Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Leonardus van Veghel: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leonardus_van_Veghel&oldid=28543893)
 
(plakken vanuit martelaren van Gorcum)
Regel 1: Regel 1:
'''Leonardus van Veghel''' ([['s-Hertogenbosch]], ca. [[1527]] - [[Brielle]], [[9 juli]] [[1572]]) was een van de 19 [[Martelaren van Gorcum]]. Sinds [[1556]] was hij priester werkzaam in [[Gorcum]]. Hij is in [[1867]] samen met de andere Martelaren heilig verklaard door paus [[Pius IX]].
'''Leonardus van Veghel''' ('''Lenaert Veghel''', [['s-Hertogenbosch]], ca. [[1527]] - [[Brielle]], [[9 juli]] [[1572]]) was een van de 19 [[Martelaren van Gorcum]].


Leonardus van Veghel was sinds [[1556]] werkzaam als priester in [[Gorinchem]]. Bij de gevangenneming van de priesters fungeerde hij als woordvoerde voor de groep. Hij werd als tweede, na [[Nicolaas Pieck]], opgehangen door de [[Geuzen (Tachtigjarige Oorlog)|watergeuzen]]. In [[1675]] werden de Martelaren eerst door paus [[Clemens X]] zaligverklaard. Een kleine twee eeuwen later werden ze heiligverklaard door [[Pius IX]]. Hun feestdag is op [[9 juli]].
==Leven==
Leonardus van Veghel was sinds [[1556]] werkzaam als priester in [[Gorinchem]]. Bij de gevangenneming van de priesters fungeerde hij als woordvoerde voor de groep.
 
Na drie dagen kreeg de protestantse [[chirurgijn]] [[Theodericus Cortman|Dirck Cortman]] de toelating om de gevangenen te verzorgen, terwijl men op dat moment niet besefte dat hij de zwager was van priester Claes Pieck. Cortman stelde zijn stadsgenoten op de hoogte van de erbarmelijke toestand. Pastoor [[Lenaert Veghel]] werd op diezelfde dag vrijgelaten om geestelijke bijstand te verlenen aan drie katholieke leken, die de volgende dag terechtgesteld zouden worden. Voorwaarde was dat hij geen [[Mis|Heilige Mis]] zou opdragen en volgens ’het zuivere Evangelie’ zou prediken — de protestantse [[calvinisme|calvinistische]] leer dus. Ook moest hij op 2 juli op het feest van [[Maria Visitatie]] een preek houden.
 
:„Hem werd toegevoegd dat hij wel wist hoe te preken. Met deze voorwaarde had de pastoor weinig moeite. Hij had altijd het zuivere Evangelie gepredikt. Wijselijk weidde hij er niet over uit. […] De grote stadskerk was die morgen tot de laatste plaats toe bezet. […] Naar aanleiding van het feest van die dag, Maria Visitatie, sprak hij in klare taal, zonder ketterse leerstellingen van de eeuw rechtstreeks te bestrijden, over het maagdelijk moederschap van Maria, haar plaats in de hemel en de gerechtigheid van haar verering. Hij bezwoer de toehoorders trouw te blijven aan het katholieke geloof waarbuiten geen eeuwig heil mogelijk was. Hij verklaarde ten slotte dat hij, zolang het hem vergund was te preken, immer de leer van de heilige Roomse Kerk zou verkondigen, zelfs al moest hij dat met de dood bekopen.”<ref>Blijswijk, 67, 69</ref>
 
Deze preek werd Lenaert uiteraard niet in dank afgenomen. Hij bleef echter op vrije voeten en kreeg van Brant zelfs toestemming om naar Den Bosch te reizen om zijn doodzieke moeder te bezoeken. Het volk wist niets van deze afspraak en toen het merkte dat Lenaert was vertrokken ontstak het in woede. De ’verrader’ die was ’gevlucht’ werd vanaf de overkant van de [[Maas]] teruggehaald naar Gorcum en weer bij de andere geestelijken in de cel gesmeten.
 
Op 8 juli besloten de geuzen, in een poging de leiders van de groep gevangenen te bewegen hun katholieke geloof te verzaken, een verhoor te organiseren.
 
Pastoor Lenaert weigert het [[Heilig Misoffer]], het [[pontificaat]] en de zeven sacramenten te verloochenen. Hij vraagt om een eerlijk apologetisch dispuut in een neutrale omgeving. Als de predikanten erin slagen hem te overtuigen, zal hij zijn katholieke geloof afzweren. Iedereen stemt hiermee in, Lenaert en Claes Pieck worden uitgekozen om eraan deel te nemen. Deze twee katholieken werden voor het dispuut gekoppeld aan twee protestantse predikanten, onder wie Andries Cornelissen.
 
:Andries Cornelissen: ''„Ik stel u (als onderwerp van het dispuut) voor het zuiver Woord Gods, dat tot nu toe door de onware prediking en de bedorven uitleg van de papisten vervalst is.”''
:Lenaert Veghel: ''„En wat is dan het zuivere Woord Gods?”''
:Andries Cornelissen: ''„Het Oude en Nieuwe Testament.”''
:Lenaert Veghel: ''„Wat verstaat gij onder het Oude en Nieuwe Testament? Zijn dat de geschriften van het Oude en Nieuwe Testament?”''
:Andries Cornelissen knikt.
:Lenaert Veghel: ''„Van wie hebt gij de leer en de zekerheid ontvangen dat de Schriften der beide Testamenten het Woord Gods zijn? Wie heeft u dit overgeleverd, en welk bewijs kunt gij hiervoor aanvoeren?”''
:Claes Pieck legt hun het vuur nog nader aan de schenen: ''„Neemt gij het Evangelie aan? Van wie hebt gij dat ontvangen? Wie hebben u geleerd dat het ene evangelie door de apostel Mattheus, het andere door Johannes geschreven is?”''
:Andries Cornelissen, in verwarring gebracht, en heel goed begrijpend waar dit op uit zal lopen, blijft het antwoord schuldig.”’<ref>De Lange, 237–238</ref>
 
Hij werd als tweede, na [[Nicolaas Pieck]], opgehangen door de [[Geuzen (Tachtigjarige Oorlog)|watergeuzen]]. In [[1675]] werden de Martelaren eerst door paus [[Clemens X]] zaligverklaard. Een kleine twee eeuwen later werden ze heiligverklaard door [[Pius IX]]. Hun feestdag is op [[9 juli]].


