Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Cyriel De Keyser

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Cyriel Camiel De Keyser (Sint-Michiels 10 september 1921Leuven, 31 oktober 2001) was een Belgisch pedagoog en hoogleraar pedagogische wetenschappen aan de Katholieke Universiteit Leuven.[1]

Levensloop

De Keyser studeerde aan de Katholieke Universiteit Leuven, waar bij in 1970 promoveerde in de vergelijkende pedagogiek onder Victor d’Espallier.[1]

In 1962 was De Keyser zijn academische loopbaan aan de Leuvense universiteit begonnen als medewerker van de psycholoog L. Knops. Een jaar later ging hij naar de Afdeling Pedagogische Wetenschappen, waar hij kwam te werken onder de pedagoog D’Espallier.[2] In 1964 startte hij daar de nieuwe afstudeerrichting sociale Pedagogiek op, die in 1966 van start ging.[3] Na zijn promotie in 1970 volgde de aanstelling als hoogleraar aan de Faculteit Psychologie en Pedagogische Wetenschappen.[1]

In 1971 was De Keyser de eerste voorzitter van het Nederlandstalig Genootschap voor Vergelijkende Studie van Onderwijs en Opvoeding (NGVO), een vereniging die was opgericht door De Keyser en Elzo Velema.[4] In de jaren 1980 De Keyser met de astronoom Aad Fokker een drijvende kracht achter de Open Filosofische Hogeschool.[5]

Werk

De Keysers onderwijs- en onderzoeksopdracht lag op het gebied van de comparatieve en fundamentele pedagogiek. Daarnaast heeft hij meer uithoeken van de pedagogische wetenschappen verkent zoals het onderwijspsychologische, didactische, en agogische kanten van het vak.[1]

in 1959 had De Keyser zijn eerste werk gepubliceerd, de Inleiding in de geschiedenis van het Westerse vormingswezen. Deze was voorzien van een inleiding van de toen net overleden rooms-katholiek priester, filosoof en pedagoog Alberic Decoene. Onder vormingswezen werd in het werk verstaan „het geheel van de bij het opvoedingswerk betrokken instanties, gedachten, idealen, technieken, personen, instellingen.”[6]

Dit inleidende werk gaf een gedocumenteerd overzicht van de ontwikkeling van het Westerse onderwijs door de eeuwen heen en de ontwikkeling van de pedagogische wetenschap en haar belangrijkste vertegenwoordigers.[7] Dit werk beleefde in de opvolgende jaren meerdere herdrukken tot een 7e druk in 1975.

Publicaties, een selectie

  • Inleiding in de geschiedenis van het westerse vormingswezen, Antwerpen: Plantyn, 1959. 7e dr. 1975.
  • Répertoire comparatif des qualifications européennes = Comparative repertory of European qualifications, Acco, 1970.
  • Encyclopedie van de pedagogiek. Acco, 1972.
  • Standaard Encyclopedie voor opvoeding en onderwijs. Onder hoofdredactie van Alfred De Block, Tjonko Tarko ten Have, Cyriel De Keyser en Elzo Velema. Antwerpen: Standaard en Hoorn: Kinheim, 1975.[8]
  • Arbeiders en onderwijs. Met Willy d' Havé en Valeer Creyf, Vlaamse Sociale Week, Reinaert, 1977.
  • Vernieuwingen in het secundair onderwijs. Een europese situering. De actuele evolutie in: de duitse bondsrepubliek-engeland-frankrijk-nederland-zweden. Analyse en synthese. Verslag van het colloquium georganiseerd door het Seminarie voor comparatieve pedagogiek van de KU Leuven ter gelegenheid van de emiraatsviering van CC De Keyser, Leuven, 3-4 okt. 1986. Met Willy Wielemans, Acco, 1986.
  • Mensenrechten nu! : een lessenpakket voor de hoogste jaren van het secundair onderwijs, met Frans Limpens, Infodok, 1988.
Publicaties over De Keyser en zijn werk
  • J. De Vuyst, Bibliografie Prof. C.C. De Keyser 1950-1985. in: W. Wielemans (red.), Vernieuwingen in het Secundair Onderwijs. Een Europese situering. 1986. p. 137-149.
  • Marc Depaepe, Cyriel De Keyser, de laatste generalist van de opvoedkunde in Vlaanderen en de grondlegger van het Pedagogisch tijd. in: Pedagogisch tijdschrift, Jrg. 26 (2001) nr. 3/4, p. 257-262

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Joost Lowyck en Willy Wielemans, In memoriam Prof. Em. Cyriel De Keyser 1921-2001, in: Pedagogische studiën, (3) 2002, p. 3-4
  2. º D' Espallier, Victor, in de Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Lannoo, Tielt, 1998. Herwerkte uitgave 2023. , geraadpleegd 16-06-2019.
  3. º 1966 Sociale Pedagogiek – Canon Sociaal werk Vlaanderen, op canonsociaalwerk.eu. Geraadpleegd 16-06-2019.
  4. º B. Brugsma, Ph. J. Idenburg, H. Freudenthal, F. W. Prins, Zeven grondleggers van de onderwijskunde. 2018. p. 80
  5. º Aldert Schipper. Er zit méér achter de sterren Astronoom wijdt zijn krachten aan filosofisch onderwijs, Hogeschool. Trouw. Meppel, 23-09-1989. Geraadpleegd op Delpher op 16-06-2019.
  6. º De Keyser, geciteerd in: Pas verschenen boeken, in: De Tijd, De Maasbode. Amsterdam, 27-09-1961.
  7. º Personalia, West-Vlaanderen. Jaargang 8 (1959)
  8. º Onderwijs van A tot Z. Het Parool. Amsterdam, 19-03-1975. Geraadpleegd op Delpher op 16-06-2019.
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow