Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Iljo Keisse

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Iljo Keisse (Gent, 21 december 1982) is een Belgisch voormalig baan- en wegwielrenner die van 2010 tot 2022 voor het zelfde team reed, anno 2023 Soudal Quick-Step geheten.

Biografie

Al van in de jeugdcategorieën bleek Keisse een van de talentrijkste Belgen op de piste te zijn. Hij won verschillende nationale titels en behaalde in 2004 ook de Europese titel ploegkoers bij de Beloften.

Zijn profdebuut maakte Keisse in 2005, toen maakte hij de overstap van Jong Vlaanderen 2016 naar Chocolade Jacques-T Interim. De jonge Iljo Keisse maakte in zijn eerste profjaren vooral indruk tijdens zesdaagses. Tijdens het seizoen 2005-2006 won hij vier zesdaagses, die van Fiorenzuola, Grenoble, Gent en Hasselt. Dit realiseerde hij aan de zijde van land -en ploeggenoot Matthew Gilmore. Samen vormde ze ook een vast duo op internationale Ploegkoersen. Zo werden ze begin 2005 derde op het wereldkampioenschap. Later dat jaar wisten ze zich wel tot Europees kampioen te kronen. Op 20 juli 2006 liep Keisses vaste partner Gilmore een open dijbeenbreuk en een gebroken knieschijf op door een val tijdens een wedstrijd in Ninove. Hierdoor moest Keisse op zoek naar een nieuwe koppelgenoot. Deze vond hij in de vorm van de Duitser Robert Bartko. In de periode tussen 2006 en 2008 wonnen ze samen acht zesdaagses. Internationale ploegkoersen reed hij in die periode geregeld in combinatie met Kenny De Ketele. Samen reden ze eind 2008 naar de Europese titel in de ploegkoers. Het was voor Keisse zijn derde Europese titel, want in 2006 had hij zich al verzekerd van de Europese titel achter de Derny. In 2007 kon hij deze titel ei zo na verlengen. Hij finishte uiteindelijk als tweede achter de Nederlander Matthé Pronk. Datzelfde jaar was hij ook al vice-wereldkampioen puntenkoers geworden.

Na zijn zege in de Zesdaagse van Vlaanderen-Gent van 2008 werd bekend dat Keisse positief had getest op zowel het stimulerend middel cathine als het maskeermiddel hydrochloorthiazide (HCT). Ook het B-staal bleek positief. Keisse betwistte echter het dopinggebruik en trok naar de rechtbank. Op 2 november 2009 werd hij vrijgesproken van dopinggebruik. Voor het gebruik van cathine had Keisse als reden opgegeven dat hij dit nam als middel tegen verkoudheid. Volgens diens verdediging waren de hoeveelheden HCT die bij hem waren aangetroffen onvoldoende om echt prestatiebevorderend te werken. In juli 2010 werd echter bekend dat het TAS de vrijspraak van de Belgische wielerbond ongedaan had gemaakt en Keisse alsnog schorste voor de periode van twee jaar.[1] Door zijn nieuwe ploeg Quick Step werd hij op non-actief gezet.[1] De schorsing ging met terugwerkende kracht in, en omdat Keisse al elf maanden buitenspel stond, mocht hij vanaf 7 augustus 2011 weer koersen.[1] Op 12 november werd echter bekend dat de straf van het TAS werd opgeschort tot april 2011.[2] In een tussenarrest bepaalde het Hof van Beroep dat Keisse tot die tijd mag deelnemen aan wedstrijden. Hij werd uiteindelijk na wat juridisch getouwtrek geschorst tot januari 2012. Keisse ondernam gerechtelijke stappen om het financieel verlies van zijn dopingschorsing te drukken en met succes, in maart 2012 raakte bekend dat de UCI Keisse 100.000 euro schadevergoeding moest betalen.

Door deze doping-perikelen werd Keisse door zijn wielerploeg Topsport Vlaanderen begin 2009 ontslagen. Na een jaar zonder ploeg gezeten te hebben, tekende hij met ingang van het wielerseizoen 2010 een tweejarig contract bij Quick-Step. Hij zou zich vanaf nu meer gaan toeleggen op het Wegwielrennen. In zijn tijd bij Topsport Vlaanderen had Keisse al bewezen dat hij ook op de weg uit de voeten kon. Zo werd hij in 2007 derde in Kuurne-Brussel-Kuurne, achter Tom Boonen en Marcel Sieberg. Door de juridische strijd in verband met de dopingbeschuldigingen reed hij in de seizoenen 2010 en 2011 niet veel wedstrijden. Op 28 april 2012 boekte Keisse zijn eerste grote overwinning op de weg. Tijdens de zevende etappe van de Ronde van Turkije reed hij weg uit de vroege vlucht. In de laatste bocht op één kilometer van de finish kwam Keisse ten val.[3] Hij bleef echter net het aanstormende peloton voor en won voor Marcel Kittel. Later dat jaar kwam hij ook aan de start van zijn eerste monument: Parijs-Roubaix, maar hij reed deze niet uit. In de seizoenen die daarop volgde groeide Keisse uit tot een gewaardeerd knecht tijdens klassiekers en Massasprints. Zo werd hij al drie maal gelauwerd met de Kristallen Zweetdruppel voor beste helper. Hij won in 2014, 2015 en 2016. Af en toe krijgt hij in wedstrijden ook zijn eigen kans. Zo won hij in 2014 de Châteauroux Classic de l'Indre, en de Ronde van Zeeland Seaports in 2015. Zijn meest prestigieuze overwinning boekte hij tijdens de Ronde van Italië 2015. Tijdens de slotetappe met aankomst in Milaan trok hij op 30 kilometer van de streep ten aanval samen met de Australiër Luke Durbridge. Ze hielden verrassend stand en in de spurt met twee bleef Keisse de Australiër voor.[4] In 2020 voegde hij bijna een tweede prestigieuze zege aan zijn palmares toe. Tijdens de Belgische kampioenschappen eindigde hij als tweede, op amper zes seconden van de uiteindelijke kampioen Dries De Bondt.

Tijdens zijn periode bij Deceuninck–Quick-Step reed Keisse in de winter nog geregeld wedstrijden op de piste. Hij won nog verschillende zesdaagses met grote namen zoals: Mark Cavendish (Zürich 2014), Michael Mørkøv (Gent 2015), Niki Terpstra (Amsterdam 2011 en Rotterdam 2013, 2014 & 2015) en Elia Viviani (Gent 2018). Ook werd hij nog één keer Europees kampioen ploegkoers. Dit gebeurde eind 2011 te Apeldoorn. Samen met Kenny De Ketele, het was hun tweede titel samen.

Iljo Keisse was gedurende zijn carrière twee maal actief op de Olympische Zomerspelen. Zowel in 2004 als 2008 kwam hij uit voor zijn land op de Spelen. In Athene 2004 werd hij in combinatie met Matthew Gilmore 11e tijdens de ploegkoers. Vier jaar later in Peking 2008 nam hij deel aan twee onderdelen. In de puntenkoers werd hij achtste. Als duo met Kenny De Ketele reed hij naar de vierde plaats tijdens de ploegkoers.

Palmares

Zesdaagse

Nr. Jaar Zesdaagse van Samen met
1 2005 Fiorenzuola België Matthew Gilmore
2 2005 Grenoble
3 2005 Gent
4 2006 Hasselt
5 2007 Rotterdam Duitsland Robert Bartko
6 2007 Amsterdam
7 2007 Gent
8 2008 Bremen
9 2008 Stuttgart Duitsland Robert Bartko
Duitsland Leif Lampater
10 2008 München Duitsland Robert Bartko
11 2008 Gent
12 2010 Rotterdam Nederland Danny Stam
13 2010 Gent Nederland Peter Schep
14 2011 Amsterdam Nederland Niki Terpstra
15 2011 Grenoble Frankrijk Morgan Kneisky
16 2011 Zürich Zwitserland Franco Marvulli
17 2012 Kopenhagen Denemarken Marc Hester
18 2012 Grenoble België Kenny De Ketele
19 2012 Gent Australië Glenn O'Shea
20 2013 Rotterdam Nederland Niki Terpstra
21 2013 Zürich Zwitserland Silvan Dillier
22 2014 Rotterdam Nederland Niki Terpstra
23 2014 Zürich Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish
24 2015 Rotterdam Nederland Niki Terpstra
25 2015 Gent Denemarken Michael Mørkøv
26 2017 Bremen Duitsland Marcel Kalz
27 2018 Gent Italië Elia Viviani
28 2019 Bremen België Jasper De Buyst
Aantal Samen met
7 Duitsland Robert Bartko
4 België Matthew Gilmore
Nederland Niki Terpstra
1 Verenigd Koninkrijk Mark Cavendish
België Jasper De Buyst
België Kenny De Ketele
Zwitserland Silvan Dillier
Denemarken Marc Hester
Duitsland Marcel Kalz
Frankrijk Morgan Kneisky
Duitsland Leif Lampater
Zwitserland Franco Marvulli
Denemarken Michael Mørkøv
Australië Glenn O'Shea
Nederland Peter Schep
Nederland Danny Stam
Italië Elia Viviani

