Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Gebruiker:Franciscus/kladblok: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
 
Regel 1: Regel 1:
== Deelonderwerp ==
Deze pagina gebruik ik om nieuwe artikelen even op te bergen en te bewerken, vóórdat ik ze als bijdrage op Wikisage zet. Ook kan ik hier enkele geheugensteuntjes kwijt.
<br/>Franciscus 4 feb 2009 14:55 (UTC)
<br/>
<br/>


=Das Glasperlenspiel=
'''Das Glasperlenspiel''' (''nl'') ( '''Het kralenspel''' ) is een roman uit 1943 van de Zwitserse schrijver [[Herman Hesse]]. Deze roman vormt binnen zijn oeuvre een hoogtepunt, en kan worden beschouwd als zijn magnum opus. In de roman wordt het gevecht van de mens tegen de machtswellust weergegeven.Het gaat over de strijd van de mens tegen ideologieën.
<br/>Hermann Hesse kreeg in 1946, kort na het verschijnen van '''Het Kralenspel''', de Nobelprijs voor literatuur en ook de Goetheprijs. Critici vonden dat niet terecht, omdat hij geen vormvernieuwer zou zijn. Maar zijn vele lezers beslissen daar - ook nu nog - anders over.
==Inhoud==
'''Het Kralenspel''' behoort tot die veelomvattende epische werken, die de problematiek van de Europese beschaving samenvatten. Dit wordt door de schrijver Hermann Hesse tot uitdrukking gebracht in een fictieve biografie van de hoofdpersoon '''Josef Knecht''', die we volgen in zijn  opleiding, carrière en intellectuele ontwikkeling in de denkbeeldige staat '''Kastalië'''.
<br/>Jozef Knecht ( ''nomen est omen'' ), die uit een eenvoudige familie stamt, - maar zeer begaafd is - brengt het in deze elite-orde tot een van de hoogste posten, namelijk  tot '''Magister Ludi'''( ''Spelmeester'' ).
:De officiële titel van het werk luidt als volgt:
: '''HET KRALENSPEL Poging tot een levensbeschrijving van Magister Ludi Josef Knecht,gevolgd door Knechts nagelaten werken.'''
===Het Kralenspel===
Het Kralenspel <sup>2)</sup> speelt een belangrijke rol in het leven van de ingezetenen die  voornamelijk uit erudiete jonge mannen bestaat.
<br/>Waarover het Kralenspel gaat wordt niet precies duidelijk gemaakt. De regels van het spel zijn zó ingewikkeld, dat ze bijna niet zijn uit te leggen. Het spelen vergt dan ook jaren van gedisciplineerde studie van muziek, wiskunde en cultuurgeschiedenis. Het is eigenlijk te beschouwen als een synthese van ''alle'' kunsten en studies.
<br/>In de inleiding van de roman wordt wel een beschouwing gegeven over de regels, de tekentaal en de grammatica van het Spel. Uitgelegd wordt ook, dat deze geheimtaal in staat is de inhouden en uitkomsten van nagenoeg '''alle''' wetenschappen en hun onderlinge relaties tot uitdrukking te brengen. Belangrijk bij het spel is, dat de spelers verbanden vinden tussen onderwerpen die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken lijken te hebben. Het spel lijkt enigszins op het Japanse spel '''Go''', maar dan zonder pionnen of symbolen.


===Eschholz===
In de elitescholen van Katalië wordt het contact met de buitenwereld zoveel mogelijk buitengesloten, in het bijzonder politieke kwesties. Deze tegenstrijdigheden zijn het die cruciaal zijn voor het leven van de held, Josef Knecht.
<br/>Als jongen wordt hij door de plaatselijke Latijnse school met behulp van de '''Muziekmeester''' - één van de hoge oversten - als ''flos juventutis'' - ook wel ''electi<sup>1)</sup>'' genoemd - toegewezen en geplaatst op een eliteschool in de staat Kastalia. Het wordt de school van '''Eschholz''': het grootste en het modernste scholencomplex van Kastalië. De school omsluit een rechthoekig plein met vijf bomen in de vorm van een dobbelsteen. Het gebouw zelf wordt gedragen door vijf zuilen.
<br/>Het getal '''5''' is hierbij niet geheel toevallig: het symboliseert namelijk: ''zich een doel stellen, geduld en trouw ontwikkelen.''
<br/>In Eschholz verandert Josef Knecht wezenlijk door de goede verstandhouding met de muziekmeester, die hem ook aanzet tot meditatie, waardoor hij zich volledig schikt in de regels van de Orde.
<br/>Meer en meer maakt hij zich de vaardigheden eigen die behoren bij de diepgaande kennis van de wetenschap en de muziek.
<br/>Na enkele jaren van studie in Eschholz wordt hij met enkele medestudenten overgeplaatst naar de Pedagogische Provincie '''Waldzell'''; het hoogste niveau in de Orde.


===Waldzell===
In Waldzell ontwikkelt Josef Knecht zich verder, maar komt af en toe ook in moeilijkheden met zijn omgeving. Dit draagt bij aan de vorming van zijn karakter, waardoor de schuchtere en wat verlegen jongen vrijer in de omgang wordt.
<br/>Als hij tenslotte klaar is met zijn studie, breekt voor hem - als 24-jarige - een periode van vrijheid aan, waarin hij ongehinderd verdere studies kan gaan maken van diverse wetenschappen, muziek, poëzie of andere richtingen.
<br/>Intussen legt hij zich ook toe op het Kralenspel, dat hij met een kameraad samen probeert te doorgronden. OP een gegeven moment meent hij dat hij de zin van het '''Spel''' dicht is genaderd, en meent dat hij dit niet tot zijn beroep moet maken. Het zal echter allemaal anders lopen.
===De Oudere Broeder===
Josef Knecht komt bij zijn vrije studies terecht bij de Chinese taal en gaat zich interesseren voor het orakelspel '''I Tjing''', ook wel het '''Boek der Veranderingen''' genoemd.
<br/>Hij komt erachter, dat in een bamboebos een man woont die had gestudeerd en die de ''Oudere Broeder'' wordt genoemd.
<br/>Hij gaat naar het bamboebos en treft daar de man aan, en spreekt enkele Chinese begroetingswoorden tot hem:
*''De jonge leerling verstout zich zijn opwachting te maken bij de Oudere Broeder.''
''De welopgevoede gast is welkom'' , zei de Oudere Broeder.
<br/>Knecht blijft en helpt brandhout te sprokkelen, penselen schoon te spoelen en de Chinese kalender bij te houden.
<br/>Elke keer als hij het gesprek op andere onderwerpen wil brengen, krijgt hij een koan<sup>3)</sup>  als antwoord:
*''Zware wolken, geen regen.''
Intussen bestudeert hij de I Tsjing en leert hij om te gaan met het orakelspel met de bamboestokjes en de bijbehorende vierenzestig hexagrammen. Op een dag legt de Oudere broeder het stokjesorakel
voor Josef Knecht, waaruit een berekening volgt die naar het hexagram '''Meng''' ( Jeugddwaasheid ) verwijst en waarvan de uitslag luidt:
:''Jeugdzotternij heeft welslagen.''
:''Niet ik zoek de jonge dwaas.''
:''De jonge dwaas zoekt mij.''
:''Bij het eerst orakel geef ik antwoord.''
:''Twee, driemaal vragen is lastig vallen.''
:''Wie mij lastig valt geef ik geen antwoord.''
:''Bevorderlijk is standvastigheid''. 
<br/>Deze vermaning en aansporing blijft hij, ook in zijn verdere leven steeds overdenken.
<br/>Na maanden keert hij weer terug naar Waldzell, en krijgt steeds meer inzicht in Het Kralenspel. Hij blijft zich afvragen, of het '''Spel''' werkelijk het allerhoogste is van Kastalië. Lang hoeft hij hier niet over na te denken, want al spoedig wordt hem gevraagd een verzoek tot opname in de '''Orde''' in te dienen. Gelijk krijgt hij opdracht in een klooster te '''Mariafels''' als leraar te gaan fungeren en belangstellenden in te leiden in het Kralenspel.


===Mariafels===
 
In de eerste weken vraagt Knecht zich af, wat hij eigenlijk in '''Mariafels''' doet en beseft, dat zijn verblijf daar ook tot doel had zijn eigen inzicht te vergroten.
 
