Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Paul van Groningen

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Paul van Groningen (Amsterdam, 13 mei 1955) is een autodidactische kunstschilder. Hij schildert voornamelijk erotische kunst in magisch-realistische stijl, welke hijzelf Love Art noemt.

Van Groningen schildert voornamelijk 's nachts en wordt daarom ook wel "de nachtschilder van Amsterdam" genoemd[4][5][6].

Biografie

Van Groningen werd geboren aan Rijnstraat 195, in de Rivierenbuurt te Amsterdam[7]. Omdat zijn ouders druk waren met hun werk zou hij met weinig aandacht en liefde opgegroeid zijn. Naar eigen zeggen zou hij later het gemis hebben geprobeerd te compenseren met een wild leven met talloze vrouwen. Hij was er op dertienjarige leeftijd vroeg bij en maakte dan ook de in de jaren 60 beginnende seksuele revolutie van dichtbij mee.[8]

Op aandringen van zijn vader deed hij een opleiding tot electromonteur en vanaf zijn achttiende was hij in die sector aan het werk. In zijn vrije tijd schilderde hij aanvankelijk de natuur en landschappen.[9] Op zijn twintigste ging hij in militaire dienst, die hij gedurende twee jaar bij de marine vervulde. In die periode heeft hij veel gevaren in het Middellandse Zeegebied.[10] Hij tekende in zijn vrije tijd en in dienst werd hem opgedragen wapenschilden in te kleuren. Sindsdien begon Van Groningen al zijn vrije tijd te besteden aan schilderen en tekenen.[11] Een poosje bezocht hij 's avonds een academie, maar het meeste heeft hij zichzelf aangeleerd[12][13].

Na nog een aantal jaren als elektromonteur gewerkt te hebben werd hij ontslagen en richtte hij zich geheel op de kunst. Hij reisde de wereld rond en bezocht met name het Caribische gebied. Waar hij ook was, hij ontdekte er de cultuur, dook er vol in het nachtleven, en ging erotische relaties met vele vrouwen aan. Zijn leven kwam aan het eind van de jaren 80 in rustiger water toen Aids haar intrede deed en Van Groningen zich realiseerde dat hij zich niet langer onbezorgd in zijn sexuele escapades kon verliezen.[14] Later gaf hij aan dat zijn ervaringen tot die tijd sowieso voor een leven aan inspiratie hadden gegeven.[15]

De eerste tien jaar verkocht Van Groningen niets van zijn werk, maar toen hij meer bekendheid kreeg door samenwerkingen met pornosterren als Helen Duval en Kim Holland en toen hij exposeerde met Herman Brood, begonnen de zaken te lopen.[16] Veel van zijn werk is in de loop van de jaren gepubliceerd in periodieken als ParaVisie en Para-Astro. Van Groningen heeft ook een schilderij gemaakt voor de film Let the Music Dance (1990) van Pim de la Parra[17].

Rond 1991 zou Van Groningen een onwerkelijke ervaring hebben gehad: hij had een vriendin in een ontluikende roos geschilderd. Toen de relatie enkele weken later verbroken was zou hij op een ochtend in zijn atelier de schilderij met de ontluikende roos op onverklaarbare wijze zonder de geschilderde ex aangetroffen hebben.[18][19]

In 1993 kwam Love Art uit, een eigentijdse liefdesroman van Stefan Stroet, waarvoor Van Groningen model stond en de waargebeurde feiten tot fictie zijn verwerkt[20][21].

Van Groningen heeft altijd in de Amsterdamse rivierenbuurt gewoond. Sinds 1978 woont hij er in de Uiterwaardenstraat.[15]

Thema's, stijl en techniek

Erotiek, exotische natuur, klimaat, de wereld van hallucinaties en dromen vormen centrale thema's in het werk van Van Groningen[22]. De inspiratie voor zijn niet zelden naar pornografie neigende werk haalde hij vooral uit zijn persoonlijke ervaringen met en fantasieën over de erotiek en de vrouwen waarmee hij het bed gedeeld heeft.

Grote voorbeelden voor Van Groningen zijn, qua schilderstijl, de Spanjaard Salvador Dalí, de Nederlandse Carel Willink en de Belgische René Magritte[11][23]. Hoewel zijn stijl eveneens surrealistisch is, noemt hij zijn eigen werk "Love Art". Hij signeert zijn werken onder deze naam en heeft het als merknaam laten registreren.[24][25]. Door een combinatie van zoete en warme kleuren en de compositie heeft zijn werk een psychedelisch effect.

