Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Ernst Barkmann

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Ernst Barkmann (Kisdorf, 25 augustus 1919 - aldaar, 27 juni 2009) was een Duitse Waffen-SS-onderofficier en Tank ace. Barkmann vocht en steeg naar roem tijdens de Tweede Wereldoorlog voor zijn acties als bevelshebber van Panzerkampfwagen V Panther-tanks.

Ernst Barkmann is geboren in de stad Kisdorf in het (graafschap) Kreis van Segeberg in Holstein. Zijn vader was boer, na de schooltijd van Barkmann volgde hij zijn vader op door in het boerenbedrijf te gaan werken

Vroege oorlogscampagnes

Barkmann ging als soldaat bij de SS en werd toegewezen aan SS-Standarte Germania, met het hoofdkwartier in Hamburg. Standarte Germania (SS-equivalent van regiment) werd gestationeerd in Oost-Pruisen in afwachting van vijandelijkheden met Polen. Het was ingedeeld als onderdeel van het 14. Armee. Met uitbreken van de Tweede Wereldoorlog op 1 september 1939, nam Barkmann deel aan de invasie van Polen, en diende als mitrailleurschutter bij het 9./III.Battalion. Hij werd bevorderd tot SS-Rottenführer (korporaal). Hij ontving tevens het Infanterie aanvals-insigne, hij was gewond geraakt tijdens de Poolse campagne en werd onderscheiden met het Gewondeninsigne in het zwart.

In oktober 1939 werd Germania ingezet als een onderdeel van de SS-Divisie (mot) Verfügungstruppe. In mei 1940 nam Barkmann deel aan de slag om Frankrijk. In het najaar van 1940 werd Germania van de divisie losgemaakt en omgevormd tot een nieuwe divisie SS-Divisie (mot) Germania. De divisie was samengesteld uit Europese SS-vrijwilligers.

Barkmann diende bij de divisie tijdens de operatie Barbarossa, voordat hij ernstig gewond raakte in de buurt van Dnipropetrovsk in juli 1941. Hij bracht de rest van 1941 herstellende door, en werd onderscheiden met het Gewondeninsigne in zilver. In begin van 1942 werd Barkmann geplaatst als instructeur bij een eenheid voor Europese SS-vrijwilligers.

Van Charkov naar Koersk

Barkmann vroeg een transfer naar het nieuw gevormde Waffen-SS panzerleger. In de winter van 1942/43 werd hij teruggestuurd naar het Oostfront om zich te voegen bij de 2e compagnie van het I./SS-Panzer-Regiment Das Reich, als deel van de 2.SS-Panzergrenadier-Divisie Das Reich. Bij aankomst aan het front, werd Barkmann ingezet als schutter bij SS-Rottenführer Alfred Hargesheimer's Panzerkampfwagen III ausf J/1 tank.

Het Das Reich werd toegevoegd aan Obergruppenführer Paul Hausser's SS-Panzerkorps, onder het algemeen bevel van Generalfeldmarschall Erich von Manstein's Legergroep Zuid. Het SS-Panzekorps was de voorhoede van Manstein's poging om de Sovjets tot een halt te roepen bij Charkov.

Barkmann diende bij het regiment gedurende de grootschalige mobiele optreden bij de vernietiging van de Mobiele Groep Popov. Gedurende deze gevechten bewees Barkmann zich als een uitstekende schutter. Hij werd bevorderd tot SS-Unterscharführer (sergeant) en kreeg bevel over een Panzer III in tijd om deel te nemen aan de daaropvolgende Derde slag om Charkov, en vernietigde meerdere tanks.

In juli 1943, zijn divisie nam deel aan Operatie Citadel, de operatie voor de vernietiging van de Koersk saillant. Barkmann zag actie gedurende de mammoet tank slagen rond Prokhorovka. Gedurende het offensief, was de Heer's "Grossdeutschland" Panzer Divisie uitgerust met de moderne Panzerkampfwagen V Ausf. D. Hun gevechtsdebuut was slecht, veel voertuigen lijden mechanische problemen voordat ze het gevecht in gingen.

Na het mislukken van het offensief, werd de divisie razendsnel verplaatst naar de Mius rivier linie, waar het samen met de 3. SS-Panzergrenadier-Division Totenkopf betrokken was in hevige defensieve gevechten. In augustus, Barkmann werd overgeplaatst naar de 4e compagnie, die uitgerust was met de nieuwe Panzers V, die inmiddels hun eerdere mechanische problemen overwonnen hadden. Als een commandant in de 4./I./2.SS-Panzer-Regiment Das Reich, Barkmann was verantwoordelijk voor de vernietiging van vele tanks. In de loop van deze operaties, werd hij onderscheiden met beide klassen van het IJzeren Kruis.

Normandië

De divisie Das Reich bleef aan het Oostfront tot januari 1944. Begin februari, werd de divisie bevolen om in Frankrijk te herbewapenen en om deel uit gaan maken van Panzergruppe West, de gepantserde reserve voor de verwachte geallieerde invasie. Het resterende panzer achterlatend voor andere divisie's te gebruiken, de divisie Das Reich werd gestationeerd in de Bordeaux streek. Met uitzondering van enkele schermutselingen met partizanen, was het herstel rustig. Barkmann, samen met de rest van het I Bataljon werden voorzien van de nieuwe model Panthers.

