Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Patricia Steur: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Patricia_Steur&oldid=57191610 -1- Spmuller 25 sep 2020)
(Versie 316093 ongedaan gemaakt)
Label: Ongedaan maken
 
Regel 1: Regel 1:
<!-- [[Bestand:Patricia Steur.jpg|miniatuur|Patricia Steur 2020]] -->
{{Infobox kunstenaar
| naam          = Patricia Steur
| afbeelding    =
| onderschrift  =
| volledige naam = Patricia Steur
| bijnaam        =
| geboren        = [[29 oktober]] [[1948]]
| geboorteplaats = [[Beverwijk]]
| overleden      =
| overlijdensplaats =
| nationaliteit  =  {{NL}}
| beroep        =
| signatuur      =
| jaren-actief  = Sinds 1977
| bekend van    =
| periode        =
| stijl          =
| bekende-werken = portretfotografie
| RKD            = 302800
| website        = http://www.patriciasteur.com/
}}
'''Patricia Maria Geraldine Steur''' (Beverwijk, 29 oktober 1948) is een Nederlandse fotografe die sinds 1977 actief is in Nederland en in het buitenland. Patricia is bekend geworden met haar portretfotografie van binnen- en buitenlandse artiesten en met het fotografisch vastleggen van inheemse volkeren en hun verdwijnende tatoeagecultuur.


== Patricia Steur 29 oktober 1948 ==
== Biografie ==
Zij heeft een succesvolle loopbaan in de fotografie opgebouwd. Sinds 1980 is zij professioneel bezig in Amsterdam, om voor verschillende type bladen te werken.
Het is de oude Voigtländer van haar vader die eind jaren zeventig haar idee van kunst maken radicaal verandert. Patricia Steur heeft talent voor tekenen en ziet ineens dat het met een fotocamera ook mogelijk is beeld vast te leggen. Wanneer zij in diezelfde periode haar paspoort verlengt en de ambtenaar haar vraagt naar haar beroep, zegt ze: fotograaf. Sindsdien heeft ze haar camera niet meer losgelaten.  


Haar fotografische interesses variëren van portretten van beroemdheden tot tribale tatoeages, van rock and roll tot familieportretten.
Na een korte stageperiode bij een popfotograaf vestigt Patricia zich als zelfstandig fotograaf. Ze maakt portretten van pop- en rock- ’n-roll-sterren in concert of in de studio. Haar werk wordt gepubliceerd in de bekende muziekbladen waaronder muziekkrant Oor.  Ze reist steeds vaker naar het buitenland en schiet in New York een indrukwekkende serie zwartwitportretten van oude jazzmusici in rokerige jazzkelders.  


Haar boek oevre (totaal 10) omvat o.a. "The Rock Star Tattoo Encyclopedia" (1982) en "De Laatste Ridders" (1990), een boek met portretten van helden die werden gedecoreerd zijn voor hun inspanningen tijdens WO II. Dit boek is tot een documentaire gemaakt. Een derde boek "Het leven is de Speelbal van de Tijd", (1999) met zwart-witportretten van beroemde kunstenaars werd ook lovend ontvangen. “Dedicated by Blood” 2003 een boek over de renaissance van de Maori tattoo cultuur. "Made in Holland" 2004 was haar 4e boek over succesvolle immigranten in Nederland. “Selected Portraits” 2005 is een selectie van haar favoriete werk. “Willy de Ville” 2008 een boek over rock en roll legende Willy de Ville waarin beelden en herinneringen zijn samengevat. Vanaf 1981 tot zijn dood heeft Patricia Steur hem gefotografeerd. “Dutch Beauty” 2010 Een boek over sterke bekende en minder bekende Nederlandse vrouwen “Thin Blue Line” 2011 Een boek over Molukse en Indische Nederlandse traditioneel getatoeerd in de Maori traditie. “Zeventigers van nu” uit 2016 is een boek over 20 opmerkelijke Nederlands en Belgische 70-ers.
Van Patricia’s werk zijn tot nu toe tien boeken verschenen die één grote gemene deler hebben: de kracht en verborgen schoonheid vastleggen van mensen voor wie zij een passie heeft.


