Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
John Chandos
John Chandos (rond 1320 – 1 januari 1370) was een Engelse ridder. Hij was een van de belangrijkste en succesvolste bevelhebbers tijdens de Honderdjarige Oorlog tegen Frankrijk. Chandos was een van de oorspronkelijke 24 ridders in de Orde van de Kousenband.[1]
Chandos werd in Derbyshire geboren en was een telg uit een adellijke familie die tot de landadel behoorde. Zijn vader was Edward Chandos of Radborne en zijn moeder Isabel Twyford, de dochter van Sir John Twyford. Sir John huwde Philippa de Bryan maar liet geen wettige erfgenamen na. Desondanks wordt de adellijke Portugese familie Canto wordt verondersteld van hem af te stammen.[2]
Dankzij zijn opvallende militaire gaven maakte hij in het Engelse leger carrière. Tijdens de Honderdjarige Oorlog, tussen Frankrijk en Engeland, legden de ridders zich toe op het maken van belangrijke krijgsgevangenen. Een aantal ridders werd rijk van de daarna betaalde losgelden. Sir John was één van hen. In 1337 viel hij Koning Eduard III op bij de belegering van Kamerijk. Vanaf die dag begeleidde hij de Engelse vorst op al diens veldtochten. In 1349 was Chandos een van de eerste ridders van de Kousenband en werd hij belast met de militaire training van de Engelse kroonprins Eduard de Zwarte Prins. Sir John was de beste vriend en adviseur van de Zwarte Prins.[3] In 1356 voerde hij het werkelijke commando over het leger van de onbekwame "Zwarte Prins". Hij beval de briljante cavaleriecharge waardoor de Fransen in de Slag bij Poitiers vernietigend werden verslagen.[4]
In 1360 onderhandelde Chandos met Frankrijk over het Verdrag van Brétigny en in 1361 werd hij connétable, militair gouverneur van Aquitanië, en luitenant-generaal van de Engelse bezittingen in Frankrijk. Eduard III schonk hem het kasteel van Saint-Sauveur-le-Vicomte in Normandië.
In 1364 was Chandos de overwinnaar in de Bretonse successieoorlog. Hij overwon in opdracht van Hertog Jan IV van Bretagne in de Slag bij Auray de Franse connétable Bertrand Du Guesclin. Du Guesclin werd gevangengenomen en de door Frankrijk gesteunde pretendent Charles de Blois werd gedood.
In 1366 begeleidde Chandos de Zwarte Prins in Castilië, waar Peter I van Castilië op de troon werd hersteld en de door Frankrijk gesteunde pretendent Hendrik II van Castilië in de Slag bij Najara werd verslagen. De onfortuinlijke Du Guesclin werd opnieuw gevangengenomen.
Op 31 december 1369 raakte Chandos dodelijk gewond in een schermutseling op de brug van Lussac-les-Châteaux. Een Franse ridder, James de St. Martin, raakte hem onder het oog met een lans. Sir John stierf de volgende dag in Morthemer.[5]
Zijn graf in de kerk van Morthemer werd tijdens restauraties in de 19e eeuw vernield.
Titels en functies
Sir John Chandos was geen "peer" en dus geen lid van de in het parlement vertegenwoordigde getitelde Engelse adel. Hij behoorde tot de "gentry" of landadel. Daarom mocht hij het predikaat "Sir" gebruiken. Hij was burggraaf van Saint-Sauveur op het schiereiland Cotentin, Constable van Aquitaine en Seneschal van Poitou. In de 14e eeuw was dat burggraafschap nog een functie en geen erfelijke adellijke titel. Sir John Chandos was in Saint-Sauveur de Engelse gouverneur en bevelhebber over de daar gelegerde soldaten.[6] [7]
De heraut
Sir John Chandos had een eigen heraut in dienst. Deze Chandos Herald heeft een historisch gedicht nagelaten over de Honderdjarige Oorlog en de Slag bij Nájera in de Castiliaanse Burgeroorlog.
Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)
Bronnen, noten en/of referenties
|