Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Adrienne d'Aulnis de Bourouill
Dr. mr. H.A.H. barones van Till - barones d'Aulnis de Bourouill wordt op 3 september 1920 geboren als Adrienne d'Aulnis de Bourouill.
Haar jeugd
Haar vader overleed in Stockholm op 9 april 1927. Haar moeder hertrouwde niet en overleed op 2 juni 1949.
In Den Haag deed ze eindexamen gymnasium op het VCL, waarna ze in Leiden rechten ging studeren. Daar studeerde haar oudere broer Louis ook.
Haar moeder woonde in de Parkstraat in Den Haag, schuin tegenover Landry & van Till. In oktober 1943 trouwde ze met Jaap van Till. Ze kregen op 25 juli 1944 hun eerste dochter, Pauline, gevolgd door zoon Willem (1946) en dochter Elisabeth (1951). In 1977 werd ze weduwe.
Haar sport
In haar eerste huwelijksjaren deed ze veel aan sport. Met de Pampus 4 zeilde ze veel wedstrijden. Ze deed mee aan auto rally's, waaronder de Scheveningen-Luxemburg-Scheveningen en de eerste en tweede Tulpen Rally's (1949 en 1950) deed ze mee.
De pampus werd vervangen door een oudhollandse platbodem, 'de Sampan', die zeewaardig was. Ze zeilde daarmee in 1967 naar Londen met een geheel vrouwelijke bemanning, om de tocht naar Chatham te herdenken. Het was toen 300 jaar geleden dat op 6 juni 1667 's Lands vloot vertrok onder bevel van luitenant-admiraal De Ruyter van de rede van Texel naar zee.
De Sampan werd vervangen door de meer comfortabel 11m lange Westerley, waarmee ze nog een paar jaar zeilde.
Haar werk
Langzamerhand ontstond de behoefte iets anders te doen. Ze werd voorzitter bij het Roode Kruis van een commissie die moest gaan omschrijven wanneer een mens 'onomkeerbaar' dood is. Hieraan was dringend behoefte omdat in die tijd medici begonnen met het doen van orgaantransplantaties. In april 1969 verschijnt het "Interimrapport van de Commissie Orgaantransplantatie van het Nederlandsche Roode Kruis".
In 1970, op haar 50ste, promoveerde Van Till in Leiden op de "Medisch-juridsche aspecten van het einde van het menselijk leven".
In de daaropvolgende jaren verdiepte zij zich op het begin van het menselijk leven. Wat is menselijk leven in de zin van het strafrecht? Wanneer begint het? Waarom juist dan? In 1972 behandelde ze haar visie in "Vrije abortus, nu reeds mogelijk?"
Vroeger was je dood omdat je hart stil stond, maar in de zeventiger jaren kent de medisch-juridische wereld verschillende manieren van dood zijn: hartdood, klinisch dood, schijndood en hersendood. Zij benadrukt dat je pas echt dood bent als je onomkeerbaar dood bent. Dit kan aangetoond worden met angiografie.
In Nederland was de officiële discussie over de diagnose van de dood bij beademde patiënten op hoog niveau vastgelopen. Het onderwerp lag in de ambtelijke ijskast. Zij probeerde het er weer uit te krijgen.
Zoals Dr Leo Fretz, filosoof aan de Technische Hogeschool in Delft schreef in het NRC Handelsblad in 1985: "Ze heeft met haar geschriften een onschatbare bijdrage geleverd aan de kwaliteit van het abortus- en euthanasiedebat".
In 1985 stuurde zij zichzelf met pensioen. Ze overleed in Den Haag in 1997.
Haar (klein)kinderen
Pauline kreeg 3 kinderen, Willem 5 en Elisabeth 4. Zij had dus 12 kleinkinderen.