Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gebruiker:O/ Frans De Vree
Frans De Vree
De herinnering en de levenservaring werden door Frans De Vree vastgelegd in zijn beelden en tekeningen. Ze tonen de mens zoals hij is: zoekend, ondervragend, mijmerend, berustend. Zijn beelden zijn intens doorleefd van uitdrukking. Bewogen. Levendig doordrongen van gevoel en van een diep inlevingsvermogen.
Frans putte zijn inspiratie uit het volle leven, uit de literatuur, uit de actualiteit. Zijn werk straalt een diepmenselijk karakter en een sociale dimensie uit. Hij profileerde zich als een alerte waarnemer, een seismograaf van deze tijd, iemand die het gangreen van vandaag blootlegde, aan de kaak stelde en die desnoods heilige huisjes intrapte. Vaak verraden zijn sculpturen zijn ongewone deernis om het lot van de zwakken, de armen, de schamelen, de eenzamen, de onderliggenden. Van hen die het leven niet meer kunnen dragen.
Handen
Handen zeggen soms meer dan woorden. Ze ondersteunen en beklemtonen woorden. Ze verraden hoe je je voelt. Kijk naar de beelden van De Vree en vooral naar hun handen.
Hun dunne uitgemergelde handen met lange spitse vingers.Handen doorschijnend en frêle die moe van het leven ternauwernood bewegen.
Frans De Vree was een te groot realist om te beseffen dat de kunstenaar de mens geen geweten kan schoppen. Daarvoor is kunst te elitair, is haar portee te miniem. Wat hij wel deed was: zijn geweten laten spreken in zijn beelden en aldus een boodschap uitdragen. Uit dit oogpunt straalt zijn werk ook een sociaal engagement uit, draagt zijn werk een ethische, moralistische signatuur.
Frans de Vree hield van Aalst. Aalst was voor hem een stad vol beelden en herinneringen. Herinneringen die hij gretig heeft vergaard. Aalst was een stad die hij koesterde en die hem nauw aan het hart lag.
Van Ondineke herschiep hij een beeld gesmeed met de woorden die Boontje schreef. Beeldhouwen was voor hem een beetje vertellen over wat hij had meegemaakt. Over wat hij had gehoord, gelezen of gezien, over wat hem raakte en bezighield.
Vertellen over Sint-Franciscus, in armoede gekleed, over Don Quichote die tegen windmolens vocht,over de mens die naar houvast en zekerheid zoekt.
In ieder beeld heeft Frans de Vree in metaal een kort verhaal gehamerd van heel de wereldvan deze stad en elders.
Zijn beelden scholen broederlijk samen: gemijterden en heiligen, getekenden en dompelaars, belaagden en zielepoten, dwazen, roddelaarsters .Veel beelden leende hij een idee en bovenal een stem, verzadigd van woede, weerzin, ergernis,die aan het geweten vreet. Deze tekst komt uit een boek over Frans De Vree geschreven door Jean Paul Van der Poorten,