Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Belgisch voetbalelftal

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Het Belgisch voetbalelftal is een team van mannelijke voetballers dat sinds 1904 België vertegenwoordigt in internationale wedstrijden.

Het team wordt bestuurd door de Koninklijke Belgische Voetbalbond, de Belgische voetbalfederatie die een van de oprichters van de FIFA (opgericht in 1904) en de UEFA (opgericht in 1954) was. De meerderheid van de thuiswedstrijden wordt gespeeld in het Koning Boudewijnstadion in Brussel. De bijnaam van de Belgische ploeg is de Rode Duivels (Frans: les Diables Rouges; Duits: die Roten Teufel; Engels: Red Devils). Deze bijnaam is in 1906 bedacht door Pierre Walckiers, een beheerder van de club Leopold FC.[1]

De grootste verwezenlijkingen van het Belgisch elftal tot dusver zijn een gouden medaille op de Olympische Spelen van 1920, een tweede plaats op het Europees kampioenschap van 1980, de derde plaats op het wereldkampioenschap van 2018 en de vierde plaats op het wereldkampioenschap van 1986 en zes opeenvolgende deelnames aan wereldkampioenschappen tussen 1982 en 2002. Andere noemenswaardige prestaties zijn vier overwinningen tegen de toenmalige regerende wereldkampioenen: 2–0 tegen West-Duitsland in 1954, 5–1 tegen Brazilië in 1963, 1–0 tegen Argentinië in 1982 en 2–1 tegen Frankrijk in 2002.[2]

De Belgische fans zijn verenigd in de nationale supportersfederatie 1895. De grootste rivaal van België is het Nederlands elftal. Tussen 1905 en 1964 (met uitzondering van de oorlogperiodes) bekampten beide landen elkaar meestal twee keer per jaar; ook na deze periode speelde het Belgisch elftal op regelmatige basis tegen Nederland.[3]

Jan Vertonghen is met 118 interlands Belgisch recordinternational. Romelu Lukaku maakte tot dusver 52 doelpunten voor het nationale team en is daarmee topschutter.

Geschiedenis

Ontstaan en eerste internationaal succes

Bestand:BelgiumNFT1901.jpg
Eerste Belgische elftal in 1901.

Op 28 april 1901 organiseerde de Antwerpse voetbalclub Beerschot AC de Schaal Van den Abeele waarbij de Belgische selectie het opnam tegen een Nederlandse selectie en won met 8-0. Ook in 1902, 1903 en 1904 vond deze wedstrijd plaats in Antwerpen. Deze wedstrijden worden niet officieel als interland erkend door de FIFA omdat de Nederlandse selectie geen officiële selectie van de NVB was.[4] De eerste officiële wedstrijd - en de eerste interland in Europa waarin twee onafhankelijke landen tegen elkaar speelden - volgde op 1 mei 1904 tegen Frankrijk in de Ganzenvijver te Ukkel. Georges Quéritet van RC Brussel scoorde na zeven minuten het eerste Belgische doelpunt in de geschiedenis. Toenmalig landskampioen Union St.-Gillis was met zes spelers hofleverancier van het eerste Belgische elftal. De winnaar zou de Trophée Evence Coppée krijgen, maar de wedstrijd eindigde op 3-3 waardoor deze niet uitgereikt werd. Twintig dagen later waren de voetbalbonden van België en Frankrijk, samen met nog vijf andere Europese landen de stichters van de wereldvoetbalbond FIFA. Op 30 april 1905 werd in Antwerpen de eerste officiële derby der Lage Landen gespeeld tegen Nederland. De bijnaam Rode Duivels kregen ze in 1906. Na een reeks interlands tegen buurlanden Frankrijk en Nederland werd op 18 april 1908 voor het eerst tegen een ander team gespeeld. De Engelse amateurs wonnen België, het werd 2-8.

Bestand:Belgium 02-09-1920.jpg
Elftal dat in 1920 goud haalde op de Olympische Spelen in Antwerpen.

In 1920 deed België voor het eerst mee aan een groot toernooi op de Olympische Spelen in Antwerpen. Tegenwoordig speelt voetbal een bijrol op de Spelen en nemen hier geen volwaardige elftallen aan deel, maar destijds was dit anders. Na overwinningen tegen Spanje en Nederland speelde België de finale om de gouden medaille tegen Tsjecho-Slowakije. Toen België 2-0 voorstond en een Tsjecho-Slowaakse verdediger van het veld gestuurd werd, verlieten zijn teamgenoten het veld en werd België tot winnaar uitgeroepen.

De jaren dertig, drie WK's op rij

Bestand:Eeuubelgica1930.JPG
België-Verenigde Staten, de openingswedstrijd van het allereerste WK.

In 1930 organiseerde Uruguay het allereerste WK. De Europese landen waren echter niet geïnteresseerd vanwege de lange reisduur en hoge kosten. De Fransman Jules Rimet kon met behulp van de Uruguayaanse regering dan toch vier landen overtuigen om naar Zuid-Amerika af te zakken, waaronder België. Na een nederlaag tegen de Verenigde Staten en Paraguay was België uitgeschakeld.

Vier jaar later was België er opnieuw bij op het tweede WK in Italië, door in de kwalificatieronde de Ierse Vrijstaat uit te schakelen. De Rode Duivels speelden één wedstrijd in dit toernooi, dat volledig met rechtstreekse uitschakeling werd gespeeld: Bernard Voorhoof maakte de eerste doelpunten voor België op een WK en bracht België voor de rust op een 1-2 voorsprong tegen Duitsland. Enkele minuten na rust viel de gelijkmaker. Daarna maakte Edmund Conen nog een hattrick, waardoor België met 5-2 werd uitgeschakeld.

Ook op het WK in Frankrijk was België van de partij en werd meteen tegen het gastland uitgeloot, dat met 3-1 won. Raymond Braine was in deze tijd een rots in de branding van het Belgische elftal: hij speelde 54 keer en kon 26 keer scoren.

Naoorlogse periode zonder veel succes

Door de Tweede Wereldoorlog vond er pas in 1950 opnieuw een WK plaats, maar België trok zich terug voor de kwalificatie en probeerde het vier jaar later opnieuw. In een groep met Zweden en Finland werd België met voorsprong groepswinnaar. Op het WK in Zwitserland kon België in de eerste wedstrijd voor het eerst in de geschiedenis de nederlaag afwenden op het WK, al hadden ze hiervoor wel een eigen doelpunt nodig van de Engelsen diep in de blessuretijd waardoor het 4-4 werd. De tweede wedstrijd tegen Italië werd met 4-1 verloren. Enkele Belgische topspelers uit deze tijd waren Rik Coppens, Jef Mermans en Pol Anoul. Enkele maanden na het WK werd de wereldkampioen West-Duitsland met 2-0 geklopt. In 1956 wonnen de Belgen een vriendschappelijke wedstrijd tegen de Magische Magyaren met onder andere Ferenc Puskás in een wervelende wedstrijd waarin het 5-4 werd.

Bestand:Nederland tegen Belgie 3-1, Belgisch elftal, Heylens, Bare, Trappeniers, Michiel, Bestanddeelnr 919-0402.jpg
Het Belgisch voetbalelftal voor de interland Nederland-België (17 april 1966).

In 1958 kon het land zich voor het eerst niet kwalificeren voor een WK. België zat in een groep met Frankrijk en IJsland en kon deze laatste wel stevig verslaan, maar tegen Frankrijk verloren ze waardoor ze uitgeschakeld werden. Vier jaar later werden alle vier de wedstrijden tegen Zweden en Zwitserland verloren. In 1963 won België in een vriendschappelijke wedstrijd met 5-1 van wereldkampioen Brazilië. Nadat België in 1960 niet deelnam aan de kwalificatie voor het EK, de nieuwe competitie, schreven ze zich wel in voor de editie van 1964, maar verloren beide wedstrijden tegen Joegoslavië. In 1966 was België favoriet om naar het WK in Engeland te gaan met Paul Van Himst als een van de belangrijkste spelers. België en Bulgarije eindigden samen eerste in hun groep. België had een veel beter doelsaldo, maar er werd een testwedstrijd gespeeld op neutraal terrein in het Italiaanse Florence. De Bulgaar Georgi Asparuhov kon op amper één minuut tijd twee keer scoren en sloeg de Belgische WK-droom aan diggelen. In de kwalificatie voor het EK 1968 eindigde België tweede in zijn groep achter Frankrijk.

