Edward H. Dewey

Edward Hooker Dewey (gewoonlijk bekend als Edward H. Dewey; Wayland, 21 mei 1837 – Meadville, 21 december 1904), was een Amerikaanse arts. Hij was een pionier op het gebied van therapeutisch vasten.

Leven

Eind jaren 1850 trad Dewey in dienst bij een plaatselijke apotheker. Hij bracht twee jaar door met het uitdelen van geneesmiddelen en het in zich opnemen van de traditionele kennis over geneesmiddelen.

In 1864 studeerde hij in 1864 af aan het College of Medicine and Surgery van de Universiteit van Michigan met een medische graad en werd vrijwel onmiddellijk assistent-chirurg in het leger van de Verenigde Staten. Na de oorlog opende hij in de herfst van 1866 een praktijk in het stadje Meadville, in Pennsylvania. Na verloop van tijd ging hij zich meer en meer toeleggen op natuurlijke geneeswijzen.

In zijn medische praktijk stelde hij vast dat een van de eerste tekenen van ziekte het verlies van eetlust was. Gedwongen voeding tijdens de ziekte zorgde altijd voor een verslechtering van de toestand van de patiënt.

In 1877 bezocht Dewey een jonge patiënt in Asheville, North Carolina, die terminaal ziek was aan een ernstige vorm van vermagering, in een bijna skeletachtige toestand, hoewel hij al enkele maanden zes keer per dag at, zoals de behandelende arts hem had geadviseerd. Het door Dewey voorgeschreven vasten resulteerde in braken op de derde dag, waarna de jongeman geleidelijk beter werd en na een week een natuurlijke drang tot eten kreeg. Minder ongemakkelijk dan voorheen ging de patiënt ’geleidelijk uit als een kaars’. Voor Dewey waren al deze maanden van het lijden van de jongeman veroorzaakt door de massa rottend voedsel en hij realiseerde zich dat hij te maken had met een geval van ondervoeding door teveel eten.

Dit vroege geval zette hem ertoe aan om vasten al in 1878 toe te passen als behandeling bij gevallen van diabetes.

In 1895 gaf hij The True Science of Living uit. Zijn volgende boek, The No-Breakfast Plan and the Fasting Cure (1900) was een bestseller. In 1921 waren er drie edities van verschenen en was het vertaald in het Frans en Duits. Dewey pleitte ervoor dat mensen zich volledig onthielden van het ontbijt en slechts twee maaltijden per dag gebruikten. Hij schreef alle ziekten en fysiologische problemen toe aan overmatig eten. Hij pleitte voor lange vastenperiodes en geloofde dat onthouding van voedsel krankzinnigheid en mentale stoornissen kon genezen.

Hij genas zijn patiënten met succes door vasten, ademhalingsoefeningen, osteopathie en heliotherapie. Hij liet zijn eigen kind vasten toen het ziek werd van difterie.

Dewey was protestant en bevestigde dat zijn ’No Breakfast Plan’ in overeenstemming was met het christelijke evangelie. De evangelist George Frederick Pentecost schreef de inleiding tot The True Science of Living.

OP 28 maart 1904, op 67-jarige leeftijd, kreeg hij een beroerte. Na 16 dagen vasten herstelde hij en werd na enkele maanden weer actief in zijn beroep. Maar op 10 december dat jaar volgde opnieuw een beroerte. Deze keer herstelde hij niet. Hij overleed op 21 december en werd begraven in Meadville. Een aantal onderzoekers gelooft dat zijn verlamming het gevolg was van dieetfouten.

Werken

• 1894, The True Science of Living. The New Gospel of Health op archive.org
• 1896, A New Era for Women: Health Without Drugs op archive.org
• 1899, Chronic Alcoholism op archive.org
• 1900, The No-Breakfast Plan and the Fasting-Cure op archive.org

Zie ook

• Henry S. Tanner

 

artikelkiem