Nikolaj Ivanovitsj Vavilov

Nikolaj Ivanovitsj Vavilov (Russisch: Николай Иванович Вавилов) (Moskou, 13 (juliaans) 25 (gregoriaans) november 1887 – Saratov, 26 januari 1943) was een internationaal gerespecteerd Russische plantkundige en plantenveredelaar. Hij was afkomstig uit een familie van textielhandelaren en de oudere broer van Sergej Vavilov.

Hij presenteerde in 1927 een bruikbare theorie over de genencentra of oorsprongsgebieden van gecultiveerde plantensoorten. Hij hield zich voornamelijk bezig met de verbetering van landbouwgewassen.

Biografie

Vavilov, zoon van een leidinggevend bediende van een textielfabriek, studeerde van 1906 tot 1910 aan het landbouwkundig instituut te Moskou en ondernam studiereizen in Westeuropese landen, waar hij vertrouwd werd met de modernste resultaten op gebied van de biologie. Sinds 1917 onderwees hij als professor voor landbouw en genetica aan de Universiteit te Saratov en sinds 1921 als professor in de botanica en de plantenveredeling aan het Agrarische Instituut te Petrograd (nu: Sint-Petersburg). Van 1924 tot 1940 was hij directeur van het „All-Unie-Instituut voor Toegepaste Botanica” (later „Al-Unie-Instituut voor Plantenveredeling”) in Leningrad en van 1928 tot 1935 van de „Leninacademie voor Agrarische wetenschappen” (ВАСХНИЛ). Von 1930 tot 1940 was hij ook directeur van het Instituut voor Genetica van de Academie der Wetenschappen van de USSR te Moskou.

Binnen de door Vavilov opgerichte ВАСХНИЛ kwam het tot sterke meningsverschillen met Trofim Denisovitsj Lysenko, die oorspronkelijk door Vavilov gepromoot werd wegens zijn plantkundig fysiologisch onderzoek en wegens zijn afkomst uit een boerenfamilie.

Op basis van beschuldigingen door Lysenko werd Wawilow in 1940 uit zijn ambten ontzet, en hetzelfde jaar ter dood veroordeeld. Het oordeel werd omgezet in 20 jaar gevangenisstraf. Vavilov overleed op 55-jarige leeftijd, toen men hem liet verhongeren in een gevangenis in de stad Saratov.

Data

• 1911: Afgestudeerd aan het Agrarisch Instituut te Moskou.
• 1917-1921: Professor aan de landbouwkundige afdeling van de Saratov Universiteit
• 1919: Theorie over de immuniteit bij planten.
• 1920: Formuleren van de wet van de homologe reeksen van erfelijke variaties.
• 1921(-1940): Voorzitter van de afdeling Toegepaste Botanica en Selectie te Sint-Petersburg, die in 1924 is opgegaan in het Al-Unie-Instituut van Toegepaste Botanica en Nieuwe Gewassen en in 1930, in het Al-Unie-Instituut voor de Plantenteelt, met Vavilov als directeur tot augustus 1940.
• 1926: Leninprijs
• 1930-1940: Hoofd van het laboratorium voor genetica in Moskou, later opgegaan in het Instituut voor Genetica van de Russische Academie van Wetenschappen.
• 1931-1940: President van het Aardrijkskundig Sovjet-Genootschap.
• 1940: Onderdrukt door het Russische regime.
• 1943: Gestorven in gevangenschap in Saratov.

De Russische Academie van Wetenschappen stelde de Vavilovprijs (1965) en de Vavilov-medaille (1968) in.

Opmerkelijke prestaties

• 60 expedities.
• Principes van kustmatige selectie in planten.
• Immuniteitsdoctrine bij planten.
• Verdediging van de genetica tegen het Lysenkoïsme.

Publicaties

• Земледельческий Афганистан. (1929) (Landbouwkundig Afghanistan)
• Селекция как наука. (1934) (Selectie als wetenschap)
• Закон гомологических рядов в наследственной изменчивости. (1935) (De wet van de homologe reeksen van erfelijke variaties)
• Учение о происхождении культурных растений после Дарвина. (1940) (De theorie van de oorsprong der gecultiveerde planten na Darwin)

  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Nikolai Vavilov op Wikimedia Commons.