Succes onder Goethals

Nadat Raymond Goethals bondscoach werd in 1968 ging het beter met de Rode Duivels. In een loodzware kwalificatiegroep met Joegoslavië en Spanje deed België het wonderwel heel goed. Odilon Polleunis en Johan Devrindt baanden de weg naar een eerste EK in zestien jaar. Ze verloren enkel op de laatste speeldag van Joegoslavië, maar hadden toen al een voorsprong van vier punten op dat land. Op het WK in Mexico won België, veertig jaar na de eerste deelname, voor het eerst een wedstrijd: het werd 3-0 tegen El Salvador met goals van Wilfried Van Moer en Raoul Lambert. Tegen de Sovjet-Unie en gastland Mexico liep het echter mis en ging België er opnieuw in de eerste ronde uit.

De daaropvolgende campagne voor het EK 1972 begon veelbelovend met overwinningen op Denemarken, Schotland en Portugal, maar na een nederlaag tegen Schotland bleef het spannend tot op de laatste speeldag toen ze in Portugal tegen het team van Eusébio moesten spelen. Het werd 1-1 en België ging naar de kwartfinale tegen uittredend Europees kampioen Italië. In Italië bleef het 0-0 voor meer dan 60.000 toeschouwers en bij de terugwedstrijd konden Van Moer en Van Himst zorgen voor een overwinning waardoor België voor het eerst naar het EK mocht en dat zelf mocht organiseren. In deze tijd namen nog maar vier landen deel en werd het gastland gekozen uit de vier halvefinalisten. Naast België namen West-Duitsland, de Sovjet-Unie en Hongarije deel. In de Bosuil, het stadion van Royal Antwerp FC, kwam West-Duitsland voor met twee treffers van Gerd Müller. Polleunis kon nog wel de aansluitingstreffer maken maar het bleef 1-2. Voor de troostfinale op Sclessin daagden slechts een 6.000 supporters op. Lambert en Van Himst scoorde nog voor het half uur. In de tweede helft kon Hongarije wel nog scoren vanop de stip. België werd derde op het EK in eigen land, het beste resultaat voor de Duivels sinds de Spelen van 1920.

België deed het voortreffelijk in de kwalificatie voor het WK 1974 en liet zelfs geen enkele goal binnen in zes wedstrijden. De Belgen begonnen wervelend met grote overwinningen op IJsland. Bij de vierde wedstrijd ontving België Nederland dat daarvoor Noorwegen opzij gezet had met 9-0, maar in België bleef de score op 0-0. Nadat België ook nog van Noorwegen won viel de beslissing op de laatste speeldag. Nederland had een doelsaldo van 24:2 en België van 12:0 waardoor België moest winnen in Amsterdam, echter bleef het ook daar 0-0 waardoor Nederland voor het eerst sinds 1938 naar het WK mocht en daar zelfs de finale bereikte.

Bij de EK-kwalificatie werd België groepswinnaar door een misstap van Oost-Duitsland in IJsland. Frankrijk werd slechts derde in de groep. In de kwartfinale botste België opnieuw op Nederland en verloor in Rotterdam voor bijna 50.000 toeschouwers. Het werd 5-0 met onder andere een hattrick van Rensenbrink. In de terugwedstrijd kon Roger Van Gool België wel op voorsprong zetten, maar Johnny Rep en Johan Cruijff beslisten de wedstrijd in het voordeel van Nederland.

Gloriejaren onder Guy Thys

Goethals gaf de scepter door aan Guy Thys die het land naar successen leidde, maar het sterke België ondervond wel voor de derde keer op rij hinder van de Nederlanders. Ook in 1978 versperde Oranje de weg voor België. Jean-Marie Pfaff en Ludo Coeck speelden Europese finales met hun clubs, maar dat mocht niet baten, Nederland won beide confrontaties. In de laatste wedstrijd verloor het al uitgeschakelde België tevens met 3-0 van het Noord-Ierland van George Best.

Bij de kwalificatie voor het EK 1980 leek het opnieuw fout te gaan lopen voor de Belgen. Ze begonnen met vier gelijke spelen op rij in een groep met WK-gangers Schotland en Oostenrijk en een sterk Portugal. Het tij keerde en ze wonnen drie keer op rij, terwijl Portugal steken liet vallen. In de laatste wedstrijd moest België van Schotland winnen om over Oostenrijk te springen. Met twee goals van François van der Elst en een van Erwin Vandenbergh ging België naar het WK. Door uitbreiding van vier naar acht teams was er immers geen kwartfinale meer nodig om zich te plaatsen. Op het EK zat België in een zware groep met Engeland, gastland Italië en Spanje. Engeland kwam voor dankzij een goal van Ray Wilkins, maar drie minuten later maakte Jan Ceulemans de gelijkmaker. In de tweede wedstrijd tegen Spanje zette Erik Gerets de Duivels na een dik kwartier op voorsprong. Spanje kon nog gelijkmaken maar aanvoerder Julien Cools scoorde in de tweede helft de winnende goal. De derde wedstrijd was tegen Italië, dat moest winnen om naar de finale te gaan. Dankzij een uitmuntende Jean-Marie Pfaff bleef het 0-0 en ging België naar zijn eerste Europese finale, en dat tegen West-Duitsland. Horst Hrubesch liet al na 10 minuten de netten trillen. In de tweede helft zat het geluk de Belgen mee. Uli Stielike haalde Van der Elst neer buiten het strafschopgebied, maar de scheidsrechter legde de bal toch op de stip en René Vandereycken trapte binnen. Enkele minuten voor affluiten maakte Hrubesch de tweede goal voor de Duitsers en maakte zo een einde aan de EK-droom van de Belgen.

Bestand:Belgie tegen Nederland 1-2, Belgie, trainer Guy Thijs kop, Bestanddeelnr 928-5992.jpg
Guy Thys leidde België tijdens 114 interlands, van 1976 tot 1989 en van 1990 tot 1991.

Ondanks de Europese vicetitel zouden de Duivels hard moeten knokken in de kwalificatie voor het WK in Spanje. Opnieuw zat België bij Nederland in de groep, dat echter enkel nog Ruud Krol en Johnny Rep van hun gouden generatie overhield, maar ook met het Frankrijk van Michel Platini en Ierland met sterspeler Frank Stapleton. Door de uitbreiding van het WK van 16 naar 24 teams kwamen er wel vier extra tickets vrij voor Europa. De kwaliteit was zo hoog dat alle landen tegen elkaar weleens steken lieten vallen en de punten erg dicht bij elkaar lagen. België ging wel als groepswinnaar naar het WK en Frankrijk door een beter doelsaldo dan Ierland. Vicewereldkampioen Nederland werd laatste, en ging dus niet naar het WK. Will Tura zong dat jaar het WK-lied De Rode Duivels gaan naar Spanje. Het eerste strofe begon met met Erwin Vandenbergh erbij dan scoren we meteen en hij bleek gelijk te krijgen. Vandenbergh wipte wereldkampioen Argentinië en België maakte meteen furore op het eerste WK in twaalf jaar voor meer dan 95.000 toeschouwers in Camp Nou. In de tweede wedstrijd scoorde Ludo Coeck het winnende doelpunt tegen El Salvador, maar bij de vorige wedstrijd kregen de Salvadoranen nog 10 goals om de oren van de Hongaren. In de derde wedstrijd zette Varga de Hongaren op voorsprong, maar in de tweede helft kon Alex Czerniatynski de gelijkmaker binnen trappen waardoor ze als groepswinnaar naar de tweede groepsfase gingen. Door een botsing tussen Pfaff en Gerets konden beide spelers niet aantreden in de tweede ronde. Theo Custers nam de plaats van Pfaff in en werd drie keer gepasseerd door de Pool Zbigniew Boniek. Toen ook de tweede wedstrijd tegen de Sovjet-Unie verloren werd, na een goal van Oganesjan, was het toernooi voorbij voor de Belgen. Ze hadden echter wel voor het eerst de eerste ronde overleefd.

