Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Émile Waldteufel: verschil tussen versies
(Mendelo heeft de pagina Émile Waldteufel hernoemd naar Gebruiker:Franciscus/kladblok 2 over een doorverwijzing: Wegens bewerkngsgeschiedenis terug naar gebruikerskladblok) Label: Nieuwe doorverwijzing |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (7 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{Zie Luisterrijk}} | |||
{{Infobox persoon | |||
| naam = Charles Émile Waldteufel | |||
| afbeelding = | |||
| onderschrift = <!---- Émile Waldteufel, naar een schilderij van ---> | |||
| volledigenaam = Charles Émile Waldteufel | |||
| handtekening = | |||
| pseudoniem = Charles Émile Lévy | |||
| bijnaam = | |||
| academischetitel= | |||
| adeltitel = | |||
| handtekening = | |||
| geboortedatum = 9 december 1837 | |||
| geboorteplaats = Straatsburg, Elzas | |||
| sterfdatum = 12 februari 1915 | |||
| sterfplaats = Parijs | |||
| doodsoorzaak = | |||
| nationaliteit = | |||
| beroep = Componist, docent | |||
| bekendvan = | |||
| algemeennaam1 = | |||
| algemeen1 = | |||
| algemeennaam2 = | |||
| algemeen2 = | |||
| tijdvak1 = | |||
| functie1 = | |||
| partners = | |||
| kinderen = | |||
| religie = | |||
| politieknaam = | |||
| politiek = | |||
| overignaam1 = | |||
| overig1 = | |||
| overignaam2 = | |||
| overig2 = | |||
| zieook = | |||
| website = | |||
| portaal = | |||
}} | |||
'''Charles Émile Waldteufel''' ('''Charles Émile Lévy'''; [[Straatsburg]] (Elzas), [[9 december]] [[1837]] – [[Parijs]], [[12 februari]] [[1915]]} was een Frans componist, muziekpedagoog en dirigent. Hij is bekend geworden onder de naam Émile Waldteufel. | |||
==Leven== | |||
Zijn ouders waren Lazare Lévy, geboren op 30 januari 1801 in Bischheim (Elzas), die de naam Louis Waldteufel kreeg, en Flora Neubauer, pianiste en lerares voor solozang. De familie Waldteufel stamde uit een joodse familie van musici met roots in [[Bohemen]], die sinds 1793 in het Elzassische Bischheim waren komen wonen. | |||
Het eerste muziekonderricht kreeg Émile van zijn ouders, in het bijzonder van zijn moeder. Zijn vader en grootvader waren beide muzikanten. Zijn grootvader, Moyse Lévy, was in Bischheim actief als straatmuzikant; zijn vader, Lazare Lévy, was leider van een een gerespecteerd orkest in het nabijgelegen Straatsburg. | |||
Met het Napoleontische decreet van Bayonne van 28 juli 1808 werden alle Joden in Frankrijk verplicht een ’definitieve naam’ aan te nemen om het overzicht van de burgerlijke stand te vereenvoudigen. Zij waren beperkt in hun naamkeuze en mochten geen namen kiezen uit de Hebreeuwse Bijbel of namen van steden. Moyse Lévy koos daarom de naam Waldteufel (’bosduivel’), een naam die verwees naar hun afkomst uit Bohemen. | |||
Lazare Waldteufel trouwde met de pianiste Flora Neubauer, afkomstig uit [[München]]. Zij had muzieklessen gevolgd bij [[Johann Nepomuk Hummel]] en had [[Joseph Haydn]] leren kennen. Zij was ook pianiste, zanglerares en danseres. Verder gaf de lokale muzikant Joseph Heyberger hem nog onderricht. Hun tweede kind, Isaak Lévy, alias Léon Waldteufel, was succesvol musisuc en werd later orkestdirigent. Émile Waldteufel was het vierde kind in het gezin. Toen Léon in 1842 een plaats won om viool te studeren aan het ''Conservatoire de Paris'', volgde het gezin hem daarheen. Émile was toen vijf jaar. | |||
Nadat Émile Waldteufel succes had met zijn eerste composities schreef hij voornamelijk walsen. Hij schreef ongeveer 270 dansen, bestaande uit walsen, polka’s en galops.<ref>De '''Galop''', een verkorte versie van de oorspronkelijke term Galoppade, is een snelle rondedans in 2/4 maat, geïntroduceerd omstreeks 1820 in Parijs, en daarna populair in Wenen, Berlijn en Londen.</ref> Onder zijn beroemde walsen bevinden zich '''Les Patineurs''', '''Estudiantina''' en '''Dolores'''. | |||