Haar portretten omvatten muziek legendes zoals Stevie Ray Vaughan, verschillende artiesten waaronder Andy Warhol en Dennis Hopper, politici en royalties. Veel van deze foto's zijn te zien in haar boek "Selected Portraits" dat werd gelanceerd in combinatie met een succesvolle reizende tentoonstelling in 2005.
== Boeken als leidraad voor loopbaan ==
Haar eerste boek ''The Rock Star Tattoo Encyclopedia'' (1982) is een tijdsbeeld van getatoeëerde rocksterren uit binnen- en buitenland. In deze periode groeit langzaam de collectie albumcovers van haar hand gestaag en daarmee haar bekendheid.


Haar grootste passie ligt echter in het fotograferen van inheemse volkeren met tribale tatoeages. Ze kon aan een speciaal project in dit genre werken dankzij een uitnodiging van de Maori-tattookunstenaar Gordon Toi Hatfield, die in Nieuw-Zeeland woont. Deze samenwerking heeft vijf succesvolle tentoonstellingen in Nederland opgeleverd. Een uitzonderlijk boek "Dedicated by Blood", dat de renaissance van traditionele tatoeage in Nieuw-Zeeland weergeeft, was het eindresultaat. In november 2002 werd het boek gelanceerd in het Scheepvaart (Maritiem) Museum in Amsterdam met een tentoonstelling die werd bezocht door meer dan vijfentwintigduizend mensen.
Rond 1990 volgt haar tweede boek ''De Laatste Ridders'' (1990). In haar serie over helden, fotografeert ze nu oorlogshelden die in en na de Tweede Wereldoorlog de Militaire Willemsorde hebben mogen ontvangen. De belangrijkste reden om dit boek te maken is uitdrukking geven aan haar waardering voor deze generatie mannen en vrouwen die hun leven in de waagschaal hebben gesteld voor haar en volgende generaties.  


Sinds 1987 heeft ze meer dan 30 tentoonstellingen van haar werk in binnen- en buitenland. Haar tentoonstellingen in 2009 waren in LA (LA Art Fair) en New York (Bridge Art Fair), 2010 exposeerde ze in de beroemde Art Chicago met haar werk. In 2011 weer op de L.A. Art Fair en later in New York. De laatste was een tentoonstelling tot 21 oktober 2018 in Wassenaar over de Hawaiiaanse traditionele tatoeage.
In 1999 maakt Patricia zwartwitportretten van bekende vijftigers die gepubliceerd worden in het boek ''Het leven is een speelbal van de tijd''. Haar fotografie wordt lovend ontvangen en het boek krijgt in 2016 een vervolg met de titel ''Zeventigers van nu'' over twintig opmerkelijke Nederlands en Belgische zeventigers.


"Mensen zijn mijn passie en zwart-witfotografie zal altijd een zeer belangrijk facet van mijn werk blijven."
Haar passie voor het fotograferen van inheemse volkeren en hun tatoeages blijft groeien. Patricia reist naar de binnenlanden van onder meer Indonesië, de Filipijnen en Thailand. Wanneer zij, Gordon Toi Hatfield (Maori moko kunstenaar) leert kennen, wordt haar droom om een Maori clan te fotograferen werkelijkheid. Ze wordt uitgenodigd door Gordon Toi om zijn clan te ontmoeten in Nieuw Zeeland. Deze samenwerking levert vijf succesvolle tentoonstellingen op in Nederland, een levenslange vriendschap en het boek ''Dedicated by Blood'' (2002) dat gelanceerd wordt in november van dat jaar in het Scheepvaart (Maritiem) Museum te Amsterdam. De expositie trekt meer dan vijfentwintigduizend bezoekers.


De fotografie van Patricia Steur is doortastend en definitief. Haar werk is gepassioneerd en zoekt altijd naar verborgen schoonheid.
Met haar foto’s in het boek ''Made in Holland'' (2004) over succesvolle immigranten in Nederland, onderstreept zij haar belangstelling voor krachtige mensen.
 
