Nico Greitemann

Nico Greitemann
Afbeelding gewenst
Algemene informatie
Volledige naam	Nicolaas Theodorus Johannes Greitemann
Pseudoniem	Tanulo
Academische titel	Professor doctor
Geboren	29 december 1903, Amsterdam
Overleden	1990, Wenen, Oostenrijk

Nico Greitemann (voluit Nicolaas Theodorus Johannes Greitemann, Amsterdam, 29 december 1903 – Wenen, 26 maart 1990) was een Nederlands rooms-katholiek priester en professor.

Hij volgde een priesteropleiding aan het kleinseminarie te Hageveld-Voorhout en het grootseminarie te Warmond. Op 11 juni 1927 werd hij tot priester gewijd. Hij volgde van 1928 tot 1931 studies Bijbelwetenschappen te Rome en Jeruzalem. Van 1931 tot 1941 was hij professor in de Bijbelexegese te Warmond, als opvolger van P. G. Groenen, en in 1935 promoveerde hij cum laude tot doctor in de Bijbelwetenschappen te Rome.

Hij werkte mee aan de vertaling van de deuterocanonieke (of apocriefe) boeken 1 en 2 Makkabeeën en Judit voor het Bijbelvertaalproject van de Apologetische vereniging Petrus Canisius (de Petrus Canisiusvertaling).

Als vertaler gebruikte hij soms het pseudoniem Tanulo.

In 1942 trok hij zich onverwacht terug uit het professoraat en uit het priesterambt, als gevolg van een persoonlijke geloofscrisis die veroorzaakt werd door de visies van de moderne bijbelwetenschap. Hij bleef door de Rooms-Katholieke Kerk erkend als priester, maar was op non-actief gesteld. Later beschreef hij zijn ervaring in het boek Op zoek naar de tweede onschuld.

Tijdens de oorlog kwam hij via de Arbeitsdienst in 1942 in Wenen terecht, waar hij de rest van zijn leven bleef wonen. Aangezien hij weigerde om lid te worden van de NSDAP, kreeg hij geen academische functie. Van 1942 tot 1945 was hij hoofd van het antiquariaat W. Krieg-Lechner te Wenen. Hij werkte als journalist voor De Tijd, als buitenlands correspondent vanuit Oostenrijk en Hongarije voor het AVRO radionieuws en als proeflezer voor uitgeverijen. Hij was een kenner van de Oostenrijkse muziekcultuur.

Hij overleed te Wenen in 1990 en werd daar begraven op 2 april 1990.

Publicaties

• 1936, Erasmus als exegeet
• 1937, De Windesheimsche Vulgaatrevisie in de vijftiende eeuw
• 1937, Encyclieken van Z.H. Pius XI: over den toestand der Katholieke Kerk in het Duitsche Rijk en ’Divini Redemptoris’ tegen het atheïstisch Communisme
• 1938, De kerk en de bijbel: kerkelijke uitspraken over den bijbel en bijbelsche vraagstukken
• 1938, voorwoord bij Paulus, van Josef Holzner
• 1941, (met Bernardus Alfrink en Willem Grossouw), Bijbelsch woordenboek
• 1958, Duitse vertaling: Augustinus der Seelsorger: Leben und Wirken eines Kirchenvaters van: 1957,Frederik van der Meer, Augustinus de zielzorger: een studie over de praktijk van een kerkvader
• 1961, (met L. C. Baas; A. Böhm), Vragen aan het concilie
• 1966, Oostenrijk: land, volk, cultuur
• [1972], De man van Nazareth
• 1981, Op zoek naar de tweede onschuld

Bronnen en weblinks

• Katholiek Documentatiecentrum (overzicht)
• Overzicht van archiefmateriaal N. Greitemann Radboud Universiteit
• Een aantal vertalingen door Greitemann op Letterenfonds.nl

Verwijzingen