Van 1853 tot 1857 ging ook Émile naar het ''Conservatoire national supérieur de musique'', waar hij les kreeg van onder anderen Antoine-François Marmontel. Hij studeerde samen met [[Georges Bizet]] en [[Jules Massenet]]. Wegens financiële problemen thuis, ging hij bij een pianofabrikant werken, gaf pianoles en speelde hij op soirees. Hij nam echter al snel een kamer in de Rue de Bellefond om zich te kunnen concentreren op het componeren. Door het succes met zijn eerste walsen besloot Waldteufel zich volledig te wijden aan het componeren van dansmuziek. | |||
In 1865 werd Émile op 27-jarige leeftijd de hofpianist van keizerin Eugénie en het jaar daarop leidde hij het orkest voor de staatsbals in Parijs. Hij componeerde hiervoor zijn bekende walsen en polka’s. Zijn benoeming door [[Napoléon III]] tot de muzikale leiding van de bals voerde hem naar deelname aan de evenementen in Biarritz en Compiègne, waar hij ook de Keizer begeleidde, die viool speelde. | |||
In 1868 trouwde hij met Célestine Dufau, een voormalig zangeres uit [[Toulouse]], die was opgetreden in de Opera Comique. Ze kregen drie kinderen: Louis René, Émile René en Berthe. | |||
In de Frans-Pruisische oorlog van 1870-1871 meldde Waldteufel zich als vrijwilliger voor de militaire dienst en werd gestationeerd in de [[Basses-Pyrénées]]. Na de nederlaag van Frankrijk werd het [[Tweede Franse Keizerrijk]] ontbonden en werd Waldteufels geboortestad voor de rest van zijn leven deel van Duitsland. Ook na het Tweede Keizerrijk speelde Waldteufel met zijn orkest nog steeds op presidentiële bals aan de Élysée. Toch was hij slechts bij enkelen van de Franse high society bekend. Hij was bijna 40 voor hij algemener bekend werd. | |||
Op 12 februari 1915 overleed Waldteufel thuis in de Rue Saint-Georges 37 in Parijs, op 77-jarige leeftijd. Hij en zijn echtgenote, die het jaar ervoor overleden was, werden begraven op de begraafplaats [[Père Lachaise]]. | |||
==Varia== | |||
* Een achterkleinzoon van hem is de Franse singer-songwriter [[Julien Doré]]. | |||
{{kiem}} | |||
<!---------------------- | |||
Code Napoleon | |||
Als gevolg van de eerste drie decreten werd een ander en definitief decreet geïmplementeerd op 20 juli 1808. Dit laatste decreet verklaarde dat iedereen - dus ook alle joden - een vaste familienaam moest hebben om de regering en de kerken te helpen toezicht te houden op de joodse bewegingen. Ze waren beperkt in hun naamkeuze en mochten geen namen kiezen uit de Hebreeuwse Bijbel of namen van steden. | |||
In 1808 werden Joden terug gediscrimineerd (zgn. 'décret infâme'). Het Burgerlijk Wetboek was op cruciale plaatsen helemaal geen gelijkmaker. Problematisch was niet alleen de positie van de vrouw, ook armen werden gediscrimineerd. | |||
Hofbalkapelmeester van Napoleon III de Weense wals in Frankrijk geliefd gemaakt. | |||
pianist en een van de bekendste walscomponisten van zijn tijd. | |||
In 1865 werd hij hofpianist van keizerin Eugénie en het jaar daarop dirigent van hofballen. In die functie dirigeerde hij de pronkerige balfeesten in Parijs. Hij componeerde hiervoor zijn bekende walsen en polka's. | |||
Émile Waldteufel (Duits voor bosduivel) werd geboren in het centrum van Straatsburg. Zijn grootvader en vader waren beide muzikanten; zijn moeder, Flora Neubauer, oorspronkelijk uit Beieren, was een student van ....... Hummel en had Joseph Haydn leren kennen; ze was ook een fervent zanger en danseres. Van een joodse Elzasser familie van muzikanten, was de oorspronkelijke achternaam van het gezin Lévy geweest. Waldteufel ontving zijn eerste lessen van zijn vader; na zijn aankomst in Parijs kon hij elementaire lessen volgen van Laurent aan het Conservatoire de Paris. Tijdens zijn tijd aan het conservatorium werd het orkest van Louis Waldteufel een van de beroemdste in Parijs en werd Emile vaak uitgenodigd om op belangrijke evenementen te spelen. | |||