<br/>Al spoedig vraagt de abt of hij hem de beginselen van de I Tsjing wil bijbrengen en leert hij een invloedrijke historicus kennen met wie hij vele gesprekken heeft. Na twee jaar verblijf daar wordt hij teruggeroepen voor een 'korte' vakantie. In Waldzell krijgt hij de opdracht terug te keren naar Mariafels, met als geheime missie zich nog meer met de historicus bezig te houden en hem langzaam zien te winnen voor een overeenkomst tussen het Vaticaan en Katalië. Op een gegeven moment heeft de geleerde door wat de bedoelingen zijn van Josef Knecht, maar dat staat hun goede verhouding niet in de weg.  
 
<br/>De goede samenwerking tussen deze twee mannen, leidt tenslotte tot een akkoord tussen Rome en Kastalië.
 
===Magister Ludi===
 
De terugkeer van Jozef Knecht naar Waldzell wordt overschaduwd door de dood van Magister Ludi Thomas, die tijdens het jaarlijkse Ludus Solemnis ( Feestelijk Spel ) overlijdt. Uit een aantal kandidaten wordt Josef Knecht met meerderheid van stemmen gekozen tot '''Magister Ludi''' en ontvangt hij het daarbij behorende ornaat en de sleutels. De '''Muziekmeester''', die hem al die jaren met raad en daad heeft bijgestaan, geeft hem ook nu - bij de aanvaarding van het hoge ambt - weer allerlei raadgevingen mee.  
 
<br/>Het lukte Knecht in zijn proeftijd de weerstand tegen hem te doorbreken en het volledige vertrouwen van de repetitoren te verwerven.
 
<br/>Samen met zijn studievriend en tegenpool '''Fritz Tegularius''', ontwerpt hij een voor het jaarlijks Ludus Solemnis prachtig Spel van het ''Chinese huis'', dat zeer succesvol is en waar nog lang daarna over gepraat en geschreven wordt.
 
===Bezinning===
 
Intussen blijkt de oude muziekmeester zich terug te trekken en langzaam afscheid van het leven te nemen. Jozef Knecht maakt nu een moeilijke tijd door en overweegt het volgende: '' Men denkt er niet graag aan, dat Kastalië en het Kralenspel eens weer moeten vergaan, en toch moet men eraan denken.'' Ondertussen slaan langzaam nog meer twijfels toe, die uiteindelijk leidden tot zijn afscheid van ambt en Provincie. In gedachten was hij zich reeds aan het bezighouden met weggaan uit Kastalië. Intussen heeft hij een lang gesprek met zijn studievriend '''Plinio Designori''', die Kastalië destijds moest verlaten. De ontstane breuk wordt hierna weer hersteld. Zijn vriend geeft Knecht ook wat meer inzicht in het leven ''buiten'' de muren, waardoor hij zich op die manier beter los kon maken van Kastalië, en waardoor de wens om uit treden langzamerhand werd omgezet in een besluit. Na enige tijd bezoekt Knecht zijn vriend in de hoofdstad en maakt kennis met zijn vrouw en hun nogal eigengereid zoontje Tito, wiens opvoeding het echtpaar zorgen baart.
 
===Ontslagaanvraag===
 
Langzaam neemt het komende afscheid concrete vormen aan. Jozef Knecht wil natuurlijk als hij eenmaal buiten de muren zal zijn, zich daar verdienstelijk gaan maken. Het liefst wil hij zich als privéleraar gaan vestigen.  
 
Op een gegeven moment besluit hij de knoop door te hakken en schrijft hij aan de Dienst een verzoek, genaamd:
 
<span style="font-size:165%;">
 
 
==Jean Cocteau==  
[[Afbeelding: Jean Cocteau 1923.jpg|250px|thumb|right|<big>Jean Cocteau in 1923]]
Jean Maurice Eugène Clément Cocteau (Maisons-Laffitte, 5 juli 1889 – Milly-la-Forêt, 11 oktober 1963) was een Frans dichter, romanschrijver, toneelschrijver, schilder, ontwerper en filmmaker. Cocteau heeft in zijn leven enorm veel geschreven en geproduceerd, en was thuis in bijna alle kunstvormen en was één van de belangrijkste personen binnen het [[Surrealisme|surrealisme]]. 
<br/>Zijn bekendste werken zijn het boek ''Les Enfants terribles'' (1929), het toneelstuk ''Les parents terribles'' en de film ''La Belle et la Bête'' (1946).  
<br/>Cocteau is een tot de verbeelding sprekend kunstenaar. Maar meer nog dan om zijn werk was Cocteau bekend om zijn opmerkelijke leven. Hij omgaf zich met beroemdheden als [[Sergei Diaghilev]] van de Ballets Russes, de zangeres [[Edith Piaf]] en de schilder [[Pablo Picasso]], en hij raakte geregeld in opspraak vanwege zijn homoseksualiteit en zijn drugsgebruik.
 
==Afkomst en jeugd==
Jean Cocteau, zoon van Georges en Eugénie Cocteau, werd op 5 juli 1889 geboren in Maisons-Laffitte, in het noordwesten van het stedelijk gebied van Parijs. Het echtpaar had al twee kinderen: Marthe, geboren in 1877 en Paul, geboren in in 1881.
<br/>Het gezin woonde in de winter samen met hun grootouders van moederszijde in een herenhuis in Parijs en in de zomer in Maisons-Laffitte.  
<br/>Zijn familie was van een solide Parijse bourgeoisie: gecultiveerd, rijk en geïnteresseerd in muziek, schilderkunst en literatuur. Zijn vader - een jurist - tekent uit liefhebberij en op jonge leeftijd begint Jean dat ook te doen. Zijn grootvader is een muziekliefhebber die muzikale sessies in het huis organiseert.
{{infobox}}
|
<font color=blue>
<font color=blue>
:::::*'''Het schrijven van de Magister Ludi aan de Pedagogische Dienst'''  
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>''Zijn familie was van een solide Parijse bourgeoisie: gecultiveerd, rijk en geïnteresseerd in muziek, schilderkunst en literatuur''  
</font>
</font>
</span>
<span>
In een breedvoerig opgestelde verzoek tot ontheffing uit zijn ambt, gaat hij uitvoerig in op de overwegingen die hem tot deze stap hebben aangezet. Hij gaat eerst in op de rijke geschiedenis van Kastalië en gaat vervolgens over tot kritische opmerkingen omtrent de arrogantie van de Orde en het standsbewustzijn dat men meent te moeten bezitten. Ook maakt hij opmerkingen over het gebrek aan inzicht in het geheel der volkeren, in de wereld en de wereldgeschiedenis.
|}
<br/>Hij merkt op, dat de buiten de muren werkzame docenten de enigen zijn die werkelijk aan het doel van Kastalië beantwoorden en iets terugdoen voor het vele dat ons wordt geschonken.
Jean was een verwend maar nerveus kind. Hij had een grillig karakter en was vaak ziek.
<br/>Als reden van zijn verzoek, geeft Knecht onder meer aan, dat hij al tekenen waarneemt, dat in de nabije toekomst '''Het Kralenspel''' als eerste verloren zal gaan. Hij betreurt dit, maar acht het niet zijn taak het einde van het Spel te verhinderen of uit te stellen. Als afsluiting verzoekt hij de Dienst hem van zijn ambt als '''Magister Ludi''' te ontheffen.
<br/>De vroegste herinneringen van Cocteau hadden te maken met het theater in populaire vormen, zoals het circus en het ijspaleis, en met serieuze theaters, zoals de tragedies die werden uitgevoerd bij de ''Comédie-Française''.
<br/>
<br/>Op 5 april 1898 - als Jean 9 jaar oud is - pleegt zijn vader zelfmoord. De reden daarvoor is nooit opgehelderd. Het bleef een duister raadsel dat hem altijd blijft achtervolgen en grote invloed op Cocteau heeft uitgeoefend.
<br/>  
<br/>In het voorjaar sterft grootmoeder Lecomte. De grootvader blijft bij zijn dochter wonen. Hij zorgt voor Jean en neemt hem elke zondag mee naar concerten op het conservatorium. Op de Wereldtentoonstelling in Parijs van 1900 is Cocteau vol ontzag voor de dansvoorstellingen.
Zoals te verwachten viel, wordt het verzoek van Jozef Knecht afgewezen. Wel is men zeer ingenomen met het ''hartverwarmend'' en ''spiritueel'' rondschrijven. Zij menen echter ook, dat de brief in kwestie een niet geslaagde poging tot vernieuwing is, die zij moeten afwijzen. Als slot van het betoog, geven zij de Magister opdracht het eervolle ambt te blijven bekleden. Wel is er enige ''ongerustheid'' over de in Knecht's brief genoemde vermindering of bedreiging van zijn geschiktheid voor het hoge ambt.
<br/>Na een periode van basisonderwijs - die in alle opzichten onder het gemiddelde lag en vaak werd onderbroken door slechte gezondheid - begint hij zijn eerste jaar op de middelbare school aan de Lycée Condorcet. Hij blinkt uit in slechts drie onderwerpen: tekenen, gymnastiek en Duits. Zijn leraren vinden hem intelligent, maar inconsistent, onoplettend en rusteloos.
<br/>Na een langdurig onderhoud met de hoogste functionaris - die zijn denkwijze nauwelijks kan begrijpen - verlaat Jozef Knecht de veilige geborgenheid van Kastalië en trekt naar het huis van zijn vriend Designori.
 
