] | [[Afbeelding:Gilles van Jean Antoine Watteau.jpg|thumb|260px|right|Gilles geschilderd door Jean Antoine Watteau in 1719]] | ||
De inhoud van het | De inhoud van het divertissement ''Masques et bergamasques'' in de opzet van de librettist René Fauchois is vrij eenvoudig. | ||
De karakters ''Arlequin'', ''Gilles'' (ook wel ''Pierrot'' genoemd) en ''Colombine'', allen afkomstig uit de [[Commedia dell' arte]], hadden gewoonlijk als taak de adel en de rijken te vermaken. In ''Masques et bergamasques'' zijn ze nu zelf als toeschouwers aanwezig op een ''fête galante''. De deftige en voorname dames en heren die als altijd hun amoreuze avonturen en andere prestaties etaleren, zorgen nu, zonder dit te beseffen, voor vermaak van de toeschouwers, in dit geval dus voor ''Arlequin'', ''Gilles'' en ''Colombine''. | De karakters ''Arlequin'', ''Gilles'' (ook wel ''Pierrot'' genoemd) en ''Colombine'', allen afkomstig uit de [[Commedia dell' arte]], hadden gewoonlijk als taak de adel en de rijken te vermaken. In ''Masques et bergamasques'' zijn ze nu zelf als toeschouwers aanwezig op een ''fête galante''. De deftige en voorname dames en heren die als altijd hun amoreuze avonturen en andere prestaties etaleren, zorgen nu, zonder dit te beseffen, voor vermaak van de toeschouwers, in dit geval dus voor ''Arlequin'', ''Gilles'' en ''Colombine''. | ||
| Regel 65: | Regel 74: | ||
===Orkestsuite=== | ===Orkestsuite=== | ||
Na de prémiere op 10 april 1919 in het [[Theatre de Monte Carlo]], werd het uit acht delen bestaande divertissement nog een aantal keren uitgevoerd. Kort na de prémiere gaf Fauré een orkestsuite uit, waarvan de premiére plaats vond in november 1919 in het ''Conservatoire de Paris''. Deze suite, onder de titel ''Masques et Bergamasques'' opus 112, bestaat uit vier delen: | Na de prémiere op 10 april 1919 in het [[Theatre de Monte Carlo]], werd het uit acht delen bestaande divertissement nog een aantal keren uitgevoerd. Kort na de prémiere gaf Fauré een orkestsuite uit, waarvan de premiére plaats vond in november 1919 in het ''Conservatoire de Paris''. Deze suite, onder de titel ''Masques et Bergamasques'' opus 112, bestaat uit vier delen: | ||
* ''[[Ouverture]]: Allegro molto vivo'' | * ''[[Ouverture ( Muziekstuk )]]: Allegro molto vivo'' | ||
* ''Menuet: Tempo di minuetto – Allegretto moderato'' | * ''Menuet: Tempo di minuetto – Allegretto moderato'' | ||
* ''Gavotte: Allegro vivo'' | * ''Gavotte: Allegro vivo'' | ||
| Regel 73: | Regel 82: | ||
{{Bron|bronvermelding= | {{Bron|bronvermelding= | ||
*[http://www.youtube.com/watch?v= | *<sup> 1)</sup> Het cursieve tekstfragment bij het beeld '''Remembering Tara''' is een bewerking van een tekst van Ans van Berkum, opgenomen in het tijdschrift | ||
:Fragment van Beeldengalerij Het Depot in Wageningen. Hiervoor is toestemming verleend. | |||
*<sup> 2)</sup> Remembering Tara: 2010, Bardiglio marmer, 46,5 cm. | |||
*[http://www.youtube.com/watch?v=Q32jEWJaS6Y Clair de lune van Claude Debussy op YouTube] | |||
{{References}} | {{References}} | ||
}} | }} | ||
| Regel 83: | Regel 95: | ||
[[Categorie:Theater]] | [[Categorie:Theater]] | ||
[[Categorie:Schilderkunst]] | [[Categorie:Schilderkunst]] | ||
[[Categorie:Poëzie]] | |||
[[Categorie:Piano]] | |||
[[Categorie:Frans componist]] | |||
Huidige versie van 4 feb 2019 om 14:31
De Suite Bergamasque van Claude Debussy ontleent zijn titel aan de tweede regel uit het gedicht ‘Clair de lune’, opgenomen in Paul Verlaine’s dichtbundel “Fêtes Galantes” uit 1869.
