Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Sharog Heshmat Manesh

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Sharog Heshmat Manesh

Sharog Heshmat Manesh (Perzisch شاهرخ حشمت منش) (Ahvaz, 21 september 1962) woont en werkt als socioloog in Nederland. In 1996 studeerde hij sociologie en filosofie aan de Universiteit van Amsterdam. Hij is werkzaam als senioronderzoeker aan de Hogeschool van Amsterdam (Amsterdam University of Applied Sciences). In 2009 ontving hij de Challenging Diversity Award:[ http://echo-net.nl/home/ ] “het bijzondere aan Heshmat Manesh is dat hij zijn werk als docent en als schrijver/filmmaker verbindt op een innovatieve manier. Als docent weet hij de valkuil waar veel allochtone professionals in vallen te ontwijken: hij zit niet vast op diversiteitsthema's, maar snijdt in alles wat hij doet deze thema’s aan”.

Levensloop

Het merendeel van zijn werk is verbonden aan zijn persoonlijke geschiedenis dat in relatie staat tot sociaal politieke en maatschappij culturele verbanden. Als cultuursocioloog houdt hij zich bezig met culturele identiteitsvraagstukken en migratie. Dit heeft geleid tot het centrale thema van zijn promotieonderzoek; cultureel burgerschap, met als titel: Balanceren tussen Publiek en Politiek.[ http://www.hva.nl/akmi/publicaties/content/publicaties-algemeen/promotieonderzoeken/balanceren-tussen-publiek-en-politiek.html ] Daarin bestudeert hij het werk en de positie van cultureel ondernemende professionals (CO-professionals) en de wijze waarop kunst en cultuur worden ingezet om culturele burgerschapsvormingen te bevorderen. Zijn veronderstelling is dat cultureel burgerschap steeds meer buiten het zicht van de staat plaatsvindt.

De epistemologie van zijn onderwijsprogramma’s komen voort uit diverse wetenschappelijke disciplines. Het concept burgerschap wordt vanuit de politicologie als een politieke identiteit beschreven, vanuit de sociologie en antropologie als een sociaal cultureel fenomeen en vanuit de filosofie als domein van ethische vraagstukken en zingeving. Deze drie basisdisciplines keren telkens terug in zijn publicaties en onderwijsprogramma’s.

Naast onderzoeksgebieden in westerse samenlevingen analyseert hij regelmatig de Iraanse. Een groot deel van zijn werk over de Iraanse samenleving draait om politieke en culturele verhoudingen met als centraal thema het maatschappelijk pendelen tussen moderniteit en traditie van de laatste honderdvijftig jaar.

Werk

In zijn onderzoek naar het ontstaan van de intellectuele Iraanse cinema beschrijft Heshmat Manesh hoe Mozaffar ad-Din Shah Qajar (1853-1907) [ https://en.wikipedia.org/wiki/Mozaffar_ad-Din_Shah_Qajar ] in Parijs onder de indruk was van de filmkunst en onmiddellijk besloot een filmcamera mee terug te nemen naar Iran. De filmkunst kwam in Iran, in tegenstelling tot Europa, in de handen van de gevestigden. In de paleizen van de koning werden voor het vermaak films vertoond. Deze situatie verklaart hij aan de hand van de theorie van socioloog Norbert Elias [ https://en.wikipedia.org/wiki/Norbert_Elias ] over The Established and the Outsiders. [ https://uk.sagepub.com/en-gb/eur/the-established-and-the-outsiders/book203270 ] In zijn analyse maakt Heshmat Manesh gebruik van de literatuursociologie van de theorie van Johan Goudsblom [ https://nl.wikipedia.org/wiki/Joop_Goudsblom ] en de sociaal esthetica van Roger Odin. [ https://fr.wikipedia.org/wiki/S%C3%A9mio-pragmatique ] Filmkenner Peter van Bueren schreef in 1997 in de Volkskrant over het boek Zoon van de zon, een geschiedenis van de Iraanse cinema 1904-1996 [ http://www.bibliotheek.nl/catalogus/titel.158073908.html ] het volgende: ‘Sharog Heshmat Manesh heeft een zeer informatief boek over de hedendaagse en historische ontwikkeling van de Iraans film geschreven’.

In zijn onderzoek komt Heshmat Manesh tot de ontdekking dat de samenwerking tussen moderne literatuur en filmkunst in de jaren 60 van de vorige eeuw heeft geleid tot het ontstaan van Iraanse intellectuele cinema. Daarin beschrijft hij een aantal iconische filmpersonages die pendelen tussen moderniteit en traditie. De Iraanse filmkunst zit gevangen in dit hoofdthema.