Bij de kwalificatie voor het EK 1984 zat België in een zware groep met Oost-Duitsland, Zwitserland en het Schotland van Kenny Dalglish. De Duivels wonnen de eerste vier wedstrijden en werden uiteindelijk groepswinnaar met drie punten voorsprong op Zwitserland. Erik Gerets en Walter Meeuws mochten niet mee naar het EK omdat er geen spelers van Standard Luik mee mochten vanwege het omkoopschandaal met Thor Waterschei. De nog piepjonge Enzo Scifo was uitblinker in de openingswedstrijd tegen Joegoslavië waarin Vandenbergh en de ook nog jonge Georges Grün scoorden. Gastland Frankrijk gaf België echter een pandoering, Platini scoorde een hattrick en het werd 5-0. In de laatste wedstrijd moest België winnen van Denemarken. Ceulemans en Vercauteren brachten de Belgen 0-2 voor, maar nog voor rust maakten de Denen de aansluitingstreffer. In de tweede helft miste Vandenbergh een kans voor open doel en daarna scoorden de Denen nog twee keer, exit voor de Belgen.

Het WK 1986 leek ver weg te zijn na een gelijkspel tegen Griekenland en een nederlaag tegen Polen, maar de Belgen herpakten zich en konden toch nog samen met Polen op de eerste plaats eindigen, echter door een slechter doelsaldo moest België via een barrage naar het WK. België won thuis van Nederland met 1-0, dankzij een goal van Vercauteren. In Rotterdam scoorden Peter Houtman en Rob de Wit voor Oranje. Na een voorzet van Gerets maakte Grün in de 85ste minuut de aansluitingstreffer. Nederland won, maar België ging naar het WK omdat het op verplaatsing wist te scoren. België kwalificeerde zich voor de derde keer op rij voor een groot toernooi, terwijl de Nederlanders ondertussen al drie keer op rij een groot toernooi misten. België moest openen tegen gastland Mexico dat met 1-2 kon winnen. Tegen Irak brachten Scifo en Nico Claesen de Duivels op voorsprong. Irak maakte nog de aansluitingstreffer, maar een goede Pfaff kon de zege veilig stellen. Tegen Paraguay kwamen de Duivels twee keer op voorsprong, maar telkens maakten de Paraguayanen gelijk. Op het vorige WK zou België uitgeschakeld zijn met een derde plaats, maar de regels waren veranderd en er kwam geen tweede groepsfase maar een achtste finale waardoor ook de vier beste derdes opgevist werden. België kreeg de Sovjet-Unie voorgeschoteld, dat een erg goede indruk gemaakt had in de eerste ronde. In een wervelende wedstrijd die de geschiedenisboeken zou ingaan als een van de betere wedstrijden op het WK, zette Igor Belanov de Sovjets op voorsprong. Scifo maakte gelijk, maar ook Belanov kon opnieuw scoren. Dankzij een goal van Ceulemans werden verlengingen uit de brand gesleept. Stéphane Demol scoorde de 2-3 en Claesen zelfs de 2-4. Belanov maakte een minuut later nog de 3-4 en met nog een tien minuten te gaan bleef het spannend, maar uiteindelijk trokken de Belgen aan het langste eind. In de kwartfinale tegen Spanje maakte Ceulemans de eerste goal en later maakten de Spanjaarden een tegengoal waardoor er verlengingen volgden. Hierin werd er niet gescoord waardoor strafschoppen over de wedstrijd beslisten. Pfaff kon een strafschop stoppen en de Duivels trapten allemaal raak. Hierdoor mochten ze naar de halve finale. Diego Maradona besliste de wedstrijd voor de Argentijnen met twee goals. België mocht in de troostfinale spelen tegen Frankrijk. Hier verloren de Belgen met 2-4 waardoor ze uiteindelijk vierde werden, tot dan toe hun beste resultaat op een WK.

België zat in een zware groep voor de kwalificatie voor het EK met andere WK-gangers Bulgarije en Schotland. Ze begonnen met gelijke spelen en eindigden met twee verliezen waardoor ze slechts derde werden. Ierland, dat zich nog nooit voor een groot toernooi geplaatst had, werd de groepswinnaar. Guy Thys begon nog aan de kwalificatie voor het WK in Italië, maar na vijf wedstrijden nam oud-speler Walter Meeuws het over. In zijn eerste wedstrijd zette hij Portugal opzij met 3-0 en daarna speelden de Duivels gelijk tegen Zwitserland. In de laatste wedstrijd speelden ze echter gelijk tegen Luxemburg. Het WK kwam niet meer in het gedrag, maar Tsjecho-Slowakije kon wel nog over de Belgen wippen, echter speelden zij gelijk tegen Portugal waardoor België toch de groepswinst beet had. Meeuws werd ontslagen na een conflict met Scifo en Guy Thys keerde terug om de Belgen opnieuw naar een succesvol WK te leiden.

Op het WK kreeg Scifo de voorkeur op recordinternational Ceulemans. Marc Degryse en Michel De Wolf konden Zuid-Korea opzij zetten. In de tweede wedstrijd kregen de Belgen Uruguay voorgeschoteld. Lei Clijsters en Enzo Scifo gaven de Belgen al in de eerste helft een comfortable voorsprong. Net na de rust scoorde Ceulemans de 3-0 en haalde de buit binnen. De Uruguayanen konden wel nog scoren. De Belgen verloren de derde wedstrijd tegen Spanje waarin Scifo een strafschop miste, maar ze mochten naar de volgende ronde tegen Engeland. België voetbalde beter dan vier jaar geleden, toen ze vierde werden, maar toch was de tweede ronde het eindstation voor de Duivels door een goal van David Platt in de 119de minuut.

Jaren 90: WK's onder Van Himst en Leekens

Bij de kwalificatie voor het EK 1992 zaten de Duivels in een groep bij beide Duitslanden en had de eer om de laatste interland uit de geschiedenis te spelen van Oost-Duitsland. De Duitsers wonnen met 0-2, maar de uitslag werd later geschrapt in de stand omdat de Duitslanden zich herenigden en als één team aantraden vanaf dan. België kreeg dus een nieuwe kans maar werd dan in Wales met 3-1 verslagen. In 1991 nam Paul Van Himst de job van trainer over van Thys, maar kon toen al niet meer het EK halen. Het WK 1994 werd de volgende doelstelling, maar de loting was zwaar, met Roemenië en Tsjecho-Slowakije die ook op het vorige WK speelden en Wales dat bij de EK-campagne voor België eindigde. België begon erg goed aan de kwalificatie met zeges tegen de kleinere landen en een uitoverwinning op Tsjecho-Slowakije. Thuis ontvingen ze het Roemenië van Gheorghe Hagi, dat zeer goed speelde maar vele kansen miste, terwijl Rudi Smidts het winnende doelpunt kon maken voor België. Na zes overwinningen op rij verloor België tegen Wales en Roemenië waardoor het toch weer spannend werd. Op de laatste speeldag nam België het op tegen de inmiddels uit elkaar gevallen natie Tsjecho-Slowakije. Het bleef 0-0 waardoor België zich voor de vierde opeenvolgende keer plaatste voor het WK.

Op het WK in Amerika won België dankzij een vroeg doelpunt van Marc Degryse tegen Marokko en ook de tweede groepswedstrijd tegen Nederland werd met 1-0 gewonnen door een goal van Philippe Albert. De tweede ronde was dus al binnen, maar door een nederlaag tegen Saoedi-Arabië en een slechter doelsaldo werd België derde en moest het in de achtste finales uitkomen tegen Duitsland. Rudi Völler zette de Duitsers al na 6 minuten op voorsprong. Georges Grün maakte echter twee minuten later al de gelijkmaker, maar ook Klinsmann raakte drie minuten later opnieuw de netten. Nog voor de rust maakte Völler zijn tweede goal van de wedstrijd. De wedstrijd had anders kunnen uitdraaien omdat scheidsrechter Kurt Röthlisberger geen strafschop toekende aan de Belgen voor een fout op Josip Weber. Philippe Albert kon in de 90ste minuut wel nog de aansluitingstreffer maken, echter was het te laat voor de Belgen. Michel Preud'homme werd uitgeroepen tot beste doelman van dat WK.