In 2005 wordt Patricia gevraagd haar favoriete portretten te selecteren voor een boek met de titel ''Selected Portraits''. Bij het omslaan van de pagina’s zetten legendes als Stevie Ray Vaughan, Andy Warhol en Dennis Hopper de lezer aan tot reflectie. In dat jaar ontvangt ze ook de prestigieuze fotoprijs ''De grote Paul''.
 
Haar liefde voor rock -’n-roll komt nog een keer tot uiting in een boek. ''Willy DeVille'' is de titel en verschijnt in 2008. Het is de levensgeschiedenis van deze legende in beeld. Patricia heeft hem vanaf 1981 tot aan zijn dood met regelmaat gefotografeerd.
 
Een verzameling van 100 portretten van krachtige vrouwen uit alle geledingen van de Nederlandse samenleving kan niet uitblijven. In 2010 ziet ''Dutch Beauty'' het licht. Het boek bevestigt haar eigen kracht waarmee ze – niet aflatend - haar droom werkelijkheid heeft laten worden.
 
Dan krijgt in 2011 de Maori moko traditie een onverwacht vervolg met het boek ''Thin Blue Line''. Hierin portretteert Patricia de grote groep Molukkers en Indische-Nederlanders die zich laat tatoeëren in de Maori traditie. Tussen de Molukken en Sumatra (Indonesië) bestaat een dunne historische lijn die de volkeren met elkaar verbindt en dat wordt zichtbaar gemaakt in de moko.
 
== Tentoonstellingen (selectie) ==
Sinds 1987 exposeert Patricia haar foto’s. Dertig tentoonstellingen in binnen- en buitenland hebben inmiddels haar werk getoond. In 2009 in Los Angeles (L.A. Art Fair) en New York (Bridge Art Fair) en in 2010 op het beroemde Art Chicago. In 2011 reizen haar portretten opnieuw naar de L.A. Art Fair en daarna door naar New York. Eind 2018 exposeerde zij haar fotoserie over de Hawaiiaanse traditionele tatoeage in Wassenaar.
 
== Drijfveren ==
Patricia is begaan met de aarde en alles wat leeft. Van mens tot boom tot insect. Zij groeide op in een mengbloedig gezin en bracht haar jonge jaren door in het buitenland. Van haar ouders die zelf de Tweede Wereldoorlog doorbrachten in Japanse concentratiekampen en de locaties waar zij opgroeide, leerde ze dat iedereen gelijk is en dat niet iedereen gelijke kansen krijgt. Die gelijkheid van de mens zit in de kracht en innerlijke schoonheid. Iedereen leeft met eenzelfde hart. Dat is precies wat zij door middel van haar fotografie zichtbaar maakt. Hoe triest het leven zich ook kan presenteren, een mens hoeft zijn waardigheid nooit te verliezen. Wanneer je Patricia vraagt waarom ze nooit trieste, confronterende  foto’s maakt om te laten zien hoe erg het leven kan zijn, zal ze je vertellen dat ze dat geen kunst vindt. “Ik zoek altijd naar de waardigheid, de schoonheid en de kracht. Die zijn menseigen. Dat vind ik pas kunst.”
 
== Privé ==
Patricia trouwde in 1990 met [[E.H. Roelfzema]] (Erik Hazelhoff Roelfzema). Erik overleed In 2010. 
 
== Bibliografie ==
{| class="wikitable sortable" style="margin:0.5em 1em 0.5em 0; font-size: 85%; text-align:center;"
! width="250" |Boektitels
! width="100" |Datum van
verschijnen
!&nbsp;Opmerkingen&nbsp;
|-
| ''The Rock Star Tattoo Encyclopedia''
|1982
|
|-
| ''De laatste ridders''
|1990
|met Leonoor Wagenaar
|-
| ''Het leven is een speelbal van de tijd''
|1999
|met Rosemary de Boer
|-
| ''Dedicated by Blood''                             
|2002
|met Gordon Toi Hatfield
|-
|''Made in Holland''
|2004
|
|-
|''Selected Portraits''
|2005
|
|-
|"''Willy De Ville''
|2008
|
|-
|''Dutch Beauty''
|2010
|
|-
|''Thin Blue Line''
|2011
|
|-
|''Zeventigers van nu''
|2016
|met Rosemary de Boer
|}
== Externe links ==
* [http://www.patriciasteur.com/ Eigen website over fotografie]


