Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Laurent Garnier

Uit Wikisage
Versie door IPA (overleg | bijdragen) op 1 jul 2018 om 21:56 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Laurent_Garnier&oldid=51507906)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Laurent Garnier (Boulogne-Billancourt, Frankrijk, 1 februari 1966) is een Frans technoproducer en dj. Garnier begon als dj aan het eind van de jaren 80 in Manchester in het Verenigd Koninkrijk. Hij wordt gezien als een belangrijke pionier bij het opbouwen van de Franse dancescene.[1] Vanaf de jaren 90 treedt hij over de gehele wereld op in clubs, op festivals, grote en kleine raves en warehouse-parties, en in radio-uitzendingen. Met behulp van de door hemzelf gecomponeerde muziek stelde hij zichzelf in staat diverse muziekstijlen, zoals deep house, (Detroit-)techno, acid house, trance, jazz etc. te verbinden.

Jaren in het buitenland

Garnier begon als dj toen hij in de jaren tachtig een tijd in het Verenigd Koninkrijk woonde, waar hij werkte. In 1987 ging hij in Manchester wonen, waar hij de Hacienda ontdekte. Hij ging er aan de slag met als naam DJ Pedro. In 1988 moest hij weer even terug naar Frankrijk voor zijn dienstplicht. Daarna woonde hij ook een tijdje in New York. In het begin van de jaren negentig keerde hij terug naar zijn geboorteland en ging in Parijs wonen.

Franse pionier

Terug in zijn geboorteland trof hij geen bloeiende dancescene aan die er in zijn woonplaatsen in het buitenland wel was. Hij besloot daarom zelf avonden te gaan organiseren in de Rex club in Parijs. Een ander buitenkansje deed zich voor toen zijn jeugdvriend Eric Morand werd gevraagd om voor de Franse winkelketen Fnac een dancedivisie op te zetten.[2] Aanvankelijk wilde Fnac vooral buitenlands materiaal naar de Franse markt brengen. Maar Morand overtuigde hen dat er ook Franse artiesten een kans moesten krijgen. Laurent Garnier werd de eerste artiest op het label en trad er ook in dienst als labelmanager.

Op het label bracht Garnier enkele singles en ep's uit. Zijn eerste single was Who cares van het project French connection, dat hij samen deed met Ian Bland. Het eerste grote succes had Garnier als Choice[2], een eenmalige samenwerking tussen Laurent Garnier, Didier Delesalle (Shazz), en Ludovic Navarre (St Germain). Op de Paris EP staat het nummer Acid Eiffel, een acidsymfonie die een kwartier duurt.

Doorbraak als technoartiest

In 1994 kwamen Garnier en Morand in conflict met Fnac, dat er moeite mee had dat de dancedivisie te veel het beeld van de gehele keten ging bepalen.[2] Ze vertrokken bij Fnac en begonnen F-Communications. Op dit label bracht Garnier in 1994 zijn eerste album uit. Shot in the dark waarop dansbare techno staat. In 1997 werd dit gevolgd door 30, dat soms meer de experimentele kant op ging. Het bracht de hit Crispy bacon voort. In 1998 bracht hij Early works uit, waardoor tracks van vroegere ep's voor een groter publiek beschikbaar zijn geworden.

Het grootste verkoopsucces behaalde Laurent Garnier met het album Unreasonable behaviour. Op het album maakte Garnier de brug tussen techno en jazz. Van het album verschenen de singles The Sound of the Big Babou, The Man with the Red Face en Greed. Voor de promotietournee bouwde Garnier een liveshow met verschillende muzikanten die hem begeleidden. Daarmee deed hij in 2000 op vele festivals aan zoals Pinkpop. De single The Man with the Red Face groeide uit tot een klasssieker.[3]

Luistermuziek

In 2001 moest hij zijn tournee opschorten wegens ernstige gehoorproblemen. Volgens artsen dreigde Garnier doof te worden als hij zo doorging. Daarom moest hij het een geruime tijd rustiger aandoen. In de jaren die volgden maakte hij een mixalbum en was hij bezig met een webradiostation.

Na een tijd van relatieve rust verscheen in 2005 het album The cloud making machine. Het is meer een luisteralbum en minder gericht op de dansvloer. De jaren daarna verhuisde Garnier, in 2004 vader geworden van een zoon, weg uit Parijs naar de Provence. Daar nam hij Tales of a Kleptomaniac op, dat een allegaartje aan stijlen bevat.

In 2010 bouwde Garnier weer een nieuwe liveact om op tournee te gaan. L.B.S. (Live Booth Sessions) heette de show, waarmee hij een team van livemuzikanten rondom zijn dj-sets bouwde.

Beperkte discografie

  • Als "Choice": Acid Eiffel (1993)
  • A Bout De Souffle EP (1993)
  • Planet House EP (1993)
  • Shot in the Dark (1994)
  • Club Traxx EP (1995)
  • 30 (1997)
  • Crispy Bacon (1997)
  • The Sound Of The Big Babou (1999)
  • Unreasonable Behaviour (2000)
  • The Man With The Red Face (2000)
  • Sambou EP (2002)
  • The Belgrade Mix (2004)
  • The Cloud Making Machine (2005)
  • Retrospective (2006)
  • Tales of a Kleptomaniac (2009)

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow
rel=nofollow

Wikimedia Commons  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Laurent Garnier op Wikimedia Commons.

rel=nofollow