Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Wim F. Knoppert
Wim F. Knoppert (6 oktober 1924 - 6 juni 2014) was een Nederlands dichter.
Levensloop en werk
Knoppert was een Haagse dichter, die pas op latere leeftijd tot bloei kwam. In de Tweede Wereldoorlog zat hij in arbeidskampen in Duitsland, waar hij de meest gruwelijke ervaringen had. In 1982/83 wist hij een weg te vinden om zichzelf uit te drukken in gedichten, toen hij (boekhouder/administrateur) ineens als een bohemien zich weer durfde te uiten en te laten gelden. Hij volgde toen een poëzie-workshop van Judith Herzberg bij Bzztôh in Den Haag. Tegelijk werd in café De Puinruimer in de Columbusstraat een poëzie-avond opgestart, maar omdat men te weinig kennis en ervaring had om e.e.a. aan te pakken, vroeg men Knoppert om de leiding op zich te nemen. Vanaf ca. augustus / september 1983 heeft hij toen een podium gecreëerd dat fameus is geworden in Den Haag, te weten de maandelijkse Zondichtmiddag. Daar traden nu bekende dichters op die nog in de kinderschoenen stonden: Adriaan Bontebal, Mariet Lems, Ingmar Heytze, Sylvia Hubers, Albert Huizinga en vele anderen. Knoppert bood ze een podium om te groeien als dichter. Bovendien bood hij aankomende dichters via workshops de mogelijkheid om hun vaardigheid en expressie te vergroten. voor vele dichters is hij de literaire vader. Voor Den Haag bovendien belangrijk vanwege de vele evenementen die hij mede heeft georganiseerd, zoals 'Den Haag Taalt'.
Poëzie
De gedichten van Knoppert zijn merendeels klassiek van vorm, met een ingehouden emotie die doet denken aan de gedichten van de Forum-generatie. Daarbij valt op dat hij in zijn gedichten een grote liefde voor het stadse leven had - in de eerste plaats zijn geliefde Den Haag, maar later ook Delft, waar hij naar verhuisde. Er zit in zijn gedichten altijd wel een traan - van lachen om de ironie van het leven, of om het verdriet gevangen in ironie.
Bibliografie
Dichtbundels
- Onomwonden woorden (Perstektief, 1994)
- Gedichten uit de fles (1998)
- Komen en gaan (2014, privé-uitgave)