{{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q62023027 }}
{{authority control|TYPE=p|Wikidata=Q62023027 }}
{{DEFAULTSORT:Steur, Patricia }}
{{DEFAULTSORT:Steur, Patricia }}
[[Categorie:Nederlands fotograaf]]
[[Categorie:Nederlands fotograaf]]

Huidige versie van 8 okt 2020 om 22:45

rel=nofollow

Patricia Maria Geraldine Steur (Beverwijk, 29 oktober 1948) is een Nederlandse fotografe die sinds 1977 actief is in Nederland en in het buitenland. Patricia is bekend geworden met haar portretfotografie van binnen- en buitenlandse artiesten en met het fotografisch vastleggen van inheemse volkeren en hun verdwijnende tatoeagecultuur.

Biografie

Het is de oude Voigtländer van haar vader die eind jaren zeventig haar idee van kunst maken radicaal verandert. Patricia Steur heeft talent voor tekenen en ziet ineens dat het met een fotocamera ook mogelijk is beeld vast te leggen. Wanneer zij in diezelfde periode haar paspoort verlengt en de ambtenaar haar vraagt naar haar beroep, zegt ze: fotograaf. Sindsdien heeft ze haar camera niet meer losgelaten.

Na een korte stageperiode bij een popfotograaf vestigt Patricia zich als zelfstandig fotograaf. Ze maakt portretten van pop- en rock- ’n-roll-sterren in concert of in de studio. Haar werk wordt gepubliceerd in de bekende muziekbladen waaronder muziekkrant Oor.  Ze reist steeds vaker naar het buitenland en schiet in New York een indrukwekkende serie zwartwitportretten van oude jazzmusici in rokerige jazzkelders.  

Van Patricia’s werk zijn tot nu toe tien boeken verschenen die één grote gemene deler hebben: de kracht en verborgen schoonheid vastleggen van mensen voor wie zij een passie heeft.

Boeken als leidraad voor loopbaan

Haar eerste boek The Rock Star Tattoo Encyclopedia (1982) is een tijdsbeeld van getatoeëerde rocksterren uit binnen- en buitenland. In deze periode groeit langzaam de collectie albumcovers van haar hand gestaag en daarmee haar bekendheid.

Rond 1990 volgt haar tweede boek De Laatste Ridders (1990). In haar serie over helden, fotografeert ze nu oorlogshelden die in en na de Tweede Wereldoorlog de Militaire Willemsorde hebben mogen ontvangen. De belangrijkste reden om dit boek te maken is uitdrukking geven aan haar waardering voor deze generatie mannen en vrouwen die hun leven in de waagschaal hebben gesteld voor haar en volgende generaties.  

In 1999 maakt Patricia zwartwitportretten van bekende vijftigers die gepubliceerd worden in het boek Het leven is een speelbal van de tijd. Haar fotografie wordt lovend ontvangen en het boek krijgt in 2016 een vervolg met de titel Zeventigers van nu over twintig opmerkelijke Nederlands en Belgische zeventigers.

Haar passie voor het fotograferen van inheemse volkeren en hun tatoeages blijft groeien. Patricia reist naar de binnenlanden van onder meer Indonesië, de Filipijnen en Thailand. Wanneer zij, Gordon Toi Hatfield (Maori moko kunstenaar) leert kennen, wordt haar droom om een Maori clan te fotograferen werkelijkheid. Ze wordt uitgenodigd door Gordon Toi om zijn clan te ontmoeten in Nieuw Zeeland. Deze samenwerking levert vijf succesvolle tentoonstellingen op in Nederland, een levenslange vriendschap en het boek Dedicated by Blood (2002) dat gelanceerd wordt in november van dat jaar in het Scheepvaart (Maritiem) Museum te Amsterdam. De expositie trekt meer dan vijfentwintigduizend bezoekers.