In 1996 konden zich voor het eerst 16 landen kwalificeren voor het EK, maar het liep mis voor de Belgen. Na nederlagen tegen concurrenten Spanje en Denemarken en puntengemors tegen Macedonië zat België in de achtervolging en strandde op een derde plaats, met zes punten achterstand op Denemarken. Bondscoach Van Himst werd na vijf jaar bedankt voor bewezen diensten. Zijn assistent Van Moer nam het over, maar werd enkele maanden later ook ontslagen na een nederlaag tegen Nederland in de kwalificatiecampagne voor het WK in Frankrijk. Georges Leekens, die succes had met Excelsior Moeskroen werd de nieuwe bondscoach. Met een hattrick van Luis Oliveira tegen Turkije werd de tweede plaats in de groep veilig gesteld. België verloor twee keer van Nederland, maar kon de overige zes wedstrijden winnen en mocht barrages spelen tegen Ierland om de kwalifciatie nog af te dwingen. Na een gelijkspel in Dublin konden de Belgen, dankzij Luc Nillis, thuis winnen tegen de Ieren. België zat voor het tweede opeenvolgende WK en de voorbije kwalificatiecampagne in de groep bij Nederland. Voor 75.000 toeschouwers in het Stade de France speelden beide buurlanden gelijk. Tegen Mexico zette Marc Wilmots de Belgen op rozen maar de Mexicanen konden nog terugkomen waardoor de punten gedeeld werden. De kwalificatie moest afgedwongen worden tegen Zuid-Korea, dat al acht doelpunten geïncasseerd had. Nillis maakte na zeven minuten het eerste doelpunt, maar in de 71ste minuut maakte Yoo Sang-chul de gelijkmaker waardoor België, zonder te verliezen, na de eerste ronde uitgeschakeld werd.

Euro 2000 en WK onder Waseige

Leekens bleef nog een jaar na het WK trainer en nam met zijn team nog deel aan de Kirin Cup in Japan, waarbij ze deze trofee wonnen, maar moesten delen met Peru. In de zomer van 1999 nam Robert Waseige het over van Leekens. Doordat België en Nederland samen het Euro 2000 organiseerden moesten ze geen kwalificatie spelen. Het was tevens de eerste keer dat twee landen samen een groot toernooi organiseerden. België won de openingswedstrijd voor 50.000 toeschouwers tegen Zweden dankzijk goals van Bart Goor en Emile Mpenza. De tweede tegenstander was Italië. Totti zette de Italianen al na zes minuten op voorsprong en een uur later scoorde Fiore de tweede goal van de avond. België moest nu minstens gelijkspelen tegen Turkije om kwalificatie af te dwingen. Şükür scoorde echter twee keer voor de Turken en zorgde ervoor dat voor het eerst in de geschiedenis een gastland in de eerste ronde uitgeschakeld werd.

Voor de WK kwalificatie in Japan en Zuid-Korea zaten ze in een groep met onder andere Kroatië, dat derde was geworden op het vorige WK. Thuis speelden de Belgen gelijk tegen Kroatië en wonnen ruim van Letland en San Marino. Tegen San Marino maakten ze het meeste doelpunten tot nu toe, het werd 10-1 en Bob Peeters scoorde een hattrick. Daarna namen de Belgen het op tegen Schotland. Billy Dodds scoorde voor het halfuur twee keer en de Belgen waren op achtervolgen aangewezen. Nog voor het uur maakte Wimots de aansluitingstreffer en in de 90ste minuut trapte Van Buyten de gelijkmaker binnen. De volgende wedstrijden werden gewonnen waardoor de beslissing op de laatste speeldag viel in de uitwedstrijd tegen Kroatië. België had twee punten voorsprong maar verloor waardoor ze barrages moesten spelen. De Duivels namen het op tegen Tsjechië en Gert Verheyen maakte in Brussel het enige doelpunt. In de terugwedstrijd vielen de Tsjechen aan, maar Geert de Vlieger liet zich niet passeren. Gert Verheyen veroorzaakte een strafschop die Wimots omzette waardoor België naar zijn zesde opeenvolgende WK ging.

Op het WK zat België in de groep met gastland Japan en mocht daar ook tegen openen. Hoewel het het gastland was, werd op voorhand verwacht dat ze hetzelfde lot zouden ondergaan als België twee jaar eerder; uitgeschakeld worden in de eerste ronde. Wilmots opende de score in de tweede helft, maar amper twee minuten later maakte Suzuki de gelijkmaker. Inamoto bracht daarna de Japanners op voorsprong, maar Peter Van Der Heyden kon een kwartier voor het einde de 2-2 op het bord zetten. Nadat ook de tweede wedstrijd tegen Tunesië op een gelijkspel uitdraaide leek een scenario zoals vier jaar eerder zich te herhalen. Tegen Rusland maakte Walem al na zeven minuten een goal. De Russen maakten gelijk, maar met goals van Sonck en Wilmots kwamen de Belgen 3-1 voor. Het werd nog even spannend toen Sytsjov de aansluitingstreffer maakte, maar België ging door naar de volgende ronde. In de achtste finale trof België Brazilië en speelden ze een sterke wedstrijd. Kort voor de rust keurde de Jamaicaanse scheidsrechter Peter Prendergast onterecht een doelpunt van Wilmots af. In de 67ste minuut kon Rivaldo scoren en kort voor het einde maakte Ronaldo er nog 2-0 van, maar gezien het feit dat België beter speelde en het onterecht afgekeurde doelpunt die de wedstrijd heel anders had kunnen laten lopen, wordt dit gezien als een gemiste kans op succes voor de Belgen.

Periode zonder grote toernooien

Na dat WK wist de ploeg zich, ondanks de aanwezigheid van getalenteerde spelers, jarenlang niet meer te kwalificeren voor een eindronde van een EK of WK. Sinds 2003 was de ploeg dan ook sterk gedaald op de FIFA-wereldranglijst. Die jaren werd er dan ook gesproken over een crisis in het Belgische voetbal. In discussies over de oorzaak van de deze crisis wordt zowel verwezen naar de voetbalbond KBVB, de bondscoaches, als de spelers zelf. In reactie op deze crisis nam ook de interesse bij het publiek voor het elftal af.

Aimé Antheunis nam de scepter van Waseige over na het WK in Japan en Zuid-Korea en begon met een valse noot aan de kwalificatiecampagne voor het EK 2004 door thuis te verliezen tegen Bulgarije. Na zuinige 0-1 overwinningen op Andorra en Estland verloren ze met 4-0 van Kroatië. Hierna herpakten de Belgen zich met een gelijkspel in Bulgarije en drie zeges op rij. Ze eindigden samen met Kroatië op de tweede plaats, maar in de onderlinge confrontaties had Kroatië vaker gescoord.

Het WK 2006 leek al vanaf de start lastig te behalen na een gelijkspel tegen Litouwen. Na nederlagen tegen zowel Spanje als Servië en Montenegro leek een kwalificatie onmogelijk. De Belgen kwakkelden verder met ook wel overwinningen, maar strandden uiteindelijk op een vierde plaats en was er voor het eerst sinds 1978 niet meer bij op een WK. René Vandereycken stond intussen aan het roer voor de kwalificatie voor het EK in Zwitserland en Oostenrijk. In een poule van acht teams moesten er veertien wedstrijden afgewerkt worden. België begon tegen Kazachstan. De resultaten bleven ondermaats en België werd slechts vijfde, met zes punten achterstand op Finland en Servië. Ook voor het WK in Zuid-Afrika kon België niet in de buurt van een kwalificatie komen en eindigde vierde op zes teams. Na het vertrek van Vandereycken nam Vercauteren het tijdelijk over tot Dick Advocaat de boel ging runnen. Echter koos hij al na vijf interlands voor het grote geld in Rusland en liet de Belgen in de steek. Met Vincent Kompany had België wel weer een goudhaantje in de rangen en ook andere spelers lieten zich meer en meer opmerken in grotere competities zoals Eden Hazard die furore maakte bij Lille OSC. De belangstelling voor de Rode Duivels nam weer toe toen er volgens sommigen een gouden generatie op komst was. Het beloftenelftal haalde namelijk de halve finale op de OS 2008 met spelers als Thomas Vermaelen, Jan Vertonghen en Marouane Fellaini.