Baanwielrennen

Jaar België BK Europa EK Bestand:Arc en ciel.png WK Bestand:Olympic rings with white rims.svg OS WB Overig
Nieuwelingen
1998 Goud achtervolging
Zilver omnium
Zilver puntenkoers
Zilver sprint
Zilver 500m
Junioren
1999 Goud ploegkoers
Zilver achtervolging
Zilver puntenkoers
2000 Goud achtervolging
Goud omnium
Goud ploegkoers
Goud puntenkoers
Goud km
Beloften
2001 Brons ploegkoers
2002 Brons ploegkoers
2003 Brons ploegkoers UIV Cup:
Amsterdam
Dortmund
Munchen
2004 Goud ploegkoers UIV Cup:
Stuttgart
Berlijn
Elite
2001 Goud puntenkoers
Zilver ploegsprint
Brons sprint
Brons km
2002 Zilver achtervolging
Zilver km
Brons puntenkoers
Brons scratch
2003 Goud achtervolging
Goud puntenkoers
Zilver derny
Zilver omnium
Zilver ploegkoers
Zilver scratch
Zilver km
2004 Zilver ploegkoers Moskou:
Goud ploegkoers
2005 Goud ploegkoers Brons ploegkoers International Track GP: ploegkoers
2006 Goud puntenkoers Goud derny
2007 Goud puntenkoers
Goud ploegkoers
Zilver derny Zilver puntenkoers
2008 Goud puntenkoers
Goud ploegkoers
Goud ploegkoers Manchester:
Zilver ploegkoers
Brons puntenkoers
2009 Goud puntenkoers
Goud ploegkoers
Cali:
Zilver puntenkoers
2010 Goud derny
2011 Goud derny
Goud ploegkoers
Goud scratch
Goud ploegkoers
2012
2013 Goud ploegkoers
Goud scratch
Zilver puntenkoers
Internal parløb: ploegkoers
2014 Memorial Dimitri De Fauw Gent
2015 Revolution Series Londen: puntenkoers en ploegkoers
Revolution Series Manchester: ploegkoers
2016 Revolution Series Manchester: scratch
Revolution Series Londen: scratch
2017
2018 GP Odense: ploegkoers
2019 100km Kopenhagen: ploegkoers

Wegwielrennen

Overwinningen

2004
6e etappe Ronde van Loir-et-Cher
Burnie
2005
GP Lucien Van Impe
Aalter
2007
Internatie Reningelst
Textielprijs Vichte
2008
Waregem
Derny Festival Wetteren
Textielprijs Vichte
2009
Wachtebeke
GP Frans Melckenbeeck
2012
7e etappe Ronde van Turkije
2013
GP Lucien Van Impe
Omloop Mandel-Leie-Schelde
GP Marcel Kint
2014
Châteauroux Classic de l'Indre
2015
Ronde van Zeeland Seaports
21e etappe Ronde van Italië
1e etappe Ronde van Tsjechië (TTT)
Derny Deurne
2016
Derny Sint-Niklaas
2017
Omloop Mandel-Leie-Schelde
Derny Liere
Textielprijs Vichte
2018
1e etappe Criterium Herzele
's Gravenwezel Derny

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar Ronde van
Italië

Ronde van
Frankrijk

Ronde van
Spanje

2007
2011
2012
2013 159e  
2014 139e  
2015 145e (1)  148e  
2016 139e  
2017 144e  
2018
2019
2020 122e  
2021 121e  
2022
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix E3 Harelbeke Kuurne-Brussel-Kuurne WK op de weg Wereld- ranglijst
2007 Brons
2011 opgave
2012 opgave opgave
2013 50e 38e opgave
2014 opgave 26e opgave 94e
2015 83e 999e opgave 99e opgave 132e (UWR)
2016 99e 105e 103e 41e
2017 83e 44e 32e 332e (UWR)
2018 125e 76e 50e opgave 25e 333e (UWR)
2019 105e opgave 60e
2020 100e
2021
2022 opgave

Ploegen

2004 – België Jong Vlaanderen 2016
2005 – België Chocolade Jacques-T Interim
2006 – België Chocolade Jacques-Topsport Vlaanderen
2007 – België Chocolade Jacques-Topsport Vlaanderen
2008 – België Topsport Vlaanderen
2010 – België Quick Step
2011 – België Quick Step Cycling Team
2012 – België Omega Pharma-Quick-Step Cycling Team
2013 – België Omega Pharma-Quick-Step Cycling Team
2014 – België Omega Pharma-Quick-Step
2015 – België Etixx-Quick Step
2016 – België Etixx-Quick Step
2017 – België Quick-Step Floors
2018 – België Quick-Step Floors
2019 – België Deceuninck–Quick-Step
2020 – België Deceuninck–Quick-Step
2021 – België Deceuninck–Quick-Step
2022 – België Quick Step-Alpha Vinyl

Externe links

rel=nofollow
(en) Profiel van Iljo Keisse op ProCyclingStats
Profiel op de Wielersite
Officiële website

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. 1,0 1,1 1,2 "TAS zet Keisse toch 2 jaar aan de kant", De Wielersite, 7 juli 2010. Gearchiveerd op 23 november 2018.
  2. º "Iljo Keisse mag starten in Zesdaagse van Gent", De Wielersite, 12 november 2010. Gearchiveerd op 23 november 2018.
  3. º "Iljo Keisse wint in Ronde van Turkije ondanks val in slotkilometer", Het Nieuwsblad, 28 april 2012
  4. º "Iljo Keisse zorgt voor verrassende derde Belgische ritzege in de Giro", Het Nieuwsblad, 31 mei 2015
rel=nofollow
rel=nofollow
Voorganger:
Zwitserland Alexander Aeschbach
Franco Marvulli
2004
Europese kampioenstrui Europees kampioen ploegkoers Europese kampioenstrui
2005
Dalmine (samen met Matthew Gilmore)
Opvolger:
Zwitserland Franco Marvulli
Bruno Risi
2006
Voorganger:
Nederland Jens Mouris
Peter Schep
2007
Europese kampioenstrui Europees kampioen ploegkoers Europese kampioenstrui
2008
Alkmaar (samen met Kenny De Ketele)
Opvolger:
Duitsland Robert Bartko
Roger Kluge
2009
Voorganger:
Tsjechië Martin Bláha
Jiří Hochmann
2010
Europese kampioenstrui Europees kampioen ploegkoers Europese kampioenstrui
2011
Apeldoorn (samen met Kenny De Ketele)
Opvolger:
Tsjechië Martin Bláha
Jiří Hochmann
2012
Voorganger:
Rusland Aleksej Sjmidt
2005
Europese kampioenstrui Europees kampioen derny Europese kampioenstrui
2006
Ballerup
Opvolger:
Nederland Matthé Pronk
2007
Wielerploegen

Wielerploegen van Iljo Keisse

Sjabloon:Navigatie selectie wielerploeg/Chocolade Jacques-T Interim 2005 Sjabloon:Navigatie selectie wielerploeg/Chocolade Jacques-Topsport Vlaanderen 2006

Sjabloon:Navigatie selectie wielerploeg/Quick Step 2011 Sjabloon:Navigatie selectie wielerploeg/Omega Pharma-Quick Step 2012 Sjabloon:Navigatie selectie wielerploeg/Omega Pharma-Quick Step 2013 Sjabloon:Navigatie selectie wielerploeg/Omega Pharma-Quick-Step 2014 Sjabloon:Navigatie selectie wielerploeg/Etixx-Quick Step 2015