==Eerste publicaties== 
De toneelspeler Edouard Max introduceerde de 17-jarige Cocteau in de elitewereld van Parijs. Hij organiseerde een séance rond Cocteaus poëzie, waardoor hij in één keer naam maakte. Zonder hem had Cocteau vast nog een lange weg te gaan gehad door al leurende bij uitgevers aan te kloppen.  
<br/>Cocteau wordt wel gezien als het product van de jaren onmiddellijk voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog; jaren van verfijnde artistieke smaak, zonder politieke onrust. Er heerste een idealistische en optimistische geest in Europa. Die periode werd ook wel de ''roaring twenties'' genoemd.
<br/>Zijn echte verkenning van de wereld van het theater begon, toen hij met de ''Ballets Russes''<sup> 1)</sup> in aanraking kwam, geleid door ''Sergei Diaghilev''. Toen Cocteau de wens uitsprak om balletten te maken, daagde Diaghilev hem uit met: "Etonne-moi" ("Verras me").In 1911 schreef hij het libretto voor ''Le dieu bleu'', een ballet voor de Ballets Russes.
 
==Eerste Wereldoorlog==
Toen de Eerste Wereldoorlog bezig was, wilde Cocteau het leger in, maar werd afgekeurd. Hij wist een burgerkonvooi te organiseren om aan de frontlinie gewonden op te halen, waarbij hij als chauffeur fungeerde. Dat hield hij vol tot 1917.
<br/>Midden in de oorlog kwam Cocteau met ''Parade'' uit, een avant-gardeballet, waarvoor onder anderen [[Pablo Picasso]] de decorstukken en de kostuums ontwierp en [[Erik Satie]] de muziek componeerde. Cocteau en Picasso sloten zich aan bij de groep Ballets Russes van Sergei Diaghilev in Rome om het ballet voor te bereiden. De première van de Parade vond plaats op 18 mei 1917 in het ''Théâtre de Châtelet''. Het publiek en de critici waren meer overbluft dan geërgerd door de muziek van Satie en de sets en kostuums van Picasso. De moderne muziek, het decor, het verhaal; alles was modern en het publiek wist er nog geen raad mee.
<br/>Op 12 juli van dat jaar zijn Jean Cocteau, de dichter en schrijver [[Guillaume Apollinaire]] en de dichter, schrijver en schilder [[Max Jacob]], getuigen bij het huwelijk van Pablo Picasso en [[Olga Koklova]].
 
==Kritiek==
Op een gegeven moment schetst Cocteau in 1919 zijn eigen specifieke kunstgevoel. Ondanks zijn inspanningen om betrokken te worden bij de publicatie van een belangrijk document daarover, wordt Cocteau buitengesloten. In die tijd ook publiceert de schrijver [[André Gide]] - een Nobelprijswinnaar - een open brief aan Jean Cocteau in de ''Nouvelle Revue française'' waarin hij de dichtbundel ''Le Cap de Bonne-Espérance'' (Kaap de Goede Hoop) en het ballet ''Parade'' bekritiseert. In hetzelfde artikel citeert Gide ''Le Coq et le Arlequin'' (De haan en de harlekijn) als bewijs dat de dichter geen muzikale vaardigheden bezit. Cocteau reageert hierop fel in het literaire tijdschrift ''Les Ecrits nouveaux'' , waarop Gide natuurlijk terugschiet. Voor Cocteau sluit deze vervelende polemiek tijdelijk de deur naar de ''Nouvelle Revue française'' , waarvoor hij bijdragen leverde.
==Productie==
In 1920 ontmoet hij de zestienjarige Raymond Radiguet, wat uitgroeit tot een liefdesverhouding. In datzelfde jaar wordt Cocteau de verdediger en grote inspirator van jonge musici, die al snel bekendheid verwerven als de "[[Groupe de Six]]".  
Hij brengt juni en het grootste deel van juli door in Londen met [[Darius Milhaud]] om de Engelse productie van ''Le Bœuf sur le toit'' in het London Coliseum te verfijnen.
In oktober komt Cocteau uit met het boek ''Thomas l'imposteur'' (Thomas de bedrieger), waar in 1964 ook een film van is gemaakt.
<br/>Op 12 december sterft Radiguet bij gebrek aan onvoldoende medische begeleiding aan tyfus. De totaal ingestorte Cocteau woont de begrafenis niet bij.
Enige tijd later nemen Serge Diaghilev, Auric en Poulenc een radeloze Cocteau mee naar Monte-Carlo. Ze geven hem de raad om troost te zoeken in de opium, wat bij Cocteau tot verslaving leidt. Intussen werkt hij aan plannen voor het ballet ''Le Train bleu''.
In 1925, ondergaat Cocteau - op aandringen van vrienden - een  behandeling voor zijn opiumverslaving in de ''Clinique des Thermes Urbains''.
{{infobox}}
|
<font color=blue>
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>'' Een periode van intense creativiteit volgt waarin veel werk van hem wordt gepubliceerd''  
</font>
<span>
|}
Een periode van intense creativiteit volgt waarin veel werk van hem wordt gepubliceerd. In het jaar daarna schrijft hij het libretto voor de opera-oratorium ''Oedipus Rex'' voor Stravinsky die vanaf half januari aan de muziek werkt. In mei 1927 was de première, waarbij het werk niet onverdeeld gunstig werd ontvangen.
In december vond in de ''Galerie des Quatre Chemins'' een tentoonstelling van ongewone objecten en tekeningen plaats met de titel ''Poésie plastique'' (Gebeeldhouwde poëzie). Het was een eerste pogingen van Cocteau tot creatie van een moderne post-kubistische kunst in Frankrijk
Op 16 december 1927 première van de opera Pauvre matelot (The Poor Sailor), met muziek van Darius Milhaud. Cocteau voltooit La voix humaine (The Human Voice) en schrijft Le Livre blanc (The White Book). Op 28 december gaat de opera Antigone in première in het Théâtre de la Monnaie in Brussel met muziek van [[Arthur Honneger]].
Eind november 1928 checkt hij in bij een kliniek in Saint-Cloud in voor een nieuwe poging tot afkicken.
1929 Maakt tekeningen, begint aan het boek ''Opium, journal d'une désintoxication '' en schrijft in drie weken ''Les Enfants terribles'' (Children of the Game), dat zeer gunstig wordt ontvangen. In het boek Opium beschrijft Cocteau's het herstel van zijn verslaving aan opium.
Eind augustus 1931 blijkt hij besmet te zijn met tyfus en moet hij veertig dagen in een kliniek doorbrengen. Kort daarop begon hij weer met opium te roken. In 1933 ondergaat hij weer een kuur om daar van af te raken.
Terwijl ze audities houden voor Oedipus Rex, merkt Cocteau Jean Marais op, en geeft hem een rol in het koor.
 
==Cineast==
Cocteau debuteerde pas op de relatief late leeftijd van 41 jaar als cineast. Cinema was destijds nog relatief jong, maar de regels van het medium leken al vast te liggen. Cocteau ging echter dapper en volstrekt autodidact zijn eigen koers, en heeft vervolgens een klein maar interessant oeuvre bij elkaar gefilmd. Zijn films worden tegenwoordig nog steeds bekeken en gewaardeerd vanwege hun unieke stijl en sfeer. ''La Belle et la Bête'', ''Orphée'' en andere films waren succesvol De film ''Orphée'' uit 1950 wordt algemeen beschouwd als zijn meesterwerk. Het is een zichzelf mythologiserend portret van de gekwelde kunstenaar, die te kampen heeft met innerlijke demonen, zijn schrijverschap, liefde, dood en de confrontatie met zijn publiek.
==Laatste jaren==
Tijdens de herfst van zijn leven leidt Cocteau een betrekkelijk rustig bestaan. Hij komt met name in het nieuws door zijn toetreding tot de ''Académie Francaise'' in 1955  en de fresco’s die hij schildert in plaatsen aan de Côte d’Azur.  
<br/>Hoewel hij op hoge leeftijd is, komt zijn dood toch nog vrij onverwacht. In oktober 1963 serft hij in Milly-la-Forêt. Cocteau ligt begraven in het kleine kapelletje van Milly-la-Forêt, een dorpje nabij Fontainebleau. ''Je reste avec vous'' staat in guirlande-schrift op zijn graf geschreven. 
{{Bron|bronvermelding=
*<sup> 1)</sup> De Ballets Russes was een balletgezelschap uit Rusland, gesticht door Sergej Djagilev. Tussen 1909 en 1929 traden de Ballets Russes op in tal van westerse landen.}}
[[Categorie: Literatuur]]
[[Categorie: Schilderkunst]]
[[Categorie: Ballet]]
[[Categorie: Toneel]]
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
{{Infobox Bmoc}}
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