Leekens nam het roer weer over voor het EK 2012 waar de Belgen begonnen met nederlagen tegen Duitsland en Turkije. Marvin Ogunjimi scoorde twee keer tegen Kazachstan. Tegen Oostenrijk speelden ze na een spannende wedstrijd 4-4 gelijk, de gelijkmaker werd zelfs pas diep in de blessuretijd gemaakt door de Oostenrijkers. Axel Witsel zette de Oostenrijkers thuis bij de volgende wedstrijd twee keer opzij en na een ruime zege tegen Azerbeidzjan was de kwalificatie nog mogelijk als er van Turkije gewonnen werd. Ogunjimi scoorde al vrij snel, maar de Turken maakten gelijk. Nadat ze ook in Azerbeidzjan gelijk speelden kwam de kwalificatie in gevaar. Op de laatste speeldag stond België tweede, maar moesten ze nog tegen Duitsland terwijl Turkije Azerbeidzjan voorgeschoteld kreeg. De Belgen verloren en Turkije won. Opnieuw misten de Belgen een groot toernooi, maar het tij begon te keren voor de Belgen, die niet meer in de diepe crisis zaten van enkele jaren eerder.

Heropstanding onder Wilmots met twee kwartfinales

Na het vertrek van Leekens werd hulpcoach Wilmots aangesteld als interim-coach, maar na 2 hoopgevende vriendschappelijke wedstrijden en steun van de spelers werd hij aangesteld als permanent trainer van de Rode Duivels. In de kwalificatiewedstrijden voor het WK 2014 verloren ze geen enkele wedstrijd en speelden ze gelijk tegen Kroatië en Wales. Ze hadden negen punten voorsprong op de nummer twee, Kroatië. België kwalificeerde zich hierdoor na 12 jaar opnieuw voor een internationaal voetbaltoernooi. Het was de twaalfde deelname voor het land, Mexico was de enige niet-wereldkampioen die vaker aan het WK deelnam dan België.

Op het WK kwam België achter tegen Algerije, maar invallers Fellaini en Mertens beslisten de wedstrijd. Divock Origi, tot enkele weken voor het WK vrijwel onbekend, werd verrassend door Wilmots in de selectie opgenomen. Door een falende Romelu Lukaku werd hij al vrij snel in de tweede helft ingebracht tegen Rusland in het mythische Maracanã voor 75.000 toeschouwers, waar hij het winnende doelpunt scoorde in de 88ste minuut. Ook de derde groepswedstrijd tegen Zuid-Korea werd gewonnen. In de achtste finales kwam België uit tegen de Verenigde Staten. Ze vielen de hele wedstrijd aan, maar de bal ging er niet in waardoor er verlengingen kwamen. Amerikaans doelman Tim Howard maakte de meeste saves ooit tot dan toe. Origi werd eraf gehaald en vervangen door Lukaku. Hij gaf twee minuten later een assist die Kevin De Bruyne binnen trapte. Twaalf minuten later gaf De Bruyne een assist die Lukaku dan weer verzilverde. De Amerikanen maakten wel nog de aansluitingstreffer maar konden niet meer op gelijke hoogte komen. De kwartfinales werden echter het eindpunt van deze campagne. De Rode Duivels kwamen na 8 minuten op achterstand tegen Argentinië door een doelpunt van Gonzalo Higuaín en er werd verder niet meer gescoord.

De kwalificatiecampagne voor het EK 2016 in Frankrijk begon met een ruime overwinning tegen Andorra, maar daarna volgden gelijke spelen tegen Bosnië en Herzegovina en Wales, en een nederlaag in de terugwedstrijd tegen datzelfde Wales. Toch sloot België de campagne af als groepswinnaar door op de laatste speeldag van Israël te winnen met 3-1. Na deze overwinning stond België voor de eerste maal bovenaan op de FIFA-wereldranglijst.

In de groepsfase werden Italië, Ierland en Zweden de opponenten van de Belgen. De eerste wedstrijd werd met 0-2 verloren van Italië, dat met een van hun zwakste elftallen in jaren toch de wedstrijd naar zijn hand zette. Tegen Ierland konden Lukaku met twee treffers en Witsel de situatie rechtzetten. Intussen werd ook duidelijk dat de nederlaag tegen Italië helemaal zo slecht niet was. Hierdoor werden er veel sterke landen, zoals Spanje, Duitsland en Frankrijk, tot minstens in de halve finale vermeden. Tegen Zweden trapte Nainggolan in de 84ste minuut de verlossende treffer binnen zodat België het in de achtste finale kon opnemen tegen Hongarije. Toby Alderweireld zette de Belgen al snel op voorsprong, maar het was nog tot de 78ste minuut wachten vooraleer invaller Michy Batshuayi de 0-2 kon scoren. Twee minuten later scoorde ook Eden Hazard, die een wedstrijd op hoog niveau speelde en in de blessuretijd dikte Carrasco de score nog aan. In de kwartfinale wachtte Wales, waar ze in de kwalificatiecampagne niet van konden winnen. Nainggolan bracht de Belgen op voorsprong, maar daarna zakten ze in en nog voor de rust scoorden de Welshman de gelijkmaker. In de tweede helft kon Wales nog twee maal scoren. Hoewel Wilmots de Belgen naar twee grote toernooien en een eerste plaats op de FIFA-wereldranglijst geleid had, kwam er felle kritiek op hem. Al vrij kort na het toernooi werden de prestaties van Marc Wilmots geëvalueerd en maakte de bond bekend dat de samenwerking met Wilmots stopte.

Nieuwe start onder Martínez

Bestand:Roberto Martínez 2018.jpg
Roberto Martínez leidde België naar de derde plaats op het WK 2018.

Roberto Martínez werd op 3 augustus 2016 aangesteld als nieuwe bondscoach. Hij was voorheen werkzaam bij onder andere Everton, waar hij samenwerkte met Rode Duivels Lukaku en Mirallas. De Fransman Thierry Henry werd assistent. De eerste match tegen Spanje werd een teleurstelling, ze verloren namelijk met 0-2. De eerste kwalificatiematch werd echter wel gewonnen tegen Cyprus. Ook werd er vlot gewonnen van Bosnië en Herzegovina. Na een half uur verschalkte Emir Spahić zijn eigen doelman. Eden Hazard, Toby Alderweireld en Romelu Lukaku zetten de eindstand op 4-0. Enkele dagen later ging België op bezoek bij Gibraltar. Zeven seconden na het begin van de match scoorde Christian Benteke de 0-1, een wereldrecord voor een WK-(kwalificatie)wedstrijd. Axel Witsel en opnieuw Benteke zorgden voor een veilige ruststand. Na de pauze zorgden Dries Mertens, Benteke en Eden Hazard voor de eindscore. Ook de match tegen Estland werd zeer ruim gewonnen. Tegen een ingegraven Griekenland werd er gelijk gespeeld. Tegen Estland werd er echter wel opnieuw gewonnen. De volgende wedstrijd, tegen Gibraltar, zorgde voor een evenaring van de grootste overwinning. Tegen Griekenland werd het opnieuw een zware wedstrijd, maar ditmaal wisten de Belgen wel te winnen. Hierdoor kwalificeerde België zich twee speeldagen voor het einde voor het WK.

De tegenstanders op het WK in Rusland werden Panama, Tunesië en Engeland. De Belgen wonnen alle wedstrijden in de groepsfase. Ook de achtste finale tegen Japan werd gewonnen. Na een doelpuntloze eerste helft maakte Japan snel achter elkaar twee goals in de tweede helft. België moest achtervolgen, maar na goals van Vertonghen en Fellaini stonden ze opnieuw gelijk. In de laatste seconden van de blessuretijd wist Chadli na een prachtige counter te scoren, waardoor België doorging naar de kwartfinale. Over deze counter werd een documentaire gemaakt door de Japanners, Rostov's 14 Seconds. In de kwartfinale won België van favoriet Brazilië. Hierdoor werden de Belgen plotseling genoemd als kanshebber op de wereldtitel van dit jaar. Ook Frankrijk had al een goed tornooi achter de rug, en kwam uit tegen België in de halve finale.

Bestand:Belgium 2-0 England, BEL line-up.jpg
Elftal dat in 2018 brons haalde op het wereldkampioenschap.

De Belgen werden in de halve finale echter verslagen door Frankrijk met 1-0. Er kwam achteraf veel kritiek op het onsportief spelen van de Fransen. Dit was amper de tweede match die verloren werd onder Martínez. De Belgen kwamen terecht in de troostfinale, opnieuw tegen Engeland. In deze troostfinale versloegen de Belgen Engeland met 2-0 voor de tweede maal dit toernooi en kwamen ze met een bronzen medaille terug naar huis. Dit is tot op heden het beste resultaat van België op een wereldkampioenschap voetbal. Thibaut Courtois kreeg, als beste keeper van het toernooi, de Gouden Handschoen. Eden Hazard kreeg de Zilveren Bal als tweede beste voetballer en Romelu Lukaku de Bronzen Schoen als derde topschutter. Ze werden bij hun terugkeer in België gehuldigd op de Grote Markt in Brussel.

De Duivels begonnen de nieuwe Nations League met een overwinning tegen IJsland. Naast de winst in een oefenwedstrijd tegen Schotland en de goede prestatie op het WK was dit voldoende om voor de tweede maal in de geschiedenis de FIFA-wereldranglijst te kunnen aanvoeren. België wist wel niet door te stoten naar de halve finales. De kwalificatiewedstrijden voor het EK 2020 liepen zeer vlot. De Belgen wonnen al hun wedstrijden en kregen amper drie tegendoelpunten, twee van Rusland en één van Cyprus. Tegen San Marino wisten ze hun record van grootste overwinning te evenaren. België wist in 2019 al zijn wedstrijden te winnen, eerder gebeurde dit enkel in 1906.

Prestaties op eindrondes

Wereldkampioenschap

Wereldkampioenschap voetbal
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Uruguay 1930 Groepsfase 2 0 0 2 0 4
Italië 1934 Eerste ronde 1 0 0 1 2 5 (Kwal.)
Frankrijk 1938 Eerste ronde 1 0 0 1 1 3 (Kwal.)
Brazilië (1889-1960) 1950 Teruggetrokken
Zwitserland 1954 Groepsfase 2 0 1 1 5 8 (Kwal.)
Zweden 1958 Niet gekwalificeerd
Chili 1962 Niet gekwalificeerd
Engeland 1966 Niet gekwalificeerd
Mexico 1970 Groepsfase 3 1 0 2 4 5 (Kwal.)
Vlag van West-Duitsland 1974 Niet gekwalificeerd
Argentinië 1978 Niet gekwalificeerd
Spanje 1982 Tweede ronde 5 2 1 2 3 5 (Kwal.)
Mexico 1986 Vierde plaats 7 2 2 3 12 15 (Kwal.)
Italië 1990 Achtste finale 4 2 0 2 6 4 (Kwal.)
Verenigde Staten 1994 Achtste finale 4 2 0 2 4 4 (Kwal.)
Frankrijk 1998 Groepsfase 3 0 3 0 3 3 (Kwal.)
Zuid-KoreaJapan 2002 Achtste finale 4 1 2 1 6 7 (Kwal.)
Duitsland 2006 Niet gekwalificeerd
Zuid-Afrika 2010 Niet gekwalificeerd
Vlag van Brazilië 2014 Kwartfinale 5 4 0 1 6 3 (Kwal.)
Rusland 2018 Derde plaats 7 6 0 1 16 6 (Kwal.)
Qatar 2022 Kwalificatie nog niet begonnen
CanadaMexicoVerenigde Staten 2026 Kwalificatie nog niet begonnen
Totaal 13/21 48 20 9 19 68 72

Europees kampioenschap

Europees kampioenschap voetbal
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Frankrijk 1960 Niet deelgenomen
Spanje (1945-1977) 1964 Niet gekwalificeerd
Italië 1968 Niet gekwalificeerd
België 1972 Derde plaats 2 1 0 1 3 3 (Kwal.)
Joegoslavië 1976 Kwartfinale
Italië 1980 Tweede plaats 4 1 2 1 4 4 (Kwal.)
Frankrijk 1984 Groepsfase 3 1 0 2 4 8 (Kwal.)
Vlag van West-Duitsland 1988 Niet gekwalificeerd
Zweden 1992 Niet gekwalificeerd
Engeland 1996 Niet gekwalificeerd
BelgiëNederland 2000 Groepsfase 3 1 0 2 4 8
Portugal 2004 Niet gekwalificeerd
OostenrijkZwitserland 2008 Niet gekwalificeerd
OekraïnePolen 2012 Niet gekwalificeerd
Frankrijk 2016 Kwartfinale 5 3 0 2 9 5 (Kwal.)
Europa 2020 Gekwalificeerd (Kwal.)
Duitsland 2024 Kwalificatie nog niet begonnen
Totaal 5/15 17 7 2 8 24 28

UEFA Nations League

UEFA Nations League
Jaar Div. Eindpositie Wed. W G V DV DT Res.
2018–19 A 5e 4 3 0 1 9 6 Stabiel
2020–21 A

Olympische Spelen

Olympische Spelen
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Frankrijk 1900 Derde plaats 1 0 0 1 2 6
Sjabloon:US-1896-VLAG 1904 Niet deelgenomen
Verenigd Koninkrijk 1908 Niet deelgenomen
Zweden 1912 Niet deelgenomen
België 1920 Winnaar 3 3 0 0 8 1
Frankrijk 1924 Achtste finale 1 0 0 1 1 8
Nederland 1928 Kwartfinale 2 1 0 1 8 9
Duitsland 1936 Niet deelgenomen
Verenigd Koninkrijk 1948 Niet deelgenomen
Finland 1952 Niet deelgenomen
Australië 1956 Niet deelgenomen
Italië 1960 Niet deelgenomen
Japan 1964 Niet deelgenomen
Mexico 1968 Niet deelgenomen
Vlag van West-Duitsland 1972 Niet deelgenomen
Canada 1976 Niet deelgenomen
Sovjet-Unie 1980 Niet gekwalificeerd
Verenigde Staten 1984 Niet gekwalificeerd
Zuid-Korea 1988 Niet gekwalificeerd
Spanje 1992 Niet gekwalificeerd
Verenigde Staten 1996 Niet gekwalificeerd
Australië 2000 Niet gekwalificeerd
Griekenland 2004 Niet gekwalificeerd
China 2008 Vierde plaats 6 3 0 3 7 10 (Kwal.)
Verenigd Koninkrijk 2012 Niet gekwalificeerd
Vlag van Brazilië 2016 Niet gekwalificeerd
Japan 2020 Niet gekwalificeerd
Frankrijk 2024 Kwalificatie nog niet begonnen
Verenigde Staten 2028 Kwalificatie nog niet begonnen
Totaal 5/27 13 7 0 6 26 34

In tegenstelling tot de beginjaren wordt het olympisch voetbaltoernooi tegenwoordig gespeeld door nationale beloftenteams, aangevuld met enkele dispensatiespelers van de nationale ploeg. Het is aldus het Belgisch voetbalelftal onder 21 dat zich dient te kwalificeren voor het olympisch voetbaltoernooi. Tot op heden lukte dit enkel in 2008 voor België.

FIFA-wereldranglijst

Jaar Plaats
1993 Stabiel 25
1994 Gestegen 24
1995 Stabiel 24
1996 Gedaald 42
1997 Gestegen 41
1998 Gestegen 35
1999 Gestegen 33
2000 Gestegen 27
2001 Gestegen 20
Jaar Plaats
2002 Gestegen 17
2003 Gestegen 16
2004 Gedaald 45
2005 Gedaald 55
2006 Gestegen 53
2007 Gestegen 49
2008 Gedaald 54
2009 Gedaald 66
2010 Gestegen 57
Jaar Plaats
2011 Gestegen 41
2012 Gestegen 20
2013 Gestegen 11
2014 Gestegen 4
2015 Gestegen 1
2016 Gedaald 5
2017 Stabiel 5
2018 Gestegen 1
2019 Stabiel 1

Records

Meeste interlands

Bestand:Jan Vertonghen 14 Jul 2018.jpg
Record-international Jan Vertonghen

Klik hier voor de top-100.

Plaats Naam Carrière Caps Doelpunten
1 Jan Vertonghen 2007 - heden 118 9
2 Eden Hazard 2008 - heden 106 32
3 Axel Witsel 2008 - heden 105 9
4 Toby Alderweireld 2009 - heden 98 5
5 Jan Ceulemans 1976 - 1991 96 22
6 Timmy Simons 2001 - 2016 94 6
7 Dries Mertens 2011 - heden 90 18
8 Vincent Kompany 2004 - heden 89 4
9 Marouane Fellaini 2007 - 2018 87 18
10 Eric Gerets 1975 - 1991 86 2
Franky Van der Elst 1984 - 1998 86 1

Laatst bijgewerkt: 19 november 2019 [5]

Meeste doelpunten

Bestand:Bel-Tun (7).jpg
Topschutter Romelu Lukaku
Plaats Speler Carrière Doelpunten Caps Doelpunt/Cap
1 Romelu Lukaku 2010 - heden 52 84 0,61
2 Eden Hazard 2008 - heden 32 106 0,30
3 Bernard Voorhoof 1927 - 1940 30 61 0,49
Paul Van Himst 1960 - 1975 30 81 0,37
5 Marc Wilmots 1991 - 2002 29 70 0,41
6 Jef Mermans 1945 - 1956 28 56 0,50
7 Robert De Veen 1905 - 1913 26 23 1,13
8 Wesley Sonck 2000 - 2010 24 55 0,44
9 Raymond Braine 1924 - 1939 23 52 0,44
Marc Degryse 1984 - 1997 23 63 0,37

Laatst bijgewerkt: 19 november 2019 [5]

Jongste spelers

Bestand:FernandNisot.png
Jongeling Fernand Nisot
Plaats Speler Club Leeftijd
1 Fernand Nisot Léopold Club 16 jaar 19 dagen
2 Anthony Vanden Borre Anderlecht 16 jaar 187 dagen
3 Romelu Lukaku Anderlecht 16 jaar 296 dagen
4 Paul van Himst Anderlecht 17 jaar 17 dagen
5 Jean Capelle Standard 17 jaar 153 dagen
6 Joseph Musch Union 17 jaar 198 dagen
7 Zakaria Bakkali PSV 17 jaar 262 dagen
8 Vincent Kompany Anderlecht 17 jaar 314 dagen
9 Eden Hazard Lille 17 jaar 316 dagen
10 Raymond Braine Beerschot 17 jaar 321 dagen

Selectie

Zie Lijst van spelers van het Belgisch voetbalelftal voor een uitgebreid overzicht van spelers voor de nationale ploeg
Zie Lijst van eindrondeselecties van het Belgisch voetbalelftal voor de spelers die aanwezig waren op eindrondes

De selectie voor de EK-kwalificatiewedstrijden tegen Rusland Rusland op 16 november 2019 en tegen Cyprus Cyprus op 19 november 2019.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd België - Cyprus (6 - 1) op 19 november 2019.

Nr. Naam Wed. Dlpnt. Club bij laatste selectie
Doel
Thibaut Courtois 79 0 Spanje Real Madrid
Simon Mignolet 23 0 België Club Brugge
Matz Sels 0 0 Frankrijk RC Strasbourg
Hendrik Van Crombrugge 0 0 België Anderlecht
Verdediging
Toby Alderweireld 98 5 Engeland Tottenham Hotspur
Thomas Vermaelen 78 2 Japan Vissel Kobe
Dedryck Boyata 17 0 Duitsland Hertha BSC
Jason Denayer 13 0 Frankrijk Olympique Lyon
Leander Dendoncker 9 0 Engeland Wolverhampton Wanderers
Timothy Castagne 7 2 Italië Atalanta Bergamo
Brandon Mechele 1 0 België Club Brugge
Elias Cobbaut 1 0 België Anderlecht
Middenveld
Axel Witsel 105 9 Duitsland Borussia Dortmund
Kevin De Bruyne 74 19 Engeland Manchester City
Nacer Chadli 59 8 België Anderlecht
Yannick Carrasco 41 6 China Dalian Yifang
Youri Tielemans 28 2 Engeland Leicester City
Dennis Praet 6 0 Engeland Leicester City
Hans Vanaken 4 0 België Club Brugge
Yari Verschaeren 3 1 België Anderlecht
Aanval
Eden Hazard 106 32 Spanje Real Madrid
Dries Mertens 90 18 Italië SSC Napoli
Romelu Lukaku 84 52 Italië Internazionale
Christian Benteke 37 15 Engeland Crystal Palace FC
Michy Batshuayi 29 16 Engeland Chelsea FC
Divock Origi 28 3 Engeland Liverpool FC
Thorgan Hazard 26 4 Duitsland Borussia Dortmund
Maxime Lestienne 0 0 België Standard Luik
Leandro Trossard 0 0 Engeland Brighton & Hove Albion

Recent opgeroepen

De volgende spelers zijn het afgelopen jaar opgeroepen voor het elftal, maar zaten niet bij de laatste selectie of zijn afgevallen nadat ze geselecteerd zijn.

Naam Wed. Dlpnt. Club bij laatste selectie Laatste oproep
Doel
Jens Teunckens 0 0 België Antwerp Kazachstan Kazachstan uit, 13 oktober 2019
Koen Casteels 0 0 Duitsland VfL Wolfsburg San Marino San Marino uit, 6 september 2019
Verdediging
Jan Vertonghen 118 9 Engeland Tottenham Hotspur Kazachstan Kazachstan uit, 13 oktober 2019
Thomas Meunier 40 7 Frankrijk Paris Saint-Germain Kazachstan Kazachstan uit, 13 oktober 2019
Vincent Kompany 89 4 Engeland Manchester City Schotland Schotland thuis, 11 juni 2019
Middenveld
Adnan Januzaj 12 1 Spanje Real Sociedad Kazachstan Kazachstan uit, 13 oktober 2019
Mousa Dembélé (gestopt als international) 82 5 China Guangzhou R&F Rusland Rusland thuis, 21 maart 2019
Aanval
Benito Raman 1 0 Duitsland Schalke 04 Schotland Schotland uit, 9 september 2019

Staf

Naam Functie
Technische staf
Spanje Roberto Martínez Bondscoach
Schotland Shaun Maloney Assistent-coach
België Erwin Lemmens Keeperstrainer
Spanje Iñaki Bergara Keeperstrainer
Engeland Richard Evans Fitnesscoach
België Piet Erauw Teammanager
Medische staf
België Kris Van Crombrugge Teamdokter
België Lieven Maesschalck Kinesist
België Bert Driesen Kinesist
België Dimitri Lowette Kinesist
België Bernard Vandevelde Fysiotherapeut
België Geert Neyrinck Fysiotherapeut
België Dirk Nachtergaele Masseur
België Johan Demecheleer Masseur

Bondscoaches

Zie Lijst van coaches van het Belgisch voetbalelftal voor een uitgebreid overzicht

België heeft in totaal reeds 27 bondscoaches gehad. Na het ontslag van René Vandereycken in april 2009 werd Frank Vercauteren interim-bondscoach voor de Kirin Cup 2009 en de resterende WK-campagne. Nadat de Rode Duivels met 5-0 de boot in gingen tegen Spanje, en uit in Armenië met 2-1 verloren, maakte Vercauteren bekend dat hij met deze groep niet verder wilde.

