Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Joseph Rimbertus Schaap: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(Verwijst door naar Rimbertus Schaap)
Label: Nieuwe doorverwijzing
Geen bewerkingssamenvatting
 
(7 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
#DOORVERWIJZING[[Rimbertus Schaap]]
'''Joseph 'Joop' Rimbertus Schaap''' ([[Amsterdam]] [[3 mei]] [[1899]] - [[Berlijn]] [[30 juli]] [[1943]]) was een [[Nederland]]se [[communisme|communistische]] terrorist en verzetsstrijder.<ref>[http://www.humanitarisme.nl/personen/index.php?m=family&id=I307982 Joseph Rimbertus Schaap]</ref><ref>Labour, Unions and Politics under the North Star. The Nordic Countries, 1700-2000, Mary Hilson, Silke Neunsinger, and Iben Vyff, Berghahn Books, 2018</ref><ref>[http://spanishsky.dk/joop-schaap/ Joop Schaap]</ref>
 
==Levensloop==
Van 1921 tot 1928 was hij getrouwd met Anna Bieseman.
 
Schaap werkte eerst als spoorwegarbeider, later werd hij havenarbeider.<ref>Cahiers inlichtingenstudies 2, [[Marc Cools]], [[Emmanuel Debruyne]], [[Frank Franceus]], Maklu, 2012</ref> In 1924 werd hij lid van de [[Communistische Partij van Nederland]] (CPN). In 1929-1930 verbleef hij in de [[Sovjet-Unie]] op uitnodiging van de transportarbeidersorganisatie. In 1931 werd hij in Nederland bestuurslid van de Revolutionaire Vakverenigingsoppositie en werd hij secretaris van de [[Rotterdam]]se Internationale Zeemansclub, een functie van waaruit hij in contact kwam met door [[Ernst Wollweber]] geleide groepen. Schaap was in 1931 en van de drijvende krachten achter een langdurige staking in Rotterdam.
 
Schaap was in 1935-1936 gemeenteraadslid in Rotterdam voor de CPN.
 
In 1934 reisde hij weer naar de Sovjet-Unie, officieel om gezondheidsredenen maar waarschijnlijk om verder gevormd te worden.
 
Na zijn terugkeer naar Nederland werd hij gerecruteerd door Wollweber om sabotagegroepen op te zetten, hij werd de leider van deze groepen in Nederland en België. Schaap stond ook in contact met communisten uit [[Parijs]] (en ging hier ook bezoek). Hij rekruteerde in [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]] onder meer [[Alfons Fictels]] en hielp met Fictels en [[Karel Dieltjens]] brandbommen te maken die geplaatst zouden worden op het schip Boccaccio, een aanslag waarbij één dode viel.
 
Omdat hij te zeer de aandacht kreeg van de inlichtingendiensten werd hij nadien op de achtergrond geplaatst en nam [[Ernst Lambert]] de rol van West-Europees leider over.
 
In de herfst van 1939 verhuisde Schaap in opdracht van de Wollweber-organisatie via België naar [[Kopenhagen]]. Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] werd hij op 1 augustus 1940 gearresteerd door de [[Denemarken|Deense]] overheid die hem overdroeg aan de [[Nazi-Duitsland|Duitse]] bezetter.
 
Schaap werd op 30 juli 1943 in de gevangenis van [[Plötzensee (gevangenis)|Plötzensee]] onthoofd met een handbijl.
 
{{DEFAULTSORT:Schaap, Rimbertus}}
{{Appendix}}
[[Categorie:Geboren in 1899]]
[[Categorie:Overleden in 1943]]
[[Categorie:Nederlands marxist]]
[[Categorie:Nederlands slachtoffer van het naziregime]]
[[Categorie:Nederlands communist]]
[[Categorie:Nederlands terrorist]]
[[Categorie:Nederlandse Wollwebergroep]]

Huidige versie van 15 aug 2020 om 03:50

Joseph 'Joop' Rimbertus Schaap (Amsterdam 3 mei 1899 - Berlijn 30 juli 1943) was een Nederlandse communistische terrorist en verzetsstrijder.[1][2][3]

Levensloop

Van 1921 tot 1928 was hij getrouwd met Anna Bieseman.

Schaap werkte eerst als spoorwegarbeider, later werd hij havenarbeider.[4] In 1924 werd hij lid van de Communistische Partij van Nederland (CPN). In 1929-1930 verbleef hij in de Sovjet-Unie op uitnodiging van de transportarbeidersorganisatie. In 1931 werd hij in Nederland bestuurslid van de Revolutionaire Vakverenigingsoppositie en werd hij secretaris van de Rotterdamse Internationale Zeemansclub, een functie van waaruit hij in contact kwam met door Ernst Wollweber geleide groepen. Schaap was in 1931 en van de drijvende krachten achter een langdurige staking in Rotterdam.

Schaap was in 1935-1936 gemeenteraadslid in Rotterdam voor de CPN.

In 1934 reisde hij weer naar de Sovjet-Unie, officieel om gezondheidsredenen maar waarschijnlijk om verder gevormd te worden.

Na zijn terugkeer naar Nederland werd hij gerecruteerd door Wollweber om sabotagegroepen op te zetten, hij werd de leider van deze groepen in Nederland en België. Schaap stond ook in contact met communisten uit Parijs (en ging hier ook bezoek). Hij rekruteerde in Antwerpen onder meer Alfons Fictels en hielp met Fictels en Karel Dieltjens brandbommen te maken die geplaatst zouden worden op het schip Boccaccio, een aanslag waarbij één dode viel.

Omdat hij te zeer de aandacht kreeg van de inlichtingendiensten werd hij nadien op de achtergrond geplaatst en nam Ernst Lambert de rol van West-Europees leider over.

In de herfst van 1939 verhuisde Schaap in opdracht van de Wollweber-organisatie via België naar Kopenhagen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij op 1 augustus 1940 gearresteerd door de Deense overheid die hem overdroeg aan de Duitse bezetter.

Schaap werd op 30 juli 1943 in de gevangenis van Plötzensee onthoofd met een handbijl.


Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º Joseph Rimbertus Schaap
  2. º Labour, Unions and Politics under the North Star. The Nordic Countries, 1700-2000, Mary Hilson, Silke Neunsinger, and Iben Vyff, Berghahn Books, 2018
  3. º Joop Schaap
  4. º Cahiers inlichtingenstudies 2, Marc Cools, Emmanuel Debruyne, Frank Franceus, Maklu, 2012
rel=nofollow
rel=nofollow