Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Willem Verhulst
MEE BEZIG
Willem Verhulst Antwerpen|Antwerpen 10 juli 1898 - 1975) was een collaborateur in de Tweede Wereldoorlog.
Levensloop
Verhulst studeerde tijdens de Eerste Wereldoorlog aan de tuinbouwschool van Gent en later aan de tuinbouwschool in Vilvoorde waar hij kennis maakte met de Groeningerwacht, een activistische jeugdgroepering waar hij bevriend raakte met Hendrik Elias, de latere leider van het VNV. Desondanks was hij in die tijd eerder anarchistisch ingesteld en was hij ook geïnteresseerd in het communisme.
Op het einde van de oorlog trok hij met de Joodse Elza Meissner, de echtgenote van de bakker waar Verhulst kotstudent was naar Den Haag. Verhulst trouwde met Elza en Verhulst droeg later, na zijn tweede huwelijk, twee trouwringen. Verhulst had in DEn Haag moeite om de eindjes aan elkaar te knopen.
Elza overleed in de jaren 20. Verhulst hertrouwde in 1927 met de Nederlandse Hermina met wie hij drie kinderen had.[1] Hermina, een strenggelovige vrouw die zelf geen enkele sympathie had voor het nazisme, bleef bij Verhulst, zelfs toen ze ontdekte dat Willem een minnares (Griet) had.
Terug in België ging Verhulst aan de slag als vertegenwoordig voor een elektriciteitsbedrijf.
In de jaren 30 sluit hij zich aan bij het VNV, een partij die hij al snel niet radicaal genoeg vindt.
Verhulst was lid van DeVlag en werd officier bij de SS. Hij stelde de lijsten op van Vlamingen die moesten worden gearresteerd en gedeporteerd naar de concentratiekampen. Tegen het einde van de oorlog vluchtte hij naar Hannover. In 1947 werd hij veroordeeld tot de doodstraf die bij genadebesluit van 22 mei 1950 werd omgezet in een levenslange gevangenisstraf. In 1953 kwam hij reeds vrij.
Hij viel zonder inkomen en moest leven tussen de haat van de Gentenaren. Hij pakte zijn baan van verkoper en handelsvertegenwoordiger weer op.
Na zijn dood wilde hij begraven worden de kist van zijn Joodse tweede echtgenote Elsa.
Trivia
Verhulst was blind aan één oog.
Zijn zoon Adriaan werd hoogleraar aan de Gentse universiteit en was van 1996 tot 2002 de tweede voorzitter van Liberas, het archief van de liberale beweging in Vlaanderen. Het archief herbergt stukken van vader en zoon. Adriaan schreef het boek Zoon van een ‘foute’ Vlaming (2000)[2]
Auteur Stefan Hertmans woonde in de periode 1979 tot 1999 in het voormalige huis van Verhulst in het Gentse Drongehof en schreef hierdoor de documentaire roman De Opgang. Verhulst ontdekte pas nadat hij het boek van professor Adriaan Verhulst las, waar Hertmans zelf trouwens nog les van kreeg.[3]
Bronnen, noten en/of referenties
|