Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Wapenzalf

Uit Wikisage
(Doorverwezen vanaf Poeder van sympathie)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Wapenzalf was een middel waarvan verondersteld werd dat het door wapens veroorzaakte wonden kon genezen. In het kader van de macro-/microkosmische wereldvoorstelling, waarvan de elementen met elkaar verbonden zijn en geregeld worden door analogieën en sympathieën (signatuurleer), had zich de overtuiging gevormd dat wonden vanop afstand konden worden genezen door de zalf op het wapen toe te passen. Het werd verondersteld dat dit alle wonden veroorzaakt door scherpe wapens kon genezen, zolang het hart, de hersenen of de slagaders niet verwond waren.

Paracelsus (1493/94-1541) spreekt in verschillende van zijn werken over Unguentum Armarium.

Met de vertaling in het Latijn en de postume publicatie van werken van Paracelsus in de tweede helft van de zestiende eeuw (de ’paracelsische vernieuwing’), ontstond een lange en belangrijke controverse over de werkzaamheid ervan, waaraan tal van geleerden deelnamen. Het precieze gebruik en de samenstelling van de zalf varieerde van auteur tot auteur.

Er verscheen ook een variant van het middel, onder de naam Poeder van sympathie, op basis van gecalcineerde vitriool of kopersulfaat, gepopulariseerd door de Engelsman Kenelm Digby (1603-1665).

In een anoniem pamflet, gepubliceerd in Londen in 1687 onder de titel Curious Enquiries, werd voorgesteld om de eigenschap dat het poeder vanop afstand werkte, te gebruiken om het probleem van de lengtegraad op te lossen. Dit idee vormt een belangrijk verhaalelement in de roman Het eiland van de vorige dag (L’isola del giorno prima) van Umberto Eco.

In de volksgeneeskunde werd aan dit middel een steeds grotere werking toegeschreven. Het werd geacht te werken tegen heksen en zou iemand onzichtbaar kunnen maken.

Weblinks

rel=nofollow
 
rel=nofollow