Elizabeth Fry

Elizabeth Fry
Afbeelding gewenst
Algemene informatie
Geboortenaam	Elizabeth Gurney
Bijnaam	’Angel of Prisons’
Geboren	21 mei 1780, Norwich  Engeland
Overleden	12 oktober 1845, Ramsgate  Engeland
Nationaliteit	Engeland
Overige informatie
Partner(s)	Joseph Fry, de achterkleinzoon van de gelijknamige lettergieter en eerste commerciële producent van chocoladerepen.
Religie	Quaker

Elizabeth Fry (meisjesnaam (’Betsy’) Gurney; Norwich, 21 mei 1780 – Ramsgate, 12 oktober 1845) was een Britse hervormster van het gevangeniswezen, abolitioniste en filantroop.

Leven

Elizabeth werd geboren als derde van een welvarend gezin van quakers in Norwich. Haar vader, John Gurney, was een zakenpartner in de Gurney-bank en haar moeder, Catherine Barclay, was eveneens uit een bankiersfamilie. Toen Elizabeth twaalf jaar was overleed haar moeder, waardoor wij voor de jongere kinderen moest zorgen. Nadat zij een op de evangeliën gebaseerde lezing hoorde van de Amerikaanse quaker William Savery, ontwikkelde zij een belangstelling voor de armen, zieken en gevangenen. Zij leefde de regels van haar kerkgemeenschap, de quakers – het genootschap van vrienden, strikt na. In 1800 trouwde zij op 20-jarige leeftijd met Joseph Fry, een achterkleinzoon neef van de gelijknamige oprichter van het chocolade- en zoetwarenbedrijf dat bekend staat als J. S. Fry. Hij was partner in de bank van Gurney. In hun gezin werden in 16 jaar tijd 11 kinderen geboren.

Toen ze in 1812 Newgate Prison bezocht, was ze gechoqueerd door de omstandigheden waarin vrouwen en kinderen gevangen zaten. De volgende dag keerde ze terug naar de gevangenissen om de gedetineerden voedsel en kleding te brengen. Na wat huiselijke problemen (voornamelijk geldproblemen bij Fry’s Bank) bezocht ze de gevangenis in 1816 opnieuw en richtte ze een school op voor kinderen die met hun ouders in de gevangenis zaten. In 1817 werd ze een vooraanstaand lid van een organisatie die vrouwelijke veroordeelden en hun kinderen ondersteunde. Ze voerde campagne voor een betere behandeling van veroordeelden die naar Australië gedeporteerd werden. Haar invloed strekte zich uit tot in Frankrijk, Pruisen en Rusland. In 1818 bracht ze verslag uit aan het Lagerhuis over de omstandigheden de Engelse gevangenissen, en werd zo de eerste vrouw die voor het Britse parlement getuigde. Ze werkte ook samen met haar zwager Thomas Fawell Buxton om het wetboek van strafrecht te hervormen.

Behalve de gevangenen hielp zij ook daklozen. Nadat ze in de winter van 1819-1820 het lijk van een jongen had gezien en richtte een ’nachtasiel’ voor daklozen op.

In 1823 werd een deel van haar voorstellen opgenomen in de nieuwe Britse wet voor het gevangeniswezen.

Tijdens een bezoek aan Ierland in 1827 viel haar ook de slechte toestand van de ziekenhuizen op. Door haar toedoen werd de zorg voor geesteszieken verbeterd.

Door het faillissement van haar man in 1828 werden haar activiteiten beperkt, maar dit kon haar niet stoppen. Vanaf 1838 reisde zij vooral door Frankrijk. In 1839 bezocht ze alle gevangenissen en kreeg formele toestemming om gedetailleerde beschrijvingen te maken. Tijdens haar reis naar Frankrijk kwam zij ook op bezoek bij de plaatselijke quakers in Congénies. Zij reisde in de zomer van 1840 ook door België en Nederland, Pruisen en Denemarken. In Amsterdam en Zwolle werden tijdens haar bezoek vrouwencomités opgericht. Op haar initiatief begonnen in Denemarken onderhandelingen over de vrijlating van de baptistenpredikant Peder Christian Mønster.

Vanaf 1843 liet haar gezondheid het niet meer toe om reizen te ondernemen, maar zij hield briefcontact met vele gevangenisambtenaren om te letten op verdere verbeteringen in de situatie. In 1845 overleed zij in Ramsgate na een beroerte. Zij werd begraven in het Barking Quaker Cemetery.

Erkenningen

• Heel wat overheids- en universiteitsgebouwen zijn naar Fry vernoemd.
• In 2001 stond ze afgebeeld op de vijf pond bankbiljetten.
• Haar uitgebreide dagboeken worden nog steeds getranscribeerd en bestudeerd.

 

artikelkiem