Operatie Overlord, de verwachte geallieerd invasie, vond plaats op 6 juni 1944. Toen de divisie werd vrijgegeven door een bevelsuitgifte van het Führer hoofdkwartier, werd de divisie in de hoogste staat van paraatheid gebracht en verbleef in Zuid-Frankrijk voor het geval van een secundaire invasie daar. Wanneer het duidelijk werd dat de Normandië invasie de grote geallieerde aanval was, werd de divisie bevolen om naar het noordelijke gedeelte van het front te gaan. De doorreis van de divisie naar het front werd gekenmerkt door zware Jabo en partizanen aanvallen. Barkmann en het panzer regiment maakte geen deel uit van Panzergrenadier eenheid die zich schuldig maakten aan de massa moord in Oradour-sur-Glane.

De divisie bereikte het front begin juli, en werd meteen in de strijd gegooid tegen de Amerikaanse strijdkrachten bij Saint-Lô. Barkmann, in zijn Panther Ausf. A (nr. 424) was betrokken bij zware gevechten tegen de Amerikaanse M4 Sherman(s) en M3-M5 Stuart(s) in Coulisselandschap. De nauwe holle wegen en onbegaanbare heg(gen) van het Coulisselandschap zorgde ervoor dat de Duitsers een dodelijke verdedigingslinie konden opstellen waardoor het Amerikaanse materiële voordeel teniet werd gedaan. Barkman claimde de Amerikanen serieus veel zware verliezen toegebracht te hebben en een grote gepantserde aanval bij Le Neufbourg gestopt te hebben. Dit is in strijd met de verklaring van de Amerikanen in dat gebied die zeggen dat een eenheid die de flanken verdedigden (Troop A, 4th Cavalry Squadron) maar 2 M5 tanks, 2 M8 AC en 6 GP verloren. Voor deze actie werd Barkmann onderscheiden met het Ridderkruis (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes). Na de lancering van Operatie Cobra, voorkwam Das Reich omsingeling van de Zak van Falaise en, gezamenlijk naast de 9. SS-Panzer-Division Hohenstaufen vochten ze om de zak open te houden en zo de omsingelde Duitse troepen de mogelijkheid te bieden te ontsnappen. Na de ineenstorting van de zak, trok Das Reich zich terug in de richting van de Westwall. Gedurende de terugtocht, Barkmann betrokken was bij veel wanhopige achterhoedegevechten, en vernietigde vele Amerikaanse voertuigen.

Ardennenoffensief

Bevordert tot SS-Oberscharführer, de rang die hij bekleedde tot aan het einde van de oorlog, Barkmann zette zijn succesvolle carrière voort en nam deel aan het Ardennenoffensief in december 1944, waar hij op 25 december ernstig gewond raakten. Gedurende het Ardennenoffensief, reed Barkmannn's Panther Ausf. G (nr. 401) een groep in van het Amerikaanse US 2nd Armored Division. Ondanks het feit dat hij in de minderheid was, Barkmann erin slaagde om een aantal Sherman tanks te vernietigen. Eén Sherman ramde Barkmann's Panther maar beschadigde hem niet voldoende om hem uit te schakelen, hoewel beide tanks kwamen vast te zitten en de motor van de Panther afsloeg. Na een paar minuten, Barkmann's monteur slaagde om de motor opnieuw te starten en mét geblokkeerde koepel zich terug te trekken. Ondanks de schade, vernietigde Barkmann een achtervolgende Sherman en trok zich veilig terug, hoewel zijn Panther niet meer te repareren was.

Het laatste treffen

In maart 1945, Barkmann weer wederom in vecht was met de Sovjets, bij Stuhlweissenburg, waar hij vier T-34's vernietigde en het totaal vernietigde tanks van de Divisie Das Reich op 3000 stuks bracht. Op dat moment was Das Reich uitgeput van het onafgebroken vechten en het gebrek aan vervangende tanks. Barkmann's eenheid had nog maar negen volledig operationele voertuigen, waarvan er drie werden vernietigde als gevolg van een gevecht met Russische Josef Stalin tanks. De overgebleven zes Panthers werden bevolen om zich aan te sluiten bij de restanten van het Panzer Regiment van het 1st SS Panzer Division Leibstandarte SS Adolf Hitler aangevoerd door Standartenführer Joachim Peiper. In april 1945, Barkmann zag actie ten zuiden van Wenen, Oostenrijk. Daar werd zijn Panther per ongeluk door eigen vuur geraakt werden en Barkmann samen met de meeste van zijn bemanningsleden gewond raakten. Zijn Panther zou later onbruikbaar worden door in een grote bomkrater terecht te komen, en werd onklaar gemaakt door zijn bemanning. Ernst Barkmann was in staat om de Britse gevechtszone te bereiken waar hij krijgsgevangene werd gemaakt.

Na de oorlog

Na de oorlog, vestigde Barkmann zich in Kisdorf, Duitsland, waar hij lange tijd brandweercommandant was. Hij was ook burgemeester van de stad.

Samenvatting van de SS-carrière

Bestand:Barkmanna.JPG
Handtekening van Ernst Barkmann

Data van bevordering

Onderscheidingen

Aantal vernietigde tanks

  • 82+ tanks
  • 136 pantservoertuigen
  • 43 anti-tankkanonnen

Externe links

Q62012 op Wikidata  Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)

rel=nofollow

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow