Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Ans Vianen

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Ans Vianen (Zevenhoven, 3 juni 1961) is beeldend kunstenaar. Haar voornaamste activiteiten zijn schilderen, tekenen, interactieve performances, schrijven, het geven van lezingen en het maken van korte films. Haar doel is kunst zoveel mogelijk onder de aandacht van de mensen te brengen. Haar motto is: "Kunst is leven, leve de kunst!"

Biografie

Na deelname aan een gecombineerde teken- en cultuurreis naar Italië die in 2000 door de belangrijke Nederlandse etser Han van Hagen is georganiseerd, besluit Ans haar leven volledig te wijden aan de kunst en wordt lid van de Teken- en Schilderclub "Jacobswoude" waar zij les krijgt van Ton Hendriks.

Haar verdere opleiding doorloopt zij aan de vrije academie in Haarlem (2002-2006), de Academie voor Beeldende Kunsten aan de Hogeschool voor de Kunsten in Amsterdam (2006-2009) en aan de Gerrit Rietveldacademie (DOGtime, 2009-2014), eveneens in Amsterdam.

Zij geeft teken- en schilderlessen, schrijft, maakt films, organiseert kleinschalige communicatieprojecten en modelschilderweken voor kunstenaars en geeft lezingen over kunst. In 2014 wordt zij toegelaten tot het oudste tekengenootschap van Nederland, Pictura in Dordrecht.

Drijfveren

Het werk is geïnspireerd op gewone, herkenbare gebeurtenissen uit het alledaagse leven. Ans is vooral geïnteresseerd in geschiedenis, sociologie, filosofie en verhalen. Zij gelooft dat de mensheid niet zonder kunst kan. Kunst leert mensen creëren, nadenken, gevoelens oproepen, vragen stellen, communiceren, samenwerken, analyseren, documenteren, vergelijken, etc. Deze lijst is oneindig aan te vullen. Kunst ziet zij dan ook als een avontuur waarin ontdekkingen kunnen worden gedaan die meer inzicht geven in het leven.

Werken

Het afstudeerwerk aan de Academie voor Beeldende Kunsten omvat 100 portrettekeningen op landschapsformaat waarbij alleen maar zwarte tekenmaterialen zijn gebruikt. De titel van het werk is "Het hele erge". De 95 portretten en 5 pornografische afbeeldingen met het formaat 30 x 40 cm zijn allemaal in dezelfde stijl getekend, waardoor het nauwelijks opvalt dat er enkele pornografische tekeningen tussen zitten. Het werk gaat over kijken. Vanwege de hoeveelheid tekeningen is voor de omstanders nauwelijks te zien naar welke tekening men kijkt maar in de praktijk is gebleken dat mensen langer naar het werk kijken als ze eerst een pornografische afbeelding zien. Ook aan de eerste reacties, zoals een glimlach, een afkeuring, of een stapje terug doen, valt af te leiden wat men gezien heeft. De titel verwijst naar het populaire maar alweer enkele jaren geleden opgeheven radioprogramma van Martin Ross waarin hij boeken besprak.

Een van haar belangrijkste werken is "Little Snow White". Dit werk, dat het schaamhaar van een 50-jarige in een glazen doosje bevat, is een poëtisch antwoord op het "Merda d'artista" van de Italiaanse conceptuele kunstenaar Piero Manzoni, die precies 50 jaar eerder zijn poep heeft ingeblikt.

Een ander interessant werk dat ze maakt in het jaar dat ze 50 is, is het dagelijks om 12.00 uur fotograferen van de plek waar ze op dat moment is, hetgeen resulteert in 730 foto's: 365 dag- en 365 nachtfoto's.

Haar afstudeerwerk aan de Gerrit Rietveldacademie kan worden beschouwd als een magnum opus. Dit werk gaat over haar allereerste juffrouw van de lagere school en heeft geresulteerd in een reusachtige installatie met videobeelden, geluiden, een parachute uit de tweede wereldoorlog, diverse objecten en negen schilderijen uit de kringloopwinkel.

Regionale bekendheid verkrijgt zij met het project "De mythe van de gouden pijp", waarbij vooral inwoners uit de kernen Nieuwveen en Zevenhoven van de gemeente Nieuwkoop een pijpje hebben gekleid en deze onder rituele omstandigheden een plek hebben gegeven op een basissculptuur. De sculptuur is onder grote belangstelling in barre weersomstandigheden begraven in de stiltetuin bij de R.K. Kerk in Zevenhoven, waarbij het pijpengedicht van J. Bessan wordt voorgedragen en het graf wordt bepoederd met pijpaarde. Het graf wordt in 2016 weer opgegraven om te zien hoe het de tand des tijds heeft doorstaan. Ook verkrijgt zij bekendheid met het project "Markante mensen uit ons dorp" (ISBN: 978-90-70376-91-8) wat aanvankelijk gestart was als tekencursus maar uiteindelijk geresulteerd heeft in een kunst-, kijk- en leesboek, waarin alle tekeningen van de cursisten zijn opgenomen.

Blogs

Er zijn drie blogs waarop werk van haar te zien is:

Zoek op Wikidata

rel=nofollow