Het is opmerkelijk, dat juist twee grote Franse componisten, Claude Debussy en Gabriel Fauré, geïnspireerd werden muziek te schrijven bij dit schitterende en soms mysterieuze gedicht. De eerste regel van Clair de lune zet gelijk al de toon:
- ''Votre âme est un paysage choisi ...
Vrij vertaald betekent dit:
- Jouw ziel is als een uitverkoren landschap,...
Claude Debussy
Algemeen wordt aangenomen, dat Claude Debussy in 1890, toen hij nog muziek studeerde aan het Conservatoire de Paris, al een opzet had gemaakt van Suite Bergamasque. In 1905 breidde hij die opzet uit en publiceerde het. In dit gedicht is op schitterende wijze een binnenrijm aangebracht, die door zijn vorm heel muzikaal klinkt.
Suite Bergamasque is een van de meest fascinerende werken voor piano. Niet alleen door zijn rijke, impressionistische klanken, maar bovenal door het mysterieuze karakter van deze muziek. Een paar jaar later schreef Debussy een compositie voor piano en zangstem, wederom geïnspireerd door gedichten uit Fêtes Galantes. Ook hier treffen we Clair de lune aan.
Bergamasque
Het Franse woord Masque uit het gedicht heeft een aantal betekenissen, als: masker, mom, ontmaskeren, gemaskerd persoon, gemaskerde verschijning, uiterlijk en gelaatsuitdrukking.
Het woord Bergamasque is minder eenvoudig te duiden. Het Franse woord Bergamasque is afgeleid van Bergamasca, wat letterlijk in het Lombardisch betekent: van Bergamo, waarmee een oude boerendans uit de Italiaanse stad Bergamo wordt bedoeld. Het is een zeer snelle dans in 6/8 maat met het accent op de vierde tel.
Delen van de suite
|
Suite Bergamasque bestaat uit vier delen. In dit werk breekt Debussy door met nieuwe klanken. Vooral het derde deel van de suite: Clair de lune moet bij de eerste uitvoering ervan sensatie hebben opgeroepen. De delen van Suite Bergamasque dragen de volgende titels:
Prélude
Het eerste deel Prélude, met een tempo rubato, is vol van dynamische contrasten, zeker in het begin hiervan maar ook in het slot. Het roept een gevoel van improvisatie op. Hier wordt de latere stijl van Debussy al aangekondigd.
Menuet
Het volgende deel Menuet, laat het menuet uit de barok herleven. Het beginthema van dit menuet contrasteert met het mysterieuze en dramatische middengedeelte van dit deel.
Clair de lune
Het derde deel, Clair de lune, is het mooiste gedeelte van de suite. De sublieme melodie, klinkt als rivieren van dansende noten in een kleurrijke harmonie. De aanduiding Clair de lune komt een paar keer voor in het gedicht van Paul Verlaine. Vaak wordt dit deel als een zelfstandig pianowerk gespeeld.
- In het werk: Remembering Tara van de beeldhouwer Immanuel Klein, bevat het bovenvlak een ritme van kleine kuiltjes.
Deze zijn afkomstig van de afdrukken van de vingers van Immanuel Klein, die het openingsakkoord van Clair de lune 'pianospeelden' in het zand, die hij daarna overbracht in steen. 1) 2)
Passepied
Het laatste deel, met de titel Passepied, is door zijn grote verschillen in de partijen voor linker- en rechterhand lastig te spelen, maar levert een wonderlijk en gecompliceerd geluid op. Een werkelijk perfect einde van deze schitterende suite.
