Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Mis en Scène
| Mis en Scène : Si suono un poco | |
| Componist | Daan Manneke |
| Soort compositie | gamba/cellowerk |
| Gecomponeerd voor | viola da gamba en violoncello |
| Gecomponeerd in | 2007 |
| Première | 25 augustus 2007 |
| Oeuvre | Oeuvre van Daan Manneke |
 Bezoek ook Dorp Luisterrijk
| |
Mis en Scène : Si suono un poco is een compositie van de Nederlandse componist Daan Manneke. Manneke schreef het werk in 2007 ter gelegenheid van het 4e Internationaal Cellofestival Zutphen; De Aristocraat en de edelman.
De bezetting van het stuk is één violoncello en één viola da gamba. Bovenop deze opvallende combinatie kent Mis en Scène een oprecht typerend te noemen partituur: er zijn meerdere partituren voor de cello en de gamba aanwezig welke zich op verschillende geografische plaatsen in één ruimte bevinden. Tijdens het spel moet er dan ook van plaats worden gewisseld. De ondertitel Si suono un poco kan vrij worden vertaald als maak er wat van, wat slaat op de plaatswisselingen.
Het stuk staat op de samenklank van de cello en de gamba. Dit is een van de kenmerken van Mannekes muziek; het is "vocaal" te noemen. Binnen het 20 minuten durende stuk zijn er dan ook geen duidelijke melodieën aan te wijzen. Er zijn 10 delen te onderscheiden welke gebaseerd zijn op oude polyfone structuren als de fuga, pavane en tombeau.
De première van het opmerkelijke stuk vond plaats in de St. Janskerk te Zutphen op 25 augustus 2007. De cellist Jeroen den Herder en de gambist Ralph Rousseau Meulenbroeks verzorgden de première. Manneke, - wie overigens zelf bij de première aanwezig was -, droeg het stuk op aan Den Herder en Rousseau Meulenbroeks.