Adventisme

Deze visuele voorstelling van de profetieën van Daniël uit 1843 werd intensief gebruikt om de adventboodschap bekend te maken.

Het adventisme is een stroming in het protestantisme. De naam verwijst naar een nabij zijnde Wederkomst of tweede „advent” (komst) van Jezus Christus.

Geschiedenis

De adventistische kerken vloeien voort uit de beweging die in 1831 begon rond William Miller (1781-1849).

De „2300 dagen” uit het boek Daniël beschouwde hij als jaren. Met 457 v.Chr. als beginpunt, namelijk als begin van de zeventig weken voor de eerste komst van de messias, concludeerde Miller dat de wereld tot een einde zou komen en Christus zou terugkomen in 1843 (n.Chr.). Zijn zienswijzen vonden een wijde verspreiding en hij verzamelde in slechts enkele jaren heel wat aanhangers en sympathisanten. Toen het jaar 1843 voorbijging, rekende Samuel S. Snow alles nog eens na, en kwam op zijn beurt tot het resultaat dat de wereld zou eindigen op 22 oktober 1844. Vele adventisten over de Verenigde Staten zagen uit naar deze datum. Toen ook deze voorbijging, werd deze datum bekend als de Great Disappointment: de Grote Ontgoocheling.

Albany Conference

Eenenzestig van Millers trouwe sympathisanten kwamen in 1845 samen op een conferentie in Albany, N.Y., (de „Albany Conference”) en gaven uiting aan hun geloof in de nabijheid van de persoonlijke wederkomst van Jezus Christus. Dit bleef een fundamenteel adventistisch geloofspunt.

Voor deze bijeenkomst werden de adventisten gewoonlijk „Millerieten” genoemd.

De adventistische beweging vertakte zich en vormde een aantal van elkaar onafhankelijke religieuze corporaties of kerkgenootschappen. Behalve de zevendedagsadventisten en de Church of God hebben deze een congregationalistische vorm van kerkbestuur.

Richtingen

Evangelical Adventists

De grootste groep uit 1845 noemde zichzelf de American Millennial Association, waarvan een deel later bekend kwam te staan als de Evangelical Adventist Church. Zij geloven dat de zielen van de overledenen in een bewuste toestand blijven nadat zij van het lichaam gescheiden zijn, en dat ze uit de dood zullen opstaan. De rechtvaardigen zullen opstaan om eerst gedurende het Millennium met Jezus Christus op aarde te regeren. Na het Oordeel zullen ze voor alle eeuwigheid vanuit de hemel regeren. De goddelozen krijgen een opstanding om op de Oordeelsdag tot eeuwige verdoemenis in de hel veroordeeld te worden. Men kan zeggen dat deze groep in 1845 georganiseerd werd.

Hun ledental liep terug en tegen 1916 komt hun naam niet meer voor in de United States Census of Religious Bodies. Hun belangrijkste publicatie was de Advent Herald.

Het aantal leden ging sterk achteruit en deze groep is nu bijna verdwenen.

Advent Christian Church

De Advent Christian Church, (de Advent Christians noemden zich ook Second Adventists) maakte in het begin een sterke groei door. Gedurende de twintigste eeuw nam de aanhang geleidelijk af. De Advent Christians geven vier tijdschriften uit: The Advent Christian Witness, Advent Christian News, Advent Christian Missions en Maranatha. Enkele gemeenten in West Virginia splitsten zich af en vormen The Primitive Advent Christian Church.

Zij geloven dat de overledenen in een onbewuste toestand zijn tot Christus’ wederkomst, wanneer alle doden zullen opstaan; de rechtvaardigen om eeuwig leven te ontvangen, de goddelozen om vernietigd te worden. Onsterfelijkheid, wat vroeger een natuurlijk geboorterecht van de mens zou zijn geweest, werd door de zonde verspeeld en is enkel verkrijgbaar als gave door geloof in Jezus Christus.

Zij richtten de „Advent Christian Association” op in Salem, Massachusetts in 1860.

Zevendedagsadventisten

De Seventh-day Adventist Church (Zevendedagsadventisten) begon als een van de groepen in 1845, en werd formeel georganiseerd in 1863.