In 2008 maakt hij een analyse van de nieuwe opkomst van het politieke reformisme in Iran. Daarin beschrijft hij dat wanneer traditionele politieke ideologieën vastlopen, de roep naar moderniteit steeds groter wordt. Maar ook andersom; wanneer moderniteit dreigt vast te lopen, groeit de roep om traditionele ideologieën. Iran staat in het teken van de onvolmaakte overgang van traditie naar moderniteit. Het pendelen tussen deze twee vormt nog steeds de voedingsbodem voor culturele, maatschappelijke en economische bewegingen.

In Heshmat Manesh’s onderzoek Mijn Wereld in Amsterdam van 2010 liet hij Amsterdamse jongeren hun zelfbeeld en hun maatschappelijke imago in foto’s vastleggen. Jongeren werden gestimuleerd om na te gaan hoe het komt dat er een aanzienlijk verschil is tussen hun zelfbeeld en hun maatschappelijk imago. Het zelfbeeld is het domein van de eigen identiteit en het maatschappelijke imago is het domein van de toebedeelde identiteit. Door middel van fotografie heeft hij culturele identiteiten en de belevenissen van de jongeren vanuit visuele sociologie geanalyseerd. Daarbij gebruikte hij foto-elicitatie [ https://en.wikipedia.org/wiki/Elicitation_technique ] methoden. Door jongeren in staat te stellen via de fotografie zelfonderzoek naar hun identiteit te verrichten, leren jongeren zichzelf te articuleren. Deze ontwikkeling draagt bij aan een betere maatschappelijke positie van de jongeren. Om goed in de samenleving te kunnen participeren heeft, volgens Anthony Giddens, [ https://en.wikipedia.org/wiki/Anthony_Giddens ] elk individu een verhaal nodig. Hij vindt dat deze verhalen niet alleen persoonlijke emoties vertalen, maar ook aangeven hoe identiteit door mensen worden beleefd. Giddens wijst op het belang van het individu “to keep a particular narrative going”. Het gaat om het ontwikkelen van een eigen verhaal, niet zozeer biografisch maar als communicatiemiddel. Volgens Heshmat Manesh bevorderen verhalen cultureel eigenaarschap van mensen.

In de jaren 50 en 70 van de vorige eeuw bloeide de Iraanse moderne poëzie met dichters als Nima Youschidsch (1897-1960) [ https://en.wikipedia.org/wiki/Nima_Yooshij ] en zijn na volgelingen Ahmad Shamlu (1925-2000), [ https://en.wikipedia.org/wiki/Ahmad_Shamloo ] Mehdi Akhavan-Sales (1929-1990 ) [ https://en.wikipedia.org/wiki/Mehdi_Akhavan-Sales ] Forough Farrokhzad (1935-1965 ) [ https://en.wikipedia.org/wiki/Forough_Farrokhzad ] en Sohrab Sepehri (1928-1980) [ https://en.wikipedia.org/wiki/Sohrab_Sepehri ]

Heshmat Manesh schrijft in zijn inleiding van zijn boek Opstandige dauw [ http://www.eutopiainstitute.org/2011/01/ahmad-shamlu/print ] van 2011 hoe Shamlu’s gedichten en zijn persoon onlosmakelijk verbonden zijn met het complexe moderniseringsproces van Iran. Shamlu geeft aan de maatschappelijke vraagstukken van zijn tijd een centrale plaats in zijn poëzie. Zijn werk kan niet los van zijn engagement begrijpen worden. Maar soms de gedichten van Shamlu staan ook in het teken van een schitterende ode aan liefde, overgave en onstilbaar verlangen.

In 2011 maakte hij samen met filmmaker Jet Homoet de documentaire Dochters van Malakeh. [ http://www.rialtofilm.nl/podium/Dochters%20van%20Malakeh%20-%20documentaire%20in%20aanwezigheid%20makers/ ] De hoofdpersonage wil graag trouwen maar zij kan niet leven met het idee dat ze zich daarmee ondergeschikt maakt aan haar man. De film levert een goede inkijk in de gespleten Iraanse samenleving.

Publicaties

Onderzoek:

Verhalen en essays:

  • Mijn bankje aan de kade. Amsterdam: stichting On File 2009
  • Allochtonen als experts tijdens de kredietcrisis. Amsterdam: EX-ponto, nr. 6, juli 2008
  • huis. Amsterdam: uitgeverij Atlas [ http://www.atlascontact.nl/ ] 2008 (verhalenbundel)
  • Vriendschap in vreemde oorden. Amsterdam: Eutopia nr. 14, oktober 2006
  • Kunstenaars uit Benin. Amsterdam: Inzet Magazine nr. 36, april 1998

Vertalingen:

Filmografie:

Externe links

rel=nofollow

[[Categorie:]]

Overgenomen van "http://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Sharog_Heshmat_Manesh&oldid=238580"