Orkestuitvoering
Af en toe hoort men een orkestuitvoering van de Suite Bergamasque, meestal met veel strijkers. Het bijzondere en het aparte karakter van de piano met de bijbehorende bijzondere akkoorden, kan echter bij deze muziek niet worden overtroffen, zeker niet wat betreft Clair de lune.
Gabriel Fauré
.jpg)
In 1918 kreeg Gabriel Fauré van de toenmalige prins van Monaco de opdracht muziek te schrijven voor een comédie lyrique of eigenlijk meer een divertissement choréografique met dans en zang op een libretto van de dichter René Fauchois. Deze opdracht kwam tot stand op voorspraak van de componist Camille Saint-Saens.
Gabriel Fauré, die toen toen 73 jaar oud was, had kort daarvoor wegens toenemende doofheid ontslag genomen als directeur van het Conservatoire de Paris, en was niet erg gemotiveerd een nieuw werk te gaan opzetten voor misschien één of twee uitvoeringen. Hij kwam echter terug op deze oveweging en besloot diverse gezangen, instrumentale werken en koormuziek uit zijn eerder geschreven werk Fêtes galantes uit 1902 om te werken tot een divertissement, onder de naam Masques et bergamasques.
Op dezelfde wijze als Claude Debussy, ontleende hij deze titel aan de tweede regel uit het gedicht Clair de lune van Paul Verlaine.
Fauré had in 1887 onder opusnummer 46 - net als Debussy - al een werk geschreven voor piano en zangstem met Clair de lune als titel.
Masques et bergamasques
De inhoud van het divertissement Masques et bergamasques in de opzet van de librettist René Fauchois is vrij eenvoudig.
De karakters Arlequin, Gilles (ook wel Pierrot genoemd) en Colombine, allen afkomstig uit de Commedia dell' arte, hadden gewoonlijk als taak de adel en de rijken te vermaken. In Masques et bergamasques zijn ze nu zelf als toeschouwers aanwezig op een fête galante. De deftige en voorname dames en heren die als altijd hun amoreuze avonturen en andere prestaties etaleren, zorgen nu, zonder dit te beseffen, voor vermaak van de toeschouwers, in dit geval dus voor Arlequin, Gilles en Colombine. Opmerkelijk is, dat Fauré bij Masques et Bergamasques een notitie maakte, dat de muziek een impressie geeft van de schilderingen van Jean Antoine Watteau. Dit is heel bijzonder, aangezien Watteau in 1719 een schilderij had gemaakt met daarop de figuur van Gilles, zodat hier terecht gesproken kan worden van een volledige synthese tussen muziek, toneel, poëzie en schilderkunst!
Orkestsuite
Na de prémiere op 10 april 1919 in het Theatre de Monte Carlo, werd het uit acht delen bestaande divertissement nog een aantal keren uitgevoerd. Kort na de prémiere gaf Fauré een orkestsuite uit, waarvan de premiére plaats vond in november 1919 in het Conservatoire de Paris. Deze suite, onder de titel Masques et Bergamasques opus 112, bestaat uit vier delen:
- Ouverture ( Muziekstuk ): Allegro molto vivo
- Menuet: Tempo di minuetto – Allegretto moderato
- Gavotte: Allegro vivo
- Pastorale: Andantino tranquillo
De ouverture en de gavotte zijn uitwerkingen van eerdere pianocomposities, aangevuld met een nostalgische pastorale en een menuet, dat herinnert aan de klassieke Franse stijl.
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
- 1) Het cursieve tekstfragment bij het beeld Remembering Tara is een bewerking van een tekst van Ans van Berkum, opgenomen in het tijdschrift
- Fragment van Beeldengalerij Het Depot in Wageningen. Hiervoor is toestemming verleend.
- 2) Remembering Tara: 2010, Bardiglio marmer, 46,5 cm.
- Clair de lune van Claude Debussy op YouTube
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Claude Debussy op Wikimedia Commons.
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Gabriel Fauré op Wikimedia Commons.