De techniek die hij gebruikt is olieverf op linnen. De schilderijen hebben een strak en glad uiterlijk, waarbij geen penseelstreek zichtbaar is. Voor zijn fijnschilderingen maakt hij eerst een schets met potlood, welke hij vervolgens met olieverf penseelt[25].

Exposities

Van Groningen heeft in binnen- en buitenland geëxposeerd, onder andere België en Engeland. Een selectie van deze tentoonstellingen en exposities is het volgende:

  • Cafė Eijlders (Amsterdam) 18 december 1982 - 14 januari 1983
  • Cafė Eijlders (Amsterdam) 8 november 1986 - 5 december 1986
  • Cafė Eijlders (Amsterdam) 6 augustus 1988 - 3 september 1988 - Erotische schilderijen
  • Doc-theater (Amsterdam) 29 mei 1993 - Erotiek in het Doc-theater[26]
  • Doc-theater (Amsterdam) 9 april 1994 - Love Art (s)expositie, Magisch realistische schilderijen
  • Erolife Beurs (Utrecht) 1993, 1994[27], 1995
  • Doc-theater (Amsterdam) 14 mei 1995
  • Image Direct (Maidstone, Engeland), 22-24 oktober 1999[28]
  • Erotic Paradise (België) - 22 en 23 augustus 2001

Externe links

Uitzendingen van interviews met Paul van Groningen:

Andere links

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º (2003?) van Groningen: De nachtschilder van Amsterdam
  2. º Thera Kott, "Paul van Groningen: Inspiratie vanuit de erotiek" (reportage)
  3. º "Gevoel, Vrijheid en Natuur: bouwstenen voor surrealist Paul van Groningen"
  4. º Lust Magazine, erotisch blad, maart 2009
  5. º Amsterdams Stadsblad, woensdag 20 januari 1993
  6. º Foxy Magazine, erotisch blad, 2018 jaargang 18 nummer 171, pagina 31
  7. º EssensiE Magazine, jaargang 13 nummer 142, april 2009, blz. 44
  8. º Richie66 (1998?). Paul van Groningen: kunst om niet te vergeten. Tuk  (370)
  9. º Naomi Ramkhelawan (2021?). Painting the sunset. After Hours
  10. º Peter van Sparrentak, Paul van Groningen: Liefdeskunst Highlife Magazine, 2011 (2), pp.52-54.
  11. 11,0 11,1 Onno Lakeman (1988?), De erotische wereld van Paul van Groningen: 'Ik vind vrouwen zo ongelooflijk fascinerend', Aktueel, p.46
  12. º de Nieuwsgier, 27 mei 1992, blz. 8
  13. º Corrie Verkerk, Paul van Groningen, Mokum Magazine, nr. 3/2021, blz.17
  14. º Suzan Smit (1997?), Sex art: Natte dromen worden kunstwerken
  15. 15,0 15,1 Cecile van de Grift et al (30 september 2021), De Straten in de Uiterwaardenstraat: “Zoals ik geleefd heb, heb je je hele leven inspiratie”, AT5
  16. º "Bezeten van vrouwen!", 2008?.
  17. º Corrie Verkerk, Paul van Groningen, Mokum Magazine, nr. 3/2021, blz.17
  18. º Simon Hoekstra (1991?), Mijn vriendin verdween van het schilderij!
  19. º Het verhaal van de verdwenen model op RTL 4, 5 uur show
  20. º Stefan Strout (1993), Love Art, een eigentijdse liefdesroman, ISBN 90-71151-75-1. Zie ook 'Love Art', een korte recensie van het boek.
  21. º Jaleesa Simons (2008?). "Ik heb enorm veel vrouwen gehad in mijn leven!". Foxy Magazine  (21)
  22. º Foxy Magazine, erotisch blad, nr. 10 december/januari 2014
  23. º Uitgaan, 35e jaargang, maart/april 1993
  24. º Barbara Krabben (1994?), 'Ik ben een schilder over de liefde'
  25. 25,0 25,1 Paul van Groningen, Kunstzone (mei 2022), nr. 3, pp. 34-35
  26. º Joop van Loon. "Paul van Groningen en zijn 'Love Art'", 1993.
  27. º (nl) Dick Bosscher. Erotische vlag dekt beurslading niet. Trouw (5 november 1994)
  28. º Art Expo, Maidstone England
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow