Essay:De werkelijke realiteit

Dit is een gebruikersessay geschreven door SjorsXY 19 febr 2011 (CET)

Vanwege dat de evolutie van de mens het heeft bewerkstelligt dat woordelijke beredeneringen, welke slechts de bedoeling hebben om een bepaald begrip naar anderen toe te kunnen communiceren, overheersend zijn geworden binnen ieders eigen denken, hebben deze zelfde woordelijke beredeneringen eveneens het denken onzeker van aard gemaakt. Vanwege dat sedert ongeveer 2000 jaar meerdere geschriften bepaalde beredeneringen tot leidraad hebben verheven, is er nogsteeds geen algemeen begrip oftewel algemene mening ontstaan. Onderhand wordt het tijd dat men begrijpt wat wel en wat niet aan de orde is, sterker nog, wat een belemmering is danwel een stap vooruit is.

Inleiding

Onderhand zijn er zoveel aantoonbaarheden gevonden van mensachtigen en mensen in de historie en prehistorie, en heeft men door zeer veel wetenschappen reeds een samenhangend begrip ontwikkeld, waarbij men met zekerheid kan stellen dat mensen géén ziel of geest hebben, en er dus ook geen Hemel is, en dat dit essentiële feit tezamen met al wat men gevonden heeft aangaande de historie van de mens, eveneens al de religieuze geschriften onrealistisch laten zijn. Dit sluit aan bij het gegeven dat religie van oudsher overheersend is geweest ten aanzien van antropologische, naturalistische, sociologische en onder meer psychologische inzichten, althans voor diegene die geloven.

Betoog

Ongetwijfeld hebben de geschriften van de respectievelijke religies de intentie een goede leidraad te zijn, echter zijn er te veel essentiële factoren binnen al deze geschriften aantoonbaar en onderhand ook met zekerheid onjuist oftewel niet waar. Zoals genoemd heeft de mens geen ziel, maar een brein met 5 componenten (niet meer en niet minder), waarvan men inmiddels ook weet dat deze binnen een kort tijdsbestek te ervaren zijn, wat zoveel zegt als dat elk mens dit begrip kan bevestigen. Ook weet men dat deze componenten met al de inbegrepen eigenschappen wegebben wanneer men dood gaat. Dat men in deze bepaalde onzekerheden tot zekerheden verheft (= aanname), en dat vervolgens op laat wegen tegen de realiteit, is onlogisch en ten aanzien van het verkrijgen van een groter begrip zeer onverstandig. Dat dit zo is valt simpelweg te begrijpen, en wel door iedereen, alsook begrijpend denken is te begrijpen. Bij deze intuïtieve manier van denken wordt letterlijk alles begrepen (zonder woordelijke beredeneringen), wat het brein van het begin af aan één geheel laat zijn (blijven, behouden). Dit voorkomt eveneens dat onzekerheid erin sluipt en zich eveneens ontwikkeld, wat dus bij de meeste mensen het geval is. Al-met-al kan men stellen dat al deze religieuze geschriften dermate veel onjuistheden (onwaarheden) bevatten, dat het onlogisch en onverstandig is om het überhaupt te geloven. Deze eenvoudig te begrijpen realiteit kan een ieder inzien, mits niet zichzelf beknot in het begrijpen. Door allerlei dingen als zekerheid aan te nemen (er van uit gaan dat het zo is) begeven gelovigen zich in een tunnelvisie, en in de meeste gevallen is men eveneens niet voor rede vatbaar, wat het maakt dat men zich in een bepaalde waan beredeneert, getuige de momenteel heersende overtuigingen welke totaal niet accorderen met dus de realiteit. Dit begrip als geheel zou een algemeen heersend, zelfs vanzelfsprekend begrip zijn, als tegengesteld tot de huidige manier van denken men begrijpend zou denken, vanwege dat men dán begrijpt wat werkelijk de realiteit is. Vanuit een beredenerend denken is deze enig juiste realiteit mogelijk moeilijk in te zien, wat veroorzaakt is door de lineaire beredeneringen welke afzonderlijke begrippen tot stand brengen, met het gevolg dat geen samenhang behouden wordt oftewel niet de begrippen als geheel ervaren worden. Alle inzichten die in het brein worden gevormd, zijn binnen de meervoudige intelligentie onder te verdelen, waarbij de intrapersoonlijke- en interpersoonlijke inzichten alle inzichten die voortkomen uit de bewuste geschriften tenietdoen, althans van minder belang of waarde laat zijn, getuige de gedurende vele eeuwen stilstaande overtuigingen en begrippen. Hierbij valt te begrijpen dat alle mensen van oudsher in dingen geloven, getuige bijvoorbeeld huidige inboorlingen, maar ook de vroegere Inca's, wat voortkomt uit de eigenschap van mensen om alles te willen verklaren, zo ook middels aannames. Om de bewuste geschriften door de tijd heen geloofwaardig, sterker nog, overheersend te laten zijn binnen het denken, hebben de betreffende goede bedoelingen en waarschuwingen als toegevoegde waarde dat er een almachtige, alomvattende enz. entiteit is/bestaat. Zonder die toevoeging of zogenaamde oorsprong zou men het betreffende immers nooit geloven. Redelijkerwijs is ook in te zien dat elke aanname (geloof) een doen alsof is, te weten doen alsof het zo is, wat het maakt dat men bij inzichten die werkelijk de realiteit aantonen van deze aannames af behoort te stappen. Immers klampt men zich dán aan loze woorden vast oftewel waant men zich in een andere realiteit. Uiteraard zou het allemaal een rooskleurig vooruitzicht zijn wat in het verschiet wordt gesteld, echter is het helaas niet aan de orde. Men kan hierbij ook begrijpen dat al dat in de bewuste geschriften gecommuniceerd is tot heden aan toe, veel beter inzichtelijk te maken is door de mensenkennis en onder andere sociale vaardigheden aan te leren, waarbij ook bijvoorbeeld waarden en normen uit voort komen en menselijkheden als empathie.

