Muziekvereniging St.Cecilia Rosmalen

Muziekvereniging St. Cecilia Rosmalen bestaat in haar huidige opzet vanaf 1991, toen er een fusie tot stand kwam tussen de Rosmalense Harmonie St. Cecilia en de Show- en Drumfanfare Hintham. De oudste fusiepartner Harmonie St. Cecilia werd als "Parochiale Instrumentale Muziekvereeniging St. Cecilia” opgericht op 10 februari 1922. Daarmee is St. Cecilia een van de oudste verenigingen in Rosmalen. Het was volgens de statuten van 1922 “een vereeniging van Roomsch Katholieken” met als doel “de instrumentale Muziekkennis onder de werkende leden te bevorderen en het Muzikale gevoel onder het volk te veredelen en te ontwikkelen naar R.K. beginselen”. Werkende leden mochten zijn “Roomsch Katholieke mannen en jongelingen, niet beneden de 18 jaren”. De vereniging werd bestuurd door “de pastoor der Parochie van den H. Lambertus, terzijde gestaan door een Hoofdbestuur”. De katholieke identiteit van de Harmonie bij de oprichting kwam ook tot uiting in de naamgeving. Evenals veel r.k. muziekgezelschappen koos ook de Rosmalense harmonie voor de legendarische toonkunstenares, de Heilige Cecilia als patrones en naamgeefster van de muziekvereniging. Zij is ook afgebeeld op het omstreeks 1930 gemaakte vaandel, dat een van de oudste nog aanwezige zaken uit de historie van de Harmonie is.

De eerste jaren van het bestaan van harmonie St. Cecilia waren rustig en gericht op het opluisteren van kerkelijke en burgerlijke festiviteiten. Er werd gerepeteerd in de toen-malige meisjesschool nabij de Lambertuskerk. Het muziekgezelschap bestond toen voornamelijk uit blaasmuzikanten met slechts een paar slagwerkers waarvan één muziektamboer die voor het marstempo moest zorgen. Het precieze aantal “werkende leden” in die eerste periode is niet bekend, maar er zijn enkele foto’s van kort na de oprichting, waarop 20 tot 26 muzikanten staan.

Van 1925 tot 1927 was er sprake van een “slapende”harmonie. Vermoedelijk had dat ook te maken met financiële problemen vanwege een bij de oprichting aangegane lening voor de aanschaffing van de eerste instrumenten. In 1927 werd een herstart gemaakt met 18 “oude” leden. In korte tijd meldden zich vervolgens ook 8 nieuwe leden aan. Er kwamen nieuwe statuten, waarbij de rol van de pastoor werd teruggebracht tot die van geestelijk adviseur. Er werd een nieuw bestuur gekozen, met bekende Hinthamse en Rosmalense namen (H. Kruitwagen, A. Gloudemans, L. van Druenen Jr., J.Ceelen). De officiële naam van de vereniging werd gewijzigd in "Harmonie St. Cecilia” en café Juliana aan de Stationsstraat werd het nieuwe repetitielokaal. Het muziekkorps beschikte toen nog niet over uniformen. Wél droegen de muzikanten en de leden van het Bestuur vanaf 1929 bij optredens een insigne, geschonken door Beschermvrouwe Jonkvrouw van de Mortel-de la Court. Enkele jaren later kwamen er uniformpetten en vervolgens complete uniformen. Het aantal optredens was zeer bescheiden. Een daarvan hield verband met de opening van het terrein van de voetbalclub ODI in 1931. Een ander opvallend optreden was een muziekuitvoering in 1933 op de wielerbaan Kruisstraat.

In de vooroorlogse crisisjaren had ook de Harmonie moeite om zich staande te houden. Er werd wel deelgenomen aan muziekconcoursen en er werden enkele keren muziekfestivals georganiseerd samen met de Rosmalense zangvereniging Oefening en Vermaak, maar verder waren er weinig muzikale activiteiten. Dat werd mede veroorzaakt door een grote interne verdeeldheid betreffende de positie van directeur /dirigent Michels. Die situatie sleepte zich ook de eerste oorlogsjaren nog voort. Toen in 1942 besloten werd zich niet bij de door de Duitse bezetter ingestelde Kultuurkamer aan te sluiten, was het bestuur daarmee ook gedwongen de activiteiten volledig te staken en het muziekkorps te ontbinden. De vereniging werd niet opgeheven, maar leidde vervolgens een aantal jaren een slapend bestaan.

In 1945, dus al heel kort na het einde van de 2e wereldoorlog, werden de verenigingsactiviteiten weer opgestart. Aannemer Jan Heijmans werd aangezocht als voorzitter van een nieuw bestuur en hij werd als organisator en stimulator de drijvende kracht in de wederopbouwfase van de vereniging. Er kwam een nieuwe verenigingsstructuur, waarbij de Algemene ledenvergadering het hoogste bestuursorgaan werd en de leden dus meer te vertellen kregen. Er waren dat eerste jaar al veel muzikale activiteiten, waaronder optredens bij bevrijdings-feesten in diverse wijken. De muzikale bezetting nam snel toe tot ruim 40. Werden voorheen nieuwe leden door oudere muzikanten opgeleid, nu werden instructeurs ingehuurd om les te geven aan een tiental aspirant-leden. Als eerste harmonie in de dorpen rondom ‘s-Hertogenbosch kon St. Cecilia zich in 1950 laten zien in nieuwe uniformen.

De Harmonie bestond eerder alleen uit een blazerskorps met daarbij enkele tamboers. Vanaf 1958 kwam daar verandering in. De groep tamboers werd uitgebouwd tot een volwaardige drumband, bestaande uit slagwerkers en bazuinblazers. De bazuinblazers verdwenen echter weer snel en de slagwerkers gingen vervolgens als zelfstandige muziekgroep verder onder de naam Tamboerkorps.