In The Skaters’ Waltz Waldteufel set out to capture the atmosphere of a winter day in Paris, with ice-skaters venturing onto the frozen Seine River. In the manner of his older rival Johann Strauss, Waldteufel’s piece offers a sequence of contrasting serene and exuberant waltz themes, rather than just a single melody. A slow opening passage for solo horn is followed by graceful rising and falling lines in the strings and woodwinds that lead to the first waltz theme. There, again, the horn takes the central role. The wintry ambience of the piece is enhanced by the use of sleigh bells in the percussion section. | |||
In October 1874 Waldteufel played at an event that was attended by the then Prince of Wales, future King Edward VII of the United Kingdom. The Prince was enthralled by Waldteufel's "Manolo" waltz, and was prepared to make Waldteufel's music known in Britain.[6] A long-term contract with the London-based editor Hopwood & Crew followed. Part of the company belonged to Charles Coote, director of the Coote & Tinney's Band, the first dance orchestra in London. Through these means, Waldteufel's music was played at Buckingham Palace in front of Queen Victoria. Waldteufel dominated the music scene in London and became world-famous. During this period he composed his best known works, many of which are still heard today around the world. He became best known for the waltz "Les Patineurs" (The Ice Skaters), composed in 1882. | |||
Waldteufel gave concerts in several European cities, such as London in 1885, Berlin in 1889, where he enjoyed a friendly rivalry with Johann Strauss, and the Paris Opéra Balls in 1890 and 1891. He continued his career as conductor and writing dance music for the Presidential Balls until 1899 when he retired. | |||
On 12 February 1915 Waldteufel died at his home, 37 rue Saint-Georges in Paris, at the age of 77. He and his wife, who had died the previous year, were buried in Père Lachaise. | |||
Waldteufel composed at and for the piano (often for performance at court) before orchestrating each work.[7] He conducted with a stick rather than the then-customary violin bow. The typical Waldteufel orchestra consisted of strings and a doubled woodwind section, two cornets, four horns, three trombones, and ophicleide or euphonium, along with percussion. Waldteufel's music can be distinguished from Johann Strauss II's waltzes and polkas in that he used subtle harmonies and gentle phrases, unlike Strauss's more robust approach. | |||
Waldteufel's 1886 waltz España is largely based on Chabrier's España but also includes a section from Chabrier's Une Éducation manquée. | |||
------------------------- | |||
La Valse des patineurs (The Skater’s Waltz) is one of the most famous waltzes in the world. Many people think Johan Strauss wrote it. But they are wrong! The Skater’s Waltz was written by Emile Waldteufel, French musician born in Strasbourg in 1837 into a Jewish family. His grand-father, Moyse Lévy was a traveling musician in Bischheim (Alsace). | |||
Due to the Napoleonian decree of July 28th 1808 forcing all the Jews to have a “definite name” in order to facilitate their survey and civil-state registry, Moyse Lévy chose to be called Waldteufel. | |||
One of his sons, Lazare Lévy aka Louis Waldteufel (1801-1884), fiddler and conductor, had four sons: Achille (1830-?), Isaac (1832-1884), called Léon, court conductor for balls, and Charles-Emile (1837-1915), called Emile, who was the most famous and prolific composer of the family. | |||
In 1844, his family goes to Paris in order for Léon to learn violin in the Conservatory. Then it’s Emile, from 1853 to 1857, who is enrolled to learn the piano; Jules Massenet and Georges Bizet are his classmates. Waldteufel, like many other pianists during that time, composed his works on the piano, but with the perspective of future orchestration depending on for which kind of performance it would be used (private salons, ballrooms or outside balls). | |||
