Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Doop door onderdompeling
De doop door onderdompeling is de vorm van doop door volledige onderdompeling in het water, in tegenstelling tot het doopsel door besprenkeling met water.
Termen
Dikwijls gebruikt men ook de termen volwassenendoop en gelovigendoop. Velen (onder wie baptisten, zevendedagsadventisten,...) spreken liever over geloofsdoop of over ’doop op bekering’ of ’doop na eigen keuze’ dan over volwassenendoop, omdat ook jongeren die nog geen volwassene zijn op grond van hun geloof gedoopt kunnen worden. In sommige kerkgemeenschappen kan de doop vanaf ongeveer twaalf jaar worden toegepast.
Met name in evangelische gemeenten, baptistengemeenten, bij Jehovah's Getuigen en in de pinksterbeweging wordt gedoopt door onderdompeling.
Bijbelse redenen
De argumenten zijn voor de doop door onderdompeling zijn:
- de oorsprong van de doop (uit het rituele bad);
- de beschrijving van de doop in de Bijbel (in het Grieks staat er meestal in water; en toen hij uit het water kwam.
- het Griekse woord voor dopen, βαπτίζω (baptízoo), betekent indompelen of onderdompelen.
- de symboliek van de doop (begraven en weer verrijzen) is volgens deze groepen duidelijker bij de doop door onderdompeling.
- navolgen van Jezus, die zich ook liet dopen door onderdompeling.
In de Grieks-Orthodoxe Kerk doopt men ook kindertjes door onderdompeling.
De belangrijkste tekst die voor de volwassenendoop wordt aangevoerd is 1 Petrus 3:21, waar staat dat de doop een bede is van een goed geweten tot God. Men gaat ervan uit dat hier niet het geweten van de ouders bedoeld kan zijn, maar het geweten van de dopeling zelf, omdat bekering altijd een persoonlijke oproep van God is aan het individu. De redding door de doop in deze tekst slaat dan niet op eeuwig leven, maar redding uit het ’oude leven’, uit de ’oude wereld’, waar Noachs wereld een beeld van is. Vervolgens laat men dan in de ’oordeelswateren’ het oude leven achter, en komt men als een nieuw mens weer boven water, in een andere wereld, die van Christus. De doop is dan een beeld van wat innerlijk reeds heeft plaatsgevonden.
In het algemeen treedt men door de doop toe tot een kerk of gemeente. Met name in de Pinksterbeweging beschouwt men de doop echter als een getuigenis van het tot bekering gekomen zijn; men beschouwt de doop als een toetreden tot de Kerk als geheel, en niet tot een bepaalde plaatselijke gemeente.