Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

World Professional Darts Championship 2007

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

De Lakeside World Professional Darts Championship 2007 was de 30e editie van het internationale dartstoernooi World Professional Darts Championship en werd gehouden van 6 januari 2007 tot en met 14 januari 2007 in het Engelse Frimley Green.

De World Professional Darts Championship kan worden gezien als het wereldkampioenschap voor de British Darts Organisation, BDO, een van de twee toonaangevende dartsbonden in de wereld. Hierdoor is dit toernooi het belangrijkste toernooi dat onderdeel uitmaakt van diezelfde BDO.

In plaats van de term 'best of' werd dit jaar de term 'first to' gebruikt. Hierdoor kan je makkelijker zien bij hoeveel sets een wedstrijd gewonnen is, maar het maakt geen verschil op het aantal sets dat gespeeld wordt.

Prijzengeld

Mannen

Het totale prijzengeld bedroeg £226.000,- (plus £52.000 voor een 9-darter (niet gewonnen)) en was als volgt verdeeld:

Plaats Prijzengeld
Winnaar £70.000
Runner-up £30.000
Halve finalist £11.000
Kwartfinalist £6.000
2e ronde £4.250
1e ronde £2.750

Degene met de hoogste check-out (uitgooi) kreeg £2.000:

Vrouwen

Het totale prijzengeld bedroeg £12.000,- (plus £52.000 voor een 9-darter (niet gewonnen)) en was als volgt verdeeld:

Plaats Prijzengeld
Winnaar £6.000
Runner-up £2.000
Halve finalist £1.000
Kwartfinalist £500

Verslag

Eerste ronde

Titelverdediger dit jaar was Jelle Klaasen, hij moest het in de eerste ronde opnemen tegen Co Stompé. Jelle Klaasen speelde minder dan Co Stompé en verloor uiteindelijk met 3-0. Het was voor de zesde maal in de geschiedenis van het toernooi dat de titelverdediger in de eerste ronde verloor. Davy Richardson wist eindelijk zijn eerste overwinning te behalen op Frimley Green, na mislukkingen in 1993, 1999, 2001, 2002 en 2005 versloeg hij dit jaar Vincent van der Voort met 3-1.

De grote favoriet voor de titel, de Nederlander Michael van Gerwen, haalde de tweede ronde niet. Hij strandde in de eerste ronde tegen de Engelsman Gary Robson. Na een lange partij wist Robson in de zevende leg van de vijfde set de wedstrijd naar zich toe te trekken. Een andere verrassing was de overwinning van Albertino Essers op Gary Anderson. Essers versloeg de, na het vertrek van Raymond van Barneveld naar de PDC, als eerste geplaatste Schot met 3-2.

Tweede ronde

Co Stompé haalde het niet tegen Wolfie, de Engelsman Martin Adams. De Nederlander verloor kansloos met 1-4. Na de uitschakeling van Stompé waren er nog twee Nederlanders in de race; Niels de Ruiter en Albertino Essers. Laatstgenoemde verliest uiteindelijk van Hanvidge, na een relatief korte partij. Niels de Ruiter won nipt zijn partij tegen Simon Whitlock met 4-3.

Kwartfinale

In een spannende wedstrijd, waarin Niels de Ruiter even op weg leek naar een 9-darter en een hoogste uitgooi met 160 had, maar zowel hij als zijn tegenstander Gary Robson op de dubbels faalden, won de Nederlander uiteindelijk met 5-4. Hiervoor won hij 5-3 in legs in de laatste set. In de halve finale zou De Ruiter uitkomen tegen Phill Nixon, de winnaar van de andere kwartfinale met Paul Hanvidge.

Halve finale

In de halve finales speelde Mervyn King tegen Martin Adams. Na een 5-2 voorsprong voor Adams wist Mervyn King terug te komen tot 5-5. De laatste zet ging redelijk makkelijk naar Adams, waardoor hij toch de wedstrijd met 6-5 won. In de andere halve finale kwam Niels de Ruiter in actie tegen Phill Nixon. De Ruiter kwam al snel achter met 5-1. Omdat Phill Nixon 8 matchdarts miste kwam Niels de Ruiter uiteindelijk nog terug tot 5-4 maar in de 10e set bleek Nixon toch te sterk. Net als in de kwartfinale ging zijn 9e matchdart de dubbel in. Hij won de wedstrijd met 6-4 en plaatste zich zo voor de geheel Engelse finale waarin hij speelde tegen Martin Adams.

Finale

In de finale van de Lakeside World Professional Darts Championship 2007 tussen Martin Adams en Phill Nixon ging Adams veel beter van start. Nadat Nixon de eerste leg gewonnen had lukte het bij hem niet meer. Martin Adams kon hier van profiteren en ging zelfs met een 6-0 voorsprong de pauze in. In de set na de pauze kwam Adams met 2-1 voor, waardoor hij nog 1 leg van de titel verwijderd was. In deze leg speelde hij helemaal niet goed en Nixon begon vanaf dat moment steeds beter te gooien. Zo won Nixon set voor set, de ene keer makkelijk, de andere keer net aan. Adams kreeg in deze sets 4 pijlen voor de wedstrijd, maar wist het niet af te maken. Nixon maakte er 6-6 van en hij was van de grootste achterstand mogelijk teruggekomen. In de dertiende en laatste set gooide Adams weer wat sterker, en Nixon zwakte weer af. Adams won de laatste set dan ook vrij gemakkelijk met 3-0, en veroverde hiermee de titel.
Voor de 5e keer van de in totaal 7 damestoernooien stond Francis Hoenselaar in de finale tegen Trina Gulliver. Alle 6 de voorgaande edities werden door Trina Gulliver gewonnen. Hoenselaar begon de wedstrijd sterk en won de eerste set. In de tweede set verliep het minder soepel bij Hoenselaar, en Gulliver maakte er 1-1 van. In de beslissende set was het erg spannend. Het werd 2-2 in legs, waardoor er een sudden death gespeeld moest worden. Gulliver gooide dichter bij de bull en zij mocht de laatste leg beginnen. Nadat Hoenselaar een erg hoge finish niet wist uit te gooien, besliste Gulliver de wedstrijd en won voor de 7e keer de World Professional Darts Championship.