===De legende===


{{Bron|bronvermelding={{References}}
:*<sup>1)</sup> (Latijn) Flos juventutis = ''Bloem van de jeugd'', ''Electi = Uitverkorene''.
:*<sup>2)</sup> De vertaling uit het Duits van '''Das Glasperlenspiel''' naar de titel: '''Het Kralenspel''', kan helaas aanleiding geven tot een wat verwarrende sfeer, alsof het om een kinderspelletje zou gaan. 
:* De Franse en Engelse vertaling van de titel komen wat dichter in de buurt van de oorspronkelijke bedoeling, namelijk: ''Le Jeux des perles verre'' en ''The glass bead game.''
:* In de vertaling naar het Frans van '''Das Glasperlenspiel''', wordt - wat niet gebruikelijk is - de naam '''Josef Knecht''' omgezet in '''Joseph Valet''' ( Valet = dienaar, knecht ), hoewel in zijn omgeving ook enkele keren toespelingen op de naam ''Knecht'' worden gemaakt .
:*<sup>3)</sup> '''Koans''' zijn zenraadsels zonder absolute antwoorden. Het is een uitspraak of onoplosbaar raadsel dat in het zenboeddhisme tot doel heeft de student te verwarren, door het denken met een zodanige paradox te confronteren, dat het op de achtergrond treedt ten opzichte van de directe waarneming. Het gaat bij een koan dus niet zozeer om het oplossen van het raadsel, maar meer om het inzicht. 
:*
:*
:*
}}




Regel 106: Regel 257:




'''Das Glasperlenspiel''' (nl) ( ''Het kralenspel'' ) is een novelle uit 1943 van de Zwitserse schrijver '''Herman Hesse'''. Deze novelle vormt binnen zijn oeuvre een hoogtepunt, en kan worden beschouwd als zijn magnum opus.


==Inhoud==


=Das Glasperlenspiel=
Das Glasperlenspiel (nl) (Het kralenspel) is een roman uit 1943 van de Zwitserse schrijver Herman Hesse. Deze roman vormt binnen zijn oeuvre een hoogtepunt, en kan worden beschouwd als zijn magnum opus, waarin het gevecht van de mens tegen de machtswellust wordt weergegeven en wordt afgerekend met dictaturen. Het gaat over de strijd van de mens tegen ideologieën.
==Inhoud==
Het Kralenspel behoort tot die veelomvattende epische werken, die de problematiek van de Europese beschaving samenvatten. Dit wordt door de schrijver Hermann Hesse tot uitdrukking gebracht in een fictieve biografie van de hoofdpersoon Josef Knecht, die we volgen in zijn  opleiding, carrière en intellectuele ontwikkeling in de de denkbeeldige staat  Kastalië.
<br/>Jozef Knecht (nomen est omen), die uit een eenvoudige familie stamt, - maar zeer begaafd is en nobel van inborst - brengt het in deze elite-orde tot een van de hoogste posten, tot Magister Ludi.
Het Kralenspel speelt een belangrijke rol in het leven van de ingezetenen die uit voornamelijk jonge, erudiete  mensen bestaat. Waarover het Kralenspel  gaat wordt niet precies duidelijk gemaakt. De regels van het spel zijn zo ingewikkeld, dat ze bijna niet zijn uit te leggen. Het spelen vergt dan ook jaren van gedisciplineerde studie van muziek, wiskunde en cultuurgeschiedenis. Het is eigenlijk te beschouwen als een  synthese van alle kunsten en studies.
<br/>In de inleiding van het boek wordt hierover wel een beschouwing gegeven over de regels, de tekentaal en de grammatica van het Spel . Gezegd wordt ook, dat deze geheimtaal in staat is de inhouden en uitkomsten van nagenoeg alle wetenschappen en hun onderlinge relaties tot uitdrukking te brengen. Belangrijk bij het spel is, dat de spelers verbanden vinden tussen onderwerpen die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken lijken te hebben.
Daarnaast wordt het contact met de buitenwereld zoveel mogelijk buitengesloten, in het bijzonder politieke kwasties. Deze tegenstrijdigheden zijn het die cruciaal zijn voor het leven van de held, Josef Knecht zijn. Als jongen wordt hij van de plaatselijke Latijnse school weggehaald en geplaatst op de eliteschool in de staat Kastalia..Wezenlijk verandert hij door de goede verstandhouding met de muziekmeester – een van de hoge oversten – schikt hij zich volledig in de regels van de Orde.
Meer en meer,maakt hij zich de vaardigheden eigen die behoren bij de diepgaande kennis van de wetenschap de muziek en de meditatie en ten slotte het Kralenspel. Hierdoor stijgt hij steeds hoger in de hiërarchie, totdat het uiteindelijk een van de hoogste rangen bereikt, namelijk die van Magister Ludi.






{{Infobox Bmoc}}








<br/>


Het Kralenspel is een utopische roman die het gevecht van de mens tegen de machtswellust weergeeft en afrekent met dictaturen. Het gaat over de strijd van de mens tegen ideologieën.
{{Infobox Bmoc}}
Het Kralenspel is een utopische roman over een spel, dat alle wetenschap en kunst omvat.
<br/>De wereld van een soort monastieke orde speelt zich in de toekomst af in de denkbeeldige staat Kastalië.
<br/>Het kralenspel speelt een belangrijke rol in het leven van de ingezetenen die uit voornamelijk jonge mensen bestaat. Waarover het Kralenspel precies gaat wordt nooit geheel duidelijk. De regels van het spel zijn zo ingewikkeld, dat ze bijna niet uit te leggen zijn, laat staan te begrijpen. Het spelen vergt dan ook jaren van gedisciplineerde studie van muziek, wiskunde en cultuurgeschiedenis. Het is eigenlijk te beschouwen als een  synthese van alle kunsten en studies. Het spel gaat over verschillende werelden en tijden.
<br/>Belangrijk bij het spel is, dat de spelers verbanden vinden tussen onderwerpen die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken lijken te hebben.
<br/>De hoofdpersoon van deze novelle - '''Jozef Knecht''' - voert ons door de




Regel 153: Regel 290:




:<code><nowiki>{{Overline| (12)}}</nowiki></code> {{overline|om ergens een lijntje boven te trekken}}
:<code><nowiki>{{Overline|24}}</nowiki></code>
''12
''<br/>
{{Overline|''24''}}
<br/> 
12
<br/>--
<br/>24


==Breuken==
{{Breuk|a|b|c}}: a b/c (geheel getal, teller en noemer)
{{Breuk|a|b}}: a/b (teller en noemer)
{{Breuk|a}}: 1/a (alleen noemer)


12
<br/>--
<br/>24


:<code><nowiki>{{Overline|24}}</nowiki></code>
''12''
<br/>
{{Overline|''24''}}
---------------------------------------------------------------




{{vbreuk|44|60|}}




Regel 186: Regel 301:




sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = sin 32,3122 0 = 0,5345
{{overline|24}}


---------------------------------------------------------------------------------------------
:<math>\tfrac {1}{10} = \tfrac {1}{10^1} = 0{,}1</math> (met 1 cijfer achter de komma)
:<math>\tfrac {1}{100} = \tfrac {1}{10^2} = 0{,}01</math> (met 2 cijfers achter de komma)
:<math>\tfrac {2}{100} = 0{,}02</math>
:<math>0{,}0123 = \tfrac {123}{10^4}= \tfrac {123}{10000}</math>
:<math>3{,}14159 = 3 \tfrac {14159}{100000}</math>


==Schrijfwijze==
Het hoofdtelwoord geeft de [[teller (breuk)|teller]] van een [[breuk (wiskunde)|breuk]] weer, het rangtelwoord de [[noemer]].
* {{vbreuk|5}} een vijfde, {{vbreuk|7|10}} zeven tiende, {{vbreuk|1|2|6}} een twee zesde.
* {{vbreuk|11|1|5}} elf en een vijfde, elf een vijfde, of elf gehelen en een vijfde.
----------------------------------------------
Enkele breuken hebben een eigen naam:
* {{vbreuk|2}} [[half]]
* {{vbreuk|4}} [[kwart (breuk)|kwart]]
* {{vbreuk|3|4}} [[driekwart]]
* {{vbreuk|1|1|2}} [[anderhalf]]
-------------------------------------------------
Een ''derde'' lijkt een eigen naam te hebben. Het is als breuk een "gewone" combinatie (''derde'' is het rangtelwoord van drie):
* {{vbreuk|3}} ''een'' derde (dus niet ''eenderde'')
* {{vbreuk|2|3}} ''twee'' derde.
----------------------------------------------------------------


