Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Sonatevorm: verschil tussen versies
(bron: http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sonatevorm&oldid=11428339 voor co-auteurs zie aldaar) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (3 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
De '''sonatevorm''' (in het [[Nederlands]] ook wel ''hoofdvorm'' genoemd) is een vormtype uit de muziek, dat onder andere in het eerste deel van een [[symfonie]] voorkomt. | {{Zie Luisterrijk}}De '''sonatevorm''' (in het [[Nederlands]] ook wel ''hoofdvorm'' genoemd) is een vormtype uit de muziek, dat onder andere in het eerste deel van een [[symfonie]] of [[sonate]] voorkomt. | ||
De sonatevorm kenmerkt zich door haar driedelige opbouw: ''expositie - doorwerking - reprise'', als een verhaal met een opening, een uitwerking en een recapitulerend slot. De reprise wordt ook vaak ''re-expositie'' genoemd. | De sonatevorm kenmerkt zich door haar driedelige opbouw: ''expositie - doorwerking - reprise'', als een verhaal met een opening, een uitwerking en een recapitulerend slot. De reprise wordt ook vaak ''re-expositie'' genoemd. | ||
| Regel 16: | Regel 16: | ||
==Uitleg== | ==Uitleg== | ||
[[Afbeelding:Spanningsbogen.jpg|frame|right|Voorbeeldje van mogelijk spanningsverloop in een sonatevorm]] | [[Afbeelding:Spanningsbogen.jpg|frame|right|Voorbeeldje van mogelijk spanningsverloop in een sonatevorm]] | ||
Typerend voor de sonatevorm is de [[spanningsboog (muziek)|spanningsopbouw]] en de [[Dialectiek|dialectische]] uiteenzetting door middel van twee (soms zelfs drie) thema's of themagroepen. De thema's zijn doorgaans contrasterend, bijvoorbeeld | Typerend voor de sonatevorm is de [[spanningsboog (muziek)|spanningsopbouw]] en de [[Dialectiek|dialectische]] uiteenzetting door middel van twee (soms zelfs drie) thema's of themagroepen. De thema's zijn doorgaans contrasterend, bijvoorbeeld het ene een duidelijk statement, en het andere meer zoekend, peinzend. De thema's hebben in de ''expositie'' ook altijd contrasterende [[toonsoort]]en: het eerste in de [[Tonica|hoofdtoonsoort]], het tweede in de [[Dominant (muziek)|dominanttoonsoort]] | ||
In [[Mineur (muziek)|mineur]] is het gebruikelijk dat het tweede thema in de [[majeur]] paralleltoonsoort klinkt. Om van [[toonaard]] of [[toonsoort]] te veranderen wordt tussen beide thema's vaak een ''brug'' (de overgangsgroep of overgangszin, in de reprise de verbindingsgroep op -zin) geplaatst. Na de expositie komt vaak de zogenaamde ''codetta'': een kleine staart. Hierin wordt de expositie afgesloten, vaak met een stukje muziek dat in de ''[[coda (muziek)|coda]]'' (zie verderop) ook wordt gebruikt. In de ''doorwerking'' zijn delen van de beide thema's in vele [[toonsoort]]en te horen, en wordt meestal naar een ''synthese'' van beide thema's gestreefd. Hierin is een verwantschap met de [[Hegel|Hegeliaanse]] [[dialectiek]] te vinden: [[these]] - [[antithese (filosofie)|antithese]] - [[synthese (filosofie)|synthese]]. In de [[muziek]] zijn het eerste en tweede thema: these en antithese. | In [[Mineur (muziek)|mineur]] is het gebruikelijk dat het tweede thema in de [[majeur]] paralleltoonsoort klinkt. Om van [[toonaard]] of [[toonsoort]] te veranderen wordt tussen beide thema's vaak een ''brug'' (de overgangsgroep of overgangszin, in de reprise de verbindingsgroep op -zin) geplaatst. Na de expositie komt vaak de zogenaamde ''codetta'': een kleine staart. Hierin wordt de expositie afgesloten, vaak met een stukje muziek dat in de ''[[coda (muziek)|coda]]'' (zie verderop) ook wordt gebruikt. In de ''doorwerking'' zijn delen van de beide thema's in vele [[toonsoort]]en te horen, en wordt meestal naar een ''synthese'' van beide thema's gestreefd. Hierin is een verwantschap met de [[Hegel|Hegeliaanse]] [[dialectiek]] te vinden: [[these]] - [[antithese (filosofie)|antithese]] - [[synthese (filosofie)|synthese]]. In de [[muziek]] zijn het eerste en tweede thema: these en antithese. | ||
| Regel 24: | Regel 24: | ||
De sonatevorm wordt niet altijd zoals hierboven beschreven gebruikt; er zijn vele variaties mogelijk. Dit is slechts een basisvorm. | De sonatevorm wordt niet altijd zoals hierboven beschreven gebruikt; er zijn vele variaties mogelijk. Dit is slechts een basisvorm. | ||
{{Zieook|sonate}} | {{Zieook|[[sonate]]}} | ||
[[Categorie:Muziektheorie]] | [[Categorie:Muziektheorie]] | ||
[[Categorie:Muziekterm]] | [[Categorie:Muziekterm]] | ||
Huidige versie van 1 okt 2008 om 21:17
De sonatevorm (in het Nederlands ook wel hoofdvorm genoemd) is een vormtype uit de muziek, dat onder andere in het eerste deel van een symfonie of sonate voorkomt.
