Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Historisch-kritische methode: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 1: Regel 1:
De '''historisch-kritische methode''' (ook wel '''hogere schriftkritiek''' genoemd) is de verzameling van analytische instrumenten waarmee de [[exegeet]] de tekst van de [[Bijbel]] benadert. Daarbij wordt geprobeerd de tekst te plaatsen in een historische [[context]] en breder gekeken dan alleen de context van de Bijbel zelf. Er wordt gekeken naar de historische context van het [[Midden-Oosten]] als geheel, de [[literatuur|literaire]] traditie van die tijd, religieuze gebruiken in landen waarmee de auteurs van de Bijbel in aanraking moeten zijn gekomen (zoals het [[Oude Egypte]], het [[Babylonische Rijk]], het [[Assyrische Rijk]], de [[Meden]] en [[Perzië|Perzen]]) en daarmee samenhangende aspecten. De instrumenten komen daarom uit alle disciplines: [[sociologie]], [[cul­turele antropologie]], [[psychologie]], [[psychoanalyse]], [[retorica]], [[communicatiewetenschappen]] en zo verder.
De '''historisch-kritische methode''' (ook wel '''hogere Bijbelkritiek''' of '''hogere schriftkritiek''' genoemd - met afwisselend hoofdletters of kleine letters) is de verzameling van analytische instrumenten waarmee de [[exegeet]] de tekst van de [[Bijbel]] benadert. Daarbij wordt geprobeerd de tekst te plaatsen in een historische [[context]] en breder gekeken dan alleen de context van de Bijbel zelf. Er wordt gekeken naar de historische context van het [[Midden-Oosten]] als geheel, de [[literatuur|literaire]] traditie van die tijd, religieuze gebruiken in landen waarmee de auteurs van de Bijbel in aanraking moeten zijn gekomen (zoals het [[Oude Egypte]], het [[Babylonische Rijk]], het [[Assyrische Rijk]], de [[Meden]] en [[Perzië|Perzen]]) en daarmee samenhangende aspecten. De instrumenten komen daarom uit alle disciplines: [[sociologie]], [[cul­turele antropologie]], [[psychologie]], [[psychoanalyse]], [[retorica]], [[communicatiewetenschappen]] en zo verder.


Het doel van de hogere kritiek is details zoals auteurschap en doelgroep, bronnenmateriaal en datum van compositie van elk boek na te gaan.
Het doel van de hogere kritiek is details zoals auteurschap en doelgroep, bronnenmateriaal en datum van compositie van elk boek na te gaan.

Versie van 3 mrt 2012 17:53

De historisch-kritische methode (ook wel hogere Bijbelkritiek of hogere schriftkritiek genoemd - met afwisselend hoofdletters of kleine letters) is de verzameling van analytische instrumenten waarmee de exegeet de tekst van de Bijbel benadert. Daarbij wordt geprobeerd de tekst te plaatsen in een historische context en breder gekeken dan alleen de context van de Bijbel zelf. Er wordt gekeken naar de historische context van het Midden-Oosten als geheel, de literaire traditie van die tijd, religieuze gebruiken in landen waarmee de auteurs van de Bijbel in aanraking moeten zijn gekomen (zoals het Oude Egypte, het Babylonische Rijk, het Assyrische Rijk, de Meden en Perzen) en daarmee samenhangende aspecten. De instrumenten komen daarom uit alle disciplines: sociologie, cul­turele antropologie, psychologie, psychoanalyse, retorica, communicatiewetenschappen en zo verder.

Het doel van de hogere kritiek is details zoals auteurschap en doelgroep, bronnenmateriaal en datum van compositie van elk boek na te gaan.

Geschiedenis

De historisch-kritische methode begon als literaire kritiek. Richard Simon publiceerde in 1672 zijn Histoire critique du Vieux Testament waarin hij argumenten van o.a. Louis Cappel en Johannes Morinus op intelligente wijze bundelde, samenvoegde en verder ontwikkelde door eigen ideeën. Zo wees wees hij op de doubletten, de verschillen in inhoud en de verschillen in stijl die men kan constateren in de Pentateuch. Simon wordt algemeen beschouwd als een talenwonder. Hij beheerste alle talen waarin de Bijbel (of delen ervan) waren geschreven volledig en presenteerde talloze argumenten die het buitengewoon moeilijk voorstelbaar maakten dat alle delen van de Pentateuch door Mozes waren geschreven. De geestelijkheid reageerde woedend. Niet in het minst omdat Simon zijn werk in een moderne taal had geschreven in plaats van Grieks of Latijn en zo dus voor iedereen te begrijpen. Ook protestantse fundamentalisten waren furieus dat aan het auteurschap van Mozes werd getwijfeld. Jean le Clerc ("Clericus") schreef onder de schuilnaam Pierre Ambrun een werk getiteld Sentimens de quelques théologiens de Hollande waarin hij (vergeefs) probeerde de argumenten van Simon te weerleggen. Maar pas in de achttiende eeuw werd de geldigheid van argumenten van Simon algemeen erkend. Om toch aan Mozes als auteur te kunnen vasthouden, stelde Jean Astruc in 1753 in zijn werk Conjectures sur les mémoires dont il parait que Moyse s'est servi pour composer la Genèse, avec des remarques qui affirment ou qui éclaircissent ces conjectures dat Mozes bij het schrijven van Genesis gebruik had gemaakt van verschillende bronnen (en vooral van twee hoofdbronnen). Maar na die tijd zijn het alleen religieuzen in de ultra-orthodoxe of fundamentalistische hoek die eraan vasthouden dat de Pentateuch in zijn geheel door Mozes is geschreven.

Externe links

(Zie onderkopjes over ’Higher Criticism’)
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Historisch-kritische_methode&oldid=103108"