{{vbreuk|sina|cosa}}
* {{vbreuk|30-10|5}}
{{vbreuk|60|24/60}}


sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = 0 = 0,5345 24


sin a = sin 32  + 18 + {{vbreuk|44|60/60}} = sin 32,3122


Het eerste voorbeeld is ook als volgt toe te lichten: als men twee taarten elk in vier even grote stukken snijdt, resulteert dat in acht stukken. Ook het delen van breuken is zo te beschrijven: als men {{nowrap|anderhalve ({{breuk|1|1|2}} {{=}} {{breuk|3|2}})}} euro uitgeeft aan artikelen die een halve euro per stuk kosten, krijgt men drie van die artikelen, want {{nowrap|{{vbreuk|3|2}} : {{vbreuk|2}} {{=}} {{vbreuk|3|2}} × {{vbreuk|2|1}} {{=}} {{vbreuk|3 × 2|2 × 1}} {{=}} 3}}.






===''Rekenvoorbeeld''===
[[Afbeelding:CRK-QQ.jpg|left|650px]]
{{Bron|bronvermelding={{References}}
:*[[Meetkunde ( Inleiding )]]
:*[[Meetkunde ( Driehoeken )]]
:*[[Meetkunde ( Veelhoeken )]]
:*[[Meetkunde ( De cirkel )]]
:*[[Rondom de cirkel ( 1 )]]
:*[[Rondom de cirkel ( 2 )]]
}}
[[Categorie:Algebra]]
[[Categorie:Wiskunde]]
<br/>
<br/>






Regel 253: Regel 317:












||<sup>{{math|i{{=}}1}}</sup>
|}




{{Zie Luisterrijk}}








{|  {{prettytable}}
:{|
|  ||<sub>&nbsp;</sub>
|-
|-
! ''a-b''
|<big>{{Math|<big>''Ψ'' || {{math|('''''x⃗,t''''')|</big>}}
------
''a+b''  
!0,1
!0,2
!0,3
!0,4
!0,5
!0,6
!0,7
!0,8
!0,9
!1,0
|-
|-
| '''''λ'''''||'''1,003'''||'''1,010'''||'''1,023'''||'''1,040'''||'''1,064'''||'''1,092'''||'''1,127'''||'''1,168'''||'''1,216'''||'''1,273'''
| ||<sup></sup>
|}
|}
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
De stad Montfort-L'Amaury in eerbetoon aan Maurice Ravel die in dit huis van 1921 tot 1937 woonde
Ravel se fixa à Montfort-l'Amaury en 1921. Sa maison, le Belvédère, conservée en l'état selon la volonté de son frère, abrite un musée depuis 1971 et fait l’objet d’une inscription auprès des monuments historiques depuis 199459.
Français : Maison dite du Belvédère de Maurice Ravel à Montfort-l'Amaury (Yvelines, France)
Date 20 November 2006
Source Cliché personnel, own work
Author ℍenry Salomé (Jaser !) 08:17, 21 November 2006 (UTC)
Object location
48° 46′ 34.28″ N, 1° 48′ 19.4″ E Kartographer map based on OpenStreetMap. View this and other nearby images on: OpenStreetMap - Google Earth info 
Licensing[edit]
The copyright holder of this work, hereby publish it under the following licenses:
GNU head Permission is granted to copy, distribute and/or modify this document under the terms of the GNU Free Documentation License, Version 1.2 or any later version published by the Free Software Foundation; with no Invariant Sections, no Front-Cover Texts, and no Back-Cover Texts. A copy of the license is included in the section entitled GNU Free Documentation License.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
                                 
 
 
 
 
 
 
 
<span>
<font>
::<span style="font-size:150%;"><font color=red>OPVS FUNDATUM VATICANVM
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>Josephvs Ratzinger - Benedictvs XVI
::<span style="font-size:110%;"><font color=black>- Cooperatores Veritatis - 
</font>
<span>
 
<span>
<font>
::<span style="font-size:150%;"><font color=red>OPUS FUNDUM VATICANUM
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>Josephus Ratzinger - Benedictus XVI
::<span style="font-size:110%;"><font color=black>- Cooperatores Veritatis - 
</font>
<span>
 
 
 
 
 
 


==Radialen==
Er is nog een manier om de diverse grootheden van een cirkel te berekenen, namelijk in radialen.
In [[Rondom de cirkel]] wordt dit thema verder behandeld.




Regel 296: Regel 461:




{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>''Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.''
</font>
<span>
|}




***
*[http://www.youtube.com/next=1&list=PL208239119FC1D6AF SEPTEMBER op YouTube]
<table width="30%" border="1">
<tr>
<td align="center" bgcolor=#fff7cb>
[[Afbeelding:Driehoek ABC.jpg|100px|right]]
</td>
</tr>
</table>


'''''ΔT = ΔT<sub> max</sub> ( 1 -e<sup> -t/τ</sup> )'''''
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>'''''√3''''' </font></span>


<table width="30%" border="1">
<tr>
<td align="center" bgcolor=#eee7cb>
<span style="font-size:150%;"><font color=black>'''''√2,√3,10 log 5,π  ''''' </font></span>
</td>
</tr>
</table>


fff
span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>''Ook in de bioscoop werden antifascistische acties uitgevoerd''
</font>
<span>
|}


=
Enkele breuken hebben een eigen naam:
* {{vbreuk|2}} [[half]]
* {{vbreuk|4}} [[kwart (breuk)|kwart]]
* {{vbreuk|3|4}} [[driekwart]]
* {{vbreuk|1|1|2}} [[anderhalf]]
 
* '''√<sup>12</sup>''' 
≈12
{{vbreuk|1|1}} = 1
 
* <big>2<sup>{{vbreuk|0|12}}</sup> = 1</big>
* <big>2<sup>{{vbreuk|1|12}}</sup> = 1,059463094</big>
 
* <big>2<sup>{{vbreuk|2|12}}</sup> = 1,122462048</big>


[[Categorie: Wiskunde]]
[[Categorie: Meetkunde]]
[[Categorie: Schilderkunst]]
[[Categorie: Architectuur]]


Zoltan Kodaly: Zomeravond.
{{vbreuk|x|4}}


    √{{vbreuk|L|C}}






Als vervolgens diagonaal '''''d<sub>2</sub>'''''  vanuit de linkeronderhoek wordt omgecirkeld, dan is dus ook de onderste zwarte- + de oranje- + de groene lijn samen gelijk aan:
{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>''Zijn eerste composities schreef Elgar voor amateurs.''  
</font>
<span>
|}


{{infobox}}
|
<span>
<font>
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue> "''Heeft men een goed boek uitgelezen, dan is het alsof men van een goede vriend afscheid neemt.''"
</font>
<span>
|}


Als van een cirkel de straal '''''r''''' aan de buitenzijde wordt afgewikkeld, dan zal de middelpuntshoek '''''ω''''' een vaste waarde omvatten. De hoek '''''ω''''' wordt uitgedrukt in radialen.
[[Categorie: Literatuur]]
<br/>Een radiaal is dus de hoek '''''ω''''' die gevormd wordt door de boog A-B van de cirkel waarbij die boog precies even lang is als de straal '''''r''''' van diezelfde cirkel.''
[[Categorie: Tijdschrift]]
De radiaal wordt ook aldus beschreven:  
[[Categorie: Literair genre]]{{infobox}}
<br/>De radiaal ( rad ) is de vlakke hoek tussen twee stralen '''''r''''' van een cirkel die op de omtrek een boog afsnijden, waarvan de lengte gelijk is aan de straal '''''r'''''.
|
Een hoek in radialen is dus de verhouding van ''booglengte'' en ''straal''.
<font color=black>
<br/>Dit maakt de radiaal tot een een dimensieloos getal, wat zeer handig is in formules, die hierdoor een eenvoudiger gedaante hebben.
<span>
<br/>Als de boog '''''A-B''''' = '''''r''''', en de omtrek van een cirkel is:
<font>
<br/>
:<span style=font-size:150%;><font color=blue>''Het ballet veroorzaakte een enorm schandaal. ''
<br/>
</font>
<span>
|}
 
[[Categorie: Vakliteratuur]]
 
 
{{infobox}}
|
<span>
<span>
<font>
<font>
<span style="font-size:150%;"><font color=black>'''''A = 2 π r'''''  
:<span style="font-size:150%;"><font color=blue>''Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.''
</font>
<span>
|}
 
{| class="wikitable"
<span style="font-size:150%;">
<font color=black>
! Op een gegeven moment stelt hij vast,
dat het een verloren zaak is.
</font>
</span>
|}
 
 
{{infobox}}
|
<font color=blue>
<big>
:''Een streamer bevat een zeer korte''  
:''tekst van twee of drie regels.''
</big>
</font>
|}
 
<span style="font-size:150%;">
<font color=blue>
::::*'''Het schrijven van de Magister Ludi aan de Pedagogische Dienst'''  
</font>
</font>
</span>
</span>
<br/>
|}
<br/>
 
dan bevat dus de hele cirkel '''''2 π''''' radialen, wat overeen komt met 360 graden. Omgekeerd {{Bron|bronvermelding={{References}}
{{infobox}}
:*[[Meetkunde ( Inleiding )]]
|
:*[[Meetkunde ( Driehoeken )]]
<font color=blue>
:*[[Meetkunde ( Veelhoeken )]]
:.....''dat hij al tekenen waarneemt, dat in de nabije toekomst '''Het Kralenspel'''  
:*[[Meetkunde ( De cirkel )]]
: ''als eerste verloren zal gaan.''
:*[[Rondom de cirkel ( 1 )]]
</font>
:*[[Rondom de cirkel ( 2 )]]
|}
}}
 
[[Categorie:Algebra]]
 
[[Categorie:Wiskunde]]
:<code><nowiki>{{Overline| (12)}}</nowiki></code> {{overline|om ergens een lijntje boven te trekken}}
:<code><nowiki>{{Overline|24}}</nowiki></code>
 
''12
''<br/>
{{Overline|''24''}}
 
 
12
<br/>--
<br/>24
 
==Breuken==
 
<!--<math>\mathbb{Z}</math>--> [[Bestand:Zmath.png|9px]]  
 
<!--<math>\mathbb{R}</math>--> [[Bestand:Rmath.png|9px]]  
 
<!--<math>\mathbb{C}</math>--> [[Bestand:Cmath.png|9px]]  
 
 
 
Als dit in een zin staat <!--[[Blackboard bold|<math>\mathbb{N}</math>.]] --> [[Bestand:Nmath.png|10px]]  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
{{Breuk|a|b|c}}: a b/c (geheel getal, teller en noemer)  
{{Breuk|a|b}}: a/b (teller en noemer)
{{Breuk|a}}: 1/a (alleen noemer)
 
12
<br/>--
<br/>24


geldt ook, dat:
[[Afbeelding:Radiaal.jpg|left|150px]]


:<code><nowiki>{{Overline|a}}</nowiki></code>








''12''
<br/>
{{Overline|''24''}}








{{Overline|''a''}}




:<code><nowiki>{{Overline|24}}</nowiki></code>
''12''
<br/>
<br/>
{{Overline|''24''}}
{{I =vbreuk|U|R|}}
<br/>
<br/>
In deze theoretische verhandeling, wordt de vergelijking:
'''''S''''' = {{vbreuk|'''''A'''''|'''''L'''''}} geïntroduceerd.
<br/>Hierbij is:
:*'''''S''''' de stroom
:*'''''A''' de spanning
:*'''''L''''' de weerstand
Later zijn deze letters vervangen door de huidige notatie:
'''''I''''' = {{vbreuk|'''''U'''''|'''''R'''''}}


sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = sin 32,3122 0 = 0,5345
{{overline|24}}


==Schrijfwijze==
Het hoofdtelwoord geeft de [[teller (breuk)|teller]] van een [[breuk (wiskunde)|breuk]] weer, het rangtelwoord de [[noemer]].
* {{vbreuk|5}} een vijfde, {{vbreuk|7|10}} zeven tiende, {{vbreuk|1|2|6}} een twee zesde.
* {{vbreuk|11|1|5}} elf en een vijfde, elf een vijfde, of elf gehelen en een vijfde.
----------------------------------------------
Enkele breuken hebben een eigen naam:
* {{vbreuk|2}} [[half]]
* {{vbreuk|4}} [[kwart (breuk)|kwart]]
* {{vbreuk|3|4}} [[driekwart]]
* {{vbreuk|1|1|2}} [[anderhalf]]
-------------------------------------------------
Een ''derde'' lijkt een eigen naam te hebben. Het is als breuk een "gewone" combinatie (''derde'' is het rangtelwoord van drie):
* {{vbreuk|3}} ''een'' derde (dus niet ''eenderde'')
* {{vbreuk|2|3}} ''twee'' derde.
----------------------------------------------------------------


{{vbreuk|sina|cosa}}
* {{vbreuk|30-10|5}}
{{vbreuk|60|24/60}}


:<big>'''''R<sub>v</sub> = {{vbreuk|1|1R<sub>1</sub> + R<sub>2</sub> +......R<sub>n</sub>}}</big>


[[Categorie: Frans componist]]
[[Categorie: Poëzie]]
[[Categorie: Schilderkunst]]
[[Categorie: Muziekinstrument]]
[[Categorie: Piano]]
[[Categorie: Orkest]]


{{vbreuk|5}}


{{vbreuk|-|x}}(t)
''






{{References}}
<big>'''''x<sup>→</sup>(t)''''' = '''''v<sup>→</sup> • t''''' + '''''x<sub>0'''''</sub><sup>→</sup> = {{vbreuk|'''''dx<sup>→</sup>|dt'''''}} • '''''t + x<sub>0</sub><sup>→'''''</sup></big>






<big>{{vbreuk|''y(p)|x(p)''}} = {{vbreuk|''K • G(p)|1 + [K • G(p) • H(p)]''}}</big>




sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = 0 = 0,5345 24


sin a = sin 32  + 18 + {{vbreuk|44|60/60}} = sin 32,3122




1t0PeWRD
1t0PeWRD
<br/>
<br/>
<


* [http://www.youtube.com/watch?v=v74pXmgK0-c Ungarischer Tanz nr.5 op [[YouTube]]]


<big>Groter</big>


{{infobox}}
|
<big>
''Op een gegeven moment meent hij, dat hij de zin van het Spel dicht is genaderd, maar denkt toch dat hij dit niet tot zijn beroep moet maken.''
</big>
|}


23 • 60 • 60 = 82.800




Italiano: Scaramuccia
Deutsch: Scaramuz
Datum 1860(1860)
Quelle SAND Maurice. Masques et bouffons (Comedie Italienne). Paris, Michel Levy Freres, 1860
Urheber Maurice Sand
:<span style="font-size:150%;"><font color=black>'''2<sup> 2</sup>/<sub> 9</sub> + <sup> 5</sup>/<sub> 9</sub> = 2<sup> 7</sup>/<sub> 9</sub>''' </font></span>
<br/>
''' 12<sup> 3</sup> • 3 : 9 - √ 36  + 5 - 3 ='''


128 <span style="font-size:125%;"><font color=black><sup> 4</sup>/<sub> 7</sub> <sup> 0</sup> </font></span>
128 <span style="font-size:125%;"><font color=black><sup> 4</sup>/<sub> 7</sub> <sup> 0</sup> </font></span>
Regel 438: Regel 727:
::''Moon River, Goodnight Moon, Moon Cloud, Dark of the Moon''
::''Moon River, Goodnight Moon, Moon Cloud, Dark of the Moon''


haiku (senryu, tanka, waka)
en poëzie (met name haikus) waarin wordt gestreefd op impressionistische wijze de ware essentie te vangen.


=Over de eindigheid van driehoeken=
{{essay|Franciscus 30 jan 2015 16:46 (CET)}}
==Inleiding==




Regel 450: Regel 733:




{|
|-
|-
|}




Regel 498: Regel 785:




[[Afbeelding:Paul Dukas.jpg|thumb|200px|right|]]




Regel 515: Regel 803:


: '''Δ BCD ~ Δ ABC'''
: '''Δ BCD ~ Δ ABC'''
[[Afbeelding:Paul Dukas.jpg|thumb|200px|right|]]


<br/>Franciscus 7 feb 2015 12:31 (CET)
<br/>Franciscus 7 feb 2015 12:31 (CET)

Huidige versie van 9 okt 2019 om 19:23










Jean Cocteau

Jean Cocteau in 1923

Jean Maurice Eugène Clément Cocteau (Maisons-Laffitte, 5 juli 1889 – Milly-la-Forêt, 11 oktober 1963) was een Frans dichter, romanschrijver, toneelschrijver, schilder, ontwerper en filmmaker. Cocteau heeft in zijn leven enorm veel geschreven en geproduceerd, en was thuis in bijna alle kunstvormen en was één van de belangrijkste personen binnen het surrealisme.
Zijn bekendste werken zijn het boek Les Enfants terribles (1929), het toneelstuk Les parents terribles en de film La Belle et la Bête (1946).
Cocteau is een tot de verbeelding sprekend kunstenaar. Maar meer nog dan om zijn werk was Cocteau bekend om zijn opmerkelijke leven. Hij omgaf zich met beroemdheden als Sergei Diaghilev van de Ballets Russes, de zangeres Edith Piaf en de schilder Pablo Picasso, en hij raakte geregeld in opspraak vanwege zijn homoseksualiteit en zijn drugsgebruik.

