Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Blonde Redhead
| Blonde Redhead | ||
| Plaats uw zelfgemaakte foto hier | ||
| Achtergrondinformatie | ||
| Jaren actief | 1993 - heden | |
| Oorsprong | New York (Verenigde Staten) | |
| Genre(s) | Alternatieve rock Indierock Psychedelische rock | |
| Label(s) | Smells Like, Touch & Go, 4AD | |
| Bezetting | ||
| Huidige leden | Kazu Makino Amedeo Pace Simone Pace | |
| Oud-leden | Maki Takahashi Toko Yasuda Vern Rumsey | |
| Website | ||
Blonde Redhead is een Amerikaanse indierockband, opgericht in New York City in 1993.
Blonde Redhead maakt chaotische en atonale rock met noise-uitbarstingen en fluisterstemmen, vaak met alternatieve gitaarstemmingen. De band is beïnvloed door Sonic Youth en The Pixies.
Biografie
Blonde Redhead is opgericht door de Italiaanse identieke tweeling Simone en Amedeo Pace en de Japanse kunstschoolstudenten Kazu Makino en Maki Takahashi nadat de vier elkaar toevallig waren tegengekomen in een Italiaans restaurant in New York. De naam van de groep komt van een nummer van de bevriende no-wavegroep DNA. Maki Takahashi verlaat de band en wordt tijdelijk vervangen door haar vriendin Toko Yasuda, die later in respectievelijk The Van Pelt, The Lapse en Enon zou spelen. Na het vertrek van Yasuda blijft de band een trio.
Al snel werd Blonde Redhead ontdekt door Steve Shelley, drummer bij Sonic Youth. Hij produceerde hun titelloze eerste album en bracht het uit op zijn eigen label Smells Like Records. Na de release van Blonde Redhead in 1995 verliet Maki Takahashi de band. Blonde Redhead ging verder als trio zonder bassist. Datzelfde jaar werd al onmiddellijk een tweede album opgenomen, opnieuw uitgebracht door Shelley. Op 26 maart 1996 speelt de groep voor de eerste keer in België, in de Vaartkapoen in Brussel. Een eerste optreden in Nederland volgt pas meer dan een jaar later (Effenaar, Eindhoven)
In 1997 had de groep onderdak gevonden bij de prestigieuze platenfirma Touch and Go en werd het derde studio-album Fake Can Be Just As Good uitgegeven. Op die plaat speelde bassist Vern Rumsey van Unwound als gast mee. Vanaf In an Expression of the Inexpressible, de vierde worp van de band, wordt steevast op Guy Picciotto van Fugazi beroep gedaan voor de productie.
Het zesde album van Blonde Redhead, Misery Is a Butterfly uit 2004, volgde pas vier jaar na voorganger Melody of Certain Damaged Lemons aangezien zangeres Makino tijd nodig had om te herstellen nadat ze vertrappeld was geweest door een paard. Een groot deel van de illustraties op het laatste album zijn gebaseerd op dat gebeuren. In 2007 verscheen het zevende album van het trio, getiteld 23.
Het achtste studioalbum, Penny Sparkle, zal op 13 september 2010 worden uitgegeven door 4AD. De productie hiervan lag in handen van Van Rivers en The Subliminal Kid, artiestennamen van Henrik von Sivers en Peder Mannerfelt, die met name elektronische muziek produceren en opnemen. Penny Sparkle is opgenomen in New York en Stockholm.[1] Het album onderscheidt zich van de eerdere platen door het meer prominente gebruik van elektronische instrumenten, zoals een drumcomputer en synthesizers.[2][3] Op Penny Sparkle worden de drums en het dissonante gitaarspel vrijwel helemaal achterwege gelaten.[4]
Optredens
In België speelde Blonde Redhead in de Vaartkapoen (3 keer), Botanique (3), Democrazy (1) en 4AD club (2), en op Rock Werchter (1) en Pukkelpop (3), Rock Herk (1), Dour festival (1) en Mons Revibes Fest (1). In Nederland in de Effenaar (3), Paradiso (2), Vera (5), 013 (1) en Tivoli (1), en op het Lowlands festival (1).
Discografie
Albums
- Blonde Redhead - 1995
- La Mia Vita Violenta - 1995
- Fake Can Be Just As Good - 1997
- In an Expression of the Inexpressible - 1998
- Melody of Certain Damaged Lemons - 2000
- Misery Is a Butterfly - 2004
- 23 - 2007
- Penny Sparkle - 2010
EP's
- Melodie Citronique - 2000
- The Secret Society of Butterflies - 2005
7"s
- Big Song / Amescream - 1993
- Vague / Jet Star - 1994
- 10 Feet High / Valentine - 1995
- Flying Douglas / Harmony - 1995
- Split 7" w/ Sammy - 1995
- Symphony of Treble / Kazuality - 1997
- Slogan / Limited Conversation - 1998
- Elephant Woman - 2004
- Equus - 2004
Leden
Huidige bezetting
- Amedeo Pace (gitaar, stem)
- Kazu Makino (gitaar, stem)
- Simone Pace (drum)
Voormalig lid
- Maki Takahashi (basgitaar)
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
|
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Blonde Redhead op Wikimedia Commons.