Conclusies

Naar wat men tegenwoordig begrijpt aangaande wat wél is en wat gevolgelijk níet is, kan men stellen dat men zich zo'n tweeduizend jaar heeft laten leiden door een veelheid aan aannames, welke dus onwerkelijk zijn. Het heeft wel enigszins de mens beteugelt in z'n gedrag en heeft het-één-en-ander geholpen aan de huidige beschaving, die er destijds nog amper was, echter is dat alles een grote beperking geweest ten aanzien van het begrijpen van het leven en bestaan. Dat men zichzelf door woordelijke beredeneringen zodanig heeft beknot in het begrijpen, heeft niet alleen z'n gevolg gehad dat men geen geheel aan begrippen (volledig begrip) meer heeft, maar ook niet wat daar mee samengaat, namelijk het herkennen van de werkelijkheid oftewel zonder enige twijfel begrijpen hoe of wat iets of iemand is, en evenzo belangrijk, wat gevolgelijk niet zo is. Sowieso is het achteruitlopen richting de toekomst onverstandig. Men kan ditgeen dus beter niet geloven dat het zo is, maar beter trachten te begrijpen dat het zo is. De enige die dat belemmert in te zien, is ieder individu zelf. Een gevolgelijke conclusie is die over alle kerkelijk leiders, die tot negatieve gebieders verworden zijn, vanwege dat ze een slechte invloed hebben op zeer veel mensen, is dat deze daar het best mee kunnen stoppen. Alle gelden die daarbij vrijkomen en bespaard worden, kan men dan investeren in de armoede op de wereld. "Twee vliegen in één klap". Echter ligt het in de verwachting dat men door zal gaan met het overtuigd zijn van die andere realiteit die er helaas dus niet is. Tot slot ligt het uiteindelijk toch in de verwachting dat men het bovengenoemde simpelweg tóch gaat begrijpen, wat slechts op één manier kan, door het te begrijpen zoals het hierboven is beredeneerd.

Elke reducering tot eigen beredeneringen die niet accorderen met de bovengenoemde uitleg (hoe te begrijpen), dragen niet bij aan de wil het daadwerkelijk te bewerkstelligen.

Conclusies t.a.v. de toekomst

In het algemeen zal de mens ten aanzien van de toekomst tot het besef moeten komen dat de mens zich op een borderline-achtige manier manifesteert oftewel begeeft de mens zich voortdurend op de grens van het toelaatbare en veelal over grenzen heen (te ver gaan, dingen op z'n beloop laten, er vanuit gaan dat dingen meevallen (naïef, bagatelliseren) enz.). Sprekende voorbeelden hiervan in het verleden zijn het niet in hebben gezien van de onnatuurlijk sterke bevolkingsgroei in relatie tot wat voor invloed en gevolgen deze overbevolking heeft tot de omvattende natuur. Van nature zijn mensen, evenals andere zoogdieren, egocentrisch van aard, waarbij eveneens het begrip over/van alles begrepen is. Vanwege dat de mens zich een beredenerende (woordelijke) manier van begrijpen heeft aangeleerd, blijven de betreffende begrippen afzonderlijk oftewel wordt géén samenhang (één geheel) verkregen. Een geheel van begrippen zorgt er namelijk voor dat men zekerheid behoudt oftewel geen onzekerheid toelaat. Dit houdt simpelweg in dat al dat niet-zeker is, niet begrepen kan worden en dus ook niet binnen het zekere denken verwerkt (kan) worden. Vanwege dat slechts begrepen wordt wat daadwerkelijk te begrijpen is, worden eveneens géén aannames gehanteerd, immers is dit een doen-alsof iets zo is, wat dus slechts zo is. Het merendeel van de mensen zal ten goede van de toekomst dus moeten inzien dat er nooit iets als een Verlichting of een groter begrip e.d. zal komen als men zich blijft vastklampen aan (zelfbeperkende) beredeneringen en aannames.

Zie ook

• 10.000 jaar geleden
• Menselijk gedrag
• Dierlijk gedrag
• Neanderthalers
• Realisme
• Zin
• Vicieze cirkel binnen overtuigingen

Referenties

• Google : Ojuistheden en Bijbel
• Onderhand zijn er twintig soorten fossiele mensachtigen gevonden (Natuurinformatie.nl)