Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
De Duitse Veldtocht (1532): verschil tussen versies
kGeen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 23: | Regel 23: | ||
| casualties3= | | casualties3= | ||
}} | }} | ||
''' | De '''Eerste Oostenrijkse Turkenoorlog''', onder Turken bekend als de '''Duitse Veldtocht''' (Turks: ''Alman Seferi''), was een veldtocht geleid door de Ottomaanse sultan [[Süleyman I|Kanuni Sultan Süleyman]] tegen het [[Heilige Roomse Rijk]] van [[Ferdinand I]] die in juni 1532 begon en eindigde in juni 1533 met het [[Verdrag van Istanboel]] dat op 22 juli 1533 werd ondertekend. | ||
Keizer Ferdinand I zag zichzelf als rechtmatige heerser over [[Hongarije]], terwijl Süleyman I in 1529, na een gewonnen veldslag tegen de [[Habsburgse monarchie|Habsburgse rijk]] en inname van [[Boedapest]], het gebied opeiste, omdat Süleyman zich baseerde op een Ottomaanse veroveringstraditie, die onbekend was in de christelijke wereld: ''het recht van het zwaard''. Wat de sultan met het aan hem toevertrouwde zwaard van de [[Mohammed|Profeet]] had veroverd, behoorde enkel en alleen hem toe. | Keizer Ferdinand I zag zichzelf als rechtmatige heerser over [[Hongarije]], terwijl Süleyman I in 1529, na een gewonnen veldslag tegen de [[Habsburgse monarchie|Habsburgse rijk]] en inname van [[Boedapest]], het gebied opeiste, omdat Süleyman zich baseerde op een Ottomaanse veroveringstraditie, die onbekend was in de christelijke wereld: ''het recht van het zwaard''. Wat de sultan met het aan hem toevertrouwde zwaard van de [[Mohammed|Profeet]] had veroverd, behoorde enkel en alleen hem toe. | ||
| Regel 35: | Regel 35: | ||
==Bronnen en verwijzingen== | ==Bronnen en verwijzingen== | ||
<references/> | <references/> | ||
{{authority control|TYPE=t|Wikidata=Q3902588}} | |||
[[Categorie:Ottomaanse veldslag]] | [[Categorie:Ottomaanse veldslag]] | ||
[[Categorie:Oorlog in Europa]] | [[Categorie:Oorlog in Europa]] | ||
Versie van 10 okt 2016 08:05
| Duitse Veldtocht 1532 | ||||
| Onderdeel van de Turkenoorlogen | ||||
| Datum | 1532 | |||
| Locatie | Hongarije, Slowakije, Oostenrijk, en Duitsland | |||
| Resultaat | Overwinning voor het Ottomaanse Rijk | |||
| Casus belli | Volgens de Ottomanen de expansiepolitiek van de Habsburgers in Hongarije; volgens de Habsburgers gebiedsverdediging tegen de invallen van de Turken. | |||
| Territoriale veranderingen |
Habsburgse Rijk ziet af van aanspraak op Hongarije De Turken breidden hun grenzen uit in Centraal-Europa | |||
| Strijdende partijen | ||||
| ||||
| Leiders en commandanten | ||||
| ||||
| Troepensterkte | ||||
| ||||
De Eerste Oostenrijkse Turkenoorlog, onder Turken bekend als de Duitse Veldtocht (Turks: Alman Seferi), was een veldtocht geleid door de Ottomaanse sultan Kanuni Sultan Süleyman tegen het Heilige Roomse Rijk van Ferdinand I die in juni 1532 begon en eindigde in juni 1533 met het Verdrag van Istanboel dat op 22 juli 1533 werd ondertekend.
Keizer Ferdinand I zag zichzelf als rechtmatige heerser over Hongarije, terwijl Süleyman I in 1529, na een gewonnen veldslag tegen de Habsburgse rijk en inname van Boedapest, het gebied opeiste, omdat Süleyman zich baseerde op een Ottomaanse veroveringstraditie, die onbekend was in de christelijke wereld: het recht van het zwaard. Wat de sultan met het aan hem toevertrouwde zwaard van de Profeet had veroverd, behoorde enkel en alleen hem toe.
Nadat de legers van de sultan vertrokken waren uit Istanboel en na een maandenlange reis met als waarschijnlijke doel Wenen aankwamen in Kőszeg (Duitse naam: Güns), werd deze stad ingenomen na een hevige belegering. Daarna trokken de Ottomaanse legers verder in zuidwestelijke richting, naar Graz, maar belegerden dit niet.
De spanningen tussen katholieken en protestanten waren voorheen toegenomen en zelfs Luther deed de aanbeveling om de keizer niet te ondersteunen in de strijd tegen de Turken. De protestantse vorsten verenigden zich in de Schmalkaldische Bond. Onder druk van de Turkse aanvallen verleende de keizer de protestantse vorsten in het Bestand van Neurenberg de vrijheid van religie in afwachting van een volgende concilie dat hierover een uitspraak zou doen. Onder deze voorwaarden waren de protestantse vorsten bereid hem bij te staan tegen de Turken.[1][2]
In september was het Ottomaanse veldtochtseizoen officieel voorbij en trokken zij terug, oodat zij voor de winter in Istanboel waren.
Bronnen en verwijzingen
- º http://www.refo500.nl/calendars/62/131/bestand-van-neurenberg-n-rnberger-anstand
- º Hermannus Muntinghe, Johannes Muntendam, Handboek der christelijke godsdienst en kerkgeschiedenis J. Oomkens, 1828, p. 387
.svg){kind=link}