Afkomst en jeugd

Jean Cocteau, zoon van Georges en Eugénie Cocteau, werd op 5 juli 1889 geboren in Maisons-Laffitte, in het noordwesten van het stedelijk gebied van Parijs. Het echtpaar had al twee kinderen: Marthe, geboren in 1877 en Paul, geboren in in 1881.
Het gezin woonde in de winter samen met hun grootouders van moederszijde in een herenhuis in Parijs en in de zomer in Maisons-Laffitte.
Zijn familie was van een solide Parijse bourgeoisie: gecultiveerd, rijk en geïnteresseerd in muziek, schilderkunst en literatuur. Zijn vader - een jurist - tekent uit liefhebberij en op jonge leeftijd begint Jean dat ook te doen. Zijn grootvader is een muziekliefhebber die muzikale sessies in het huis organiseert.

Zijn familie was van een solide Parijse bourgeoisie: gecultiveerd, rijk en geïnteresseerd in muziek, schilderkunst en literatuur

Jean was een verwend maar nerveus kind. Hij had een grillig karakter en was vaak ziek.
De vroegste herinneringen van Cocteau hadden te maken met het theater in populaire vormen, zoals het circus en het ijspaleis, en met serieuze theaters, zoals de tragedies die werden uitgevoerd bij de Comédie-Française.
Op 5 april 1898 - als Jean 9 jaar oud is - pleegt zijn vader zelfmoord. De reden daarvoor is nooit opgehelderd. Het bleef een duister raadsel dat hem altijd blijft achtervolgen en grote invloed op Cocteau heeft uitgeoefend.
In het voorjaar sterft grootmoeder Lecomte. De grootvader blijft bij zijn dochter wonen. Hij zorgt voor Jean en neemt hem elke zondag mee naar concerten op het conservatorium. Op de Wereldtentoonstelling in Parijs van 1900 is Cocteau vol ontzag voor de dansvoorstellingen.
Na een periode van basisonderwijs - die in alle opzichten onder het gemiddelde lag en vaak werd onderbroken door slechte gezondheid - begint hij zijn eerste jaar op de middelbare school aan de Lycée Condorcet. Hij blinkt uit in slechts drie onderwerpen: tekenen, gymnastiek en Duits. Zijn leraren vinden hem intelligent, maar inconsistent, onoplettend en rusteloos.

Eerste publicaties

De toneelspeler Edouard Max introduceerde de 17-jarige Cocteau in de elitewereld van Parijs. Hij organiseerde een séance rond Cocteaus poëzie, waardoor hij in één keer naam maakte. Zonder hem had Cocteau vast nog een lange weg te gaan gehad door al leurende bij uitgevers aan te kloppen.
Cocteau wordt wel gezien als het product van de jaren onmiddellijk voorafgaand aan de Eerste Wereldoorlog; jaren van verfijnde artistieke smaak, zonder politieke onrust. Er heerste een idealistische en optimistische geest in Europa. Die periode werd ook wel de roaring twenties genoemd.
Zijn echte verkenning van de wereld van het theater begon, toen hij met de Ballets Russes 1) in aanraking kwam, geleid door Sergei Diaghilev. Toen Cocteau de wens uitsprak om balletten te maken, daagde Diaghilev hem uit met: "Etonne-moi" ("Verras me").In 1911 schreef hij het libretto voor Le dieu bleu, een ballet voor de Ballets Russes.

Eerste Wereldoorlog

Toen de Eerste Wereldoorlog bezig was, wilde Cocteau het leger in, maar werd afgekeurd. Hij wist een burgerkonvooi te organiseren om aan de frontlinie gewonden op te halen, waarbij hij als chauffeur fungeerde. Dat hield hij vol tot 1917.
Midden in de oorlog kwam Cocteau met Parade uit, een avant-gardeballet, waarvoor onder anderen Pablo Picasso de decorstukken en de kostuums ontwierp en Erik Satie de muziek componeerde. Cocteau en Picasso sloten zich aan bij de groep Ballets Russes van Sergei Diaghilev in Rome om het ballet voor te bereiden. De première van de Parade vond plaats op 18 mei 1917 in het Théâtre de Châtelet. Het publiek en de critici waren meer overbluft dan geërgerd door de muziek van Satie en de sets en kostuums van Picasso. De moderne muziek, het decor, het verhaal; alles was modern en het publiek wist er nog geen raad mee.
Op 12 juli van dat jaar zijn Jean Cocteau, de dichter en schrijver Guillaume Apollinaire en de dichter, schrijver en schilder Max Jacob, getuigen bij het huwelijk van Pablo Picasso en Olga Koklova.

Kritiek

Op een gegeven moment schetst Cocteau in 1919 zijn eigen specifieke kunstgevoel. Ondanks zijn inspanningen om betrokken te worden bij de publicatie van een belangrijk document daarover, wordt Cocteau buitengesloten. In die tijd ook publiceert de schrijver André Gide - een Nobelprijswinnaar - een open brief aan Jean Cocteau in de Nouvelle Revue française waarin hij de dichtbundel Le Cap de Bonne-Espérance (Kaap de Goede Hoop) en het ballet Parade bekritiseert. In hetzelfde artikel citeert Gide Le Coq et le Arlequin (De haan en de harlekijn) als bewijs dat de dichter geen muzikale vaardigheden bezit. Cocteau reageert hierop fel in het literaire tijdschrift Les Ecrits nouveaux , waarop Gide natuurlijk terugschiet. Voor Cocteau sluit deze vervelende polemiek tijdelijk de deur naar de Nouvelle Revue française , waarvoor hij bijdragen leverde.

Productie

In 1920 ontmoet hij de zestienjarige Raymond Radiguet, wat uitgroeit tot een liefdesverhouding. In datzelfde jaar wordt Cocteau de verdediger en grote inspirator van jonge musici, die al snel bekendheid verwerven als de "Groupe de Six". Hij brengt juni en het grootste deel van juli door in Londen met Darius Milhaud om de Engelse productie van Le Bœuf sur le toit in het London Coliseum te verfijnen. In oktober komt Cocteau uit met het boek Thomas l'imposteur (Thomas de bedrieger), waar in 1964 ook een film van is gemaakt.
Op 12 december sterft Radiguet bij gebrek aan onvoldoende medische begeleiding aan tyfus. De totaal ingestorte Cocteau woont de begrafenis niet bij. Enige tijd later nemen Serge Diaghilev, Auric en Poulenc een radeloze Cocteau mee naar Monte-Carlo. Ze geven hem de raad om troost te zoeken in de opium, wat bij Cocteau tot verslaving leidt. Intussen werkt hij aan plannen voor het ballet Le Train bleu. In 1925, ondergaat Cocteau - op aandringen van vrienden - een behandeling voor zijn opiumverslaving in de Clinique des Thermes Urbains.

Een periode van intense creativiteit volgt waarin veel werk van hem wordt gepubliceerd

Een periode van intense creativiteit volgt waarin veel werk van hem wordt gepubliceerd. In het jaar daarna schrijft hij het libretto voor de opera-oratorium Oedipus Rex voor Stravinsky die vanaf half januari aan de muziek werkt. In mei 1927 was de première, waarbij het werk niet onverdeeld gunstig werd ontvangen. In december vond in de Galerie des Quatre Chemins een tentoonstelling van ongewone objecten en tekeningen plaats met de titel Poésie plastique (Gebeeldhouwde poëzie). Het was een eerste pogingen van Cocteau tot creatie van een moderne post-kubistische kunst in Frankrijk Op 16 december 1927 première van de opera Pauvre matelot (The Poor Sailor), met muziek van Darius Milhaud. Cocteau voltooit La voix humaine (The Human Voice) en schrijft Le Livre blanc (The White Book). Op 28 december gaat de opera Antigone in première in het Théâtre de la Monnaie in Brussel met muziek van Arthur Honneger. Eind november 1928 checkt hij in bij een kliniek in Saint-Cloud in voor een nieuwe poging tot afkicken. 1929 Maakt tekeningen, begint aan het boek Opium, journal d'une désintoxication en schrijft in drie weken Les Enfants terribles (Children of the Game), dat zeer gunstig wordt ontvangen. In het boek Opium beschrijft Cocteau's het herstel van zijn verslaving aan opium. Eind augustus 1931 blijkt hij besmet te zijn met tyfus en moet hij veertig dagen in een kliniek doorbrengen. Kort daarop begon hij weer met opium te roken. In 1933 ondergaat hij weer een kuur om daar van af te raken. Terwijl ze audities houden voor Oedipus Rex, merkt Cocteau Jean Marais op, en geeft hem een rol in het koor.

