Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Willem Jozef Marie Berger

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Willem Jozef Marie Berger ('s-Gravenhage, 8 juli 1921Maastricht, 4 februari 1988) was een Nederlands jurist en procureur-generaal bij de Hoge Raad der Nederlanden.

Familie

Berger was lid van de patriciaatsfamilie Berger en een zoon van mr. Willem Jozef Berger (1883-1953), ook procureur-generaal bij de Hoge Raad, en Maria Joanna Josephina de Nerée tot Babberich (1890-1983), lid van de familie De Nerée. Hij was een broer van Engelandvaarder Bernard Marie Berger (1919-1944). Hij trouwde in 1948 met pianiste Thérèse Antoinette Assisia Maria van Sonsbeeck (1926-1989), dochter van Willem van Sonsbeeck (1877-1969), commissaris van de Koningin van Limburg, met wie hij twee dochters kreeg.

Loopbaan

Berger studeerde van 1939 tot 1948 rechten aan de Universiteit Leiden. Daarna werd hij advocaat te Rotterdam, vanaf 1952 was hij rechtbankgriffier. Vanaf 1956 was hij rechter te Maastricht, vanaf 1963 president van het Hof van Justitie van de Nederlandse Antillen, vanaf 1965 ook president van de krijgsraad daar. Per 27 augustus 1966 werd hij benoemd tot advocaat-generaal bij de Hoge Raad, vanaf 25 juli 1979 was hij daar procureur-generaal wat hij bleef tot zijn overlijden.

Polemiek met Yvonne Keuls

In Annie Berber en het verdriet van een tedere crimineel uit 1985 beschrijft Yvonne Keuls de levensloop van een schandknaap. Dit verhaal was mede geïnspireerd op de activiteiten van een pedofiele kinderrechter. Berger verklaarde hierop dat de aangifte tegen de betrokken rechter was geseponeerd, onder andere omdat de feiten "bijna verjaard" waren. Zij verwoordde haar kritiek op Berger in haar boek De arrogantie van de macht (1986).[1][2][3]

Onderscheidingen

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  • Nederland's Patriciaat 73 (1989), p. 15 e.v.
  • P.J. van Koppen en J. ten Kate. De Hoge Raad in persoon. Benoemingen in de Hoge Raad der Nederlanden 1838-2002, Deventer: Kluwer 2003, p. 194.

Noten

  1. º Het betreft hier de tekst van een serie interviews die Tony van Verre had met Keuls voor de radio in de winter 1985-1986, aangevuld met enige andere teksten.
  2. º Ambo/Anthos uitgevers. Yvonne Keuls.
  3. º Vereniging van Openbare Bibliotheken. Annie Berber en het verdriet van een tedere crimineel. uittreksel
rel=nofollow
rel=nofollow
Voorganger:
M.S. van Oosten
Procureur-generaal bij de Hoge Raad
1979–1988
Opvolger:
J. Remmelink