Alle wedstrijden

Mannen

Eerste ronde (first to 3 sets)

Co Stompé Vlag van Nederland Nederland - Jelle Klaasen Vlag van Nederland Nederland 3 - 0
Martin Adams Vlag van Engeland Engeland - Tony O'Shea Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Vincent van der Voort Vlag van Nederland Nederland - Davy Richardson Vlag van Engeland Engeland 1 - 3
Ted Hankey Vlag van Engeland Engeland - Mario Robbe Vlag van Nederland Nederland 3 - 0
Mike Veitch Vlag van Schotland Schotland - Göran Klemme Vlag van Zweden Zweden 3 - 0
Mervyn King Vlag van Engeland Engeland - Paul Gibbs Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Shaun Greatbatch Vlag van Engeland Engeland - Paul Hogan Vlag van Engeland Engeland 3 - 1
Tony Eccles Vlag van Engeland Engeland - Mark Webster Vlag van Wales Wales 3 - 0
Paul Hanvidge Vlag van Schotland Schotland - Martin Phillips Vlag van Wales Wales 3 - 2
Gary Anderson Vlag van Schotland Schotland - Albertino Essers Vlag van Nederland Nederland 2 - 3
Martin Atkins Vlag van Engeland Engeland - Gary Fenn Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Darryl Fitton Vlag van Engeland Engeland - Phill Nixon Vlag van Engeland Engeland 1 - 3
Niels de Ruiter Vlag van Nederland Nederland - Brian Woods Vlag van Engeland Engeland 3 - 0
Simon Whitlock Vlag van Australië Australië - Andy Fordham Vlag van Engeland Engeland xxx (*)
John Walton Vlag van Engeland Engeland - Brian Sørensen Vlag van Denemarken Denemarken 3 - 2
Michael van Gerwen Vlag van Nederland Nederland - Gary Robson Vlag van Engeland Engeland 2 - 3

(*)Vlak voor de wedstrijd werd Andy Fordham naar het ziekenhuis gebracht vanwege ademhalingsproblemen en een probleem aan zijn lever. Door deze ongelukkige gebeurtenis ging Simon Whitlock zonder gespeeld te hebben door naar de tweede ronde.

Tweede ronde (first to 4 sets)

Co Stompé Vlag van Nederland Nederland - Martin Adams Vlag van Engeland Engeland 1 - 4
Davy Richardson Vlag van Engeland Engeland - Ted Hankey Vlag van Engeland Engeland 3 - 4
Mike Veitch Vlag van Schotland Schotland - Mervyn King Vlag van Engeland Engeland 2 - 4
Shaun Greatbatch Vlag van Engeland Engeland - Tony Eccles Vlag van Engeland Engeland 0 - 4
Paul Hanvidge Vlag van Schotland Schotland - Albertino Essers Vlag van Nederland Nederland 4 - 1
Martin Atkins Vlag van Engeland Engeland - Phill Nixon Vlag van Engeland Engeland 1 - 4
Niels de Ruiter Vlag van Nederland Nederland - Simon Whitlock Vlag van Australië Australië 4 - 3
John Walton Vlag van Engeland Engeland - Gary Robson Vlag van Engeland Engeland 3 - 4

Kwartfinale (first to 5 sets)

Martin Adams Vlag van Engeland Engeland - Ted Hankey Vlag van Engeland Engeland 5 - 3
Mervyn King Vlag van Engeland Engeland - Tony Eccles Vlag van Engeland Engeland 5 - 4
Paul Hanvidge Vlag van Schotland Schotland - Phill Nixon Vlag van Engeland Engeland 4 - 5
Niels de Ruiter Vlag van Nederland Nederland - Gary Robson Vlag van Engeland Engeland 5 - 4

Halve finale (first to 6 sets)

Martin Adams Vlag van Engeland Engeland - Mervyn King Vlag van Engeland Engeland 6 - 5
Phill Nixon Vlag van Engeland Engeland - Niels de Ruiter Vlag van Nederland Nederland 6 - 4

Finale (first to 7 sets)

Martin Adams Vlag van Engeland Engeland - Phill Nixon Vlag van Engeland Engeland 7 - 6

Vrouwen

Kwartfinale (first to 2 sets)

Anastasia Dobromyslova Vlag van Rusland Rusland - Carina Ekberg Vlag van Zweden Zweden 2 - 0
Trina Gulliver Vlag van Engeland Engeland - Carla Molema Vlag van Nederland Nederland 2 - 0
Karin Krappen Vlag van Nederland Nederland - Apylee Jones Vlag van Engeland Engeland 1 - 2
Francis Hoenselaar Vlag van Nederland Nederland - Carol Forwood Vlag van Australië Australië 2 - 1

Halve finale (first to 2 sets)

Anastasia Dobromyslova Vlag van Rusland Rusland - Trina Gulliver Vlag van Engeland Engeland 0 - 2
Apylee Jones Vlag van Engeland Engeland - Francis Hoenselaar Vlag van Nederland Nederland 1 - 2

Finale (first to 2 sets)

Trina Gulliver Vlag van Engeland Engeland - Francis Hoenselaar Vlag van Nederland Nederland 2 - 1

Externe links

rel=nofollow