During the Second Empire, Waldteufel wrote many dances which will make him known. In 1865, particularly liked by Eugénie, he becomes director of dance music of the imperial court of Napoleon III and the entitled pianist of the empress. He is put in charge of the famous dance evenings of Biarritz and Compiègne. From 1867 on, Waldteufel’s orchestra performs for the balls in the Tuileries Garden, following what did Isaac Strauss. | |||
In 1874, he is noticed by the Prince of Wales, future Edward VII, who gives him the opportunity to become known in Great-Britain. He then signs a contract with the editing company of London Hopwood & Crew which allows him to be played during the balls of Queen Victoria at the Buckingham Palace. His music is at the top of the programs for many years. The Skater’s Waltz (1882) gives him an international fame, and he is then played in London, Berlin and Paris with great success until the beginning of the 20th century. | |||
Waldteufel’s music is defined by a melodic pattern in the tradition of French composers of the time such as Gounod, Saint-Saëns or Bizet. His inspiration goes from comical operas by Audran, Lacome or Offenbach to more popular Bavarian music (that he knows from his mother) or Bohemian folklore. His abundant work contains mainly music for dancing: waltzes, polkas and mazurkas, as well as several melodies who made his reputation. | |||
Nadat Waldteufel aan het conservatorium samen met [[Georges Bizet]] en Jules Massenet aan het conservatorium van Parijs gestudeerd had. | |||
Hij had zoveel succes met de door hemzelf uitgegeven walsen Joies et peines en Manolo dat hij besloot zich geheel aan het componeren van dansmuziek te wijden. | |||
In 1865 werd hij kamerpianist van de keizerin Eugénie en in 1866 keizerlijke hofkapelmeester. In die functie dirigeerde hij de pronkerige balfeesten in Parijs. Hij componeerde hiervoor zijn bekende walsen en polka's. | |||
Als toondichter openbaarde deze van geboorte Straatsburger zich vooral met zijn vele danscomposities, waaronder marsen, polka's en ongeveer driehonderd walsen (onder meer "Estudiantina" en "España"). Tijdens een bezoek aan Berlijn zou Waldteufel een muzikaal duel met de "Walskoning" Johann Strauss junior geleverd hebben, dat onbeslist eindigde. | |||
Waldteufel schreef zijn walsen voor de danszaal, terwijl [[Johann Strauss]]' walsen in de eerste plaats concertwalsen zijn, meer bedoeld om naar te luisteren. Tot zijn bekendste werken behoren Les patineurs, Estudiantina, España, Mon rêve en Très jolie. | |||
----------------------> | |||
{{DEFAULTSORT:Waldteufel, Emile}} | |||
[[Categorie: Frans componist]] | |||
[[Categorie: Joods persoon]] | |||
[[Categorie: Geboren in Straatsburg]] | |||
[[Categorie: Overleden in Parijs]] | |||
[[Categorie: Geboren in 1837]] | |||
[[Categorie: Overleden in 1915]] | |||
Huidige versie van 25 jan 2024 om 02:28
| Charles Émile Waldteufel | ||
| Algemene informatie | ||
| Volledige naam | Charles Émile Waldteufel | |
| Pseudoniem | Charles Émile Lévy | |
| Geboren | 9 december 1837, Straatsburg, Elzas | |
| Overleden | 12 februari 1915, Parijs | |
| Beroep | Componist, docent | |
Charles Émile Waldteufel (Charles Émile Lévy; Straatsburg (Elzas), 9 december 1837 – Parijs, 12 februari 1915} was een Frans componist, muziekpedagoog en dirigent. Hij is bekend geworden onder de naam Émile Waldteufel.
Leven
Zijn ouders waren Lazare Lévy, geboren op 30 januari 1801 in Bischheim (Elzas), die de naam Louis Waldteufel kreeg, en Flora Neubauer, pianiste en lerares voor solozang. De familie Waldteufel stamde uit een joodse familie van musici met roots in Bohemen, die sinds 1793 in het Elzassische Bischheim waren komen wonen.
Het eerste muziekonderricht kreeg Émile van zijn ouders, in het bijzonder van zijn moeder. Zijn vader en grootvader waren beide muzikanten. Zijn grootvader, Moyse Lévy, was in Bischheim actief als straatmuzikant; zijn vader, Lazare Lévy, was leider van een een gerespecteerd orkest in het nabijgelegen Straatsburg.
Met het Napoleontische decreet van Bayonne van 28 juli 1808 werden alle Joden in Frankrijk verplicht een ’definitieve naam’ aan te nemen om het overzicht van de burgerlijke stand te vereenvoudigen. Zij waren beperkt in hun naamkeuze en mochten geen namen kiezen uit de Hebreeuwse Bijbel of namen van steden. Moyse Lévy koos daarom de naam Waldteufel (’bosduivel’), een naam die verwees naar hun afkomst uit Bohemen.
Lazare Waldteufel trouwde met de pianiste Flora Neubauer, afkomstig uit München. Zij had muzieklessen gevolgd bij Johann Nepomuk Hummel en had Joseph Haydn leren kennen. Zij was ook pianiste, zanglerares en danseres. Verder gaf de lokale muzikant Joseph Heyberger hem nog onderricht. Hun tweede kind, Isaak Lévy, alias Léon Waldteufel, was succesvol musisuc en werd later orkestdirigent. Émile Waldteufel was het vierde kind in het gezin. Toen Léon in 1842 een plaats won om viool te studeren aan het Conservatoire de Paris, volgde het gezin hem daarheen. Émile was toen vijf jaar.
Nadat Émile Waldteufel succes had met zijn eerste composities schreef hij voornamelijk walsen. Hij schreef ongeveer 270 dansen, bestaande uit walsen, polka’s en galops.[1] Onder zijn beroemde walsen bevinden zich Les Patineurs, Estudiantina en Dolores.
Van 1853 tot 1857 ging ook Émile naar het Conservatoire national supérieur de musique, waar hij les kreeg van onder anderen Antoine-François Marmontel. Hij studeerde samen met Georges Bizet en Jules Massenet. Wegens financiële problemen thuis, ging hij bij een pianofabrikant werken, gaf pianoles en speelde hij op soirees. Hij nam echter al snel een kamer in de Rue de Bellefond om zich te kunnen concentreren op het componeren. Door het succes met zijn eerste walsen besloot Waldteufel zich volledig te wijden aan het componeren van dansmuziek.
In 1865 werd Émile op 27-jarige leeftijd de hofpianist van keizerin Eugénie en het jaar daarop leidde hij het orkest voor de staatsbals in Parijs. Hij componeerde hiervoor zijn bekende walsen en polka’s. Zijn benoeming door Napoléon III tot de muzikale leiding van de bals voerde hem naar deelname aan de evenementen in Biarritz en Compiègne, waar hij ook de Keizer begeleidde, die viool speelde.
In 1868 trouwde hij met Célestine Dufau, een voormalig zangeres uit Toulouse, die was opgetreden in de Opera Comique. Ze kregen drie kinderen: Louis René, Émile René en Berthe.
In de Frans-Pruisische oorlog van 1870-1871 meldde Waldteufel zich als vrijwilliger voor de militaire dienst en werd gestationeerd in de Basses-Pyrénées. Na de nederlaag van Frankrijk werd het Tweede Franse Keizerrijk ontbonden en werd Waldteufels geboortestad voor de rest van zijn leven deel van Duitsland. Ook na het Tweede Keizerrijk speelde Waldteufel met zijn orkest nog steeds op presidentiële bals aan de Élysée. Toch was hij slechts bij enkelen van de Franse high society bekend. Hij was bijna 40 voor hij algemener bekend werd.
Op 12 februari 1915 overleed Waldteufel thuis in de Rue Saint-Georges 37 in Parijs, op 77-jarige leeftijd. Hij en zijn echtgenote, die het jaar ervoor overleden was, werden begraven op de begraafplaats Père Lachaise.
Varia
- Een achterkleinzoon van hem is de Franse singer-songwriter Julien Doré.
- º De Galop, een verkorte versie van de oorspronkelijke term Galoppade, is een snelle rondedans in 2/4 maat, geïntroduceerd omstreeks 1820 in Parijs, en daarna populair in Wenen, Berlijn en Londen.