De zevendedagsadventisten houden vast aan de zevende dag van de week als dag die zij als de Bijbelse Sabbat onderhouden. Zij geloven dat de doden in een onbewuste toestand zijn tot zij op de Oordeelsdag een opstanding krijgen, wanneer de goddelozen vernietigd zullen worden. Daarnaast proberen ze een gedetailleerde interpretatie te geven van bepaalde Bijbelse profetieën. Zij geloven dat God nog steeds de gave van de profetie schenkt, en dat Ellen G. White deze gave had. Zij vormen de grote meerderheid binnen de verscheidene adventistische groepen, waardoor het woord ’adventist’ in nauwere betekenis soms specifiek naar zevendedagsadventisten verwijst. De kerk publiceerde de Adventist Review and Sabbath Herald. Het heeft zich ontwikkeld tot een grote wereldwijde denominatie en heeft een belangrijk netwerk van medische en onderwijsinstellingen. Tegenwoordig tellen zij rond de 12 miljoen leden.

Zevendedagsadventisten

Church of God

De adventistische Church of God – er zijn ook andere kerken met deze naam – vertakte zich uit de zevendedagsadventisten. Zij hebben nog heel wat zienswijzen gemeenschappelijk, zoals het onderhouden van de sabbat op de zevende dag. Zij aanvaarden niet dat Ellen G. White de gave der profetie zou hebben gehad, en verwerpen bijvoorbeeld haar uitleg over Openbaring 12:11-17 als een verwijzing naar de Verenigde Staten. Ze werden een zelfstandige corporatie in 1864-65.

Life and Advent Union

Deze groep begon in 1848 omdat zij de mening niet deelden van diegenen die besloten dat christenen de sabbat moeten onderhouden. De groep werd in 1860 tot kerkgenootschap georganiseerd. Zij hebben de zienswijze dat de goddelozen geen opstanding uit de dood zullen krijgen maar dat zij in een eindeloze slaap zullen blijven. In 1964 werden ze samengevoegd met de Advent Christian Church.

Age-to-come Adventists

Ook deze groep begon uit diegenen die de zienswijze verwierpen dat christenen de sabbat moeten onderhouden. De groep werd geleid door Joseph Marsh, die in Rochester het tijdschrift The Advent Harbinger and Bible Advocate uitgaf. Zij geloofden dat er een letterlijke terugkeer van de Joden naar Palestina zou plaatsvinden voor Christus’ wederkomst. Naast de andere gemeenschappelijke leerstellingen van de adventisten, geloofden deze dat de goddelozen uiteindelijk vernietigd zullen worden en dat eeuwig leven enkel door Christus geschonken wordt. Ze vonden hun oorsprong in 1851, toen ze een aantal punten aanvaardden uit John Thomas’ boek ’Elpis Israel’.

De Amerikaanse burgeroorlog was een impuls om kerkgenootschappen te laten registreren, aangezien het vanaf 1865 nodig was om een statuut van gewetensbezwaarde te verkrijgen via een geregistreerde kerk.

Hun ’General Conference’ werd georganiseerd in 1865.

De age-to-come-adventisten die besloten dat het nodig was om zich opnieuw te laten dopen nadat zij uit de milleritische beweging waren weggegaan, sloten zich aan bij diegenen die uit de campbellitische beweging waren gekomen, en werden geregistreerd als Christadelphians (’Broeders in Christus’).

Sommige anderen sloten zich later aan bij aftakkingen van de Church of God, zoals de Church of God of the Abrahamic Faith (van Benjamin Wilson).

Literatuur

• D. T. Taylor, The Reign of Christ, Boston, 1889
• Isaac C. Wellcome, History of the Second Advent Message, Yarmouth, Maine, 1874. Online: hier of hier
• Mariam McKinstrey, The World’s Great Empires, Haverhill, Mass., 1881
• John N. Andrews, History of the Seventh and First Day, Battle Creek, Michigan, 1873, online
• Ellen G. White, The Great Controversy, Battle Creek, 1870. online pdf
• Uriah Smith, Thoughts on Daniel and Revelation, 1882. online
• Jacob Brinkerhoff, Kingdom of Heaven Upon Earth, 1882
• W. C. Long, The End of The Ungodly, 1886
• William N. Pile, The Doctrine of Conditional Immortality, „An Address Delivered Before the Young Ministers' Christian Union at Lynn, Mass., Nov., 1895”, Springfield, Mass., Advent Christian Publication Society, 1896.
• William E. Brown, The Divine Key of Redemption, Springfield, Mass.

Bronvermelding

  (en) F. P. Havey, Adventists, in: Catholic Encyclopedia, New York, Robert Appleton Company, 1907-1912. (vertaal via: )

• E. G. Hoekstra, Adventisme, in: Christelijke Encyclopedie, Kampen 2005, op http://www.protestant.nu