In de situatie dat alleen jongens en mannen lid van de Harmonie konden zijn, kwam in 1960 verandering door een statutenwijziging die bepaalde dat ook vrouwelijke personen lid konden worden. De aanmelding van vrouwelijke leden kwam echter pas op gang toen in 1968 een Jeugdkorps werd opgericht. In dat oprichtingsjaar trad dit jeugdkorps met een bezetting van ongeveer 20 muzikanten al in nieuwe uniformen op tijdens een donateurconcert.

In de daarop volgende jaren werden opnieuw veel concerten, muzikale rondwandelingen en serenades uitgevoerd. Er waren allerlei Rosmalense personen, verenigingen en instellingen die muzikale aandacht kregen: burgemeesters Mazairac, Molenaar en Burgers, De Kentering, Coudewater, De Binckhorst, Maria-oord, Duivenbond, voetbalvereniging O.J.C., gilde St. Joris en St.Catharina, Ponyclub, Tennisvereniging, Bouwvakbond, Bernadetteklooster, zwembad Kwekkelstijn en andere bekende namen komen in het archief voorbij.

In 1965 ontstond een carnavalskapel, de Hofkapel die korte tijd onderdeel was van St. Cecilia, maar al snel zelfstandig werd en daarna geen onderdeel meer was van St. Cecilia. Zoals eerder vermeld werd vervolgens in 1968 voor de jeugd een zelfstandig Jeugdkorps “The Young Stars” opgericht. In 1970 werd ook een majorettekorps opgericht om samen met het tamboerkorps de Harmonie te begeleiden en het showelement bij optredens te verzorgen. In 1989 werd het Harmoniekorps echter gesplitst in een Concertkorps voor de podiumoptredens en een Muziek/Showkorps voor de zgn. straatoptredens. De tamboers en de majorettes kwamen daarna vooral in actie samen met het Muziek/Showkorps. Het was een periode waarin het St. Cecilia lange tijd muzikaal uitstekend verging. Men ging ook de landsgrenzen over, bv. voor een Belgisch-Nederlandse Muziekmanifestatie in het Belgische Itegem en een door de gemeente Rosmalen georganiseerd uitwisselingsprogramma met het Duitse Gemünd.

In 1990 kwam het tot een fusie tussen Harmonie St. Cecilia en Show- en Drumfanfare Hintham. In beide verenigingen was sprake van “bloedarmoede” bij de muzikale bezetting en de besturen bereikten heel snel overeenstemming over een samengaan. De nieuwe statuten stelden als doel de bevordering van de amateuristische kunstbeoefening in Rosmalen door beoefening en presentatie van blaas- en slagwerkmuziek in groepsverband met daarbij passende showelementen. Er ontstond een grote Harmonievereniging met ongeveer 120 leden, onder de naam “Muziekvereniging St. Cecilia Rosmalen”. Er werden opnieuw twee muziekkorpsen gevormd, het Concertkorps en het Muziek- en Showkorps met slagwerkgroep. Deze slagwerkgroep werd enkele jaren later een afzonderlijke muzikale eenheid binnen St. Cecilia. Voorts bleef het jeugdkorps “The Young Stars”bestaan, evenals een majorettekorps dat echter al snel met een tekort aan leden kampte en in 1991 werd opgeheven.

St. Cecilia was vanaf 1927 gehuisvest in café Juliana, maar moest in 1987 op zoek naar andere repetitieruimte. Deze werd aanvankelijk gevonden bij café D’n Beer in de Dorpsstraat, maar in 1992 kreeg St. Cecilia kreeg dank zij de medewerking van het Rosmalense gemeentebestuur voor het eerst een eigen home in de voormalige aula van basisschool De Masten in Maliskamp.

De keuze voor een binnenkorps en een buitenkorps bleek na enkele jaren toch niet zo goed uit te pakken als eerder werd gedacht. Er waren te weinig muzikanten die tijd en zin hadden om in beide korpsen te spelen. Daarom werden het Harmoniekorps en het Muziek- en Showkorps in 1994 weer samengevoegd tot één Harmonieorkest met een bezetting van rond 50 muzikanten. Uit een initiatief van ouders van muziekleerlingen werd daarnaast in 2002 binnen St. Cecilia een 40+orkest opgericht, later omgedoopt tot orkest Next Generation.

In 2008 verhuisde St. Cecilia van De Masten naar het nieuwe Sociaal-Cultureel Centrum Perron3. De vereniging bestond toen uit het Harmonieorkest, het orkest Next Generation, het Jeugdorkest The Young Stars met leerlingensamenspeelgroepen, en de Slagwerkgroep St. Cecilia met een Jeugdslagwerkgroep en een Leerlingenslagwerkgroep. St. Cecilia telde toen ongeveer 150 leden. In de periode van 2008 tot heden is dat ledental gegroeid naar ongeveer 170. Het accent bij openbare optredens verschoof van buitenactiviteiten naar binnenactiviteiten, en als er thans buiten wordt opgetreden, wordt er veelal niet meer staand of lopend, maar zittend muziek gemaakt.

In 2015 werd binnen St. Cecilia het Callistus-ensemble opgericht, bestaande uit een twintigtal leden van het Harmonieorkest en het orkest Next Generation. Door dit muziekensemble worden kleinschalige optredens verzorgd. De laatste jaren wordt door St. Cecilia met veel succes ingezet op de jeugdopleiding. Via het project slagwerk- en blazersklassen op Rosmalense basisscholen maken kinderen kennis met muziek en met de muziekvereniging. Ze kunnen vervolgens instromen in een Blazersklas of Slagwerkklas van St. Cecilia.