Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Willem Jan d'Aulnis de Bourouill (1887-1937)

Uit Wikisage
Versie door Lidewij (overleg | bijdragen) op 28 mei 2011 om 23:02 (http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Willem_Jan_d%27Aulnis_de_Bourouill_(1887-1937)&oldid=25659828)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Bestand:Willem d'Aulnis.jpg

Willem Jan baron d'Aulnis de Bourouill (Vuren, 26 mei 1887 - Byfield, 19 maart 1937) was het zwarte schaap van de familie d'Aulnis de Bourouill.

Willem d'Aulnis studeerde in Utrecht en hij was lid van studentenvereniging PHRM. Hij was ook een goed ruiter. In 1912 sloot hij een gearrangeerd huwelijk met Sophia Machtelina Frederique Ameshoff (1888-1956) en in 1913 werd hun zoon Folef geboren. Willem verliet niet lang daarna zijn echtgenote en zoontje en ging wonen in de De Riemerstraat in Den Haag. Hun echtscheiding werd in 1916 uitgesproken. In 1917 hertrouwde zij met Jhr Willem Albert van den Brandeler.

In 1914 kreeg de nog getrouwde Willem een affaire met Catharina Alida (To) van Koppenhagen - Wandelaar, die getrouwd was met de 16 jaar oudere en zeer vermogende Willem A.H. van Koppenhagen en twee dochters had. Zij verliet haar gezin in september 1914 en ging op Scheveningen wonen.

Willem leefde uitbundig. Dit resulteerde in een gokschuld op de societeit van de Universiteit Utrecht. Oudoom Johan d'Aulnis de Bourouill, sinds 1878 hoogleraar aan deze universiteit, nam het heft in handen. Binnen de familie werd geld verzameld om de gokschuld af te betalen en Willem d'Aulnis kreeg 5000 gulden extra met de opdracht naar Engeland te verhuizen en nooit meer naar Nederland terug te keren. Zijn vrouw en zoontje bleven in Nederland.

Nadat Willem d'Aulnis op 17 oktober 1914 naar Londen was vertrokken, schreven de geliefden elkaar bijna dagelijks en begin 1915 vertrok To van Koppenhagen, inmiddels zwanger, naar Engeland. Ze gingen bij Birmingham wonen waar Willem een eenvoudig bestaan opbouwde. Hij kocht een Renault tractor en werkte voor boeren in de buurt. Later kocht hij jonge paarden bij de boeren om ze af te richten voor de vossenjacht en The Grand National.

De familie d'Aulnis eiste dat de overspelige en hoogzwangere To terug naar Nederland zou komen, en op 12 juli 1915 beviel zij daar van een tweeling meisjes, Joy en Guya (afkorting van Guillaume). Van Koppenhagen echtte de meisjes in de hoop dat hij daarmee zijn vrouw terug kreeg, maar To besloot de tweeling zelf op te voeden. Op 14 juli kreeg ze van Willem een telegram met "Bravo, I am proud of you". Ze schreven daarna nog veel aan elkaar en Willem vroeg haar herhaaldelijk om naar Engeland te komen met de tweeling. Het contact verbrak, mogelijk door de oorlog, mogelijk door de inmenging van familieleden.

Na de oorlog reisde To naar Engeland maar kon Willem niet vinden. Op 14 juli 1920 hertrouwde hij met de Engelse Alice May Daniels. Ook zij was een bekwaam ruiter. Zij woonden in Church House, een cottage naast de kerk in Byfield. Ze hadden daar een manege en hij werd instructeur van de regionale cavalerie. Louis d'Aulnis heeft hen daar twee keer bezocht.

Nadat Willem overleed verhuisde Alice naar een kleiner huis. Toen Louis d'Aulnis haar na de oorlog nog een keertje wilde bezoeken en in het dorp vroeg waar zij woonde, bleek niemand haar bij naam te kennen, zij stond bekend als Baroness.

De tweeling leeft niet meer, Guya overleed in 1989, Joy in 2002. Op het sterfbed van Guya kreeg haar dochter Ellen een gesloten bruine enveloppe met familiepapieren die van To afkomstig waren. Guya had de enveloppe nooit geopend. Uit de brieven en documenten bleek dat Willem trots op zijn twee dochters was en wilde dat ze bij hem in Engeland kwamen wonen. De tweeling en hun dochters hadden in de familie altijd gehoord dat hun (groot)moeder door Willem in de steek was gelaten. Gelukkig heeft de inhoud van de bruine enveloppe opheldering gegeven.