Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Johannes Weiss: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met ''''Johannes Weiß''' ('''Weiss'''; Kiel, 13 december 1863 – Heidelber, 24 augustus 1914) was een protestants theoloog die bijdroeg tot de ontwikkeling van de hi...') |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Johannes Weiß''' ('''Weiss'''; Kiel, 13 december 1863 – | '''Johannes Weiß''' ('''Weiss'''; Kiel, [[13 december]] [[1863]] – Heidelberg, [[24 augustus]] [[1914]]) was een protestants theoloog die bijdroeg tot de ontwikkeling van de [[historisch-kritische methode]] en de toepassing ervan op het Nieuwe Testament. | ||
==Leven== | ==Leven== | ||
Weiss, de zoon van de theoloog [[Bernhard Weiss]], studeerde in Marburg, Berlijn, Göttingen en Breslau. Hij gaf vanaf 1890 les in Göttingen, vanaf 1895 in Marburg, en vanaf 1908 aan de universiteit van Heidelberg. Onder zijn studenten waren onder andere [[Rudolf Bultmann]] en [[Josef Hromádka]]. Van Weiss komt de benaming „Q”, die hij gaf aan de hypothetische brontekst die volgens de [[tweebronnentheorie]] gebruikt werd in de evangeliën door Mattheüs en Lukas. Q | Weiss, de zoon van de theoloog [[Bernhard Weiss]], studeerde in Marburg, Berlijn, Göttingen en Breslau. Hij gaf vanaf 1890 les in Göttingen, vanaf 1895 in Marburg, en vanaf 1908 aan de universiteit van Heidelberg. Onder zijn studenten waren onder andere [[Rudolf Bultmann]] en [[Josef Hromádka]]. Van Weiss komt de benaming „Q”, die hij gaf aan de hypothetische brontekst met uitspraken van Jezus, die volgens de [[tweebronnentheorie]] gebruikt werd in de evangeliën door Mattheüs en Lukas. Q werd meestal uitgelegd als een afkorting van het Duitse woord „Quelle”, bron. Volgens modern onderzoek was de letter mogelijk willekeurig gekozen.<ref name="A Marginal Jew">John P. Meier, ''A Marginal Jew'' Volume II, Doubleday, 1994.</ref> | ||
==Verwijzingen== | |||
<references/> | |||
{{authority control| TYPE=p |GND=118891642 | LCCN=n/88/024528 |Wikidata=Q63571}} | {{authority control| TYPE=p |GND=118891642 | LCCN=n/88/024528 |Wikidata=Q63571}} | ||
| Regel 8: | Regel 11: | ||
{{DEFAULTSORT:Weiss, Johannes}} | {{DEFAULTSORT:Weiss, Johannes}} | ||
[[Categorie: Duits theoloog]] | [[Categorie: Duits theoloog]] | ||
[[Categorie: Protestants theoloog]] | |||
[[Categorie: Geboren in Kiel]] | |||
[[Categorie: Overleden in Heidelberg]] | |||
[[Categorie: Geboren in 1863]] | |||
[[Categorie: Overleden in 1914]] | |||
[[Categorie: Geboren op 13 december]] | |||
[[Categorie: Overleden op 24 augustus]] | |||
Huidige versie van 28 sep 2018 om 05:49
Johannes Weiß (Weiss; Kiel, 13 december 1863 – Heidelberg, 24 augustus 1914) was een protestants theoloog die bijdroeg tot de ontwikkeling van de historisch-kritische methode en de toepassing ervan op het Nieuwe Testament.
Leven
Weiss, de zoon van de theoloog Bernhard Weiss, studeerde in Marburg, Berlijn, Göttingen en Breslau. Hij gaf vanaf 1890 les in Göttingen, vanaf 1895 in Marburg, en vanaf 1908 aan de universiteit van Heidelberg. Onder zijn studenten waren onder andere Rudolf Bultmann en Josef Hromádka. Van Weiss komt de benaming „Q”, die hij gaf aan de hypothetische brontekst met uitspraken van Jezus, die volgens de tweebronnentheorie gebruikt werd in de evangeliën door Mattheüs en Lukas. Q werd meestal uitgelegd als een afkorting van het Duitse woord „Quelle”, bron. Volgens modern onderzoek was de letter mogelijk willekeurig gekozen.[1]
Verwijzingen
- º John P. Meier, A Marginal Jew Volume II, Doubleday, 1994.