Cineast

Cocteau debuteerde pas op de relatief late leeftijd van 41 jaar als cineast. Cinema was destijds nog relatief jong, maar de regels van het medium leken al vast te liggen. Cocteau ging echter dapper en volstrekt autodidact zijn eigen koers, en heeft vervolgens een klein maar interessant oeuvre bij elkaar gefilmd. Zijn films worden tegenwoordig nog steeds bekeken en gewaardeerd vanwege hun unieke stijl en sfeer. La Belle et la Bête, Orphée en andere films waren succesvol De film Orphée uit 1950 wordt algemeen beschouwd als zijn meesterwerk. Het is een zichzelf mythologiserend portret van de gekwelde kunstenaar, die te kampen heeft met innerlijke demonen, zijn schrijverschap, liefde, dood en de confrontatie met zijn publiek.

Laatste jaren

Tijdens de herfst van zijn leven leidt Cocteau een betrekkelijk rustig bestaan. Hij komt met name in het nieuws door zijn toetreding tot de Académie Francaise in 1955 en de fresco’s die hij schildert in plaatsen aan de Côte d’Azur.
Hoewel hij op hoge leeftijd is, komt zijn dood toch nog vrij onverwacht. In oktober 1963 serft hij in Milly-la-Forêt. Cocteau ligt begraven in het kleine kapelletje van Milly-la-Forêt, een dorpje nabij Fontainebleau. Je reste avec vous staat in guirlande-schrift op zijn graf geschreven.

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

  • 1) De Ballets Russes was een balletgezelschap uit Rusland, gesticht door Sergej Djagilev. Tussen 1909 en 1929 traden de Ballets Russes op in tal van westerse landen.
rel=nofollow














Dit is een artikel uit de serie:
Bekende melodie,
onbekende componist
Si j'etais Roi
Menuet, Kwintet opus 13, nr. 5
Le Calife de Bagdad
On hearing the first Cukoo in Spring
Berceuse de Jocelyn
Plaisir d' Amour
Die lustigen Weiber von Windsor
De Urendans, La Giaconda
Dona Diana, Moretto









































































Dit is een artikel uit de serie:
Bekende melodie,
onbekende componist
Si j'etais Roi
Menuet, Kwintet opus 13, nr. 5
Le Calife de Bagdad
On hearing the first Cukoo in Spring
Berceuse de Jocelyn
Plaisir d' Amour
Die lustigen Weiber von Windsor
De Urendans, La Giaconda
Dona Diana, Moretto




Dit is een artikel uit de serie:
Bekende melodie,
onbekende componist
Si j'etais Roi
Menuet, Kwintet opus 13, nr. 5
Le Calife de Bagdad
On hearing the first Cukoo in Spring
Berceuse de Jocelyn
Plaisir d' Amour
Die lustigen Weiber von Windsor
De Urendans, La Giaconda
Dona Diana, Moretto


























||i=1 |}




 
Ψ (x⃗,t)

















De stad Montfort-L'Amaury in eerbetoon aan Maurice Ravel die in dit huis van 1921 tot 1937 woonde Ravel se fixa à Montfort-l'Amaury en 1921. Sa maison, le Belvédère, conservée en l'état selon la volonté de son frère, abrite un musée depuis 1971 et fait l’objet d’une inscription auprès des monuments historiques depuis 199459. Français : Maison dite du Belvédère de Maurice Ravel à Montfort-l'Amaury (Yvelines, France) Date 20 November 2006 Source Cliché personnel, own work Author ℍenry Salomé (Jaser !) 08:17, 21 November 2006 (UTC) Object location 48° 46′ 34.28″ N, 1° 48′ 19.4″ E Kartographer map based on OpenStreetMap. View this and other nearby images on: OpenStreetMap - Google Earth info Licensing[edit] The copyright holder of this work, hereby publish it under the following licenses: GNU head Permission is granted to copy, distribute and/or modify this document under the terms of the GNU Free Documentation License, Version 1.2 or any later version published by the Free Software Foundation; with no Invariant Sections, no Front-Cover Texts, and no Back-Cover Texts. A copy of the license is included in the section entitled GNU Free Documentation License.


























OPVS FUNDATUM VATICANVM
Josephvs Ratzinger - Benedictvs XVI
- Cooperatores Veritatis -

OPUS FUNDUM VATICANUM
Josephus Ratzinger - Benedictus XVI
- Cooperatores Veritatis -









Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.



span>

Ook in de bioscoop werden antifascistische acties uitgevoerd

|}


Enkele breuken hebben een eigen naam:

  • √12

≈12  1 /1 = 1

  • 2 0 /12 = 1
  • 2 1 /12 = 1,059463094
  • 2 2 /12 = 1,122462048


 x /4 

   √ L /C


Zijn eerste composities schreef Elgar voor amateurs.

"Heeft men een goed boek uitgelezen, dan is het alsof men van een goede vriend afscheid neemt."

Het ballet veroorzaakte een enorm schandaal.


Priemgetallen blijken niet zo willekeurig te zijn als men eerder had aangenomen.
Op een gegeven moment stelt hij vast,

dat het een verloren zaak is.


Een streamer bevat een zeer korte
tekst van twee of drie regels.

  • Het schrijven van de Magister Ludi aan de Pedagogische Dienst

|}

.....dat hij al tekenen waarneemt, dat in de nabije toekomst Het Kralenspel
als eerste verloren zal gaan.


{{Overline| (12)}} om ergens een lijntje boven te trekken
{{Overline|24}}

12
24


12
--
24

Breuken

 

Bestand:Rmath.png


Als dit in een zin staat






a b⁄c: a b/c (geheel getal, teller en noemer) a⁄b: a/b (teller en noemer) 1⁄a: 1/a (alleen noemer)

12
--
24


{{Overline|a}}



12
24



a



{{Overline|24}}

12
24

Sjabloon:I =vbreuk
In deze theoretische verhandeling, wordt de vergelijking: S =  A /L geïntroduceerd.
Hierbij is:

  • S de stroom
  • A de spanning
  • L de weerstand

Later zijn deze letters vervangen door de huidige notatie: I =  U /R

sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = sin 32,3122 0 = 0,5345 24

Schrijfwijze

Het hoofdtelwoord geeft de teller van een breuk weer, het rangtelwoord de noemer.

  •  1 / 5  een vijfde,  7 /10 zeven tiende, 1  2 /6 een twee zesde.
  • 11  1 /5 elf en een vijfde, elf een vijfde, of elf gehelen en een vijfde.

Enkele breuken hebben een eigen naam:

Een derde lijkt een eigen naam te hebben. Het is als breuk een "gewone" combinatie (derde is het rangtelwoord van drie):

  •  1 / 3  een derde (dus niet eenderde)
  •  2 /3 twee derde.

 sina /cosa

  •  30-10 /5

 60 /24/60

Rv =  1 /1R1 + R2 +......Rn


 1 / 5 

 - /x(t)


x→(t) = v→ • t + x0→ =  dx→ /dt • t + x0→


 y(p) /x(p) =  K • G(p) /1 + [K • G(p) • H(p)]


sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = 0 = 0,5345 24

sin a = sin 32 + 18 +  44 /60/60 = sin 32,3122



Groter

Op een gegeven moment meent hij, dat hij de zin van het Spel dicht is genaderd, maar denkt toch dat hij dit niet tot zijn beroep moet maken.

23 • 60 • 60 = 82.800


128 4/ 7 0 achtenveertig achtenveertig

  • P = U • I • cos φ
  • P = 3U f • I f • cos φ

waarbij:

  • U f = U fase en I f = I fase
  • P = 3 U fase• I fase • cos φ
Moon River, Goodnight Moon, Moon Cloud, Dark of the Moon




































Δ BCD ~ Δ ABC


Franciscus 7 feb 2015 12:31 (CET)

Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Gebruiker:Franciscus/kladblok&oldid=296469"