Walter T. Rea

Walter T. Rea (Minneapolis, 12 juli 1922 – Patterson, California, 30 augustus 2014) een predikant van de zevendedagsadventisten, die aanvankelijk vele werken van Ellen G. White uitgaf, maar door zijn onderzoek tot de overtuiging kwam dat Ellen White niet als een profeet geïnspireerd was, zoals vele adventisten, vooral in Amerika, toen leerden.

Biografie

Walter Rea werd geboren in 1922 in Minneapolis, als enige zoon van Walter S. Rea en zijn echtgenote Esther. Het gezin verhuisde naar California, waar hij het grootse deel van zijn leven zou leven. Hij was reeds christen voor hij het geloof van de zevendedagsadventisten aannam. Hij gradueerde na slechts drie jaar aan de Lodi Academy en studeerde vervolgens vier jaar theologie aan het Pacific Union College in Angwin en gradueerde in de winter van 1944. In die periode ontmoette hij Helen N. Irwin, oorspronkelijk uit Phoenix, Arizona; zij trouwden in 1944.

Hij werd beroepen voor de bediening in de Kerk van de Zevende-Dags Adventisten vanaf januari 1945. Hij startte de eerste adventistenkerk op te Lompoc, California, was actief in de gemeenten in Lindsay en Madera voor hij naar Florida verhuisde.

Op 23 juli 1949 werd hij tot geestelijke geordineerd. Hij was voorganger van de Kress Memorial Church in Orlando, en van de kerk in Fort Myers en Jacksonville voor hij terugkeerde naar zuidelijk California, waar hij kerkgemeenten leidde in Pomona, Alhambra en Long Beach, California.

Walter en Helen Rea maakten er ook deel uit van de plaatselijke landbouwgemeenschap die abrikozen, amandelen, walnoten en kersen kweekte.

Hij was een groot bewonderaar van Ellen White, en gaf compilaties van haar teksten uit onder de naam Bible Biographies, zonder toevoeging van commentaar, uit respect omdat hij van mening was dat White woordelijk geïnspireerd was.

Door zijn onderzoek stelde Rea echter vast dat White op grote schaal tekst uit haar bronnen hergebruikte zonder de bronnen aan te geven. Hij verwees naar 75 boeken die zij als bronmateriaal had gebruikt.

Als gevolg van zijn eerste vaststellingen, organiseerde de adtventistische kerk een aantal onderzoeksprojecten. Het grootste daarvan was het Life of Christ Research Project onder leiding van dr. Fred Veltman, toen professor aan het Pacific Union College. De studie werd afgesloten in november 1988 en toonde aan dat veel meer materiaal uit andere bronnen afkomstig was in White’s boek The Desire of the Ages.

Tegelijkertijd voltooide Vincent L. Ramik, een katholiek jurist gespecialiseerd in auteursrechtenwetten, een studie hierover, en besloot dat White’s gebruik van andere bronnen klaar en duidelijk geen plagiaat is.

Rea stelde dat wel 80 of 90% van White’s geschriften uit andere bronnen afkomstig was. Omdat hij voorheen zo’n bewonderaar van White was, was hij gechoqueerd door deze vaststellingen. Hij gaf een boek uit met zijn onderzoek, The White Lie, waarin hij vrij kwistig omging met sarcasme en zelfs bittere uitspraken deed over de Bijbel.

Vele zevendedagsadventisten namen aanstoot aan zijn onderzoek, aangezien zij geloofden dat White haar boeken door goddelijke inspiratie en zonder het gebruik van externe bronnen had geschreven. Als gevolg werd hij na 36 jaar afgezet als adventistisch geestelijke.

In 1996 overleed zijn echtgenote Helen na langdurige ziekte. In 1997 trouwde hij met Eleanore Whitechurch. Zij overleed in 2011.

Walter Rea overleed in augustus 2014.

Verwijzingen

• http://www.whiteestate.org/issues/whitelie.html officiële reactie op The White Lie
• http://www.findagrave.net/cgi-bin/fg.cgi?page=gr&GRid=135401764