De sonatevorm kenmerkt zich door haar driedelige opbouw: expositie - doorwerking - reprise, als een verhaal met een opening, een uitwerking en een recapitulerend slot. De reprise wordt ook vaak re-expositie genoemd.
Schematische weergave van de sonatevorm
- Expositie (wordt dikwijls een keer herhaald):
- hoofdthemagroep { Ia - Ib } (in hoofdtoonsoort)
- overgangsgroep of -zin (moduleert)
- neventhemagroep { IIa-IIb-IIc (codetta) } (in dominant of paralleltoonsoort)
- hoofdthemagroep { Ia - Ib } (in hoofdtoonsoort)
- Doorwerking: materiaal uit expositie, harmonische spanningsopbouw
- Reprise:
- hoofdthemagroep { Ia - Ib } (soms verkort) (in hoofdtoonsoort)
- verbindingsgroep of -zin (soms verkort) (moduleert niet)
- neventhemagroep { IIa-IIb-IIc (codetta) } (soms verkort) (in hoofdtoonsoort)
- hoofdthemagroep { Ia - Ib } (soms verkort) (in hoofdtoonsoort)
- (Coda)
Uitleg
Typerend voor de sonatevorm is de spanningsopbouw en de dialectische uiteenzetting door middel van twee (soms zelfs drie) thema's of themagroepen. De thema's zijn doorgaans contrasterend, bijvoorbeeld het ene een duidelijk statement, en het andere meer zoekend, peinzend. De thema's hebben in de expositie ook altijd contrasterende toonsoorten: het eerste in de hoofdtoonsoort, het tweede in de dominanttoonsoort
In mineur is het gebruikelijk dat het tweede thema in de majeur paralleltoonsoort klinkt. Om van toonaard of toonsoort te veranderen wordt tussen beide thema's vaak een brug (de overgangsgroep of overgangszin, in de reprise de verbindingsgroep op -zin) geplaatst. Na de expositie komt vaak de zogenaamde codetta: een kleine staart. Hierin wordt de expositie afgesloten, vaak met een stukje muziek dat in de coda (zie verderop) ook wordt gebruikt. In de doorwerking zijn delen van de beide thema's in vele toonsoorten te horen, en wordt meestal naar een synthese van beide thema's gestreefd. Hierin is een verwantschap met de Hegeliaanse dialectiek te vinden: these - antithese - synthese. In de muziek zijn het eerste en tweede thema: these en antithese.
De synthese is als proces in de doorwerking, als resultaat in de reprise hoorbaar, omdat daar beide thema's in de hoofdtoonsoort te horen zijn. In de doorwerking worden ook vaak de brug en de codetta verwerkt, of kan zelfs nog nieuw thematisch materiaal opduiken. Na de re-expositie (de reprise) bevindt zich vaak een coda of staart, die het stuk afsluit.
De sonatevorm wordt niet altijd zoals hierboven beschreven gebruikt; er zijn vele variaties mogelijk. Dit is slechts een basisvorm.
Zie ook: sonate