Op 1 oktober 2009 werd Dick Advocaat dan de eerste Nederlandse bondscoach van de Rode Duivels. Advocaat wist zijn eerste wedstrijd te winnen met 2-0 tegen Turkije, zijn eerste nederlaag was 4 dagen later tegen Estland met 2-0. Advocaat vertrok op 15 april 2010 bij de Rode Duivels om het nationale team van Rusland te gaan coachen. Hij leidde in totaal 5 wedstrijden en werd uiteindelijk vervangen door Georges Leekens. Die kon zich met België niet plaatsen voor het EK 2012 en stapte op 13 mei 2012 over naar Club Brugge. Zijn opvolger werd Marc Wilmots. Onder zijn leiding plaatste België zich voor het WK 2014; het eerste eindtoernooi voor de Belgen in twaalf jaar tijd. In Brazilië haalde België de kwartfinales. In november 2015 werd België voor het eerst in de geschiedenis nummer één op de FIFA-wereldranglijst. Op 3 augustus 2016 werd Roberto Martínez officieel aangesteld als bondscoach van de Rode Duivels.

Aanvoerders

# Naam Periode Positie Aantal*
1 Camille Van Hoorden 1904 - 1911 Middenvelder 12
13 Armand Swartenbroeks 1914 - 1928 Verdediger 37
20 Florimond Vanhalme 1926 - 1930 Middenvelder 14
22 Nic Hoydonckx 1930 - 1933 Verdediger 13
28 Philibert Smellinckx 1935 - 1938 Verdediger 13
29 Émile Stijnen 1936 - 1939 Middenvelder 18
38 Freddy Chaves 1949 - 1951 Middenvelder 11
39 Joseph Mermans 1949 - 1956 Aanvaller 30
44 Vic Mees 1956 - 1960 Middenvelder 16
50 Jef Jurion 1960 - 1967 Middenvelder 39
51 Paul Van Himst 1964 - 1974 Aanvaller 38
56 Wilfried Van Moer 1975 - 1982 Middenvelder 10
60 Julien Cools 1977 - 1980 Middenvelder 20
62 Eric Gerets 1980 - 1991 Verdediger 26
66 Jan Ceulemans 1984 - 1991 Middenvelder 48
68 Georges Grün 1989 - 1995 Verdediger 25
69 Franky Van der Elst 1992 - 1998 Middenvelder 18
71 Enzo Scifo 1993 - 1998 Middenvelder 11
72 Lorenzo Staelens 1995 - 2000 Middenvelder 19
75 Marc Wilmots 1999 - 2002 Middenvelder 23
77 Bart Goor 2002 - 2005 Middenvelder 20
79 Timmy Simons 2004 - 2009 Middenvelder 36
81 Daniel Van Buyten 2007 - 2011 Verdediger 10
82 Thomas Vermaelen 2009 - 2013 Verdediger 14
83 Vincent Kompany 2010 - 2017 Verdediger 35
84 Jan Vertonghen 2012 - 2017 Verdediger 14
85 Eden Hazard 2015 - heden Aanvaller 39

Bijgewerkt tot en met de wedstrijd België België - Schotland Schotland (3 - 0) op 11 juni 2019.
*Enkel officieel erkende matchen zijn opgenomen in de lijst. Enkel spelers met 10 of meer caps als kapitein zijn opgenomen in de lijst.

Interlands

De interlands in de onderstaande tabellen zijn wedstrijden van vriendschappelijke ontmoetingen of toernooien tot ± 12 maanden geleden. Ook de toekomstige interlands zijn hier te vinden.

Zie lijst van interlands Belgisch voetbalelftal voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Datum Competitie Tegenstander Locatie Uitslag Doelpuntenmakers
21-03-2019 EK-kwalificatie Rusland Rusland thuis 3 - 1 14' Tielemans 1-0, 16' Tsjerysjev 1-1, 45' E. Hazard 2-1 (pen), 88' E. Hazard 3-1
24-03-2019 EK-kwalificatie Cyprus Cyprus uit 0 - 2 10' E. Hazard 0-1, 18' Batshuayi 0-2
08-06-2019 EK-kwalificatie Kazachstan Kazachstan thuis 3 - 0 11' Mertens 1-0, 14' Castagne 2-0, 50' R. Lukaku 3-0
11-06-2019 EK-kwalificatie Schotland Schotland thuis 3 - 0 45+1' R. Lukaku 1-0, 57' R. Lukaku 2-0, 90+2' De Bruyne 3-0
06-09-2019 EK-kwalificatie San Marino San Marino uit 0 - 4 43' Batshuayi 0-1 (pen), 57' Mertens 0-2, 63' Chadli 0-3, 90+2' Batshuayi 0-4
09-09-2019 EK-kwalificatie Schotland Schotland uit 0 - 4 9' R. Lukaku 0-1, 24' Vermaelen 0-2, 32' Alderweireld 0-3, 82' De Bruyne 0-4
10-10-2019 EK-kwalificatie San Marino San Marino thuis 9 - 0 28' R. Lukaku 1-0, 31' Chadli 2-0, 35' Brolli 3-0 (o.g.), 41' R. Lukaku 4-0, 43' Alderweireld 5-0, 45+1' Tielemans 6-0, 79' Benteke 7-0, 84' Verschaeren 8-0 (pen.), 90' Castagne 9-0
13-10-2019 EK-kwalificatie Kazachstan Kazachstan uit 0 - 2 21' Batshuayi 0-1, 53' Meunier 0-2
16-11-2019 EK-kwalificatie Rusland Rusland uit 1 - 4 19' T. Hazard 0-1, 33' E. Hazard 0-2, 40' E. Hazard 0-3, 72' R. Lukaku 0-4, 79' Dzjikia 1-4
19-11-2019 EK-kwalificatie Cyprus Cyprus thuis 6 - 1 14' Ioannou 0-1, 16' Benteke 1-1, 35' De Bruyne 2-1, 41' De Bruyne 3-1, 44' Carrasco 4-1, 51' Christoforou 5-1 (o.g.), 67' Benteke 6-1
..-03-2020 Vriendschappelijk ? thuis
..-05-2020 Vriendschappelijk ? ?
..-05-2020 Vriendschappelijk ? ?
..-06-2020 Vriendschappelijk ? ?
13-06-2020 EK 2020 Rusland Rusland uit
18-06-2020 EK 2020 Denemarken Denemarken uit
22-06-2020 EK 2020 Finland Finland neutraal

Archief

Sinds 2009 bewaart het Algemeen Rijksarchief het archief over het Belgisch voetbal. Het archief bevat onder meer dossiers over de Rode Duivels en juridische stukken, maar ook duizenden foto’s, honderden affiches evenals het door de KBVB zelf uitgegeven tijdschrift Sportleven.

Zie ook

Externe links

rel=nofollow

Bronnen, noten en/of referenties

Noten

  1. º Merk op dat deze wedstrijd niet als een volwaardige wedstrijd wordt beschouwd door de Engelse voetbalbond en bijgevolg niet is opgenomen in de statistieken van het Engels voetbalelftal.
rel=nofollow

Referenties

  1. º R. ROBBERECHTS. "Een club zoals geen andere" in De Zondagsvriend, 8 mei 1958, p. 30
  2. º (en) Belgium - List of International Matches. Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation Geraadpleegd op 30 augustus 2014
  3. º (en) Stokkermans, Karel. The "Derby der Lage Landen". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (6 maart 2014) Geraadpleegd op 30 augustus 2014
  4. º (fr) Le match Belgique-Hollande pour la Coupe Van den Abeele (12e Année), La Dernière Heure, 7 maart 1912
  5. 5,0 5,1 Alle Rode Duivels. Koninklijke Belgische Voetbalbond
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow