Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Arnold Dahmen
Arnold Dahmen | ||
Volledige naam | Arnoldus Dahmen | |
Geboren | 2 mei 1767 gedoopt 19 mei 1768 in Harlingen | |
Overleden | 17 december 1829 | |
Geboorteland | Nederland | |
Beroep(en) | fluitist, muziekpedagoog |
Arnoldus (Arnold) Dahmen (Harlingen, 2 mei 1767 [1], gedoopt 19 mei 1768 [2] – Amsterdam, 17 december 1829 [3]) was een Nederlands fluitist.
Arnold Dahmen werd geboren in het gezin van fluitist Willem Dahmen, waarbij meerdere manlijke nakomelingen een vak in de muziek nastreefden. Arnold Dahmen huwde met Roelofje Antonia Lanzing (overleden 16 maart 1851 [4]), het werd een kinderrijk gezin. Binnen het gezin gingen Johan Arnold Dahmen, Pieter Wilhelm Dahmen en Hubert Dahmen de muziek in. De familie Dahmen werd geplaagd door jicht, zo ook deze vader. Hij ging uiteindelijk aan de ziekte ten onder in 1829, zijn vrouw en een aantal kinderen achterlatend. In 1830 volgde een benefietconcert voor hem. Twee van de zonen namen de familie onder hun vleugels en er werd nog een benefietconcert voor het gezin gegeven toen Hubert, de laatst verzorgende telg in 1837 overleed. Er werd in het voorjaar van 1838 circa 750 gulden opgehaald.
Dahmen kreeg zijn muzikale opleiding van zijn vader en vertrok naar Amsterdam om daar les te gaan geven. Een van zijn kortstondige leerlingen was Louis Drouet [5], die uit zou groeien tot een befaamd fluitist. De algemene mening over het lesgeven van Dahmen was de enthousiasmerende wijze, waarop hij muzikale kennis kon overbrengen. In aanvulling op het lesgeven was hij in 1806 de directeur van het muziekkorps van de plaatselijke schutterij en organisator van zondagsconcerten (Eruditio Musica), die echter weinig belangstelling genereerden. Hij was tot in Duitsland bekend. De Allgemeine Musikalische Zeitung roemde hem in 1812 als "Er blies wirklich schön", een herhaling van een recensie uit 1808 [6]. Hij speelde voorts in ensembles die concerteerden in de Fransche Manege en Felix Meritis. Op het concert ter gelegenheid van zijn vijftigste verjaardag zou hij samen met de genoemde drie zonen een kwartet voor fluiten hebben uitgevoerd.
Bronnen, noten en/of referenties
|