Essay:Over bewustzijn

Dit is een gebruikersessay geschreven door dAb 7 sep 2008 12:00 (UTC)

Over bewustzijn

Deze eerder op Wikipedia door mij: D.A. Borgdorff, opgetekende beschouwing is hier conform overgenomen, opera selecta:

(Om verder nog even een duit in deze discussie bij te dragen:)

Van alle inzicht is de taal de wereldwijze moeder. De weg was echter lang, die -- vanuit het zinloos geblaf, dat voor het povere verstand van onze dier-voorouders middel werd om zich begrijpelijk te maken -- leidde naar het eerste, door Geest verwekte woord. Stemgeluid heeft zich pas tot "spraak" kunnen verdichten toen oermensdier-hersenen in staat waren splinterregen van stoffelijk licht, wat overal rond hen heen vonkte, in zich konden omzetten in krachten om te begrijpen, die ook het niet-grijpbare vermogen te omvatten. Het is niet slechts een taalkundige vergelijking wanneer van het "licht" van verstand: van de rede, van het denken -- én van het "licht" van de Geest wordt gesproken .... Iedere "voorstelling" die zich vormt in het innerlijk leven van een aardse mens - iedere gedachte die een mens kan begrijpen - is slechts beeld uit omgezette stoffelijke lichtsubstantie, en alleen in een op deze wijze geproduceerde "neerslag" kan de substantiële Geestelijke Werkelijkheid van ziel en lichaam hier op aarde voor ons begrijpelijk worden. Het weergeven van deze innerlijke beelden in klanken is evenwel de taal, waarvan het bijzondere karakter wordt bepaald door het levensritme, dat ook eigen is aan de vorming van ieder volk afzonderlijk. In oude tijden heeft ervaring de denkbewuste aardse mensen reeds doen opmerken, dat innerlijke scheppingskracht in strenge tucht moest worden gehouden, om het waarlijk Werkelijke zo nabij het inzicht te brengen: verkeerde redeneringen of een verkeerd oordeel zijn te allen tijde mede gevolgen geweest van een zorgeloze wijze van innerlijk "vormen", en zelfcontrole van talloze afzonderlijke mensen in de lange rijen van generaties is nodig geweest om zekerheid te verkrijgen welke innerlijke vormings-methoden moeten wegvallen wil het resultaat van denken en gevolgtrekken leiden tot een verzekerd inzicht in het gebied van betuiging der zuivere Werkelijkheid. Eerst op die wijze is ontstaan wat terecht wetenschap mag worden genoemd: op noodwendigheid gevestigde strenge zelftucht: geen ongeremde beeldvorming en zulke vrijheid van denken, en met loslaten van vele liefgeworden "illusies" ... Ondanks vele kruiers der "exacte" wetenschap, die met deze mantel ook duisternis bedekken, is met een verkeerd gehanteerd werktuig volstrekt nog niet aangetoond, dat het voor het juiste werk niet deugt; zo is het echter dwaasheid te denken dat echt religieus gevoel door denkwetten der wetenschap (zoals o.m. door Immanuel Kant beschreven) wordt bedreigd, en alleen een dwaas meent dat voor ware (con)sciëntie: wetenschap, de weg naar een hoogst Geestelijk inzicht versperd zou zijn, alléén omdat strikte voorzichtigheid tegenwoordig de wetenschappelijk denkende nog verhindert zich te wagen in gebieden waarin men aldus eerst dan kan doordringen, wanneer men ze voor zichzelf in een belevenis heeft ontsloten. Wetenschap moet dus tevens in "beleving" worden opgenomen zonder kwade reuk van bijgeloof, echter évenmin in vervreemding van het dagelijks leven. Zeker waar het inzichts-resultaten betreft die slechts in belevenis kunnen worden verkregen, zal nu het souverein geordend proces van denkend-onderzoek hem, die dit ook als beleven van het bovenaardse kan beheersen, steeds slechts een welkome controle bieden op eigen belevens-zekerheid en oordeelsvorming. Evenals alle aards-menselijk inzicht, staat ook de hele wetenschap bloot aan mogelijkheid van vergissingen; echter wordt dan toch een grotere waarborg geboden voor stellig inzicht, dan talloze wilde woestijnen bij oordeelloze zelfinbeelding. Hier wilde ik het ad interim maar even bij laten: 86.83.155.44 18 jan 2008 13:36 (CET) van D.A. Borgdorff, achter dit nummer.