Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Goud - Vergeten in Siberië

Uit Wikisage
(Doorverwezen vanaf GOUD -vergeten in Siberië)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

GOUD -Vergeten in Siberië , (GOLD - lost in Siberia / GOUD - vergeten in Siberië / ЗОЛОТО/БОЛЬ - потеряно в Сибири), is een Nederlandse documentaire van Theo Uittenbogaard uit 1994, naar een idee van Gerard Jacobs.

De documentaire toont de afgelegen en bitter koude regio Kolyma, een immens ontoegankelijk gebied met rijke erts-voorraden in het verre oosten van Siberië. Waar in de jaren '30 en '40 van de twintigste eeuw, tijdens het schrikbewind van Jozef Stalin, honderdduizenden dwangarbeiders de dood vonden. In de documentaire worden de laatste overlevenden geinterviewd, die, ooit, als gedoodverfde 'Vijanden van het Volk', via Wladiwostok naar Kolyma werden gedeporteerd, en in de speciaal daartoe gebouwde havenstad Magadan aan land gezet, om met de hand een 500 kilometer lange verbindingsweg, bijgenaamd de Bottenweg naar goudstad Soesoeman aan te leggen; "kruipend tegen de bergen op, wegzakkend in het moeras".


De première vond plaats op het Nederlands Film Festival 1994 in Utrecht [1]. De documentaire werd gemaakt voor de EO, maar nooit op de Nederlandse televisie uitgezonden, omdat de commentaartekst repte van 'een godvergeten continent', dat voor de, toenmalig orthodox-evangelische, EO-directie te ver ging. [2] .[3]

De documentaire verwierf een 'mention speciale' op het FIPA-documentaire festival in Nice in 1995.


Crew

• samengesteld, geregisseerd, geinterviewd en verteld door Theo Uittenbogaard

• naar een oorspronkelijk idee van, geproduceerd en onderzocht door Gerard Jacobs

• producers in Kolyma: Vladimir Soechatski en Valentin Akisjkin

• producer in Soesoeman: Viktor Margaritto

• camera: Melle van Essen

• camera assistent: Dimitri Petrov

• geluidsopnamen: Charles Kersten

• tolken: Irena Riltseva, Valentin Akisjkin,

• vertalers: Gertrud Alleman, Fred Visser

• montage: Mario Steenbergen

• titels en assistent montage: Gerrit Netten

• geluidsmixage: Ad Roest

• assistent van de producer: Lilian Peters

• executive producer: Ruud van Beugel


Geïnterviewden en Medewerkers:

• Vadim Kozin [1] - Stalin's favoriete liedjeszanger

• Ivan Loekin - vrijwilliger

• Svetlana Sabenin - archivaris Sevvostlag, Magadan

• Zenaida Sjepel - voormalig 'crimineel'

• Stefania Fjodorovna - voormalig 'Vijand van het Volk'

• Igor Petelin -voormalig 'Zoon van een Vijand van het Volk'

• Viktor Margaritto - journalist

• Vladimir Christov - directeur Sverovostok goudmijn, Susuman

• Olga Lysenko en collega's van de Severovostok Zoloto goudmijn

• TV Magadan - documentaire propagandafilm NKVD (1937)

• KGB, district Magadan - algemene assistentie en bemiddeling vervoer

• Sevvostlag archief, Magadan - dossiers van gevangenen

• Commando OMON, Soesoeman - beveiliging

• Sovjet Oest Omtsjoeg - overnachting aldaar


Filmmuziek:

• Mstislav Rostropovitsj - cello en het Melos Quartet voerden de filmmuziek uit: het Strijkquintet D956 door Franz Schubert Links

GOLD - lost in Siberia / GOUD - vergeten in Siberië / ЗОЛОТО/БОЛЬ - потеряно в Сибири (1994) [[1]

https://en.wikipedia.org/wiki/Vadim_Kozin

   º Goud - Vergeten in Siberië, Nederlands Film Festival
   º https://www.youtube.com/watch?v=apbN2qypLM8%7C Documentaire GOUD -vergeten in Siberië
   º Uiteenlopende documentaires op Nederlands Filmfestival in Utrecht; Keller maakt bezield portret van Joseph Roth, Pieter Kottman, NRC, 21 september 1994