Met haar foto’s in het boek Made in Holland (2004) over succesvolle immigranten in Nederland, onderstreept zij haar belangstelling voor krachtige mensen.

In 2005 wordt Patricia gevraagd haar favoriete portretten te selecteren voor een boek met de titel Selected Portraits. Bij het omslaan van de pagina’s zetten legendes als Stevie Ray Vaughan, Andy Warhol en Dennis Hopper de lezer aan tot reflectie. In dat jaar ontvangt ze ook de prestigieuze fotoprijs De grote Paul.

Haar liefde voor rock -’n-roll komt nog een keer tot uiting in een boek. Willy DeVille is de titel en verschijnt in 2008. Het is de levensgeschiedenis van deze legende in beeld. Patricia heeft hem vanaf 1981 tot aan zijn dood met regelmaat gefotografeerd.

Een verzameling van 100 portretten van krachtige vrouwen uit alle geledingen van de Nederlandse samenleving kan niet uitblijven. In 2010 ziet Dutch Beauty het licht. Het boek bevestigt haar eigen kracht waarmee ze – niet aflatend - haar droom werkelijkheid heeft laten worden.

Dan krijgt in 2011 de Maori moko traditie een onverwacht vervolg met het boek Thin Blue Line. Hierin portretteert Patricia de grote groep Molukkers en Indische-Nederlanders die zich laat tatoeëren in de Maori traditie. Tussen de Molukken en Sumatra (Indonesië) bestaat een dunne historische lijn die de volkeren met elkaar verbindt en dat wordt zichtbaar gemaakt in de moko.

Tentoonstellingen (selectie)

Sinds 1987 exposeert Patricia haar foto’s. Dertig tentoonstellingen in binnen- en buitenland hebben inmiddels haar werk getoond. In 2009 in Los Angeles (L.A. Art Fair) en New York (Bridge Art Fair) en in 2010 op het beroemde Art Chicago. In 2011 reizen haar portretten opnieuw naar de L.A. Art Fair en daarna door naar New York. Eind 2018 exposeerde zij haar fotoserie over de Hawaiiaanse traditionele tatoeage in Wassenaar.

Drijfveren

Patricia is begaan met de aarde en alles wat leeft. Van mens tot boom tot insect. Zij groeide op in een mengbloedig gezin en bracht haar jonge jaren door in het buitenland. Van haar ouders die zelf de Tweede Wereldoorlog doorbrachten in Japanse concentratiekampen en de locaties waar zij opgroeide, leerde ze dat iedereen gelijk is en dat niet iedereen gelijke kansen krijgt. Die gelijkheid van de mens zit in de kracht en innerlijke schoonheid. Iedereen leeft met eenzelfde hart. Dat is precies wat zij door middel van haar fotografie zichtbaar maakt. Hoe triest het leven zich ook kan presenteren, een mens hoeft zijn waardigheid nooit te verliezen. Wanneer je Patricia vraagt waarom ze nooit trieste, confronterende  foto’s maakt om te laten zien hoe erg het leven kan zijn, zal ze je vertellen dat ze dat geen kunst vindt. “Ik zoek altijd naar de waardigheid, de schoonheid en de kracht. Die zijn menseigen. Dat vind ik pas kunst.”

Privé

Patricia trouwde in 1990 met E.H. Roelfzema (Erik Hazelhoff Roelfzema). Erik overleed In 2010.

Bibliografie

Boektitels Datum van

verschijnen

 Opmerkingen 
The Rock Star Tattoo Encyclopedia 1982
De laatste ridders 1990 met Leonoor Wagenaar
Het leven is een speelbal van de tijd 1999 met Rosemary de Boer
Dedicated by Blood 2002 met Gordon Toi Hatfield
Made in Holland 2004
Selected Portraits 2005
"Willy De Ville 2008
Dutch Beauty 2010
Thin Blue Line 2011
Zeventigers van nu 2016 met Rosemary de Boer

Externe links

rel=nofollow