{{navigatie Martelaren van Gorcum}}
{{navigatie Martelaren van Gorcum}}

Versie van 5 mei 2016 08:41

Leonardus van Veghel (Lenaert Veghel, 's-Hertogenbosch, ca. 1527 - Brielle, 9 juli 1572) was een van de 19 Martelaren van Gorcum.

Leven

Leonardus van Veghel was sinds 1556 werkzaam als priester in Gorinchem. Bij de gevangenneming van de priesters fungeerde hij als woordvoerde voor de groep.

Na drie dagen kreeg de protestantse chirurgijn Dirck Cortman de toelating om de gevangenen te verzorgen, terwijl men op dat moment niet besefte dat hij de zwager was van priester Claes Pieck. Cortman stelde zijn stadsgenoten op de hoogte van de erbarmelijke toestand. Pastoor Lenaert Veghel werd op diezelfde dag vrijgelaten om geestelijke bijstand te verlenen aan drie katholieke leken, die de volgende dag terechtgesteld zouden worden. Voorwaarde was dat hij geen Heilige Mis zou opdragen en volgens ’het zuivere Evangelie’ zou prediken — de protestantse calvinistische leer dus. Ook moest hij op 2 juli op het feest van Maria Visitatie een preek houden.

„Hem werd toegevoegd dat hij wel wist hoe te preken. Met deze voorwaarde had de pastoor weinig moeite. Hij had altijd het zuivere Evangelie gepredikt. Wijselijk weidde hij er niet over uit. […] De grote stadskerk was die morgen tot de laatste plaats toe bezet. […] Naar aanleiding van het feest van die dag, Maria Visitatie, sprak hij in klare taal, zonder ketterse leerstellingen van de eeuw rechtstreeks te bestrijden, over het maagdelijk moederschap van Maria, haar plaats in de hemel en de gerechtigheid van haar verering. Hij bezwoer de toehoorders trouw te blijven aan het katholieke geloof waarbuiten geen eeuwig heil mogelijk was. Hij verklaarde ten slotte dat hij, zolang het hem vergund was te preken, immer de leer van de heilige Roomse Kerk zou verkondigen, zelfs al moest hij dat met de dood bekopen.”[1]

Deze preek werd Lenaert uiteraard niet in dank afgenomen. Hij bleef echter op vrije voeten en kreeg van Brant zelfs toestemming om naar Den Bosch te reizen om zijn doodzieke moeder te bezoeken. Het volk wist niets van deze afspraak en toen het merkte dat Lenaert was vertrokken ontstak het in woede. De ’verrader’ die was ’gevlucht’ werd vanaf de overkant van de Maas teruggehaald naar Gorcum en weer bij de andere geestelijken in de cel gesmeten.

Op 8 juli besloten de geuzen, in een poging de leiders van de groep gevangenen te bewegen hun katholieke geloof te verzaken, een verhoor te organiseren.

Pastoor Lenaert weigert het Heilig Misoffer, het pontificaat en de zeven sacramenten te verloochenen. Hij vraagt om een eerlijk apologetisch dispuut in een neutrale omgeving. Als de predikanten erin slagen hem te overtuigen, zal hij zijn katholieke geloof afzweren. Iedereen stemt hiermee in, Lenaert en Claes Pieck worden uitgekozen om eraan deel te nemen. Deze twee katholieken werden voor het dispuut gekoppeld aan twee protestantse predikanten, onder wie Andries Cornelissen.

Andries Cornelissen: „Ik stel u (als onderwerp van het dispuut) voor het zuiver Woord Gods, dat tot nu toe door de onware prediking en de bedorven uitleg van de papisten vervalst is.”
Lenaert Veghel: „En wat is dan het zuivere Woord Gods?”
Andries Cornelissen: „Het Oude en Nieuwe Testament.”
Lenaert Veghel: „Wat verstaat gij onder het Oude en Nieuwe Testament? Zijn dat de geschriften van het Oude en Nieuwe Testament?”
Andries Cornelissen knikt.
Lenaert Veghel: „Van wie hebt gij de leer en de zekerheid ontvangen dat de Schriften der beide Testamenten het Woord Gods zijn? Wie heeft u dit overgeleverd, en welk bewijs kunt gij hiervoor aanvoeren?”
Claes Pieck legt hun het vuur nog nader aan de schenen: „Neemt gij het Evangelie aan? Van wie hebt gij dat ontvangen? Wie hebben u geleerd dat het ene evangelie door de apostel Mattheus, het andere door Johannes geschreven is?”
Andries Cornelissen, in verwarring gebracht, en heel goed begrijpend waar dit op uit zal lopen, blijft het antwoord schuldig.”’[2]

Hij werd als tweede, na Nicolaas Pieck, opgehangen door de watergeuzen. In 1675 werden de Martelaren eerst door paus Clemens X zaligverklaard. Een kleine twee eeuwen later werden ze heiligverklaard door Pius IX. Hun feestdag is op 9 juli.

rel=nofollow
  1. º Blijswijk, 67, 69
  2. º De Lange, 237–238